Hüzünlü bir olay yasamamis bile olsan bu fotoğraf gonderme filan gereksiz geliyor bana. Kaldi ki bir de arada seni uzme payı varken bebekle ilgili paylasimlar mimimuma indirilmeliydi.Bebeği sağlıklı çok şükür. Bana arada bebeğinin ultrason görüntülerini atıyor. Bir hafta önce gittiğinde cinsiyetini öğrenmiş.
Canim arkadasin ne niyetle resim atio bilmem ama sen fesat değilsin onun anlayisi gosterip resim atmamasi mutevazi olmasi gerek sakin kendini suclama dusun en yakin arkadasin nisani atsa ayrilik acisi cekse sende evlenecek olsan gelinlik resmi dugun curcunasi resmi atarmiydin dusun bence sen haklisinMerhaba, mutlu huzurlu akşamlar kk.
Bu akşam sizinle dertleşmek istiyorum. Bu konuyu ağlayarak yazıyorum.
1 ay önce bebeğimin kalbi durdu karnımda iken ve düşük yaptım. Ve ben bebeğime sadece bir gün aglayabildim, hemen toparlandıgimi sandım. Soran herkese de, garip bir şekilde hemen atlattım vs diyordum.
Kendimi kandırmışım.
Acım, sanki bana işte burdayım der gibi yeniden geldi. Bebeğimin hüznüyle dolup taşıyorum birkaç gündür. Bunda, tekrar adet olmamın da etkisi var. Saçma gelecek biliyorum ama sanki hemen tekrar hamile kalacağım sandım. Teselli bu olmamalıydı bunu da biliyorum. Her neyse...
Benimle eş zamanlı hamile kalan çok sevdiğim bir arkadaşım var. Çok severim kendisini. Bebeği sağlıklı çok şükür. Bana arada bebeğinin ultrason görüntülerini atıyor. Bir hafta önce gittiğinde cinsiyetini öğrenmiş. Onun adına çok mutluyum.
O ve bebeği için sürekli dua ediyorum, bir sıkıntı yaşamaması ve güzel bir hamilelik geçirmesi için. Ama her bana bir şey söylediğinde benim bebeğim de bu kadar aylık olacaktı, bu kadar büyüyecekti, acaba cinsiyeti neydi diye düşünmekten kafayı yiyeceğim.
Bana ultrason görüntülerini attığında hıçkırarak ağladım. İnanın onun için bir fenalık düşünmüyorum ama neden böyle hissettigime de bir açıklama bulamıyorum.
Çok kötüyüm kızlar.. Gün içerisinde çok yoğunum, ona rağmen sürekli aklıma geliyor. Yaşım küçük. Evliliğim bir yılı aşkın henüz. Yani böyle kendimi hirpalayacagim bir durum yok, yine de bu acımı hafifletmiyor...
Ne yapacağımı bilmiyorum. Eşime dahi bunu anlatamıyorum. Kimsenin beni fesat biri gibi düşünmesini istemiyorum. İçten içe kendimi yiyorum bana yardım edin....
Ona bu rahatlığı ben verdim sanırım. Yani görüştüğümüzde onun adına çok mutlu olduğumu söyledim. Atlatmisim gibi davrandım. Muhtemelen uzulmedigimi düşünüyor..
Merhaba, mutlu huzurlu akşamlar kk.
Bu akşam sizinle dertleşmek istiyorum. Bu konuyu ağlayarak yazıyorum.
1 ay önce bebeğimin kalbi durdu karnımda iken ve düşük yaptım. Ve ben bebeğime sadece bir gün aglayabildim, hemen toparlandıgimi sandım. Soran herkese de, garip bir şekilde hemen atlattım vs diyordum.
Kendimi kandırmışım.
Acım, sanki bana işte burdayım der gibi yeniden geldi. Bebeğimin hüznüyle dolup taşıyorum birkaç gündür. Bunda, tekrar adet olmamın da etkisi var. Saçma gelecek biliyorum ama sanki hemen tekrar hamile kalacağım sandım. Teselli bu olmamalıydı bunu da biliyorum. Her neyse...
Benimle eş zamanlı hamile kalan çok sevdiğim bir arkadaşım var. Çok severim kendisini. Bebeği sağlıklı çok şükür. Bana arada bebeğinin ultrason görüntülerini atıyor. Bir hafta önce gittiğinde cinsiyetini öğrenmiş. Onun adına çok mutluyum.
