Kendime göre bir arkadaşımın olmamasi

Bazı arkadaşlıklar çıkar üzerine kurulu oluyor. O çıkar ilişkisi bitince arkadaşlıkta bitiyor. Herkes kendini her karşısına çıkan kişiye yakın hissetmez ama en azından 2 - 3 tane arkadaşın olursa da gerisine gerek kalmaz. Bence siz biraz fazla seçicisiniz sonuçta bu arkadaşlık evlilik değil ki. Kimisi alışverişten konuşmayı sever, kimisi işten, kimisi evlilikten... Siz insanları konuştukları konulara göre sınıflandırıp soğuyorsunuz. O kişileri gerçekten sevseniz sınıflandırıp uzaklaşmazsınız. Bence hep karşı taraftan beklemek olmaz. Bir plan yaparken hep kafe değil de bu defa sinema olsun diye öneri yaparsınız içinizden geldiği için kitap hediye ederseniz. İlla ki birisi de size istediğiniz arkadaşlığı verir
 
Hiç arkadaşınız yoksa herkese kulp buluyorsanız sorun malesef sizdedir.

Ben de pek insan canlısı değilimdir herkesle konuşmaya çalışmam her ortama girmeye çalışmam. Ama arkadaşım dostlarım var elbette. Mükemmeller mi hayır ben mükemmel miyim hayır. Ama insan sosyal bir varlık yalnızlık şöyle mükemmel, aman napacaksın arkadaşı sözleri kendini kandırmaca geliyor bana yani. Yalnızlığı da severim ama kalabalığın da tadı ayrı. Bu konuda eksiklerinizi bulup törpülemenizi tavsiye ederim. Yaş ilerledikçe yanınızda birilerinin olmasının nasıl büyük bir nimet olduğunu daha iyi anlayacaksınız çünkü.
 
Herkes mi dedikoducu şimdi?
Şu yaşa kadar hiç kimseyle samimiyet kuramadıysanız biraz kendinizde arayın sorunu
İnsanlara itici gelen yönleriniz var demek ki
İnsanlar sizinle arkadaş olmak istemiyor
 
Merhaba arkadaşlar. Sorun hiç arkadaşımın olmaması. Çocukken vardı tabi ancak çocukluk arkadaşları da çocuklukta kaldı. Üniversite okumadım dışardan okuyorum. Lise arkadaşlarım evlendiler liseden sonra arayıp sormadık birbirimizi zaten.

Saglikciyim çalışıyorum yani sosyal ortamlara da giriyorum. Kuzenlerim akrabalarımda var yasitlarim.

Sorun şu ki hiç arkadaşım yok neden yok bilmiyorum.
Kendim de tercih etmeyerek girmedigim ortamlar var mesela iş yerinde arkadaşlar çok samimiler sürekli görüşüyorlar güzel vakit geçiriyorlar ama ben aralarında yokum sebebi de çok dedikodu yapmaları. Dedikodu yapmak istemediğim için hep uzak duruyorum. Çünkü konu hep dedikoduya dönüyor bende kimsenin arkasından konuşmak istemiyorum.

Aslında çok sıcak kanliyimdir herkes öyle der insanları rahatsız etmem yardımcı olmaya çalışırım guleryuzluyumdur.

Akrabalarım kıskançlıklar yapıyorlar sürekli hava atma çabaları gösteriş çabaları onlarla da hiç samimi olmadım bu zamana kadar bu zamandan sonra da olmam. Kaç yaşına gelselerde sürekli beni ailemi ezme küçük görme çabaları. Uzun yıllar boyunca onlarla gorusmem gereken zamanlarda gece sabaha kadar ağlardım. Yine küçük görecekler yine ezecekler diye. Zamanla güçlü hissetmeye başladım ve kendi kendime uzun yıllar yetebildim.

Ancak yakın zamanda evlenmeyi düşünüyorum. Ve oturup konuşabilecek acaba nasıl yapsak şöyle mi yapsak böyle mi yapsak gelinligim nasıl olsa diye konusabilecegim kahvaltıya cagirabilecegim ona kitap hediye edebilecegim bir tane arkadaşım yok. Bir tane bile yok. Doğru düzgün dedikodu yapmayan huzur veren bir arkadaşım yok. Bu durum iki üç haftadir sürekli zihnimi kurcaliyor. Dugunume cagiracagim bir tane arkadaşım yok. Çok üzülüyorum neden böyle oldu neden dogru bir arkadaşlık kuramadim niye bu kadar yalnızım diye sürekli düşünüp üzülüyorum. Ne yapabilirim sizce
Aynen ben de böyleyim ama ben de düşünüyorum düşünüyorum çözüm bulamıyorum
 
Herkes mi dedikoducu şimdi?
Şu yaşa kadar hiç kimseyle samimiyet kuramadıysanız biraz kendinizde arayın sorunu
İnsanlara itici gelen yönleriniz var demek ki
İnsanlar sizinle arkadaş olmak istemiyor
Arkadasliklarim oldu ama nedense sonradan bitti. Bitmemesi için çok çaba gosterdigim arkadaşlıklarımda oldu. Sorunu kendimde de arıyorum elbette. Ama herkes dedikoducu diye bir kelime kullanmadim :) işyerinde ki arkadaslarimla neden devam etmedigini yazdım.
 
