• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Kendi kendimizi boşayabilir miyiz mesela

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Adamı biktirirsin kaçırır sin sonra mutsuzlugun dibini yaşarsın bu yüzden simarmadan adamı uzmeden zevkini çıkar
 
Kendimden çok sıkıldım, nereye başvurmam lazım kendimi boşamak için?

Çok dürüst olucam, ben hep it kopuk heriflerin peşinde koştum. Oldurmaya çalıştım.
İlk defa böyle olmayan bir insanlayım (hayatımda bir ilk cidden), ilk defa bana it gibi davranmayan, ağzımı burnumu kırmayacak biriyleyim, ilk defa "Demek ki saygı görmek böyle bir şeymiş he" dediğim anlar yaşıyorum.
İlk defa çevremdeki herkes sana ne güzel değer veriyor diyor, ilk defa ne argüman sunsam çevremdeki herkes abarttığımı, gereksiz endişe yaptığımı, her şeyin çok güzel olduğunu falan söylüyor.

O da zaten ne istesem yapıyor elinden geldiğince gücü yettiğince, gönlümü hoş tutmak için, ne bileyim akşam yemeği diye tutturdum geçen hafta mesela 10 saatlik uçuştan gelip tamam gel seni götüreyim diyor, ben burun kıvırıyorum, gel yarın öğlen gitmeden götüreyim diyor (gece yolculuğu + 8 saat uçuş öncesi), ona burun kıvırınca e haftaya götüreyim diyor falan, ne bileyim mesela mesajımı görmedi uçuştaydı 4 saat beni biliyor gerilirim çekmiş fotoğrafını atmış falan bak buradayım uçağın altında diye içim rahat etsin diye, şöyle yap diyorum yapıyor, bunu yapma diyorum yapmam tamam diyor vs

Annem hiçbir erkek arkadaşımı onaylamaz, ilk defa vazgeçme, bırakma falan tarzı öğütlüyor beni tartışmada şunda bunda.
Kendim de zaten ilk gördüğümden beri aşığım, seviyorum.
10 yıl sonra ilk kez böyle hissetmişim birine karşı yeniden.
Hatta daha iyisi çünkü güveniyorum ilk andan itibaren.

Hayır öncekilere bakıyorum tüm dünya karşı çıkardı, ben "Yoooooh ya seviyodur caanım, bence iyi çocuhtur kesin" deyip devam ederdim. Şimdi neden böyleyim
Hem herkes onaylıyor hem iç sesim onaylıyor hem her şey iyi neden negatifim!?
Neden kendimi mutsuz ediyorum!?

Neyse her şey bu kadar iyi (tahtaya vurma efekti)
Beynim sürekli bi' olumsuzluk arıyor arkadaşlar.
Sürekli negatif haldeyim.
Adam bana 5 kırmızı gül verse 6.yı alıp çöpe mi atmıştır acaba falan gibi (örnek böyle bişi yok) saçma ekstrem konulara gidiyor
Neden böyleyim
Ve gerçekten sıkıldım çünkü mutluluğumun önünde tek engel bu şu an
Bunu nasıl aşabilirim

Sanki ben hak etmiyorum, sanki benim hayatımda hiç iyi bi erkek olamazmış gibime geliyor
Bir de çok korkuyorum yine üzülürüm diye ondan mı acaba, yaşayan bilen varsa bana anlatsın ben de rahat bi nefes alayım ya ben de mutlu olayım aşkın tadını falan çıkarayım
esimle flort donemimizde ki ben ilk acildim, resmen oylesine davrandim.ona. yazin tatile gideriz derdi, nerden belli yaza cikacagimiz derdim. defalarca sokak ortasinda biraktim gittim, bir defa evden kovdum. sonra baktim adam ciddi ben de coddolestim. gecmisimde 2 defa aldatildim ilk zamablar hirsimi esimden aldim. gececek ama adama cok eziyet etme.
 
Kendimden çok sıkıldım, nereye başvurmam lazım kendimi boşamak için?

