Kendimi çok kimsesiz hissediyorum

Ben de taşınırken arkadaşıma yardım etmiştim, evini yerleştirmiştim kocası da vardı üstelik...ev hediyemii de kendi el emeğimdi fakat sonra yüzüme bile bakmadı, ne aradı ne sordu...hiçbi olumsuzluk ta olmamıştı o günden sonra kimseye yardım etmedim..hayal kırıklıgı yasamayın, baskalarına güvenerek hamile kalmadınız...eşiniz yardım etsin..kimseden bişi beklemeyin ki hayal kırıklıgına da ugramayın
Arkadaş başka, aile başka. İki adımlık mesafede oturan aileniz varken söylediğiniz şeye kendinizi ikna etmek kolay olmuyor Anneniz, abiniz (üstelik doktor), kendi kız kardeşi yerine sizi kız kardeş bildiğini söyleyen yengeniz, “benim anne yarım teyzem değil, sensin hala” diyen yetişkin yeğeniniz varken neden yalnız kaldığınızı anlamak, buna ikna olmak kolay değil.

Ama dediğiniz doğru. Kimseye güvenerek hamile kalmadığım için, kimseyi de bu durumda zorla yanıma çekemem. Bu tarz olaylarda gönüllülük esastır. Eh, kimse de gönüllü olmadığına göre kendi göbeğimizi kendimiz kesicez mecburen. Eşimle birkaç planımız var. Allah sağlık versin hepimize yeter ki. Bir şekilde altından kalkılır.
 
Arkadaş başka, aile başka. İki adımlık mesafede oturan aileniz varken söylediğiniz şeye kendinizi ikna etmek kolay olmuyor Anneniz, abiniz (üstelik doktor), kendi kız kardeşi yerine sizi kız kardeş bildiğini söyleyen yengeniz, “benim anne yarım teyzem değil, sensin hala” diyen yetişkin yeğeniniz varken neden yalnız kaldığınızı anlamak, buna ikna olmak kolay değil.

Ama dediğiniz doğru. Kimseye güvenerek hamile kalmadığım için, kimseyi de bu durumda zorla yanıma çekemem. Bu tarz olaylarda gönüllülük esastır. Eh, kimse de gönüllü olmadığına göre kendi göbeğimizi kendimiz kesicez mecburen. Eşimle birkaç planımız var. Allah sağlık versin hepimize yeter ki. Bir şekilde altından kalkılır.

Bazen aile, arkaraştan da yabancı oluyor....
Ben de yaşadım bana kızım kadar yakınsın deyip te sonra 180 dönüp durdukyere düşman kesilenleri...İnsanlar sorumluluk almak istemiyor, ailen olsa bile bazen...

O yüzden üzülmemek için en güzeli kimseden bişi beklememek...Ha gelirlerse hoşgeldin dersin, gerek yok sağolun der yollarsın kibarca...Aile her zaman en yakının olmuyor malesef seni anlıyorum ama üzülmeye değmez
 
Merhaba hanımlar. Buradan nasıl bir yardım alabilirim bilmiyorum ama içimdeki bu his beni kötü etkiliyor. Sanırım biraz paylaşıp rahatlamak istedim. Çok uzun olacak kusura bakmayın. Okumak istemeyenler için baştan belirteyim.

Ben 8 aylık hamileyim. Eşim, ben ve bir de 11 yaşında kızımla çekirdek aileyiz. Şimdi de bebiş geliyor işte. Benim annem ve iki abim var. Bir abim evli. Abimle de eşiyle de aramız iyidir ( Ya da ben öyle sanıyordum belki ) Diğer abimle kimse görüşmez. Sadece annem vardır onunla konuşan. Sülalede görüşen yok zaten, biz de görüşmüyoruz. Annemle ise hep göstermelik bir ilişkimiz oldu. Hiçbir zaman gerçek bir anne kız ilişkimiz olamadı maalesef.

Gelelim sorunuma:

Ben şimdi yakın zamanda doğum yapacağım. Ama yanımda kimse olmayacak sanırım. Büyük kızımı evli olan abimlere bırakacaktık doğum yaptığım zaman. Eşim de benim yanımda kalacaktı. Hesaplarımız bu yöndeydi.

