Peki sizce eşler birbirine yapılan haksızlık ya da ayiba karşı susmali mi yoksa kollamali mi?
Ben kimse kendimi koruyamaz demiyorum yanlis anlaşılmasın tabiki korur ama ben haksizliga çok karşı biri olarak tanımadığım insani dahi korurum. Genelde aile fertlerine karşı damat veya gelin daha alttan almak durumunda kalıyor. Cevap verince eşi bazen eşine kızıyor anne babasını görmeden. Ben sozumden sakinmam pek konuşurum ama ben konussam dahi eşim kimi hakli goruyorsa onun için bir iki laf etsin de isterim put gibi durmasin yani. Ayip bence olayi biliyorsun ama eşine yapilanlari umursamadan hala aynı şekilde devam ediyorsun. İnsanin böyle bir adama yemek yapasi bile gelmez. Kendini yalniz hissettiriyor.
Bu haksızlık olarak addedilen durumun içeriğine,maruz kalınan ortama ve maruz kalma sıklığına ve kişilerin mizacına göre değişir.
Bizim eşimle tavrımız şu şekilde:
Birbirimizin gıyabında kendi ailelerimiz dahil olmak üzere kimsenin olumsuz yorum yapmasına izin vermeyiz.
Hatalı olduğumuz durumlardaki haklı eleştiri hariç.
Aynı ortamdaysak,eşime onun hoşlanmayacağı bir şey söyleniyorsa,o konuşmadan ben müdahale etmem.
Eşim konuştuktan sonra -eğer haklıysa-
onu desteklerim,haksız olduğu yönler varsa sakinleştirip ortayı bulurum.
Eşim de ben de Terazi burcuyuz,
adalet konusunda yüksek beklentili insanlarız.
Bir de uzun yıllardır birlikteyiz.
O nedenle söylem ve tavır birliği kurmakta zorlanmıyoruz.
Bununla birlikte bu tip konularda mizaç ve evlilik dinamiklerindeki değişkenleri dikkate almak gerektiğini düşünüyorum.
Benim bu konu özelinde asıl söylemek istediğim bu kadar fikirsiz ve izansız kv-kp yüzünden normalde sorun yaşamadığım
eşimle ters düşüp eş ailesine fırsat vermemek gerektiği.
Yoksa eşler birbirinin arkasında durup,
gerekli durumlarda birbirini koruyup kollamalı elbette.
Bu konuda sizinle hemfikirim.