Kuzum, ben de benzer haldeyim ama kendimize bunu tekrar ettikçe daha hızlı batıyoruz sadece.
Bak bugün psikologum seansı yarım bıraktı "Senin boşu boşuna paranı alamam, böyle olmayacak" diye. Adam helal süt emmiş dedim kendi kendime, olmayacaksa olmayacak dedi... Grup çalışmasına alacakmış, destek grubu gibi bir şey, benzer durumdakilerle; bir de öyle deneyecek, belki anlatan, ağlayan birilerini gördükçe ben de anlatırım diye.
Dediğin gibi, dil ile hak verdiklerini görüyorum, dahasını istiyorum; acımasız mıyım bilmiyorum ama karşımda çok ağlasınlar, pişmanız diye sürünsünler ve telafi için uğraşıp dursunlar istiyorum ve buna karşın affedebilir miydim onu da bilmiyorum, azıyla yetinecek yerin çok ötesindeyim; taşlaşmış bir bölge var ve yumuşamıyor. Ama olacak, olmalı. Diyorum ya bu bir dertse, dermanı olmak zorunda çünkü bunun adı hayat değil, çile oluyor ve aynı zamanda ağır bir haksızlık da. Kendimizi kendi kafamız içine hapsetmiş, aynı ucundan ısırıp duruyoruz sadece ve bunu bile bile otomatik bir şekilde yapıyoruz ki bu daha çok koyuyor.
Şimdi iyi annelik kısmına gelecek olursak; sen iyi bir annesin İdrak, kendine her konuda haksızlık edebilirsin ama bunda ağır ol, o kadar uzun boylu değil. Sen çocuğuna sigara basabilir misin? Kendine basarsın da çocuğuna basmazsın değil mi? O yüzden kötü anneyim olayından bi çık bakayım.
Ben de bana yapılanları çocuğuma yapamam...Çocuğumu kuralların esnek ve yeteri kadar açıklayıcı olduğu bir ortamda büyütmeye çalışıyorum mesela, yasak yok, sadece bir noktada hayır varsa "Mantıklı, doyurucu" bir açıklama ile beraber var ve şartlara göre bu değişim gösterebilir de. Demir gibi kaskatı, döven ve yargılayan cümleler yok bizim evde ve asla olmasını istemem. Sizin evde de olmayacak İdrak... Çünkü sen yaşadın ve çocuğuna bunu yaşatmaman gerektiğini bilecek akli dengedesin. O kadar ölmedik, yitmedik. Olduğu kadar olacak bazen, ama yaralandığımız yerden yaralamayacağız onları.
Kendine tekrar etme bir süre bunları; ben konumu açtıktan sonra evde durmadım çünkü o anki kafayla kaldıramayacağım bir sorguya girdiğimi fark ettim; deniz kıyısına indim bi, oturdum öyle biraz, sonra gittim konuyu kapattırdım. Eğer konu içinde gittikçe ağırlaşıyorsan İdrak, konunu kapattır gidebiliyorsan sana iyi gelen bir yere git mekanını bi değiştir; ama başkalarının yaraları ile kendi yarana yoldaş bulmak, acıyı paylaşarak azaltmak yolundaysan devam et (Ki bence bu yolda değilsin kuzum, yalnız başına daha çok gömülüyorsun, okudukça anımsayıp kendine yüklenip duruyorsun; biraz nefes al ara ver).