Ama evdeki hesap çarşıya uymadı. Yengem ve abim doğumda tabi ki kızımı onlara emanet edebileceğimi söylediler. Gel gelelim buna rağmen her hafta görüştüğüm yengem, doğumuma az zaman kala birden irtibatı kesti. 1 ay oldu aramıyor. Hoş, önceden de ben daha sık arardım zaten. Ama şimdi hamileliğin son dönemlerinde olduğum için onlar beni arasın, merak etsin, sorsun diye düşünerek aramadım. Bilmem, belki naza çekmektir bu. Ama doğurdum, doğuracağım. En yakınıma da naz yapabilmeliyim diye düşündüm. Ama aradan 1 ay geçti, arayan olmayınca aramızdaki samimiyeti sorguladım. Ben aramayınca onlar da beni aramadı çünkü. Dolayısıyla çocuğumu bırakmak konusunda tereddüde düştüm. Galiba kabul etseler de çok da istekli değiller. Dolayısıyla kimseye zahmet vermek istemiyorum.

Annem asla bakamaz zaten. Hoş bakabilseydi bile yollamazdım kızımı. Çünkü diğer abimle birlikte yaşıyor ve ben kızımı asla o adamla aynı ortama sokamam. Nedenlerini şimdi uzun uzun anlatmayacağım ama kızım tek başına kalsa çok daha fazla içim rahat eder. Annem de gelip bizim evde kalamaz. Çünkü çocuğum okula gidiyor ve kalabalık içinde risk altında. Kızım covidli biriyle temas etse, anneme bulaştırsa ben bu vicdan yükünün altına giremem. Annemin aşısı yok zaten, dolayısıyla bizim eve gelip kızımla kalması da mümkün değil. Başına bir şey gelse hemen kızımı suçlar. Ben buna dayanamam.


Annem zaten şimdiye kadar ele güne karşı laf olsun diye annelik yapan biri. El alemin kınayacağını düşünmese umrunda olmam. Zaten ona güvenmiyorum. İlk doğumumda bir gece bile yanımda kalmadı. Onu da bırakın, doğumdan evimize geldiğim gün yanımızdaydı. Kalkıp da bir yudum su bile vermedi bana. Evini düzenini bilemem dedi. Kalktım önüne yemek yapıp koydum ben daha 1 günlük doğum yapmış halimle. Doğumdan gelip misafir ağırladım bir de. Yani yardım kabul etsem bile bana faydası dokunacak biri değil annem.

Bana iki haftada bir telefon eder, aman kızım kendini yorma, sen hamilesin falan der. Laf olsun diye ama. Hamileyim tamam da, ben yapmazsam kim yapacak bu işleri anne diyorum. Bu sefer de hastalığını falan anlatıp kendi işimi bile yapamıyorum diye sızlanmaya başlıyor. Ama bana gelince hasta olan kadın kendi evinde maşallah çok sağlıklı. Yün yorganlarının yününe kadar kendisi yıkıyor, çırpıyor, dikiyor. Cam siliyor, canı isteyince en zor yemekleri ( mantı, el açması börek, içli köfte gibi) kendisi yapıyor. Yanlış anlaşılmasın, ben ondan şimdiye kadar hiçbir şey istemedim zaten. Bebek için bile hiç bir şey yapmasını istemedim. Yapmadı da. Zaten usülen sordu, bir şey yapmam gerekir mi diye. Ben de gerekmez dedim.

Geçen ay derinlemesine temizlik yaptım ben. Kimseye haber bile vermedim. Karnım burnumda buzdolabı, çamaşır makinesi de çektim, halılarımı da kaldırdım serdim, duvar da sildim. Eşim kısmen destek oldu, çünkü gün boyu işteydi haliyle. Genel olarak her şeyi ben yaptım. Annemin haberi bile olmadı, yardım da istemedim. Ama olur da isterim diye hep hastadır kendisi bana gelince. Önceden sızlanır ki olur ya yardım istersem bahanesi olsun diye. Neyse bunları şunun için anlattım. Annemden hiçbir zaman hiçbir şey isteyemem. Çocuğumu doğumda ona bırakamam. Bu bir alternatif değil benim açımdan.

Eşimin ailesiyle ilgili yakın zamanda bir başlık açmıştım zaten. Yanlış anlaşıldım, mevzu para sanıldı ama değil asla. Eşimin de arkasında bir ailesi yok. Onlar sadece bir menfaatleri varsa eşimle iletişim kurarlar. Ben onlarla zaten görüşmüyorum yıllardır. Dolayısıyla onlara da çocuğumu bırakmam mümkün değil. Zaten doğacak çocuğu da merak ettikleri yok. Eşimi umursamıyorlar ki torunlarını umursasınlar.

Başka bize destek olacak kimsemiz de yok. Arkadaşlarım var tabi ama ailelerimizin yanımızda olmadığı durumda onlardan nasıl bir şey isteyeyim? Demezler mi anası, akrabası dururken bizden böyle bir şey istenir mi diye? Eşim var bir tek işte. O da doğumda yanımda olmak istiyordu ama kızım daha gece tek başına kalacak yaşta değil. O yüzden muhtemelen eşim kızımın yanında kalacak.

