Benim doğumum gece başladı. 2 cmlik açıklıkla hastaneye gittim, 3 dakikada bir gelen neredeyse 1 dakika süren ağrıyla. Eve gidin dinlenin dediler. Saat 7'ye kadar evde bekledim. 7'de artık dayanamadım, bebek de hiç hareket etmiyordu. Geri gittim hastaneye, ebe uyuyordu. Uyandırdım diye kızdı muhtemelen. Git eve dinlen diyorum sana dedi. Odalar da doluymuş. Ben eve tekrar geldim, cahillik işte. Sonra 9'da doktorumu aradım ama sancılar 3 dakikada ve 2 dakika sürer hale geldi. Geceden birşey yemeyin içmeyin demişti ebe, zaten takatim kalmadı hiç. Derken doktoru aradım, ben çok fenayım bir buçuk saat önce geldim ama böyle böyle oldu diye. Doktorun hemşiresi "böyle konuşabildiğine göre telefonda, gelme sen. 12'de gel dediler bana" Saat onda artık doğuracağım diyip hastaneye gittiğimde açıklık 8cm idi. NST çekerken bir anda suyum geldi. Çocuk strese girmiş diye panik yaptılar, nst'yi tamamlamadan kendimi ameliyathanede buldum
Yani bence en azından hastanede olsaydım, süreç çok daha iyi yönetilebilirdi. Kaldı ki NST tamamlanmadan suyum gelince ebe panikle suyunun rengi bulanık görünüyor diye doktorun odasına dalıp "doğum başladı yetişin" diye doktoru çağırınca ben de panik oldum, doktor da derken NST'ye bakamadan çocuğa bişey olmasın diye ameliyathane... Üstelik ameliyata alınmadan eşime "önce ödeme yapmanız gerekiyor" dediler. Eşim ödemeyi yapana kadar ameliyathaneye alınmadım. Tabi bu olay henüz sezaryen yasası çıkmadandı, belki şu anda olsa böyle bitmezdi sonucu. Doktorumdan biraz soğukluğu ve mekanikliği dışında şikayetim olmadı. Yani biraz fazlaca alıştığı için, tecrübesinden dolayı, soğuk biraz. Doğum sonrasında da afedersiniz, gaz çıkarmadan hastaneden çıkardılar. Derken tabi evde ağrı sancı, geri hastaneye dönmek zorunda kaldık. O süreçte de hastane ve ebeler çok ilgisizdi. İlk girişte muayene etmeye falan kalktılar. Daha birçok şey. Hasılı, benim temel şikayetim doktordan ziyade ebeler/hemşireler ve hastane yönetimi ile ilgili.