Bir insan kendini en fazla 3-4 ay farklı bir kişiymiş gibi davranabilir. Sonra doğal karakteri, davranışı, özü ne ise ona geri dönüşür. Kendinizi uzun süre gizleyemezsiniz, özünüze dönersiniz. Arkadaş çevrenizi ve gezdiğiniz yerleri değiştirin, onlarla belki bir fark yaratırsınız hayatımıza ve kendinize.Herkese merhabalar sevgili kk uyeleri,
Hayal ettigim ben ile oldugum ben arasinda ucurum var. Aslinda cocuklugumdan beri hep boyle hissettim ama yasim ilerledikce bu fark buyudu.
Cocuklugumdan farkli olarak kilo aldim, ders calisma motivasyonumsa gelip gelip geri gidiyor ki ben 18 yasima kadar basarili caliskan biriydim. Kilo alinca istedigim giyim tarziyla alakam yok. Kilo verecek iradem de kalmadi. Sosyal yonden kendimi yetersiz goruyorum. Sacma sapan seylere sosyal
medyaya, gereksiz videolara, oyunlara vakit harciyorum ama kendime de engel olamiyorum. Birakinca bir sure sonra sikilip geri basliyorum.
Benim size sorumsa kendinizi degistirip
farkli bir insan oldum diyebilenleriniz var mi?
Cunku cevreme bakiyorum herkes hemen hemen ayni, cok buyuk degisiklikler yasamiyor.. ayni tas ayni hamam ilerliyorlar.
Konusurken her sey mumkun gibi geliyor.
Ancak birebir sahit oldugunuz veya kendinizde yaptiginiz bir degisim var mi? Varsa nedir?
Belki buyuk degisimler yasayanlar vardir bana da umut olur.
Değiştirmeyi başardığım şeyler de var, başaramadıklarım da var ; öfke kontrolünü öğrendim, küfür etmemeyi ve sakin bir insan olmayı başardım( hatta fazla sakinim), çok çalışmayı öğrendim. Uzum bir spor geçmişim var, profesyonel sporu bıraktıktan sonra uzun yıllar tamamen uzak durdum spordan son üç yıldır ne olursa olsun yürüyüşü hayatıma kattım az çokne kadar başarabilirsem yürüyorum. Arkadaş edinmemeyi öğrendim, uzak duruyorum çoğu insandan.Herkese merhabalar sevgili kk uyeleri,
Hayal ettigim ben ile oldugum ben arasinda ucurum var. Aslinda cocuklugumdan beri hep boyle hissettim ama yasim ilerledikce bu fark buyudu.
Cocuklugumdan farkli olarak kilo aldim, ders calisma motivasyonumsa gelip gelip geri gidiyor ki ben 18 yasima kadar basarili caliskan biriydim. Kilo alinca istedigim giyim tarziyla alakam yok. Kilo verecek iradem de kalmadi. Sosyal yonden kendimi yetersiz goruyorum. Sacma sapan seylere sosyal
medyaya, gereksiz videolara, oyunlara vakit harciyorum ama kendime de engel olamiyorum. Birakinca bir sure sonra sikilip geri basliyorum.
Benim size sorumsa kendinizi degistirip
farkli bir insan oldum diyebilenleriniz var mi?
Cunku cevreme bakiyorum herkes hemen hemen ayni, cok buyuk degisiklikler yasamiyor.. ayni tas ayni hamam ilerliyorlar.
Konusurken her sey mumkun gibi geliyor.
Ancak birebir sahit oldugunuz veya kendinizde yaptiginiz bir degisim var mi? Varsa nedir?
Belki buyuk degisimler yasayanlar vardir bana da umut olur.
yorucu gelmiyor muBen değiştirdim. Cidden hayatta dusunebileceginiz herhangi bir kararı asla düşünmeden alıyordum. Yani milletin düşünme süresinde ben yapmış bitirmiş oluyordum. Bu beni çok üzdü hayatım boyunca.