Aklımıza gelen tek alternatif ise hastanelerin refakatçi hizmeti. Gece refakatçi olarak kalmak için bir hemşire ya da ebe ayarlanabileceğini söyledi doktorumuz. Hastanenin böyle bir hizmeti varmış. Allah kimseye muhtaç etmesin tabi, çözüm bulabilmek bile bir nimet. Ama kendimi çok çaresiz, yalnız ve kimsesiz hissediyorum. Kimim kimsem olmadan tek başıma doğurmak ağrıma gidiyor. Sürekli burnumda bir sızı var.

Ben annem anjiyo olduğunda büyük kızıma 7 aylık hamileydim. Annemin yanında durdum hastaneden çıkana kadar. Afedersiniz gerektiğinde altından da aldım, hiç de gocunmadım. Abimin hanımı olan yengemin doğumunda hastanede ben kaldım yanında. Karşılık beklemedim bunları yaparken tabi ki. Ama insan kendisi bir şeye ya da birine ihtiyaç duyduğunda sorgulamaya başlıyor sebepsiz. Ben onların yanında ihtiyaç duyduklarında sorgusuz sualsiz kalırken şimdi böyle kimsesiz olmayı da haketmedim.

Ne olursa olsun, çok da gururluyum ama. Şu saatten sonra kimseden yardım istemem. Benim doğurmak üzere olduğumu bilip kıllarını kıpırdatmayan aileden bir şey isteyemem ben. Neden böylesiniz, ben bunu hak edecek ne yaptım diye bile soramam. Ama bu sızı, bu kimsesizlik hissi nasıl geçer ya? Ya da geçer mi? Kendimi nasıl rahatlatayım ben? Rahatlamaya çok ihtiyacım var çünkü.
Benim de bi arkadasim var benzer seyleri yasiyor ailesinde. Dogum yapti hastanede ben baktim. Esi çocuğuyla evinde kaldi.
Yakin bi arkadasiniz varsa teklof etmezse siz edin..2 gece benimle kalir misin diye. Bazen insanlar düşünemez. Ayni sehirde olsak gelir ben bakardim 2 gece hastanede size.oyle uzuldum inan. Annenize denecek söz yok. Annelik böyle birsey degil. Hamile kizinin düşündüğü seylere bakın. Insan 2 gece bakar kizina. Ama üzülmeyin inanın böyle anne kız ilişkisi oyle cok ki.. bugunler de gecer. O bebek de dogar. Kendinize güvenin. Olmadi konu komsuya haber salin. Bi bakıcı bulun. 2 gün sizinle para verirsiniz gunluk, hastanede yanınizda olur.
 
Bazen aile, arkaraştan da yabancı oluyor....
Ben de yaşadım bana kızım kadar yakınsın deyip te sonra 180 dönüp durdukyere düşman kesilenleri...İnsanlar sorumluluk almak istemiyor, ailen olsa bile bazen...

O yüzden üzülmemek için en güzeli kimseden bişi beklememek...Ha gelirlerse hoşgeldin dersin, gerek yok sağolun der yollarsın kibarca...Aile her zaman en yakının olmuyor malesef seni anlıyorum ama üzülmeye değmez
Maalesef öyle. Benim de bir huyum var. Belki iyi, belki kötü bir huy bilemiyorum. Birisi bana bir şey için gerek var mı diye sorarsa gerek yok diyorum. Çünkü içinden gelen yapar, size bunu sormaz gibi geliyor bana. Mesela annem bebeğe bir şeyler yapmama gerek var mı, hırka yelek falan diye sordu. Ben de gerek yok dedim. O yüzden kim bir şeyi bana sorarsa hep gerek yok derim zaten. Kendim de mecbur kalmazsam kimseden bir şey istemem, beklemem. Sırf bahsettiğiniz hayal kırıklığını yaşamamak için. Allah altından kalkılmayacak sorun vermesin. İnşallah hepsinin altından da kalkabiliriz eşimle.
 
Benim de bi arkadasim var benzer seyleri yasiyor ailesinde. Dogum yapti hastanede ben baktim. Esi çocuğuyla evinde kaldi.
Yakin bi arkadasiniz varsa teklof etmezse siz edin..2 gece benimle kalir misin diye. Bazen insanlar düşünemez. Ayni sehirde olsak gelir ben bakardim 2 gece hastanede size.oyle uzuldum inan. Annenize denecek söz yok. Annelik böyle birsey degil. Hamile kizinin düşündüğü seylere bakın. Insan 2 gece bakar kizina. Ama üzülmeyin inanın böyle anne kız ilişkisi oyle cok ki.. bugunler de gecer. O bebek de dogar. Kendinize güvenin. Olmadi konu komsuya haber salin. Bi bakıcı bulun. 2 gün sizinle para verirsiniz gunluk, hastanede yanınizda olur.
Yapacak bir şey yok. Benimkiler de böyle.