Kafana gore arkadas bulmak cok zor olsa bıle bı sekılde sana uymayacak sebeplerı olur yıne uymaz. Tek arkadas olsun desen bu devırde hep sahte cıkarcı ınsanlar dolmus cok zor yanı. Kendı sevdıgın seylerı yap en guzelı benımde var bı kac arkadas bır dolu kuzen fılan ama herkesle nekadar samımı olmak ıstesende sartlar mesafeler coluk cocuk es kısılerı ıstedıgın gıbı olmuyor.
 
Arkadasliklarim oldu ama nedense sonradan bitti. Bitmemesi için çok çaba gosterdigim arkadaşlıklarımda oldu. Sorunu kendimde de arıyorum elbette. Ama herkes dedikoducu diye bir kelime kullanmadim :) işyerinde ki arkadaslarimla neden devam etmedigini yazdım.
İş yerinde yok okulda yok
Ya bu yaşa gelmişsin bir tane bile arkadasın yok ilginç geldi bana
Arkadaslıkların neden bitiyor ?
Bir insanın bir arkadaşı bile olmaz mı
Herkes kötü mü?
 
İş yerinde yok okulda yok
Ya bu yaşa gelmişsin bir tane bile arkadasın yok ilginç geldi bana
Arkadaslıkların neden bitiyor ?
Bir insanın bir arkadaşı bile olmaz mı
Herkes kötü mü?
Canım arkadasliklarim oldu. Mesela çocukluk arkadaşlarım taşındıkları için arkadaşlığımız bitti. Sonra ben büyüyünce çoğunu sosyal medyada buldum aradık konuştuk birbirimizle bulunduğum şehre gelme imkanları vardı onların cunku gelme sebepleri vardı bende geldiğinizde mutlaka görüşelim derdim aramazlardi fotoğraflarını mesela görürdüm. Lise arkadaslarimdan lisede çok samimiydik bir kısmı ile tartisarak arkadasligimiz bitti diğer yakın olduklarimda birisi evleneceği zaman ne aradı ne sordu tebrik etmek istedim ona bile tepki görmedim. Diğeri de görüşelim diye aradım birkaç kez müsait olduğun zaman dedim tamam dedi dönüş yapmadı sonra sözü olacağı zaman çağırdı bende izin aldım isyerinden kendime özendim makyaj elbise sonra aradım evden çıkmadan önce sonra meğer sözünün günü değişmiş ve benim haberim yok sözü çoktan olmuş. Bende hiçbir şey diyemedim tabiki hayırlı olsun dedim kapattım. İs arkadaşlarından da bir türlü kafama göre olmadı
 
Canım arkadasliklarim oldu. Mesela çocukluk arkadaşlarım taşındıkları için arkadaşlığımız bitti. Sonra ben büyüyünce çoğunu sosyal medyada buldum aradık konuştuk birbirimizle bulunduğum şehre gelme imkanları vardı onların cunku gelme sebepleri vardı bende geldiğinizde mutlaka görüşelim derdim aramazlardi fotoğraflarını mesela görürdüm. Lise arkadaslarimdan lisede çok samimiydik bir kısmı ile tartisarak arkadasligimiz bitti diğer yakın olduklarimda birisi evleneceği zaman ne aradı ne sordu tebrik etmek istedim ona bile tepki görmedim. Diğeri de görüşelim diye aradım birkaç kez müsait olduğun zaman dedim tamam dedi dönüş yapmadı sonra sözü olacağı zaman çağırdı bende izin aldım isyerinden kendime özendim makyaj elbise sonra aradım evden çıkmadan önce sonra meğer sözünün günü değişmiş ve benim haberim yok sözü çoktan olmuş. Bende hiçbir şey diyemedim tabiki hayırlı olsun dedim kapattım. İs arkadaşlarından da bir türlü kafama göre olmadı
İnsanlar demek ki istemiyor
Geçimsiz olabilirsin
Boşver o zaman ne diyeyim
 