Sonra sakinlesmeye karar veriyorum. Herşeyi 40.000 kere düşünüyorum. En basit şeyi bile
Merhaba , ben de zamanla değiştim hem bedenen hem ruhen , bedenen tam 7 kilo verdim şuan 57 kiloyum ve baya fitleştim , artık ıvır zıvır yemiyorum daha sağlıklı yaşamaya çalışıyorum, eskisi kadar çılgınca para harcamıyorum, ruhen artık kimseyi takmıyorum, beni sevmeyenleri kötülük yapanları bile sever oldum yani hissizleştim, eski öfkem kalmadı gibi , galiba yaş almak bana sabrı öğretiyor, her gün değişmeye devam ediyorum ve bu hayatta en değerli şeyin annem ve sağlığım olduğunu anladımHerkese merhabalar sevgili kk uyeleri,
Hayal ettigim ben ile oldugum ben arasinda ucurum var. Aslinda cocuklugumdan beri hep boyle hissettim ama yasim ilerledikce bu fark buyudu.
Cocuklugumdan farkli olarak kilo aldim, ders calisma motivasyonumsa gelip gelip geri gidiyor ki ben 18 yasima kadar basarili caliskan biriydim. Kilo alinca istedigim giyim tarziyla alakam yok. Kilo verecek iradem de kalmadi. Sosyal yonden kendimi yetersiz goruyorum. Sacma sapan seylere sosyal
medyaya, gereksiz videolara, oyunlara vakit harciyorum ama kendime de engel olamiyorum. Birakinca bir sure sonra sikilip geri basliyorum.
Benim size sorumsa kendinizi degistirip
farkli bir insan oldum diyebilenleriniz var mi?
Cunku cevreme bakiyorum herkes hemen hemen ayni, cok buyuk degisiklikler yasamiyor.. ayni tas ayni hamam ilerliyorlar.
Konusurken her sey mumkun gibi geliyor.
Ancak birebir sahit oldugunuz veya kendinizde yaptiginiz bir degisim var mi? Varsa nedir?
Belki buyuk degisimler yasayanlar vardir bana da umut olur.
Valla değişim kendi elinizde anladığım kadarıyla uğraşmamışsınız da değişmek ve hayallerinize ulaşmak için. Öyle önünüze hayalleriniz gelmez siz gideceksiniz. Sıkılmak kelimesi bir kere hayatınızdan çıkacak. Kendimden örnek vereyim kötü bir ailede beni dışlayan sevmeyen akrabalarla özgüvensiz içe kapanık bir çocuk olarak büyüdüm. Doğal olarak okul ve sosyal hayatımı hep etkiliyordu sürekli ağlardım ama içimde bi yerlerde de hep kendimi ifade edebilmek ve özgüvenli olmak vardı. Yarışmalara katılırdım o korkaklığımla İstiklal Marşı yarışmasına katıldım sonuncu oldum. İlkokul 5. sınıfta hentbola başladım berbat oyuncu olmama rağmen 7 yıl oynadım çünkü sağlıma inanılmaz etkisi vardı. Lisede de aynı şekilde sürekli etkinlikler, spor, yarışmalar.. böyle devam etti bu hem senin arkadaş çevreni oluşturuyor hem kendini ifade edip daha özgüvenli olmanı sağlıyor rezil oldum, ağladım, ezildim ama pes etmedim. Çok şükür faydasını da gördüm bu çabamın. Bana diyorlar ki yiyip yiyip kilo almıyorsun lan ben ilkokul 5. sınıfta başlamışım spora ara vermeden 4 saatlik antremanlarla geçirdim hayatımı yan gelip yatmadım bi zahmet yiyimde kilo almiyimHerkese merhabalar sevgili kk uyeleri,
Hayal ettigim ben ile oldugum ben arasinda ucurum var. Aslinda cocuklugumdan beri hep boyle hissettim ama yasim ilerledikce bu fark buyudu.