Annem büyük kızımda da yanımda kalmamıştı. Gündüzleri gelip misafir gibi oturup giderdi. Hiçbir yardımı olmadığı gibi bir de hizmet beklerdi. Doğumdan geldiğim gün yemek yapıp koydum önüne. Annem geldiği için o zaman daha çok yoruldum inanın. Küçücük bebekle lohusa halinizle misafir ağırlamak çok zor.

O yüzden annemi istemedim bu sefer. Onun da canına minnet zaten. Geçen hafta aradığında 1,5 dakika konuştuk. Hazırlıklarını yaptın mı, her şey yolunda mı dedi. Ben de yolunda dedim ve kapattık. İşte ancak bu kadar ilgilenir benim annem. Ama ben de onu diğer annelerle kıyaslamıyorum. Yok kabul ediyorum. Öyle olunca fazla canım yanmıyor.

Bakıcı olayı B planı olarak aklımızda. Eğer kızımın hastanede yanımızda kalması mümkün olmazsa bakıcı tutulacak. Her şey nasip, kısmet artık
 
Yapacak bir şey yok. Benimkiler de böyle.

Annem büyük kızımda da yanımda kalmamıştı. Gündüzleri gelip misafir gibi oturup giderdi. Hiçbir yardımı olmadığı gibi bir de hizmet beklerdi. Doğumdan geldiğim gün yemek yapıp koydum önüne. Annem geldiği için o zaman daha çok yoruldum inanın. Küçücük bebekle lohusa halinizle misafir ağırlamak çok zor.

O yüzden annemi istemedim bu sefer. Onun da canına minnet zaten. Geçen hafta aradığında 1,5 dakika konuştuk. Hazırlıklarını yaptın mı, her şey yolunda mı dedi. Ben de yolunda dedim ve kapattık. İşte ancak bu kadar ilgilenir benim annem. Ama ben de onu diğer annelerle kıyaslamıyorum. Yok kabul ediyorum. Öyle olunca fazla canım yanmıyor.

Bakıcı olayı B planı olarak aklımızda. Eğer kızımın hastanede yanımızda kalması mümkün olmazsa bakıcı tutulacak. Her şey nasip, kısmet artık
Annem dogum yaptığında yaninda kimse yokmus. Hemsireler yardim etmiş. Ama ne oluyo. O hastaneden de cikiliyo eve de geliyo vs bu günler geçer. Kendinize güvenin. Olmadi sunu yapin. Bi arkadasiniz kızınızla 2 gece sizin evde kalsin. Emin olun severek kalacak arkadasiniz vardir.
 
Yapacak bir şey yok. Benimkiler de böyle.

Annem büyük kızımda da yanımda kalmamıştı. Gündüzleri gelip misafir gibi oturup giderdi. Hiçbir yardımı olmadığı gibi bir de hizmet beklerdi. Doğumdan geldiğim gün yemek yapıp koydum önüne. Annem geldiği için o zaman daha çok yoruldum inanın. Küçücük bebekle lohusa halinizle misafir ağırlamak çok zor.

O yüzden annemi istemedim bu sefer. Onun da canına minnet zaten. Geçen hafta aradığında 1,5 dakika konuştuk. Hazırlıklarını yaptın mı, her şey yolunda mı dedi. Ben de yolunda dedim ve kapattık. İşte ancak bu kadar ilgilenir benim annem. Ama ben de onu diğer annelerle kıyaslamıyorum. Yok kabul ediyorum. Öyle olunca fazla canım yanmıyor.

Bakıcı olayı B planı olarak aklımızda. Eğer kızımın hastanede yanımızda kalması mümkün olmazsa bakıcı tutulacak. Her şey nasip, kısmet artık
Arkadasim dogum yaptı anne k valide destek degil. 2. Cocugu. Yarin arkadaslari olarak bizler sirayla yemek yapip birakacaz. Iyi arkadasliklar hala var
 
Annem dogum yaptığında yaninda kimse yokmus. Hemsireler yardim etmiş. Ama ne oluyo. O hastaneden de cikiliyo eve de geliyo vs bu günler geçer. Kendinize güvenin. Olmadi sunu yapin. Bi arkadasiniz kızınızla 2 gece sizin evde kalsin. Emin olun severek kalacak arkadasiniz vardir.
Var tabi sağ olsunlar. İki gün önce bir arkadaşım kızını bana bırakabilirsin dedi. Ama ben utanıyorum arkadaşlarımdan. Ailemden isteyemediğim şeyi senden nasıl isteyim kuzum dedim, sağol Allah razı olsun düşünmen yeter dedim, kapattık. Başka bir arkadaşım geçen hafta baya ısrar etti, bak yalnız hissetme, bir şeye ihtiyacın olduğunda ara mutlaka diye. Sağ olsunlar, varlıkları yeter. İnşallah gerek kalmaz ama olursa da arkadaşlarımın olduğunu bilmek güzel
 