Herkesin bi ilgi alanı var. Arkadasiyla dedikodu yapmayı seven de çok entellektüel isler yapmak isteyen de.
Bu biraz sans isi sanirim.
Ben arkadasliga cok anlam yukleyen biriyim mesela birlikte sacmalayabildigim kisiler ozeldir. Deger veririm deger gormek isterim.Bu illa maddesel olarak degil mesela zamanim yoktur ama bana ihtiyaci varsa mirin kirin etmem cikar giderim yanina. Hem iyi gun hem kotu gun insaniyim beklentim de boyle. Ama insanlar o kadar tuhaflasti ki 20 senelik arkadasimi taniyamamisim dedim hainlige bencillige asla tahammulum yok bi cok yakın arkadasimi hayatimdan cikardim ve hic pisman etmediler buna. :)

Aldigim ders daha kendi yapima uygun birileri olursa arkadas olmak yoksa uzak dursun modundayım.Oylesine hayatina dahil olanlar tutunamiyor cunku:)

Bi de insanin en yakin arkadasi kendisi olmali,gerisi "arkadas" kalmali zaten.

Kendini tanıdiysan dogru kisiler seninle olacaktir zaten sadece geride durma sen de cabala.
 
Çok garip siz arasaydınız kafanıza uyan lise den bi arkadaşınızı benm hala çok sık görüşmesinde halini hatırını sorduğum ortaokuldan arkadaşlarım var. Liseden de 2 kişi samimi olduğum var ayrıca genel olarak yıllardır tanışmış olduğum 2 kişi daha var Hee zaman şartları pandemi evlilik uzaklık olmasına rağmen hadi gideyim göreyim olmuyo ama her daim arar sorarız yazarız seslerini duymasam dertlerini dinlemesem garip hissederim . Hatta yurtdışında bile arkasas olup sıksık olmasa da yazanlar var yazarım hatta bi tanesi türkiyeye geldiğinde evini açtım bekardım tabi o zamanlar ama gezdik tozduk gitti hatta evlendiğimi biliyor eşinle gel sürekli diyo pandemi bitsin gideceğiz .. çok fazla takılmamak gerek bence hiç mi eğlenebildiğiniz biri yok
 
Çok garip siz arasaydınız kafanıza uyan lise den bi arkadaşınızı benm hala çok sık görüşmesinde halini hatırını sorduğum ortaokuldan arkadaşlarım var. Liseden de 2 kişi samimi olduğum var ayrıca genel olarak yıllardır tanışmış olduğum 2 kişi daha var Hee zaman şartları pandemi evlilik uzaklık olmasına rağmen hadi gideyim göreyim olmuyo ama her daim arar sorarız yazarız seslerini duymasam dertlerini dinlemesem garip hissederim . Hatta yurtdışında bile arkasas olup sıksık olmasa da yazanlar var yazarım hatta bi tanesi türkiyeye geldiğinde evini açtım bekardım tabi o zamanlar ama gezdik tozduk gitti hatta evlendiğimi biliyor eşinle gel sürekli diyo pandemi bitsin gideceğiz .. çok fazla takılmamak gerek bence hiç mi eğlenebildiğiniz biri yok
Canım yorumlarimi keşke okuyup öyle yorum yapsaniz ben cabaladigimi ugrastigimi yazdım birkac yerde ona rağmen sen arasaydin filan yazmissiniz :)) hayırlısı olsun
 
Canım yorumlarimi keşke okuyup öyle yorum yapsaniz ben cabaladigimi ugrastigimi yazdım birkac yerde ona rağmen sen arasaydin filan yazmissiniz :)) hayırlısı olsun
okudum demek ki iletişim konusunda bi yerde hata yapıyorsunuz yada bu zamana kadar hayatınıza okul döneminde de kafa yapınıza uygun biri çıkmamış 1 tane bile garip değil mi ?
 
Merhaba arkadaşlar. Sorun hiç arkadaşımın olmaması. Çocukken vardı tabi ancak çocukluk arkadaşları da çocuklukta kaldı. Üniversite okumadım dışardan okuyorum. Lise arkadaşlarım evlendiler liseden sonra arayıp sormadık birbirimizi zaten.

Saglikciyim çalışıyorum yani sosyal ortamlara da giriyorum. Kuzenlerim akrabalarımda var yasitlarim.

Sorun şu ki hiç arkadaşım yok neden yok bilmiyorum.
Kendim de tercih etmeyerek girmedigim ortamlar var mesela iş yerinde arkadaşlar çok samimiler sürekli görüşüyorlar güzel vakit geçiriyorlar ama ben aralarında yokum sebebi de çok dedikodu yapmaları. Dedikodu yapmak istemediğim için hep uzak duruyorum. Çünkü konu hep dedikoduya dönüyor bende kimsenin arkasından konuşmak istemiyorum.