Cocuklugumdan farkli olarak kilo aldim, ders calisma motivasyonumsa gelip gelip geri gidiyor ki ben 18 yasima kadar basarili caliskan biriydim. Kilo alinca istedigim giyim tarziyla alakam yok. Kilo verecek iradem de kalmadi. Sosyal yonden kendimi yetersiz goruyorum. Sacma sapan seylere sosyal
medyaya, gereksiz videolara, oyunlara vakit harciyorum ama kendime de engel olamiyorum. Birakinca bir sure sonra sikilip geri basliyorum.
Benim size sorumsa kendinizi degistirip
farkli bir insan oldum diyebilenleriniz var mi?
Cunku cevreme bakiyorum herkes hemen hemen ayni, cok buyuk degisiklikler yasamiyor.. ayni tas ayni hamam ilerliyorlar.
Konusurken her sey mumkun gibi geliyor.
Ancak birebir sahit oldugunuz veya kendinizde yaptiginiz bir degisim var mi? Varsa nedir?
Belki buyuk degisimler yasayanlar vardir bana da umut olur.
Hayatımdaki çoğu gelişmeyi başarı olarak görüyorum ben açıkçası, illa ödüllendirilmesine, diplomalandırılıp onur belgesi takdim edilmesine, ne bileyim, başkalarının başarıyı nasıl tanımladığına göre şekillenmesine gerek yok. Bak ben sana başarılarımı sayayım:
Kendine zarar verme huyum vardı bipolar kaynaklı, buna kendini kesmek de dahil. 22-23 yaşında bunun üstesinden geldim ve kendime zarar vermek için dokunmamayı başardım, bir daha tekrar etmesine izin vermedim.
İçgörü geliştirdim totomu yırttım bu konuda. Ataklarımı şiddetli hale gelmeden yakalayabilmeyi, kendimdeki değişimleri fark edebilmeyi ve erken müdahale konusunda her geçen gün kendimi aşmayı başardım.
Riskli konularda gereksiz özgüven/şüphe ile ortaya atılmadan, o konuda benden daha iyi olan birine güvenip kontrolü bırakmayı başardım, paranoya seviyesinde insan didiklemeyi bıraktım. (Ben, başkasına güveneceğim? Off :) Doktora "İğnenin içinde ne var? Ne kattın, ne koydun, sana güvenmiyorum!" deyip hastaneyi ayağa kaldıran ben, doğumda "Sakın bayıltmayın, ne yaptığınızı göreceğim, anlat napıyorsun!!" diye kendi sezaryenini aynalardan izleyen, saniye saniye anlattıran ben. )
Öfke kontrolünde inanılmaz ilerledim. Öyle ki "Bunda öfkelenmeli miydim, az tepki mi verdim?" diye kendimi sorguladığım oldu. :) Bundan belki 15-16 sene önce yanlış zamanda kurulmuş talihsiz bir cümle ile birinin ağzını burnuna karıştırabilecek olan ben başardım bunu üstelik.
İntihar düşüncesine saplı kaldığım depresyon yataklarından, ben kalkabildim, başardım.
Bağımlılık geliştirdiğim (Buna fazla kafein tüketimi de dahil) ne varsa ben bırakabildim, üstelik bağımlılığa çok yatkın bir beyin işleyişimiz varken. Hamilelik ve emzirme sürecinde sigara bıraktım yav, normal(!) insanlar bunda zorlanırken. (Bi sigara kaldı şu an, sıra ona da gelecek)
Çok keskin, katı, net doğruları olan biriydim bazı konularda. Hastalıkla beraber öğrendim ki her şey insan için, bunu bizzat tükürdüklerimi yalaya yalaya sindirdim ve "Evet, yanlış düşünmüşüm, fazla iddialı konuşmuşum, fikirlerim değişti, sana haksızlık etmişim, benim hatam" vb demeyi başardım, o konuyu bilsem dahi "Bu böyledir!" diye zart diye atlamamayı öğrendim. Bu herkesin harcı değil, insanlar aleni hatalarında dahi özür dilemek konusunda yetersizler.
