Kendime göre bir arkadaşımın olmamasi

Tek ve en güvenilir arkadaşlar kız kardeştir, dedikodu da yapılabilir gezmeyede çıkılabilir, arkadaş bulunabiliyor ama hiçbir zaman gerçek dost mu anlaşılmıyor, benim 4 tane kızlardeşim var ve arkadaşın yokluğunu hiç aramıyoruz, olsada olur olmasada😆
Çok şanslısınız, kız kardeşim yok ve bu hep özendiğim birşey :( İnadına gibi de bugüne kadar kaç yakın arkadaşım olduysa hepsinin de kızkardeşleri vardı.
Benim arkadaşlarım da hep bana gelmek isterler ama beni hiç çağırmazlar, ya azcık da siz çağırın da bana hizmet edilsin biraz yahu. Benim de kafama göre arkadaşım olmadı hiç ama yalnız kalmamak adına uyum sağlamaya çalıştım. Haa artık sallamıyorum, benimle görüşmek isteyene kapım açık ama yalnızlığa da alıştım çoktan, konuşanla konuşuyorum, onun haricinde bir çaba sarfetmiyorum, ohh en güzeli.
Bide artık kınalarda düğünlerde size eşlik etmeleri için "gelin arkadaşları" oluyor biliyorsunuz, ekip halinde ücretli elemanlar bunlar. Yani demem o ki yalnızlığınızda yalnız değilsiniz ki böyle bir sektör de oluşmuş.
 
Merhaba arkadaşlar. Sorun hiç arkadaşımın olmaması. Çocukken vardı tabi ancak çocukluk arkadaşları da çocuklukta kaldı. Üniversite okumadım dışardan okuyorum. Lise arkadaşlarım evlendiler liseden sonra arayıp sormadık birbirimizi zaten.

Saglikciyim çalışıyorum yani sosyal ortamlara da giriyorum. Kuzenlerim akrabalarımda var yasitlarim.

Sorun şu ki hiç arkadaşım yok neden yok bilmiyorum.
Kendim de tercih etmeyerek girmedigim ortamlar var mesela iş yerinde arkadaşlar çok samimiler sürekli görüşüyorlar güzel vakit geçiriyorlar ama ben aralarında yokum sebebi de çok dedikodu yapmaları. Dedikodu yapmak istemediğim için hep uzak duruyorum. Çünkü konu hep dedikoduya dönüyor bende kimsenin arkasından konuşmak istemiyorum.

Aslında çok sıcak kanliyimdir herkes öyle der insanları rahatsız etmem yardımcı olmaya çalışırım guleryuzluyumdur.

Akrabalarım kıskançlıklar yapıyorlar sürekli hava atma çabaları gösteriş çabaları onlarla da hiç samimi olmadım bu zamana kadar bu zamandan sonra da olmam. Kaç yaşına gelselerde sürekli beni ailemi ezme küçük görme çabaları. Uzun yıllar boyunca onlarla gorusmem gereken zamanlarda gece sabaha kadar ağlardım. Yine küçük görecekler yine ezecekler diye. Zamanla güçlü hissetmeye başladım ve kendi kendime uzun yıllar yetebildim.

Ancak yakın zamanda evlenmeyi düşünüyorum. Ve oturup konuşabilecek acaba nasıl yapsak şöyle mi yapsak böyle mi yapsak gelinligim nasıl olsa diye konusabilecegim kahvaltıya cagirabilecegim ona kitap hediye edebilecegim bir tane arkadaşım yok. Bir tane bile yok. Doğru düzgün dedikodu yapmayan huzur veren bir arkadaşım yok. Bu durum iki üç haftadir sürekli zihnimi kurcaliyor. Dugunume cagiracagim bir tane arkadaşım yok. Çok üzülüyorum neden böyle oldu neden dogru bir arkadaşlık kuramadim niye bu kadar yalnızım diye sürekli düşünüp üzülüyorum. Ne yapabilirim sizce
kaliteli, seviyeli ve saglam karakteriniz varsa ve etrafinzda seviyesiz insanlar varsa arkadas bulmak zor oluyor boyle. cevrenizde kaliteisz arkadaslar olacagina hic olmasin daha iyi bence. gecen yil ki calistigim ortamda da hic arkadasim yoktu. kendimi sucluyordum bazen. ama sonra muhabbetlerine bir bakiyorum ki seviyesizlik diz boyu, yapamiyordum onlarla. sonra bir arkadas geldi, cok sukur ki yalnizliktan kurtulmustum. kaliteli tek bir arkadasin olmasi yetiyor aslinda. dgun vs olaylarini da takmayin. ben de cok takiyordum kim gelecek benim dugunume diye. pandemi olunca dugun degil sadece nikah yaptik. yani boşu bosuna dert etmisim:) gelinllik islerinde de ablam yardim etmisti. eger su virus vs olmasaydi kaliteli insanlarla tanisabileceginiz kurslara katilabilirdiniz. oralardan arkadas edinebilirdiniz aslinda
 