Arkadasim dogum yaptı anne k valide destek degil. 2. Cocugu. Yarin arkadaslari olarak bizler sirayla yemek yapip birakacaz. Iyi arkadasliklar hala var
Ne güzel. Allah sizin gibi arkadaşları daim etsin. Arkadaşınız da sizin kıymetinizi hep bilir inşallah. Benim yemek bırakacak kimsem olmadığı için şimdiden kavanozlara yemek vakumladım doğum sonrası için. Derin dondurucuya köfte, börek, mantı vs. attım. Her şeyimi kendim düşünmek zorundayım el mahkum.
 
İnsan zor günler geçirdiğinde gerçek bir ailesi olup olmadığını anlıyor zaten.
Yalnız hissetmeniz normal ama inanın bazen bir yabancı ailenizden daha yakın olabiliyor yüreğinize
Umarım süper bir refakatçiniz olur. Kendinizi yalnız hissetmezsiniz.💕
 
İnsan zor günler geçirdiğinde gerçek bir ailesi olup olmadığını anlıyor zaten.
Yalnız hissetmeniz normal ama inanın bazen bir yabancı ailenizden daha yakın olabiliyor yüreğinize
Umarım süper bir refakatçiniz olur. Kendinizi yalnız hissetmezsiniz.💕
İyi dilekleriniz için çok teşekkür ederim. Umarım dediğiniz gibi güzel olur her şey🥰
 
Kendinizi üzmek yerine mutlu olmaya bakin. Sağlıklı güzel bir bebek gelecek yeni mutluluklar yeni heyecan.
Ben doğum yaptigimda yalnızdım. Ben anne babami yıllar önce kaybettim yoksa benim annem hıc yanımdan ayrılmazdı melek kalpli benim. Hayat acımasız kiminin annesi var da yok gibi kiminin annesi varlığıyla hep var... Sonuçta ben bir hemşire arkadaş ayarladım hatta benimle kaldı. Çok ta ıyi geçti herşey. Hem profesyonel destek hem kimseye muhtaç olmadım. Üzülmeyin hep sonuç odaklı olarak düşünün. Doğumda yalnız kadınlardan biri olarak size kocaman sarılıyorum ❤ Herşey güzel olacak 💐
 
Kendinizi üzmek yerine mutlu olmaya bakin. Sağlıklı güzel bir bebek gelecek yeni mutluluklar yeni heyecan.
Ben doğum yaptigimda yalnızdım. Ben anne babami yıllar önce kaybettim yoksa benim annem hıc yanımdan ayrılmazdı melek kalpli benim. Hayat acımasız kiminin annesi var da yok gibi kiminin annesi varlığıyla hep var... Sonuçta ben bir hemşire arkadaş ayarladım hatta benimle kaldı. Çok ta ıyi geçti herşey. Hem profesyonel destek hem kimseye muhtaç olmadım. Üzülmeyin hep sonuç odaklı olarak düşünün. Doğumda yalnız kadınlardan biri olarak size kocaman sarılıyorum ❤ Herşey güzel olacak 💐
Benim annem var da yok gibi annelerden işte. Sağlık olsun ne diyeyim. Ben de dediğiniz gibi bebeğimizi alıp eve geldikten sonrasını hayal ediyorum hep. İnşallah hepimiz sağlıklı olalım da sorunlar aşılır bir şekilde.

Ne güzel moral verdiniz ama🥰 Biz de sizinkine benzer planlar yapıyoruz. Bazı şeyler zamanı geldiğinde netleşecek tabi.

İyi dilekleriniz için çok teşekkür ederim. Hiç tanımadığınız birinin yalnızlığını paylaşacak kadar güzel kalplisiniz. Ben de size kocaman sarılıyorum❤️🥰
 
Merhaba hanımlar. Buradan nasıl bir yardım alabilirim bilmiyorum ama içimdeki bu his beni kötü etkiliyor. Sanırım biraz paylaşıp rahatlamak istedim. Çok uzun olacak kusura bakmayın. Okumak istemeyenler için baştan belirteyim.

Ben 8 aylık hamileyim. Eşim, ben ve bir de 11 yaşında kızımla çekirdek aileyiz. Şimdi de bebiş geliyor işte. Benim annem ve iki abim var. Bir abim evli. Abimle de eşiyle de aramız iyidir ( Ya da ben öyle sanıyordum belki ) Diğer abimle kimse görüşmez. Sadece annem vardır onunla konuşan. Sülalede görüşen yok zaten, biz de görüşmüyoruz. Annemle ise hep göstermelik bir ilişkimiz oldu. Hiçbir zaman gerçek bir anne kız ilişkimiz olamadı maalesef.

