arkadaşlar şuan sinirden patlamak üzereyim az önce kayınpeder benimle konuştu geçen nornmal olarak annemlere gittim annemle aramızda 1 saat var neyse şuan 3 yıllık evliyim şimdi bana diyoki bundan sonra tek biyere gidemezsin annenlere gideceksen baban alsın getirsin diyo kocam daha bişi dememiş bana şimdi azarlar gibi böle dedi eşim gelsin akşam konuşcam bakalım onun fikri ne bende dedim ki eşim bana bişi demiyo dedim aman işte burda kural böyle ben yaşadığım süre böle olcak bak kayınvaliden bunca yıl tek bi yere gitmişmi dicektim ben o değilim diye kadın kısmısı evde oturur falan filan zor tuttum kendimi saygısız olmak istemedim ALLAHIM sen bana sabır ver yarabbim zaten psikolojim kötü bebek hasretinden bunalımdayım kendimi dışarlara atmak istiyorum şuan kendimi köle gibi hapiste hissediyorum eşiminde kendi işi olduğu için çok geç geliyo erken gidiyo bi yere gidemiyoruz sizsiz olun sakın altlı üstlü oturmayın çok zor çok zor sizce napmalıyım arkadaşlar benim için önemli olan eşimin lafı o ne derse onu yapıcam sonuçta biz bireyiz kaç yaşında insanlarız onları bağımlı olmak zorunda değliz ben böyle düşünüyorum arkadaşlar yazımı sabırla okuyup cevaplarsanız çok sevinirim çok teşekkürler