Kaynvalidem evimin huzurunu bozuyor...

kızlar tam da dediğim gibi cumartesi için çağırdılar,eşim de gitmek istiyordu ama gitmeyeceğimi açık açık söyledim,istersen sen gidersin dedim.Allah tarafından yarına da misafirim var,arkadaşım aradı,bahanem de hazır oldu böylece

Destekleriniz için sağolun bayanlar bu kadar yazınca bayağı rahatlamişim meğer:))şimdilerde Osho'nun meditsyon kitaplarını okuyup zihnimi o kadını düşünmekten uzaklaştırmaya çalışıyorum hayat ne hoş..çiçekler.. böcekler.. modundayim anlayacağınız:))

seni oyle iyi anliyorum ki hemen hemen ayni seyleri yasadim ..
kayinvalidemlerle esimin isi dolayisiyla 200 km uzaklikta oturuyorduk ( Allaha sukur)turkiyeye kesin donus yapmadan once simdi turkiyede yasiyorlar ..
evlendigimiz ilk sene her hafta sonu 200 km yol yaptik cuma aksami gidiyor pazar aksami geri donuyorduk ..
esimde o kadar yogun calisiyordu ki hafta ici benim zaten okulum vardi nerdeyse aksamlari yorgunluktan birbirimize vakit bile ayiramiyorduk ..


dip not : kusura bakmayin kizlar yazmak istediklerimi netim yavas oldugu icin tek seferde gonderemiyorum o yuzden bolmek zorunda kaldim

hem çalışıyosun hem yeni evlisin..
anlayışlı olması lazım

oyyy şiştim. ben de anlatmaya kalksam 5 sayfa dolar, zaten aynı şeyleri anlatmaktan bazılarının kafalarını şişiriyomuşum o yüzden anlatmıcam. kısaca şunu diyim, bu her hafta sonu gitme olayı alışkanlık haline geliyo ve ilerde çocuklarınızı delirtebiliyo. erkeklere bu kadar yüz verirseniz çocuklarını da bu uğurda kolayca ezip geçme hakkını kendilerinde görüyolar. bu kadar.

.............

..............

adios33 .!.:

Eşim annesine, "Sen onca şeyi söyledikten sonra eşimin seni aramasını bekleyemezsin!" demiş:)Bu "Azmin Zaferi" olsa gerek:)

Genişletmek için tıkla...

tebrik ederim seni başarılı kadın alkisalkisalkis

............

kendi konularıma bakarken bunu buldum,1 seneyi geçmiş açalı...çok şükür o günler geride kaldı tavrımı koydum eşime o da mecburen benim tarafımda yer aldı,şimdi haftada 1 gün akşam yemeğine gideriz,bikaç saat oturup geliriz onlar ayda yılda bir gelirler.ama kayınvalidem laf sokar sürekli,daha dün diğer oğullarını evlendirmeyeceğini söyledi,niye dedim,gelinler oğullarımı alıp gittiler hasret kaldım çocuklarıma ben böyle olacağını sanmıyordum falan dedi,hiç kulak asmadım güldüm geçtim.
yalnız şimdi de şöyle bir durumum var,bebeğim yoldailk torunları olacak,bütün çabalarım boşa gidecek diye korkuyorum,yine öyle vıcık vıcık olmak istemiyorum her şeyi kendime göre ayarlamıştım,yine teklifsiz ilşkiler içine girmek istemiyorum bakalım ne olacak:87:

bu konusarak olmaz..aynı durumu kendi ailenle yaşatıcaksın az önce okudugum bi konuda bunun aynısıydı ve yazdıgım cvpta aynı..sende sık sık aileni çağır eşin anlasın senin durumunu başka şekil ölsen anlamazlar..

asya ve esmer sağolun yorumlarınız için ama üstteki msjımı görmemişsiniz sanırım,meseleyi hallettiğimden bahsettim bu eski tarihli bir konu:))yine de teşekkür ederim