Çok dürüst olucam, ben hep it kopuk heriflerin peşinde koştum. Oldurmaya çalıştım.
İlk defa böyle olmayan bir insanlayım (hayatımda bir ilk cidden), ilk defa bana it gibi davranmayan, ağzımı burnumu kırmayacak biriyleyim, ilk defa "Demek ki saygı görmek böyle bir şeymiş he" dediğim anlar yaşıyorum.
İlk defa çevremdeki herkes sana ne güzel değer veriyor diyor, ilk defa ne argüman sunsam çevremdeki herkes abarttığımı, gereksiz endişe yaptığımı, her şeyin çok güzel olduğunu falan söylüyor.

O da zaten ne istesem yapıyor elinden geldiğince gücü yettiğince, gönlümü hoş tutmak için, ne bileyim akşam yemeği diye tutturdum geçen hafta mesela 10 saatlik uçuştan gelip tamam gel seni götüreyim diyor, ben burun kıvırıyorum, gel yarın öğlen gitmeden götüreyim diyor (gece yolculuğu + 8 saat uçuş öncesi), ona burun kıvırınca e haftaya götüreyim diyor falan, ne bileyim mesela mesajımı görmedi uçuştaydı 4 saat beni biliyor gerilirim çekmiş fotoğrafını atmış falan bak buradayım uçağın altında diye içim rahat etsin diye, şöyle yap diyorum yapıyor, bunu yapma diyorum yapmam tamam diyor vs

Annem hiçbir erkek arkadaşımı onaylamaz, ilk defa vazgeçme, bırakma falan tarzı öğütlüyor beni tartışmada şunda bunda.
Kendim de zaten ilk gördüğümden beri aşığım, seviyorum.
10 yıl sonra ilk kez böyle hissetmişim birine karşı yeniden.
Hatta daha iyisi çünkü güveniyorum ilk andan itibaren.

Hayır öncekilere bakıyorum tüm dünya karşı çıkardı, ben "Yoooooh ya seviyodur caanım, bence iyi çocuhtur kesin" deyip devam ederdim. Şimdi neden böyleyim
Hem herkes onaylıyor hem iç sesim onaylıyor hem her şey iyi neden negatifim!?
Neden kendimi mutsuz ediyorum!?

Neyse her şey bu kadar iyi (tahtaya vurma efekti)
Beynim sürekli bi' olumsuzluk arıyor arkadaşlar.
Sürekli negatif haldeyim.
Adam bana 5 kırmızı gül verse 6.yı alıp çöpe mi atmıştır acaba falan gibi (örnek böyle bişi yok) saçma ekstrem konulara gidiyor
Neden böyleyim
Ve gerçekten sıkıldım çünkü mutluluğumun önünde tek engel bu şu an
Bunu nasıl aşabilirim

Sanki ben hak etmiyorum, sanki benim hayatımda hiç iyi bi erkek olamazmış gibime geliyor
Bir de çok korkuyorum yine üzülürüm diye ondan mı acaba, yaşayan bilen varsa bana anlatsın ben de rahat bi nefes alayım ya ben de mutlu olayım aşkın tadını falan çıkarayım

Adam çok anlayışlı, sizi seviyor ve yumuşak başlı birisi. Yanlız...... Siz böyle devam ederseniz bu kadar anlayışlı olma durumu bence 2 ay daha devam edecek. Sonra siz ''Arkadaşlar o melek adam gitti yerine umursamaz biri geldi'' diye başlık atacaksınız :) Sonra bir bakmışsınız ayrıldınız ve adam bulduğu ilk anlayışlı, uyumlu, yaptıklarını takdir eden kızla evlenmiş :D
 
"Korkarak yaşıyorsan yalnızca hayatı seyredersin" demiş bi güzel insan. Bırak korkularını hayatını yaşa.
 
Ya bi bit yeniği vardır hissediyorsunuzdur, ya işlerin ciddiye biniyor olması ürkütüyordur(ciddi ilişkinin temellenmesiyle beliren evlilik korkusu) ya da büyü bozulursa üzülürüm diye farkında olmadan tedbiri elden bırakmama savunma mekanizması devrededir.
 
Alışmışsınız mutsuzluğa,dövüşe,kaosa çünkü.
Kırmak değil amacım ama gerçek bu. Bunlardan sıyrılın unutun, yaşamanız gerektiği gibi bir ilişkide mutlu olmak için uğraşın, karşıdakini de bezdirmeyin. Normal olan bu, normali yaşıyorsunuz, yadırgamayın.
 
