en başta ikinci üyeliğimin olduğunu ve yöneticilerin bilgisi dahilinde konuyu açtığımı belirteyim.
derdim şu; ve ne yapmam gerektiğini bilmiyorum.
26 yaşındayım. 2017 yılı başında biri ile tanıştım devamlı vakit geçirdiğim bi internet sitesinde kitap alışverişi için. birbirimize kitap gönderdik. sonra ara ara mesajlaşmaya devam ettik naber nasılsın gibi. benim o süreçte kısa süreli flört, ilişki tarzı durumlarım da oldu. kendisi de bilirdi hatta.
neyse. 2-3 ay kadar önce yine bi konuşma esnasında beni bi festivale davet etmişti ama ben yok demiştim pek o kafada olmadığım için. şunu da belirteyim internet tanışmalarına aşinayım yani öyle öcü gözüyle bakan varsa okumayı burada bırakabilir. konunun onla alakası yok çünkü, sırf bu sebeple eleştirmek yersiz olacak. neyse festivale gidemedi çeşitli sorunlardan ötürü. ben de o ara izne çıkacaktım, tatil planı yapıyodum. bi anda konu beraber tatil yapmaya geldi. bana o an mantıklı geldi tamam dedim. planlamaya başladık.
sanıyorum bu tatil işini kesinleştirdikten bir iki hafta sonra benim yine bi 5 6 gün boşluğum oldu. beni yaşadığı şehre davet etti tatilden önce hem bi görüşmüş oluruz diyerek. ben de tamam dedim. kalktım gittim. gerçekten rüya gibi bi 6 gün geçirdim. her şey çok güzeldi. açıkçası niyetim ciddi bişeye başlamak ya da aşık olmak değildi ama bu kadar iyi geçeceğini bilemedim ve cidden aşık oldum.
şunu belirteyim. onun şehrine gidene kadar ben onu 24 sanıyodum. aklımda öyle kalmış. şehre gitmeden bir iki gün önce yoo ben 22'yim dedi. çok şaşırdım, inanmak istemedim vs. gidince kimliğine baktım hatta. 26yı ben hep yaşlı görürüm 22 çok küçük bana göre. ama lise mezuniyetinden beri çalıştığı için sanırım davranışları konuşmaları 22 yaşında biri gibi değil. ben de şu an 26 gibi olmadığım için aramızda sorun olmadı aslında o an için.
neyse. ben onun yaşadığı şehirden döndüm. sonrasında tatile çıktı. yine mükemmel bi bi hafta geçirdik. sadece bi kere ufak bi meseleden tartıştık onun dışında gerçekten çok iyiydi herşey.
vedalaşmak tabi zor. ağladık ikimizde.
sonuç, sevgiliyiz. iki haftada bir görüşürüyoruz. bir o geldi, bir ben gittim. çok zor gerçekten. 1,5 - 2 aylık yeni bi durum. ama bu kadar çok beraber kalıp beraber yaşayınca alıştık, anlarsınız.
şimdi sorun şu. evlilik konusu açıldı. haklı olarak birikmiş vs yok şu an düşünemem dedi. ama benim istediğim en azından 1-2 seneye kadar düşünecek hale gelmesi. hayatımda ilk defa böyle hissediyorum. tecrübesiz biri değilim. o yüzden ağzımdan evlilik lafının bu kadar erken çıkması size garip gelebilir ama hissettiklerim buna itti beni. zaten evlendik, oturttuk diyene kadar ben 30 olurum neredeyse ve çocuk vs. yani bunu düşünmek zorundayım gibi geldi.
ben de çalışıyorum. ortalama bi işim var. onun işi benimkinden daha iyi. bırakıp gelemez. ben de ona evlilik olmadan aileme hadi ben şurda iş buldum gidiyorum diyemem dedim. ailem olmasa yapardım, o kadar gözüm karardı ama şu şartlar altında yapamam.
daha önce de uzak mesafe oldu. o kadar önemsemedim. bitti gitti. ama bunda takıyorum çünkü gerçekten çok aşığım ve karşı tarafın da hislerinden eminim. yani ilgi alaka vs. seven, özleyen, bunları hem söyleyen hem belli eden biri var karşımda.
aslında ne soruyorum bilmiyorum. hani ayrıl olmaz deseniz tabi ki ayrılamam.
ama sizce olur mu? oluru var mı? sizin başınıza gelse ne yapardınız?
ekleme : yazmayı unutmuşum. bi de askerlik var. açıköğretimden tecilli şu an. yani illaki yapacak.
derdim şu; ve ne yapmam gerektiğini bilmiyorum.