ama 'benim arkadaş ortamımda hiç dedikodu yapılmaz' diyen bir insan olduğunu sanmıyorum
benim is ortamimda dedikodu yok. konusulan konular genelde isle ilgili, gunluk hayat konulari ise saglikli yasam ile ilgili genelde. cok sansli oldugumu dusunuyorum. gecen yil ki calistgim ortam berbatti mesela. sadece tek bir arkadasim vardi muhabbet edebildigim. bu yil ise cevrem guzel insanlarla dolu
 
Çat kapı gelen arkadaşlıkları kimse sevmez
Benim yakın arkadaşım gecenin körü zilime bastığında elim ayağım titremisti
Gelince cok mutlu oldum evet ama çok rahatsizda oldm.
İstediğiniz şeyi istemeyi bırakın bence :/
Her şeyin bi usulü vardır tabiki ama siz benim anlatmak istediğimi anlamamışsınız çünkü istediğim o arkadaşlığa sahipsiniz ne güzel Allah bozmasın
 
Lisedeki arkadaşlarımla önceden gün yapardık ayda bir kez görüşürdük şimdi herkes evlendi başka şehire giden oldu çocuklar oldu yoğunluk oluyor herkesin kendisine göre senede 1 kez anca görüşebiliyoruz lisedeki en yakın arkadaşımla tamamen bağımı kopardım çıkarcı bir arkadaşım olmasındansa hiç olmaması çok daha iyi bana en yakın hissettiğim kuzenim var iyi arkadaş ilişkimiz var onla da her muhabbetimi yapmam insanlarla arama artık sınır koydum geçmişte yaşadıklarımdan dolayı beni arayan birçok insan var ama ben bilmiyorum geçmişimde yaşadığım çıkarcı kişilerden sonra insanlara karşı bende güvensizlik oluştu kendimle mutlu olmaya çalışıyorum eşim ve ailemle mutluyum çok şükür arkadaşa da çok ihtiyaç duymuyorum açıkçası
 
Herşey çok mükemmel olsa bile 30 larına gelince zaten herkesin meşgalesi kendine oluyor. İşi düşünce aranılıyor. Zaten çok arkadaşım olsa onların işlerinden aileme vaktim olmaz. Çalışıyorum zamanım da yok. Kendi ailem eşimin ailesi kendimize vakit ancak. İyi bir eş, hayat arkadaşı bulduysan gerek de olmuyor. İş yerindeki ortamını burada herkes anlayamaz ama ben anlıyorum. Entrika, dedikodu, yalan, iş kilitleme hepsi oluyor o ortamda. O yüzden mesafeli durman yararına. Değer görmek isteğin de nasip. Evlilik, düğün kısmında da hiç belli olmaz beklemediğin yerden destekler gelir. Benim de yoktu eşimin arkadaşları baya destek oldu o dönemde ama senin istediğin yoğunlukta değil. Düğünüme liseden arkadaşlarım ve üniversiteden bir arkadaşım geldi. Ama o gelen arkadaşım o kadar uzaktan ve küçük çocuğuyla geldi ki memnun oldum. Onun mutluluğu yetti. Üniversitede neden daha çok samimiyet kurmadım hepsi gelmedi demedim. Hoş zaten samimiyet de öyle kurgulu olan birşey değil. Ben arkadaşlıkta nicelikten değil nitelikten yanayım. Maalesef herkese de kafam gelmez. Dediğin şeyler insanın mühim zamanları doğru ama tek ya da nişanlınla halledilemeyecek şeyler hiiiç değil.​
 
Merhaba arkadaşlar. Sorun hiç arkadaşımın olmaması. Çocukken vardı tabi ancak çocukluk arkadaşları da çocuklukta kaldı. Üniversite okumadım dışardan okuyorum. Lise arkadaşlarım evlendiler liseden sonra arayıp sormadık birbirimizi zaten.