Bence siz size kafa tutacak, iliskiyi heyecanli dinamik yasayan tipleri seviyorsunuz. Ben de her dedigime evet diyen adamlarda hoslanmam, pisirik gelir o tipler bana.
 
her dediginizi yapacak adami bulmus ne isteyeceginizi sasirmissiniz bence adamdan adam fazla olumlu sakin gelmis size
 
Insanlar biraz zoru,uğraşmayı sever. Herşey yolunda gidince,her konuda aynı fikirde olunca,hiç çatışmayınca böyle hisler bence olabilir. Ilk yilinizdaysaniz ve asik olduguna inaniyorsan,karsi taraf bir sure sonra normale donecegi icin ilişkiniz de normale doner :)
Ben böyle sevilmeyi haketmiyorum diye dusunuyorsan da o biraz farklı.Benim iki çocuğum var,pedagojiye sardım bu aralar.O hissin çocukluğunla alakali.Küçüklüğünde yeteri kadr sevgi göremediğinden veya sevildiğini hissetmediginden şuan haketmediğini düşünüyorsun.Bir de küçükken hırpalanarak sevilenler ,büyüdüğünde sevdiginden şiddet gorurse terketmek istemez 'Ama o beni seviyor' diye düşünürmüş.Onceki ilişkilerin öyleydi sanırım
 
Ben seni anlamadım. Ben maço erkek isterim aşk tutku ihtiras, ayrılıp barışalım sürekli falan kafasında mısın. Bu adam öyle değil diye mi şikayet ediyorsun.

Yoksa geçmişinde çok .oktan ilişkilerin olduğu ve değer görmediğin için, bu ilişkinde de adam sana kazık atacak seni bırakıp gidecek o da diğerleri gibi aynısını yapacak diye hayal kırıklığına uğramaktan mı korkuyorsun.
 
Bende çok sayko bir ilişkinin yaralarını sardıktan sonra ilk defa insan yerine konduğum bir ilişki yaşıyorum.

Evet korkularım var ve sürekli kendimi sabote edecekmişim gibi hissediyorum ama hiçbir zaman erkek arkadaşımın iyi yönlerini kurcalayıp kafama takmadım, şımarıklık yapıp daha fazla beklentiye girip kaprislenmedim.
Gerçekten hislerinden eminsen bu tavırların sadece fırsatını bulunca ortaya çıkmış olan şımarıklık bence. Bunları da sert bir dille değil gayet samimi hislerimle yazdım.
 
Eskiden yaşananlardan dolayı maalesef . Bazen bana da oluyor...
 
Bünye alışmamış güvene saygıya mutluluğa,reddediyor tepki veriyor :)
Sütten ağzınız yanmış , yoğurdu üfleyerek yemek istiyorsunuz ondan..
Salın kendinizi.akışa bırakın.
Zaten hayatta en kötüsünü yaşamışsınız.
Daha kötü ne olabilir ki.
Enfazla buda tırt çıkar..

Bu da çok mantıklı.
Sonuçta daha beterlerini yaşamışım yıkılmışım önceden.
Galiba hiç gücüm kalmadı geriye hani bi' yıkım daha kaldıramam diye korkuyorum.

başkalarına bol keseden dağıttığın şeyleri bu adamcağızdsn ne diye esirgiyorsun. sev gitsin

Seviyorum hem de çok, ondan bu kadar korkuyorum. Hep bi' telaşe yüreğim ya olmazsa ya şöyle olursa böyle olursa :KK200:

Şimdiye kadar neden hep it kopukla birlikte oldunuz sizce? Sizi çeken neden bu?
Bana cevap vermenize gerek yok ama kendinize cevap verin.

Birçok sevgilim oldu benim. Çoğu da uzun süreli ilişkiydi. İlk sevgilim biraz ruh hastasıydı ama onun dışındakiler hep düzgün insanlardı. Düzgün olmayanı birkaç görüşme sonunda eledim hep.
Her tecrübede eleyecek yeni özellikler keşfettim. Hiçbir zaman da ağzımı burnumu kırabilecek insanları seçmedim.
Herkesten önce kendime değer veririm çünkü.
Ciddi soruyorum, sizin sorununuz nedir?