26 yaşındayım. 2017 yılı başında biri ile tanıştım devamlı vakit geçirdiğim bi internet sitesinde kitap alışverişi için. birbirimize kitap gönderdik. sonra ara ara mesajlaşmaya devam ettik naber nasılsın gibi. benim o süreçte kısa süreli flört, ilişki tarzı durumlarım da oldu. kendisi de bilirdi hatta.
neyse. 2-3 ay kadar önce yine bi konuşma esnasında beni bi festivale davet etmişti ama ben yok demiştim pek o kafada olmadığım için. şunu da belirteyim internet tanışmalarına aşinayım yani öyle öcü gözüyle bakan varsa okumayı burada bırakabilir. konunun onla alakası yok çünkü, sırf bu sebeple eleştirmek yersiz olacak. neyse festivale gidemedi çeşitli sorunlardan ötürü. ben de o ara izne çıkacaktım, tatil planı yapıyodum. bi anda konu beraber tatil yapmaya geldi. bana o an mantıklı geldi tamam dedim. planlamaya başladık.
sanıyorum bu tatil işini kesinleştirdikten bir iki hafta sonra benim yine bi 5 6 gün boşluğum oldu. beni yaşadığı şehre davet etti tatilden önce hem bi görüşmüş oluruz diyerek. ben de tamam dedim. kalktım gittim. gerçekten rüya gibi bi 6 gün geçirdim. her şey çok güzeldi. açıkçası niyetim ciddi bişeye başlamak ya da aşık olmak değildi ama bu kadar iyi geçeceğini bilemedim ve cidden aşık oldum.
şunu belirteyim. onun şehrine gidene kadar ben onu 24 sanıyodum. aklımda öyle kalmış. şehre gitmeden bir iki gün önce yoo ben 22'yim dedi. çok şaşırdım, inanmak istemedim vs. gidince kimliğine baktım hatta. 26yı ben hep yaşlı görürüm 22 çok küçük bana göre. ama lise mezuniyetinden beri çalıştığı için sanırım davranışları konuşmaları 22 yaşında biri gibi değil. ben de şu an 26 gibi olmadığım için aramızda sorun olmadı aslında o an için.
neyse. ben onun yaşadığı şehirden döndüm. sonrasında tatile çıktı. yine mükemmel bi bi hafta geçirdik. sadece bi kere ufak bi meseleden tartıştık onun dışında gerçekten çok iyiydi herşey.
vedalaşmak tabi zor. ağladık ikimizde.
sonuç, sevgiliyiz. iki haftada bir görüşürüyoruz. bir o geldi, bir ben gittim. çok zor gerçekten. 1,5 - 2 aylık yeni bi durum. ama bu kadar çok beraber kalıp beraber yaşayınca alıştık, anlarsınız.
şimdi sorun şu. evlilik konusu açıldı. haklı olarak birikmiş vs yok şu an düşünemem dedi. ama benim istediğim en azından 1-2 seneye kadar düşünecek hale gelmesi. hayatımda ilk defa böyle hissediyorum. tecrübesiz biri değilim. o yüzden ağzımdan evlilik lafının bu kadar erken çıkması size garip gelebilir ama hissettiklerim buna itti beni. zaten evlendik, oturttuk diyene kadar ben 30 olurum neredeyse ve çocuk vs. yani bunu düşünmek zorundayım gibi geldi.
ben de çalışıyorum. ortalama bi işim var. onun işi benimkinden daha iyi. bırakıp gelemez. ben de ona evlilik olmadan aileme hadi ben şurda iş buldum gidiyorum diyemem dedim. ailem olmasa yapardım, o kadar gözüm karardı ama şu şartlar altında yapamam.
daha önce de uzak mesafe oldu. o kadar önemsemedim. bitti gitti. ama bunda takıyorum çünkü gerçekten çok aşığım ve karşı tarafın da hislerinden eminim. yani ilgi alaka vs. seven, özleyen, bunları hem söyleyen hem belli eden biri var karşımda.
aslında ne soruyorum bilmiyorum. hani ayrıl olmaz deseniz tabi ki ayrılamam.
ama sizce olur mu? oluru var mı? sizin başınıza gelse ne yapardınız?
ekleme : yazmayı unutmuşum. bi de askerlik var. açıköğretimden tecilli şu an. yani illaki yapacak.
Son düzenleme: