- 26 Kasım 2015
- 1.916
- 548
- 123
Herkese merhaba. Bu psikolojiye girmeyen yoktur sanırım. Ama kendımızı depresyona sokmak kendımıze yapacavımız en buyuk haksızlık olur. Mutsuzluk,depresyon gecse bile etkısını hissettiren insanın uzerine yapısan bır sey.. Ben de arkeologum. Meslegımı 3 yıl uç yıl yaptım sartlar geregı bıraktım. Bi dönem cok cok mutsuzdum. Bi işim bile olsa bu mu yanı diyordum.yasayacagım hayat bu muydu.evliyim,işim olur elbet.sonra ne olacak.boyle her gunun ayrı monoton soru larıyla ugrasırken ömür bitecek mi diyordum.dogru duzgun gezmeden,yenı ınsanlar yenı yerler kesfetmeden.her sey ımkan meseleso malum.sonra dedim gezsem ne olacak.gez gez ne olacak.Velhasıl bu boyle gider arkadaşlar.
Silkelenmek lazım. Hayatta canıyla ugrasan,yiyecek ekmek bulamayan, cocuguna her gun salca ekmek yedıren ınsanlar var. Hayatta insanon yapabileceği en guzel sey insanlla yapılan her sey.
Liseden beri her ay bı yardımda bulunuyorum. Ya löseve, ya yardım kuruluslarına, ya yardım bekleyen köy okullarına, ya şehrimdeki derneklerın tespit ettiği ailelere. Oyle ufak ufak .
İnsan lafta defil de gercekten gorunce ıkı mercimek bı sise yag bi kilo kıyma için sana minnetle bakan insanları. Derdinden utanıyorsun. Hayat da zaten oyle abartılıcak bi şey değil. İnsan biriktirmek lazım. Mutlu anları çoğaltmak, baskaları gibi güzel yaşamaya çalışmak yerine , baskaları da senın kadar güzel yaşasın diye uğraşmak lazım.
Bunu da düşündüm evet yardım etmek.vs güzel şeyler. Lakin ben zaten fakir ailede büyüdüm çok şükür tabiki benden kötüler var .. insan biriktirmek elbet güzel zaten bir dert de insan bulamamak samimi insan gerçek arkadaşlar bulamamak güven sorunlari filan.. bu yüzden mutsuzuz