Gelelim sorunuma:

Ben şimdi yakın zamanda doğum yapacağım. Ama yanımda kimse olmayacak sanırım. Büyük kızımı evli olan abimlere bırakacaktık doğum yaptığım zaman. Eşim de benim yanımda kalacaktı. Hesaplarımız bu yöndeydi.

Ama evdeki hesap çarşıya uymadı. Yengem ve abim doğumda tabi ki kızımı onlara emanet edebileceğimi söylediler. Gel gelelim buna rağmen her hafta görüştüğüm yengem, doğumuma az zaman kala birden irtibatı kesti. 1 ay oldu aramıyor. Hoş, önceden de ben daha sık arardım zaten. Ama şimdi hamileliğin son dönemlerinde olduğum için onlar beni arasın, merak etsin, sorsun diye düşünerek aramadım. Bilmem, belki naza çekmektir bu. Ama doğurdum, doğuracağım. En yakınıma da naz yapabilmeliyim diye düşündüm. Ama aradan 1 ay geçti, arayan olmayınca aramızdaki samimiyeti sorguladım. Ben aramayınca onlar da beni aramadı çünkü. Dolayısıyla çocuğumu bırakmak konusunda tereddüde düştüm. Galiba kabul etseler de çok da istekli değiller. Dolayısıyla kimseye zahmet vermek istemiyorum.

Annem asla bakamaz zaten. Hoş bakabilseydi bile yollamazdım kızımı. Çünkü diğer abimle birlikte yaşıyor ve ben kızımı asla o adamla aynı ortama sokamam. Nedenlerini şimdi uzun uzun anlatmayacağım ama kızım tek başına kalsa çok daha fazla içim rahat eder. Annem de gelip bizim evde kalamaz. Çünkü çocuğum okula gidiyor ve kalabalık içinde risk altında. Kızım covidli biriyle temas etse, anneme bulaştırsa ben bu vicdan yükünün altına giremem. Annemin aşısı yok zaten, dolayısıyla bizim eve gelip kızımla kalması da mümkün değil. Başına bir şey gelse hemen kızımı suçlar. Ben buna dayanamam.


Annem zaten şimdiye kadar ele güne karşı laf olsun diye annelik yapan biri. El alemin kınayacağını düşünmese umrunda olmam. Zaten ona güvenmiyorum. İlk doğumumda bir gece bile yanımda kalmadı. Onu da bırakın, doğumdan evimize geldiğim gün yanımızdaydı. Kalkıp da bir yudum su bile vermedi bana. Evini düzenini bilemem dedi. Kalktım önüne yemek yapıp koydum ben daha 1 günlük doğum yapmış halimle. Doğumdan gelip misafir ağırladım bir de. Yani yardım kabul etsem bile bana faydası dokunacak biri değil annem.

Bana iki haftada bir telefon eder, aman kızım kendini yorma, sen hamilesin falan der. Laf olsun diye ama. Hamileyim tamam da, ben yapmazsam kim yapacak bu işleri anne diyorum. Bu sefer de hastalığını falan anlatıp kendi işimi bile yapamıyorum diye sızlanmaya başlıyor. Ama bana gelince hasta olan kadın kendi evinde maşallah çok sağlıklı. Yün yorganlarının yününe kadar kendisi yıkıyor, çırpıyor, dikiyor. Cam siliyor, canı isteyince en zor yemekleri ( mantı, el açması börek, içli köfte gibi) kendisi yapıyor. Yanlış anlaşılmasın, ben ondan şimdiye kadar hiçbir şey istemedim zaten. Bebek için bile hiç bir şey yapmasını istemedim. Yapmadı da. Zaten usülen sordu, bir şey yapmam gerekir mi diye. Ben de gerekmez dedim.

Geçen ay derinlemesine temizlik yaptım ben. Kimseye haber bile vermedim. Karnım burnumda buzdolabı, çamaşır makinesi de çektim, halılarımı da kaldırdım serdim, duvar da sildim. Eşim kısmen destek oldu, çünkü gün boyu işteydi haliyle. Genel olarak her şeyi ben yaptım. Annemin haberi bile olmadı, yardım da istemedim. Ama olur da isterim diye hep hastadır kendisi bana gelince. Önceden sızlanır ki olur ya yardım istersem bahanesi olsun diye. Neyse bunları şunun için anlattım. Annemden hiçbir zaman hiçbir şey isteyemem. Çocuğumu doğumda ona bırakamam. Bu bir alternatif değil benim açımdan.