Yanlış hatırlamıyorsam başka bir konuda daha önceki sevgililerinizin maço olup bunun öyle olmamasından şikayetçiydiniz.
Kendinize verdiğiniz değerle ilgili bir sıkıntı var gibi. Ya da toplumun size öğrettiği "erkek adam" tanımı sıkıntılı.
Güzel giden bir ilişkiyi böyle baltalamayın. Kaybederseniz anlarsınız kıymetini ama çok geç olur.

Galiba hep öyle görmüşüm karşımdakilerden başka bir sevilme yolu bilmediğim için...
 
esimle flort donemimizde ki ben ilk acildim, resmen oylesine davrandim.ona. yazin tatile gideriz derdi, nerden belli yaza cikacagimiz derdim. defalarca sokak ortasinda biraktim gittim, bir defa evden kovdum. sonra baktim adam ciddi ben de coddolestim. gecmisimde 2 defa aldatildim ilk zamablar hirsimi esimden aldim. gececek ama adama cok eziyet etme.

Siz de böyle miydiniz ilk zamanları?
Gerçi başta böyle değildim hiç korkusuzdum ama sonra tabii işler biraz daha ilişki düzeni rayına girince gerilmeler başladı bende

Eşşekten inip ata binmeye benzemiş nedense..
Eski bir tabirin ters çevrilmesi...

Valla adam hayatımda bir ilk, ilk defa psikolojik problemi olmayan, agresif/saygısız olmayan, düzgün bi işi olan bi insan
 
Insanlar biraz zoru,uğraşmayı sever. Herşey yolunda gidince,her konuda aynı fikirde olunca,hiç çatışmayınca böyle hisler bence olabilir. Ilk yilinizdaysaniz ve asik olduguna inaniyorsan,karsi taraf bir sure sonra normale donecegi icin ilişkiniz de normale doner :)
Ben böyle sevilmeyi haketmiyorum diye dusunuyorsan da o biraz farklı.Benim iki çocuğum var,pedagojiye sardım bu aralar.O hissin çocukluğunla alakali.Küçüklüğünde yeteri kadr sevgi göremediğinden veya sevildiğini hissetmediginden şuan haketmediğini düşünüyorsun.Bir de küçükken hırpalanarak sevilenler ,büyüdüğünde sevdiginden şiddet gorurse terketmek istemez 'Ama o beni seviyor' diye düşünürmüş.Onceki ilişkilerin öyleydi sanırım

Ya evet aslında ilk defa geçen tartıştık (kavga değil öyle bir konu üzerinde fikir değişimi gibi) o zaman daha çok kendini ortaya koydu, kendi fikirlerini savundu, tamam sensin demedi. Bu aslında hoşuma gitti, acaba başlangıç olduğu için mi çok fazla bana öyle davranmadı

Ay evet, insan bir bit yeniği arıyor işte. Ne bileyim nasıl olabilir yani, bana iyi adam denk gelmez ki hiç bana olmaz yani o hiç, olunca da ben sevmem. Hep herkes der etrafımdaki sen sevdiysen kesin bi ...luk vardır. Ben de buna inandım, şimdi sevdiğim için de nerde acaba o ...luk diyorum
 
Bende çok sayko bir ilişkinin yaralarını sardıktan sonra ilk defa insan yerine konduğum bir ilişki yaşıyorum.

Evet korkularım var ve sürekli kendimi sabote edecekmişim gibi hissediyorum ama hiçbir zaman erkek arkadaşımın iyi yönlerini kurcalayıp kafama takmadım, şımarıklık yapıp daha fazla beklentiye girip kaprislenmedim.
Gerçekten hislerinden eminsen bu tavırların sadece fırsatını bulunca ortaya çıkmış olan şımarıklık bence. Bunları da sert bir dille değil gayet samimi hislerimle yazdım.

Kendini sabotaj, kesinlikle var bende. Çıkışmak istediğim çok zaman oldu ama hep tuttum, o panik/gerilim anında. Hep de iyi ki tutmuşum ya adam haklıymış dedim içimden tuttuktan sonra.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X