Saglikciyim çalışıyorum yani sosyal ortamlara da giriyorum. Kuzenlerim akrabalarımda var yasitlarim.

Sorun şu ki hiç arkadaşım yok neden yok bilmiyorum.
Kendim de tercih etmeyerek girmedigim ortamlar var mesela iş yerinde arkadaşlar çok samimiler sürekli görüşüyorlar güzel vakit geçiriyorlar ama ben aralarında yokum sebebi de çok dedikodu yapmaları. Dedikodu yapmak istemediğim için hep uzak duruyorum. Çünkü konu hep dedikoduya dönüyor bende kimsenin arkasından konuşmak istemiyorum.

Aslında çok sıcak kanliyimdir herkes öyle der insanları rahatsız etmem yardımcı olmaya çalışırım guleryuzluyumdur.

Akrabalarım kıskançlıklar yapıyorlar sürekli hava atma çabaları gösteriş çabaları onlarla da hiç samimi olmadım bu zamana kadar bu zamandan sonra da olmam. Kaç yaşına gelselerde sürekli beni ailemi ezme küçük görme çabaları. Uzun yıllar boyunca onlarla gorusmem gereken zamanlarda gece sabaha kadar ağlardım. Yine küçük görecekler yine ezecekler diye. Zamanla güçlü hissetmeye başladım ve kendi kendime uzun yıllar yetebildim.

Ancak yakın zamanda evlenmeyi düşünüyorum. Ve oturup konuşabilecek acaba nasıl yapsak şöyle mi yapsak böyle mi yapsak gelinligim nasıl olsa diye konusabilecegim kahvaltıya cagirabilecegim ona kitap hediye edebilecegim bir tane arkadaşım yok. Bir tane bile yok. Doğru düzgün dedikodu yapmayan huzur veren bir arkadaşım yok. Bu durum iki üç haftadir sürekli zihnimi kurcaliyor. Dugunume cagiracagim bir tane arkadaşım yok. Çok üzülüyorum neden böyle oldu neden dogru bir arkadaşlık kuramadim niye bu kadar yalnızım diye sürekli düşünüp üzülüyorum. Ne yapabilirim sizce
Bence bir çok insanın maruz kaldığı bir durum bu. Hepimiz bir yerlerde yalnıziz. Gerek değişen yaşam koşulları gerek insanların değişimi kimse kimseye bağlanmıyor. Bir çok ilişki çıkar üzerine kurulu o bitince arkadaşlık sanılan şey de bitiyor maaaleeef. Belli yaştan sonra da gerçek dost edinmek gerçekten güç. Hele ki yaşam görüşünüz farklı ise. Ben de az çok öyle sıkıntılar var. Normalde çok sosyal bir insanım ama insanların tavırlarını gördükçe soğudum. Her kadın olmasa bile çoğunun odak noktası çocuk hayatları tamamen ondan ibaret olunca ortak nokta bulamıyoruz çocuk muhteşem birşey kesinlikle rabbim bana hepimize nasip etsin ama her konusma çocuklara çocukları kıyaslamaya gidince sohbet tıkanıyor. Veya alışveriş konusu, koton dan şunu aldım bunu aldım şuraya tatile gittimciler var. Bir çok arkadaşım ataerkil benim de. Bir yere gitmek vs için eşlerinin bırakmalarına ihtiyaç duyuyorlar vs vs.
Aslında arkadaşlarım benim de var ama ayrı şehirlerde sadece telefonlasir mesajlarınız. Kendi sehrimde olanlar da var ama pandemi herkesin maddi manevi sorunları derken araya zaman giriyor. Yalnizlasiyoruz.

Sosyal medya ve teknoloji bu konuda ipi çekiyor eskiden insan yalnız kalamaz komşuya giderdi şimdi alıp eline kumandayı TV izliyor veya nette takılıyor.
Annem köyde mesela akranlari gelir gider. Bağa geçerken uğrayan olur kahveni içelim dedik diyen olur. Şehirlerde iyice yalnizlastik. Emin ol bu konuda yalnız değilsin.
 