Eşimin ailesiyle ilgili yakın zamanda bir başlık açmıştım zaten. Yanlış anlaşıldım, mevzu para sanıldı ama değil asla. Eşimin de arkasında bir ailesi yok. Onlar sadece bir menfaatleri varsa eşimle iletişim kurarlar. Ben onlarla zaten görüşmüyorum yıllardır. Dolayısıyla onlara da çocuğumu bırakmam mümkün değil. Zaten doğacak çocuğu da merak ettikleri yok. Eşimi umursamıyorlar ki torunlarını umursasınlar.

Başka bize destek olacak kimsemiz de yok. Arkadaşlarım var tabi ama ailelerimizin yanımızda olmadığı durumda onlardan nasıl bir şey isteyeyim? Demezler mi anası, akrabası dururken bizden böyle bir şey istenir mi diye? Eşim var bir tek işte. O da doğumda yanımda olmak istiyordu ama kızım daha gece tek başına kalacak yaşta değil. O yüzden muhtemelen eşim kızımın yanında kalacak.

Aklımıza gelen tek alternatif ise hastanelerin refakatçi hizmeti. Gece refakatçi olarak kalmak için bir hemşire ya da ebe ayarlanabileceğini söyledi doktorumuz. Hastanenin böyle bir hizmeti varmış. Allah kimseye muhtaç etmesin tabi, çözüm bulabilmek bile bir nimet. Ama kendimi çok çaresiz, yalnız ve kimsesiz hissediyorum. Kimim kimsem olmadan tek başıma doğurmak ağrıma gidiyor. Sürekli burnumda bir sızı var.

Ben annem anjiyo olduğunda büyük kızıma 7 aylık hamileydim. Annemin yanında durdum hastaneden çıkana kadar. Afedersiniz gerektiğinde altından da aldım, hiç de gocunmadım. Abimin hanımı olan yengemin doğumunda hastanede ben kaldım yanında. Karşılık beklemedim bunları yaparken tabi ki. Ama insan kendisi bir şeye ya da birine ihtiyaç duyduğunda sorgulamaya başlıyor sebepsiz. Ben onların yanında ihtiyaç duyduklarında sorgusuz sualsiz kalırken şimdi böyle kimsesiz olmayı da haketmedim.

Ne olursa olsun, çok da gururluyum ama. Şu saatten sonra kimseden yardım istemem. Benim doğurmak üzere olduğumu bilip kıllarını kıpırdatmayan aileden bir şey isteyemem ben. Neden böylesiniz, ben bunu hak edecek ne yaptım diye bile soramam. Ama bu sızı, bu kimsesizlik hissi nasıl geçer ya? Ya da geçer mi? Kendimi nasıl rahatlatayım ben? Rahatlamaya çok ihtiyacım var çünkü.
Ben ilk doğumda annemde kaldım. Bı ay. Eşimin ailesi ile gorusmuyoduk. İkincide anneme dedim yine sana geleyim. Annem de kaynanan varken ayıp olur seni eve getirmem dedi. Bende kızdım sen beni değil kaynanam ne der diye dusunuyorsun. Ben senden istediğim gibi yemek su isteyemem ondan.. zaten öyle oldu. Bı gün yemek yaptı gitti. Lohusa önüne üç öğün yemek koyulur. Ki yesin süt olsun. Evde dört yaşında oğlum var. Onun yicegi yemek yapmadı. Bende ikinci gün girdim çorba falan yaptım. Üçüncü gün söyledim öyle yemek yaptı. Bı haftaya kalmaz tatile kaçtı. Akıllandim ama. Bidaha çocuğum olursa gidip anneme yerleşcem. Sende arkadaşına bırak çocuğu. Açıkça söyle yengem tamam dedi ama böyle oldu agirima gitti. İki gün kalsın arkadasinda. Eşin yanında olmalı. Senin bebeğin bı ihtiyaç n olur. O zaman napcan. Kızı yada yengene yada arkadaşına birakcan. Başka çaren yok.
 
