Şuan 35 yaşındayım, 23 yaşından beri psikolojik hastalıklarla uğraştım. (Anksiyere, panikbozukluk, depresyon). Çok fazla terapi aldım gerçekten çok çaba sarfettim. İyileştim dedim ilaçlar bırakıldı hopppp sonra hastalık tekrar etri hep. Sonra eşimle tanıştım. Evlendik, şuan 5 senelik evliyim. Etrafım da herkesin bebekleri oldu. Ama ben ? Bebek bile deneyemedim. Çünkü ilaç kullanılıyorum. Türkiyenin en iyi doktorlarından hala terapi alıyorum. Ama yok işte olmuyor.. beceremiyorum. Doktorlar gebeliğin ilk 3 ayın da kesinlikle antidepresan kullanmamı önermiyor. 3. Aydan sonra da engelli olup olmayacağının gsrantisini veremeyeceklerini söylediler.
Eşim evet biliyordu evlenmeden hastalığımı bu şekilde kabul etti beni. Ama ona çocuk verememek beni çok üzüyor !!!!! Ona haksızlık yaptığımı düşünüyorum. Kendisi o kadar düzgün biriki…. Baska bir kadınla bir ömür mutlu olabilirdi. Onun baba olma hakkını elinden almış gibi hissediyorum… asla bu konu için beni üzmüyor. Çabalarımı da görüyor.
Benim yaşadığımı yaşayan, veya etrafın da böyle örnekleri olanlar lütfen yardım edin bana. Onca terapi anca üstüne gitme teknikleri neden neden diyorum bazen… ama hala kendimi salmış değilim şuan ağlıyorum ama çabamı asla bırakmayacağım. Çünkü inatçı bir kadınımdr ben.
İmla hatalarından özürdilerim.