O ve bebeği için sürekli dua ediyorum, bir sıkıntı yaşamaması ve güzel bir hamilelik geçirmesi için. Ama her bana bir şey söylediğinde benim bebeğim de bu kadar aylık olacaktı, bu kadar büyüyecekti, acaba cinsiyeti neydi diye düşünmekten kafayı yiyeceğim.
Bana ultrason görüntülerini attığında hıçkırarak ağladım. İnanın onun için bir fenalık düşünmüyorum ama neden böyle hissettigime de bir açıklama bulamıyorum.
Çok kötüyüm kızlar.. Gün içerisinde çok yoğunum, ona rağmen sürekli aklıma geliyor. Yaşım küçük. Evliliğim bir yılı aşkın henüz. Yani böyle kendimi hirpalayacagim bir durum yok, yine de bu acımı hafifletmiyor...
Ne yapacağımı bilmiyorum. Eşime dahi bunu anlatamıyorum. Kimsenin beni fesat biri gibi düşünmesini istemiyorum. İçten içe kendimi yiyorum bana yardım edin....
Sizin hiçbir sucunuz yok mümkünse bu arkadasınızı hayatınızdan cıkartın.bu konuda acı yasayan birine üzülsün diye atıyo resmen.bizim eşimle cocugu olmayan arkadaslarmz vardı.evladımıza dogum günü yaptk onları cagırmadk artı sosyal medyadanda resim atmadık üzülmesinler diye bu arkadas degil düşman bence k.bakmayın amaMerhaba, mutlu huzurlu akşamlar kk.
Bu akşam sizinle dertleşmek istiyorum. Bu konuyu ağlayarak yazıyorum.
1 ay önce bebeğimin kalbi durdu karnımda iken ve düşük yaptım. Ve ben bebeğime sadece bir gün aglayabildim, hemen toparlandıgimi sandım. Soran herkese de, garip bir şekilde hemen atlattım vs diyordum.
Kendimi kandırmışım.
Acım, sanki bana işte burdayım der gibi yeniden geldi. Bebeğimin hüznüyle dolup taşıyorum birkaç gündür. Bunda, tekrar adet olmamın da etkisi var. Saçma gelecek biliyorum ama sanki hemen tekrar hamile kalacağım sandım. Teselli bu olmamalıydı bunu da biliyorum. Her neyse...
Benimle eş zamanlı hamile kalan çok sevdiğim bir arkadaşım var. Çok severim kendisini. Bebeği sağlıklı çok şükür. Bana arada bebeğinin ultrason görüntülerini atıyor. Bir hafta önce gittiğinde cinsiyetini öğrenmiş. Onun adına çok mutluyum.
O ve bebeği için sürekli dua ediyorum, bir sıkıntı yaşamaması ve güzel bir hamilelik geçirmesi için. Ama her bana bir şey söylediğinde benim bebeğim de bu kadar aylık olacaktı, bu kadar büyüyecekti, acaba cinsiyeti neydi diye düşünmekten kafayı yiyeceğim.
Bana ultrason görüntülerini attığında hıçkırarak ağladım. İnanın onun için bir fenalık düşünmüyorum ama neden böyle hissettigime de bir açıklama bulamıyorum.
Çok kötüyüm kızlar.. Gün içerisinde çok yoğunum, ona rağmen sürekli aklıma geliyor. Yaşım küçük. Evliliğim bir yılı aşkın henüz. Yani böyle kendimi hirpalayacagim bir durum yok, yine de bu acımı hafifletmiyor...
Ne yapacağımı bilmiyorum. Eşime dahi bunu anlatamıyorum. Kimsenin beni fesat biri gibi düşünmesini istemiyorum. İçten içe kendimi yiyorum bana yardım edin....
Merhaba, mutlu huzurlu akşamlar kk.
Bu akşam sizinle dertleşmek istiyorum. Bu konuyu ağlayarak yazıyorum.
1 ay önce bebeğimin kalbi durdu karnımda iken ve düşük yaptım. Ve ben bebeğime sadece bir gün aglayabildim, hemen toparlandıgimi sandım. Soran herkese de, garip bir şekilde hemen atlattım vs diyordum.
Kendimi kandırmışım.