Ben ilk doğumda annemde kaldım. Bı ay. Eşimin ailesi ile gorusmuyoduk. İkincide anneme dedim yine sana geleyim. Annem de kaynanan varken ayıp olur seni eve getirmem dedi. Bende kızdım sen beni değil kaynanam ne der diye dusunuyorsun. Ben senden istediğim gibi yemek su isteyemem ondan.. zaten öyle oldu. Bı gün yemek yaptı gitti. Lohusa önüne üç öğün yemek koyulur. Ki yesin süt olsun. Evde dört yaşında oğlum var. Onun yicegi yemek yapmadı. Bende ikinci gün girdim çorba falan yaptım. Üçüncü gün söyledim öyle yemek yaptı. Bı haftaya kalmaz tatile kaçtı. Akıllandim ama. Bidaha çocuğum olursa gidip anneme yerleşcem. Sende arkadaşına bırak çocuğu. Açıkça söyle yengem tamam dedi ama böyle oldu agirima gitti. İki gün kalsın arkadasinda. Eşin yanında olmalı. Senin bebeğin bı ihtiyaç n olur. O zaman napcan. Kızı yada yengene yada arkadaşına birakcan. Başka çaren yok.
Kendimi kimsesizmiş gibi düşünüp ona göre bir çözüm düşünücem napayım? De ki yetiştirme yurdundan çıkmış evlenmişim, hamileyken de eşimle ayrılmışım. Öyle bir insan nasıl doğuruyorsa ben de öyle doğurucam. İçimde kalacak değil bu çocuk, elbet bir şekilde doğacak. İlk doğumumda da annem yardım etmedi bana. Siz gene yemek yap demişsiniz, yaptırmışsınız kayınvalidenize. O da bir nimet. Benim annem, senin evini, düzenini bilemem, nasıl yapayım dedi ilk gün bana. Geçti oturdu misafir gibi. Benden istedi, ben yaptım. Daha doğum yapalı 24 saat olmuştu üstelik. Benim yardım edecek ailem yok, öyle kabul ettim. Allah mecbur bırakmasın.
 
Kendimi kimsesizmiş gibi düşünüp ona göre bir çözüm düşünücem napayım? De ki yetiştirme yurdundan çıkmış evlenmişim, hamileyken de eşimle ayrılmışım. Öyle bir insan nasıl doğuruyorsa ben de öyle doğurucam. İçimde kalacak değil bu çocuk, elbet bir şekilde doğacak. İlk doğumumda da annem yardım etmedi bana. Siz gene yemek yap demişsiniz, yaptırmışsınız kayınvalidenize. O da bir nimet. Benim annem, senin evini, düzenini bilemem, nasıl yapayım dedi ilk gün bana. Geçti oturdu misafir gibi. Benden istedi, ben yaptım. Daha doğum yapalı 24 saat olmuştu üstelik. Benim yardım edecek ailem yok, öyle kabul ettim. Allah mecbur bırakmasın.
Haklısın ama olabilecek olumsuzlukları da düşünmen lazım. En basit benim ilk doğumda biboran mama meme ucu çıkartıcı lazım oldu eşim koştu gece aradı buldu getirdi. Yada olmasın inşallah ama kuvez gibi bı durum olabilir. Bak ameliyat olacaksın. Kızın arkadaşında kalırsa bişey olmaz. Ama olumsuz bişey olursa senin insana ihtiyaç in var. Neden seni ikna etmeye çalışıyorum gerçekten bilmiyorum. Ama gerçekçi olmak lazım.
 
Haklısın ama olabilecek olumsuzlukları da düşünmen lazım. En basit benim ilk doğumda biboran mama meme ucu çıkartıcı lazım oldu eşim koştu gece aradı buldu getirdi. Yada olmasın inşallah ama kuvez gibi bı durum olabilir. Bak ameliyat olacaksın. Kızın arkadaşında kalırsa bişey olmaz. Ama olumsuz bişey olursa senin insana ihtiyaç in var. Neden seni ikna etmeye çalışıyorum gerçekten bilmiyorum. Ama gerçekçi olmak lazım.
İyiniyetlisiniz de ondan ikna etmeye çalışıyorsunuz:) Ailemin düşünmediği detayları düşünüyorsunuz. Büyük kızımı normal doğurdum. Şimdi de normal doğum planlanıyor. Bir aksilik olmazsa zaten eşim ve kızım yanımda olacak. Bahsettiğiniz eşyaların hepsi doğum çantamda mevcut. İnsan yalnız olunca başkaları bir düşünürse kendisi 15 kez düşünüyor. Hiçbir detayı atlamamaya çalışıyor. Ki zorda kalmayalım, son anda bir aksilik olursa ne yaparız diye. Yine de bir şeye ihtiyaç duyarsam eşimden isterim. Çok sıkışırsak çocuğu bırakacak illa ki bir yerler buluruz. Yüzsüzlük yaparız en kötü. Ama gerek kalmasın, her şey yolunda gitsin diye dua ediyoruz. Siz de dua edin. Ailemin düşünmediği kadar beni düşündüğünüz, ihtiyaç duyabileceğim alanları öngörüp yalnız kalmamam için çabaladığınız için teşekkür ederim. Ama ne yazık ki bu benim elimde değil. Dünya dönüyorsa sizin gibi iyi yürekli insanlar sayesinde…Sevgiler❤️
 
X