Yok ben 98liyim adımı öyle koymuşum :))

arkadaşlardan kopmuş olmak için yaşın da bayağı küçükmüş aslında.
üniversite okumamış olmanın etkisi var tabi lisedekilerle de kopmuşsun.
Ben de üniversitede çok arkadaş edinemedim mühendislik okudum. ortamda 2-3 kız olurdu onlarla da kafan denk gelecek de takılacan. Erkekler zaten çok yakın olmadık hep bir arada barzo barzo takılırlardı arada arayıp soruştuğumuz 3-4 tane vardır.
Lise arkadaşlarımla hala görüşüyorum. Ama o yaştaki uyumumuz yok elbet. Biri çok zengin, biri maddi sorunlarla boğuşuyor biri çalışmıyor evli mutlu biri evlenmedim kompleksine girdi halbuki hepsi daha bekar. Sadece bir araya gelince çok eğleniyoruz ama bir şey danışacağım zaman mesela ne o zengini arayabiliyorum ne maddi sorunu olan arkadaşımı. İkisinin de bana vereceği bana uygun olmuyor. Gelinliği nerden alayım desem biri vakko canım diyecek öteki pendikte çok iyi gelinkilkçiler var diyecek. Ama ben daha orta karar fiyatta bir şey arıyordum ve ben de kimseye danışmadığımı farkettim evlenirken. bu basit bir örnekti işte.yine de sırrımı sıkıntımı anlatırım lise arkadaşıma.
İş yerinden tanıdığım sevdiğim insanlr var. Can arkadaşım değiller. Evet beraber ken aşırı eğlenirim ama orada biter. Yine bir derdimi ya da sevincimi paylaşamam. Sanki 30dan sonra yakınlaştığın insanlarla aranda hep bir mesafe oluyor. Ya da bana öyle denk geldiler. Hele evlilik sürecinde heyecanını alışverişini vs anlatamıyorsun iş ortamında hallediyoruz canım ya diye geçiyorsun. :)
Bir tane çocukluktan çok yakın arkadaşım vardı ailelerimizin çok uyuştuğu hayat tarzımızın gittiğimiz kazandığımız okulların benzediği.
sonra ona da bir şeyler oldu. Psikolojik bir şeyler yaşadı uzak olduğumuz bir dönem. Ve 25 yaşında bir anda değişip dini bir cemaatin içine karıştı ailesiyle de görüşmüyor.(yanlış anlaşılmasın garip olan bir anda değişmesi) Benimle de yüzeyselleşti. Geçmişinin günah ve hatalarla dolu olduğuna inanıyor beni de pek istemiyor. Beraber oturup şarap içmişizdir mesela böyle bir konu açılacak diye gerim gerim geriliyor.Buluşuyoruz ama hayatımız bambaşka yerlere evrildi. Onunla da dertlerimiz bambaşka.
Galiba şans bilmiyorum. Ay bütün seceremi çıkardım buraya ama. Ben de dertliyim çat kapı muhabbetim olan kimsem olmamasından. 😂😂😂
 
Benim cevrem çok kalabalıktır, WhatsApp'ım hiç susmaz. Sık sık da birileriyle buluşurum. Beni dışarıdan gören, sosyal medyadan takip eden 'amma sosyal kız, çok arkadaş canlisi' falan der ama durum öyle değil ne yazık ki .
Çevremdeki insanlari çok seviyorum ama hiç biri 'kafama göre' degil
Neredeyse hepsinin tek derdi evlenmek. Çoğu yan şehre bile gitmez , çünkü 'babam koymaz' der 🙈 kendi hayatı için bir adım atmak ya da küçük bir isyan çıkarmak yerine 'evlenince kocamla gezerim' der... Bana kattıkları bir şey olmaz, şehri gezmek,benimle bisiklete binmek değil kafede oturmak isterler. Konuşmaktan en zevk aldıkları konu alışveriştir, devamlı aldıklarından ya da alacaklarından bahsederler, ataerkiller , 'ben de erkek olsam yapardim' vs derler... Arkadaşlarımın kimi çocukluktan, kimi akrabalarimdan, kimi liseden,kimi universiteden,kimi de çeşit çeşit iş yasamlarindan... Ama neredeyse hepsinin prototipi bu. Hele yaşlar büyüdükçe hepsinin gözünü gelinlik bürüdü 😅
Sırf çevrem değişsin diye bisiklet gruplarına falan dahil olmaya çalıştım, onlar da bana göre fazla aktivist çıktı. Onlara da ayak uyduramadim... Geçen senelerde çoğu arkadaşımla kendimi soyutladim, her hafta turist gezdirme uygulamasından birileriyle buluşup gezindim. 'En azından kendi kabuğunu aşıp dünyayı merak eden,bir başına yola çıkan insanlarla tanisirim, iyi anlaşamasak bile dilim gelisir' diye düşünüp. Ama çabuk bağlanan biriyim, çok sevdiğim insanlarla birkaç gün sonra arama koca koca ülkeler girmesi fikri bir süre sonra beni mutsuz etmeye başladı..
Şu an hala çok sayıda arkadaşım var , ama gerçekten gönlüme göre hiç arkadasim yok :KK43:
Bulunduğum sehirde çok güzel bir park var. Bahar- yaz aksamlari iş çıkışı kitabımi ,hamagimi ve içeceğimi alır oraya giderim genelde. Bazı gruplar görürüm, böyle kızlı erkekli bir seyler içip kıkır kıkır gulen, bir şeyler içip (insanları rhaatsiz etmeden) şarkılar söyleyen, ya da ağaçlara harfli balonlar bağlayıp supriz dogumgunu yapan şirin arkadaş gruplari...onlara çok özeniyorum mesela:) keşke benim de öyle bir arkadaş grubum olsaydi... benimkiler ayağını toprağa basmaya korkuyor :KK43:

Balayina kenyaya kahve ciftligine calismaya giden bir manyagim ben 🤣 gercek arkadasim olmani cok isterdim.
(Gunde 2 saat calistik sadece)

Balayi bence unutulmaz olmali. 5 yildizli bir Antalya oteli mi unutulmaz, bu mu? Elinizi vicdaniniza koyun 🤣🤣🤣
 
kaliteli, seviyeli ve saglam karakteriniz varsa ve etrafinzda seviyesiz insanlar varsa arkadas bulmak zor oluyor boyle. cevrenizde kaliteisz arkadaslar olacagina hic olmasin daha iyi bence. gecen yil ki calistigim ortamda da hic arkadasim yoktu. kendimi sucluyordum bazen. ama sonra muhabbetlerine bir bakiyorum ki seviyesizlik diz boyu, yapamiyordum onlarla. sonra bir arkadas geldi, cok sukur ki yalnizliktan kurtulmustum. kaliteli tek bir arkadasin olmasi yetiyor aslinda. dgun vs olaylarini da takmayin. ben de cok takiyordum kim gelecek benim dugunume diye. pandemi olunca dugun degil sadece nikah yaptik. yani boşu bosuna dert etmisim:) gelinllik islerinde de ablam yardim etmisti. eger su virus vs olmasaydi kaliteli insanlarla tanisabileceginiz kurslara katilabilirdiniz. oralardan arkadas edinebilirdiniz aslinda
Bazı arkadaşlar nedense benim mükemmel olduğumu insanları begenmedigimi filan yazmışlar :)) işte böyle bir derdimi bile paylaştığım zaman böyle bir tepki alabiliyorum :)) sorunu bende kendimde aradım düzeltmeye çalıştığım noktalar oldu ancak kısmet diyorum artık benim gibi olan insanlar da varmış diye düşünüyorum :)
 
kaliteli, seviyeli ve saglam karakteriniz varsa ve etrafinzda seviyesiz insanlar varsa arkadas bulmak zor oluyor boyle. cevrenizde kaliteisz arkadaslar olacagina hic olmasin daha iyi bence. gecen yil ki calistigim ortamda da hic arkadasim yoktu. kendimi sucluyordum bazen. ama sonra muhabbetlerine bir bakiyorum ki seviyesizlik diz boyu, yapamiyordum onlarla. sonra bir arkadas geldi, cok sukur ki yalnizliktan kurtulmustum. kaliteli tek bir arkadasin olmasi yetiyor aslinda. dgun vs olaylarini da takmayin. ben de cok takiyordum kim gelecek benim dugunume diye. pandemi olunca dugun degil sadece nikah yaptik. yani boşu bosuna dert etmisim:) gelinllik islerinde de ablam yardim etmisti. eger su virus vs olmasaydi kaliteli insanlarla tanisabileceginiz kurslara katilabilirdiniz. oralardan arkadas edinebilirdiniz aslinda
Bazı arkadaşlar nedense benim mükemmel olduğumu insanları begenmedigimi filan yazmışlar :)) işte böyle bir derdimi bile paylaştığım zaman böyle bir tepki alabiliyorum :)) sorunu bende kendimde aradım düzeltmeye çalıştığım noktalar oldu ancak kısmet diyorum artık benim gibi olan insanlar da varmış diye düşünüyorum :)
 