Üni.deydim ilk atağımı yaşadığımda ve 2 ay kadar kekeme kalacak kadar ağır bir hale gelmiştim. Okulumu dondurdum, bir dönem dinlendim ve o ağır ilaçların, hastalığın, zihnimde yarattığı büyük hafıza deliklerine rağmen üzerine kalan derslerimi bitirip diplomamı aldım. Almasam da canımı sıkmazdım, çünkü hayati bir mevzunun içindeydim, bomba gibi elimizde patlayan hastalık belki beni bundan tamamen alıkoyacaktı. O zaman da mümkün olan zamana erteleyecektim bu konuyu. Nolmuş?
Çocuğumu düzgün yetiştirme çabam da bir başarı evet. Büyük başarı hem de. Stabil halim maalesef 3 kere oynadı çocuktan sonra ve oğlumun bundan haberi yok. "Çocuk etkilenmesin" diye gözünün içine baktım, destekse aldım, çocuğum daha iyi bir anneyi hak ediyor deyip inatla toparladım.
30 kilo aldım hamilelikte, ilaçsız, sigarasız, kafeinsiz geçtim. Yemeye yüklendim. O 30 kiloyu geri verdim. Devamında ilaçlarla kilo aldım ve ipe ipe geri verdim. Belki böyle al-ver 60 kilonun üzerinde kilo vermeyi başardım. Evet, bu da bir başarı; bu bir irade gösterisi. 1 buçuk aydır da sağlıklı beslenme ve kilo verme için tekrar kampa girdim ve şu an 7 kilo verdim. Bu da başarı. Bunu bipolar halimle depresyonlardan kalkıp yapabiliyorum üstelik.
Çook şey öğrendim ve başardım bu hastalıkla, sığmaz buralara. Hepimizin de öyle.
Sadece yolun sonunda vardığım yere bakmamayı da öğrendim. Benim manzaram sarp. Yoluma baktığımda her kilometresi ayrı bir başarı öyküsü. Başkasının yolu da başka zorluklarla dolu. Herkesin başarısı, herkesin şartları kendine. Başkasıyla kıyaslamam, kendime de haksızlık etmem. Ben çok başarılı bir insanım çünkü, üç farklı Strobe'un üstesinden geliyorum.
Ben varım. Ancak tek başıma asla birşey aşamadım ne zamanki terapiye başladım o zaman ruhumu buldum kendimi yeniledimHerkese merhabalar sevgili kk uyeleri,
Hayal ettigim ben ile oldugum ben arasinda ucurum var. Aslinda cocuklugumdan beri hep boyle hissettim ama yasim ilerledikce bu fark buyudu.
Cocuklugumdan farkli olarak kilo aldim, ders calisma motivasyonumsa gelip gelip geri gidiyor ki ben 18 yasima kadar basarili caliskan biriydim. Kilo alinca istedigim giyim tarziyla alakam yok. Kilo verecek iradem de kalmadi. Sosyal yonden kendimi yetersiz goruyorum. Sacma sapan seylere sosyal
medyaya, gereksiz videolara, oyunlara vakit harciyorum ama kendime de engel olamiyorum. Birakinca bir sure sonra sikilip geri basliyorum.
Benim size sorumsa kendinizi degistirip
farkli bir insan oldum diyebilenleriniz var mi?
Cunku cevreme bakiyorum herkes hemen hemen ayni, cok buyuk degisiklikler yasamiyor.. ayni tas ayni hamam ilerliyorlar.
Konusurken her sey mumkun gibi geliyor.
Ancak birebir sahit oldugunuz veya kendinizde yaptiginiz bir degisim var mi? Varsa nedir?
Belki buyuk degisimler yasayanlar vardir bana da umut olur.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?