Bana da bir akıl verin. Durumum çok zor. Kafaya takıyorum ve bir türlü de kafamdan atamıyorum. Kısa kısa anlatacağım.
Sözlendiğimiz, nişanlandığımız ve evlendiğimiz zamandan beri kayınvalidem ile aramız hiç iyi olmadı. Her zaman hatayı kendimde aradım. Ben küçüğüm belki bir yanlışım olmuştur dedim. Fakat derdimi paylaştığım insanlar hep kayınvalidemi hatalı gördüler.
Eşim ise annesi ve benim aramda kaldı. Zaman zaman annesine hep hak verdi. Onun değişmesini bekleme sen değiş dedi.

En son yaşadığımız; kardeşimin kına gecesinde ben misafirlerle ilgilenmek, eksik olan şeylere yardım etmek için koşuşturmaca durumundaydım. Müzikler başladı oynuyoruz. Bir baktım suratı asmış kenarda oturuyor. Karşıdan ne oldu anne? dedim. çocuk gibi omuz kaldırıp dudak büktü. Bir kaç kere sordum, yanına gittim omuz kaldırdı dudak bükmeye devam etti. Eşime anlattım o da hemen annesinin yanına gidip, sormuş ona da önce omuz kaldırmış ama işte "benim ailem onunla ilgilenmemiş, kimse ona bir şey dememiş, diğer kardeşimin kayınvalidesi söz de sen gelinine sandalye tutma o senin yanına oturmaz, sen de oturma söz de demiş" ben de şalımı diğer kardeşimin kayınvalidesinin yanına bıraktığım için ona nispet yapmışım söz de.

Annem geldi, kardeşim geldi, ben, eşim orada gönlünü almaya çalıştık, kardeşim kayınvalidesi adına özür diledi, annem dünür sen üzülme sen bizim insanımızsın hiç ayrı gayrılık olur mu dedik. Sinirden ağladım. Herkes orada bana baktı, kardeşim üzüldü.

Sonra o lafları söyleyen kardeşimin kayınvalidesi ile konuştum. "evladım benim dediğim sadece dünür ben de gelinime sandalye tuttum. gerçi çocuklar oynamaktan oturamayacaklar ama olsun" dedim dedi. Şahiti bile var. Sonra kardeşimin kayınvalidesi benim kayınvalidemi arayıp "ben sana öyle mi dedim, sen niye yanlış anladın" deyince "ben orada yanlız kaldım, bunu da demek zorunda kaldım" demiş. Sonra ben bunları öğrenince kayınvalidem ile görüştüm. Her zaman ki sıyrılmayı bildi. "ben orada kimseyi tanımıyordum" dedi. Halbuki teyzemler, anneannemler, halamlar, komşularımız hepsini tanıyor.

Haftasına eltimin kardeşi evlenecekti. Ben de kayınvalideme dedim ki" eltimin oradakileri tanımıyorsun, düğün koşuşturmacısından seninle orada da kimse ilgilenemeyecek" dedim. Kendisi "ben orada herkesi tanıyorum" dedi. Kınaya ve düğüne gittik. Orada onunla kimse ilgilenmedi, eltim yüzüne bile bakmadı ama onun dibinden ayrılmadı.

Şimdi en son bayramda mecbur gittim. Hep eşimle ilgilendi"oğlum kahve içer misin, oğlum tatlı yer misin?, oğlum neler yapıyorsun?" dedi. beni hep görmezden geldi. Evimize 2 aydan beri gelmiyor. Davet ediyoruz bahane buluyor. Beni kesinlikle aramıyor. Alttan alma gibi durumu asla yok.

Bu konu da eşimle konuşuyoruz. Eşim "ben bıktım artık" diyor. Annesine "sen yanlış yapmışsın"dediği için onu da aramıyor.

Ben şimdi ne yapayım.