arkadaşlardan kopmuş olmak için yaşın da bayağı küçükmüş aslında.
üniversite okumamış olmanın etkisi var tabi lisedekilerle de kopmuşsun.
Ben de üniversitede çok arkadaş edinemedim mühendislik okudum. ortamda 2-3 kız olurdu onlarla da kafan denk gelecek de takılacan. Erkekler zaten çok yakın olmadık hep bir arada barzo barzo takılırlardı arada arayıp soruştuğumuz 3-4 tane vardır.
Lise arkadaşlarımla hala görüşüyorum. Ama o yaştaki uyumumuz yok elbet. Biri çok zengin, biri maddi sorunlarla boğuşuyor biri çalışmıyor evli mutlu biri evlenmedim kompleksine girdi halbuki hepsi daha bekar. Sadece bir araya gelince çok eğleniyoruz ama bir şey danışacağım zaman mesela ne o zengini arayabiliyorum ne maddi sorunu olan arkadaşımı. İkisinin de bana vereceği bana uygun olmuyor. Gelinliği nerden alayım desem biri vakko canım diyecek öteki pendikte çok iyi gelinkilkçiler var diyecek. Ama ben daha orta karar fiyatta bir şey arıyordum ve ben de kimseye danışmadığımı farkettim evlenirken. bu basit bir örnekti işte.yine de sırrımı sıkıntımı anlatırım lise arkadaşıma.
İş yerinden tanıdığım sevdiğim insanlr var. Can arkadaşım değiller. Evet beraber ken aşırı eğlenirim ama orada biter. Yine bir derdimi ya da sevincimi paylaşamam. Sanki 30dan sonra yakınlaştığın insanlarla aranda hep bir mesafe oluyor. Ya da bana öyle denk geldiler. Hele evlilik sürecinde heyecanını alışverişini vs anlatamıyorsun iş ortamında hallediyoruz canım ya diye geçiyorsun. :)
Bir tane çocukluktan çok yakın arkadaşım vardı ailelerimizin çok uyuştuğu hayat tarzımızın gittiğimiz kazandığımız okulların benzediği.
sonra ona da bir şeyler oldu. Psikolojik bir şeyler yaşadı uzak olduğumuz bir dönem. Ve 25 yaşında bir anda değişip dini bir cemaatin içine karıştı ailesiyle de görüşmüyor.(yanlış anlaşılmasın garip olan bir anda değişmesi) Benimle de yüzeyselleşti. Geçmişinin günah ve hatalarla dolu olduğuna inanıyor beni de pek istemiyor. Beraber oturup şarap içmişizdir mesela böyle bir konu açılacak diye gerim gerim geriliyor.Buluşuyoruz ama hayatımız bambaşka yerlere evrildi. Onunla da dertlerimiz bambaşka.
Galiba şans bilmiyorum. Ay bütün seceremi çıkardım buraya ama. Ben de dertliyim çat kapı muhabbetim olan kimsem olmamasından. 😂😂😂
Benim çocukluk arkadaşlarım başka şehirlere taşındılar yılda bir arıyorduk birbirimizi şimdi o da yok. Lise arkafaslarimin biri evlendi düğününe bile çağırmadi tebrik ettim cevap yazmadi hâlbuki lisede çok samimiydik. Öbür lise arkadaşımla da kaç kez görüşelim diye aradım mesaj yazdım ama yok görüşmedi. İşyerinde ki arkadaşlar da dediğim gibi yani kendi aralarında çok iyiler ama o iyiliğin içinde de ben olmak istemiyorum bazı sebeplerden dolayı. O yüzden kısmet diyorum ne yapalım
 
benim is ortamimda dedikodu yok. konusulan konular genelde isle ilgili, gunluk hayat konulari ise saglikli yasam ile ilgili genelde. cok sansli oldugumu dusunuyorum. gecen yil ki calistgim ortam berbatti mesela. sadece tek bir arkadasim vardi muhabbet edebildigim. bu yil ise cevrem guzel insanlarla dolu
Ne güzel en sevdiğim insan ilişkileri. Başkaları ile ilgilenmekten ve ortalık karıştırmak diye tabir ettiğimiz şeylerle uğraşmaktansa kendisi ile ilgilenen ve uğraşan insanlar ♥️
 
Adımda anlaşılır galiba. Bende mi sorin var diyorum ama hep aradım adım attım gittim cagirdim.. ama bi türlü o istediğimi bulamadım. Bulduklarımı da eninde sonunda yitirdim. 1 tane olsa yeter halbuki her gün kahve içsek yürüyüş yapsak.. kitaplarımı okusak sırayla yorumlasak. Ama yok arkadaş!
 
Back
X