Aslında çok sıcak kanliyimdir herkes öyle der insanları rahatsız etmem yardımcı olmaya çalışırım guleryuzluyumdur.

Akrabalarım kıskançlıklar yapıyorlar sürekli hava atma çabaları gösteriş çabaları onlarla da hiç samimi olmadım bu zamana kadar bu zamandan sonra da olmam. Kaç yaşına gelselerde sürekli beni ailemi ezme küçük görme çabaları. Uzun yıllar boyunca onlarla gorusmem gereken zamanlarda gece sabaha kadar ağlardım. Yine küçük görecekler yine ezecekler diye. Zamanla güçlü hissetmeye başladım ve kendi kendime uzun yıllar yetebildim.
Cok arkadaşım yok. Fakat sürekli insanlara bahane veriyor gibisiniz.
 
Merhaba arkadaşlar. Sorun hiç arkadaşımın olmaması. Çocukken vardı tabi ancak çocukluk arkadaşları da çocuklukta kaldı. Üniversite okumadım dışardan okuyorum. Lise arkadaşlarım evlendiler liseden sonra arayıp sormadık birbirimizi zaten.

Saglikciyim çalışıyorum yani sosyal ortamlara da giriyorum. Kuzenlerim akrabalarımda var yasitlarim.

Sorun şu ki hiç arkadaşım yok neden yok bilmiyorum.
Kendim de tercih etmeyerek girmedigim ortamlar var mesela iş yerinde arkadaşlar çok samimiler sürekli görüşüyorlar güzel vakit geçiriyorlar ama ben aralarında yokum sebebi de çok dedikodu yapmaları. Dedikodu yapmak istemediğim için hep uzak duruyorum. Çünkü konu hep dedikoduya dönüyor bende kimsenin arkasından konuşmak istemiyorum.

Aslında çok sıcak kanliyimdir herkes öyle der insanları rahatsız etmem yardımcı olmaya çalışırım guleryuzluyumdur.

Akrabalarım kıskançlıklar yapıyorlar sürekli hava atma çabaları gösteriş çabaları onlarla da hiç samimi olmadım bu zamana kadar bu zamandan sonra da olmam. Kaç yaşına gelselerde sürekli beni ailemi ezme küçük görme çabaları. Uzun yıllar boyunca onlarla gorusmem gereken zamanlarda gece sabaha kadar ağlardım. Yine küçük görecekler yine ezecekler diye. Zamanla güçlü hissetmeye başladım ve kendi kendime uzun yıllar yetebildim.

Ancak yakın zamanda evlenmeyi düşünüyorum. Ve oturup konuşabilecek acaba nasıl yapsak şöyle mi yapsak böyle mi yapsak gelinligim nasıl olsa diye konusabilecegim kahvaltıya cagirabilecegim ona kitap hediye edebilecegim bir tane arkadaşım yok. Bir tane bile yok. Doğru düzgün dedikodu yapmayan huzur veren bir arkadaşım yok. Bu durum iki üç haftadir sürekli zihnimi kurcaliyor. Dugunume cagiracagim bir tane arkadaşım yok. Çok üzülüyorum neden böyle oldu neden dogru bir arkadaşlık kuramadim niye bu kadar yalnızım diye sürekli düşünüp üzülüyorum. Ne yapabilirim sizce
4 yıl oldu şehir değişikliği yaptım geldiğim şehirde tanıdığım çok dostum 2 tane vardı burda tanıdığım çok ama gidip geldiğim kimse yok vardı ikisi de farklı konularda hayırsız çıktı iletişimi kestim halbuki lise yıllarından arkadaşlarımdı.. bulunduğum şehirde halam var sadece ona gidip geliyorum anne kız gibiyiz Zaten erkek arkadaşım var 2 yıldır evliliği düşünüyoruz bir bebeğim olsun istiyorum 35 yaşındayım artık onunla bol bol vakit geçiririm artık😀 ama insan arkadaş istiyor beraber dışarı çıkacak biryerde kahve içecek ..
 
okudum demek ki iletişim konusunda bi yerde hata yapıyorsunuz yada bu zamana kadar hayatınıza okul döneminde de kafa yapınıza uygun biri çıkmamış 1 tane bile garip değil mi ?
Ben çıktı yazmışım :) siz çıkmadı diyorsunuz ben devamı olmadigini söylüyorum siz hiç olmadı gibi anlamissiniz
 
Back
X