Acım, sanki bana işte burdayım der gibi yeniden geldi. Bebeğimin hüznüyle dolup taşıyorum birkaç gündür. Bunda, tekrar adet olmamın da etkisi var. Saçma gelecek biliyorum ama sanki hemen tekrar hamile kalacağım sandım. Teselli bu olmamalıydı bunu da biliyorum. Her neyse...
Benimle eş zamanlı hamile kalan çok sevdiğim bir arkadaşım var. Çok severim kendisini. Bebeği sağlıklı çok şükür. Bana arada bebeğinin ultrason görüntülerini atıyor. Bir hafta önce gittiğinde cinsiyetini öğrenmiş. Onun adına çok mutluyum.
O ve bebeği için sürekli dua ediyorum, bir sıkıntı yaşamaması ve güzel bir hamilelik geçirmesi için. Ama her bana bir şey söylediğinde benim bebeğim de bu kadar aylık olacaktı, bu kadar büyüyecekti, acaba cinsiyeti neydi diye düşünmekten kafayı yiyeceğim.
Bana ultrason görüntülerini attığında hıçkırarak ağladım. İnanın onun için bir fenalık düşünmüyorum ama neden böyle hissettigime de bir açıklama bulamıyorum.
Çok kötüyüm kızlar.. Gün içerisinde çok yoğunum, ona rağmen sürekli aklıma geliyor. Yaşım küçük. Evliliğim bir yılı aşkın henüz. Yani böyle kendimi hirpalayacagim bir durum yok, yine de bu acımı hafifletmiyor...
Ne yapacağımı bilmiyorum. Eşime dahi bunu anlatamıyorum. Kimsenin beni fesat biri gibi düşünmesini istemiyorum. İçten içe kendimi yiyorum bana yardım edin....
Bunun fesatlıkla hiçbir alaksı yok. Siz onun niyr okdu diye üzülmüyorsunuz ki kendi kaybınız için üzülüyorsunuz. Benim abim ilk okul 1. Sınıftayken trafik kazası sonucu hayatını kaybetti. Kuzenimle aynı yaştalardı. Annem kuzrnim askere giderken kuzenim evlenirken vs hep ağladı. Yavrum da yaşasa o da şimdi askere gidecek olurdu vs diye. Kimsede anneme haset demedi.Merhaba, mutlu huzurlu akşamlar kk.
Bu akşam sizinle dertleşmek istiyorum. Bu konuyu ağlayarak yazıyorum.
1 ay önce bebeğimin kalbi durdu karnımda iken ve düşük yaptım. Ve ben bebeğime sadece bir gün aglayabildim, hemen toparlandıgimi sandım. Soran herkese de, garip bir şekilde hemen atlattım vs diyordum.
Kendimi kandırmışım.
Acım, sanki bana işte burdayım der gibi yeniden geldi. Bebeğimin hüznüyle dolup taşıyorum birkaç gündür. Bunda, tekrar adet olmamın da etkisi var. Saçma gelecek biliyorum ama sanki hemen tekrar hamile kalacağım sandım. Teselli bu olmamalıydı bunu da biliyorum. Her neyse...
Benimle eş zamanlı hamile kalan çok sevdiğim bir arkadaşım var. Çok severim kendisini. Bebeği sağlıklı çok şükür. Bana arada bebeğinin ultrason görüntülerini atıyor. Bir hafta önce gittiğinde cinsiyetini öğrenmiş. Onun adına çok mutluyum.
O ve bebeği için sürekli dua ediyorum, bir sıkıntı yaşamaması ve güzel bir hamilelik geçirmesi için. Ama her bana bir şey söylediğinde benim bebeğim de bu kadar aylık olacaktı, bu kadar büyüyecekti, acaba cinsiyeti neydi diye düşünmekten kafayı yiyeceğim.
Bana ultrason görüntülerini attığında hıçkırarak ağladım. İnanın onun için bir fenalık düşünmüyorum ama neden böyle hissettigime de bir açıklama bulamıyorum.
Çok kötüyüm kızlar.. Gün içerisinde çok yoğunum, ona rağmen sürekli aklıma geliyor. Yaşım küçük. Evliliğim bir yılı aşkın henüz. Yani böyle kendimi hirpalayacagim bir durum yok, yine de bu acımı hafifletmiyor...
Ne yapacağımı bilmiyorum. Eşime dahi bunu anlatamıyorum. Kimsenin beni fesat biri gibi düşünmesini istemiyorum. İçten içe kendimi yiyorum bana yardım edin....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?