Yorum icin tesekkurler ben farkindayim hatalarimin duzeltmeye zorluyorym kendimi..sizinki gibi yorumlar insani olumlu etkiliyo insanlar hemen" aaaaa bu nasil anne" damgasini seviyolar cunku hepsi mukemmel anne bi tek ben sorunluyum
Evet onceki kinularima yaptiginiz yorumlardan hatirladim sizi birincisi buyuk kizimla sorunlar yasadigimdan yine bahsetmistim ama vuruyorum dovuyorum demedim bagirip sucluluk duyuyorum demistim psikayatriye zaten aylar once gittim ben aksini idda etmiyorumki sorunun bende oldugunu biliyorum kendimi hatalarimi elestirilerimi yapiyorum kendime yani bende sizin yazdiklariniz oyle degil soyle demiyorum sadece duzeltemiyorum gucum sabrim yok diyorum
15 aylik kizimala guzel vakit geciriyorz oyun oynuyorum ilgileniyorum yemeklerde yapiyorum yani cocugu ac biraktigim yok benim soyledigim bir kac kadik yedikten sonra kafa salliyo veya tukuruyo bende o zaman israrla sabirla ugrasmiyorum agzina zorla tikmiyorum sonrada iyi besleyemiyorum diye vicdan azabi cekiyorum tam anlattigim bu..cocuguma bakmadigimi nerden cikardin gelisimide yasitlarina gore bi hayli onde kan-demir testide yaptirdim sorun yok gayette mutlu bi bebek
Ben sadece kendimize esimle kendimizexe vakit kalsin istiyorum 6 yasindaki kizim biraz kendi oynasin boyama yapsin ne biliyim bize bagimli olmasin istiyorum zaten kardesini kiskandigini bildigimiz icin babasida bende kucukten vakit buldukca ilgiyi ona veriyorz ama birazda kendi kendine bisryler yapsin istiyorum aksam iki saat bisey yapmadsn oturabilmek istiyorum bi muhabbet bile edemiyoruz kizimdan sira gelmiyo onlar benim cocuklarim asla yüksünmuyorum dogurduysam tabiki en iyi sekilde bakip buyutmek gorevim sadece zorlaniyorum tek basima agir geliyor esime ilgime gelince bu sehirde cocuklar disinda tek gordugum insan esim e haliyle eski gunlerimizi ozluyorum
tabii canım kendilerinin itiraf edecek güçleri yok ya o nedenle mükemmeller...sürekli sevgi kelebeği şeklinde geziyorlar...çocuklar telefonlarına bi koca bardak sütü boca ettiğinde bile aman canım boşverrrrrr diyorlardır kesin...umarım düzelir ve bizede fikirler verirsin.zira bir kızım var ikincisini düşünüyorum ama kafamda huniyle gezme ihtimalim bir hayli yüksek
aynı senin gibi sabırsızım ...eşimle geçirdiğimiz zaman kısıtlı oda zira hep yorgun ve uykusuz...başbaşa çok iyi zaman geçiririz aslında ama tek çocukla bile buna zaman olmuyor....çocuk biz bir araya geldiğimiz an elinde en sevdiği oyuncağı olsun yada en güzel çizgi filmi açık olsun bırakıp susun konuşmayın deyip babasının kucağına çörekleniyor...bir fikrim var babacığım diye bir başlıyor giydiği külotun renginden rahatlığından kırmızı külot istediğinden ...artın benim değil onun kocası olması gerektiğine kadardaha sıkmayayım durum vahimbana gore bı annenın guzel, saglıklı bı cocuk yetıstırebılmesı ıcınHayatında seni mutsuz eden birşeyler yada ne bileyim kafaya taktiğin problemin varmi?simdi ne alaka diyeceksin ayni durumu bende yasiyorum ve suna dikkat ettim hayatimda yasadigim sorunlara o kadar kendimi kaptirmisimki tahammulsuz,süreklibagiran,öfkeli,bir insan olmuşum.aslinda ben öyle biri dilimki...sende de boyle bir durum olabilir mi?okuduğum bir kitapta yazarin üstüne basa basa değindiği bir konu vardi.mutlu annelerden mutlu çocuklar dogar.Eğer anne özellikle manevi yuklerinden ötürü huzursuz ve mutsuzsa saglikli bireyler yetistiremez ve annelik hatta diğer vazifelerini hakkiyla yerine getiremez...kesinlikle ben bu düşünceye katiliyorum seni mutsuz usengec eden bir sorunun varsa mutlaka cozmelisin aksi halde bu ruh halin bir omur boyu sürebilir.birde kendine mükemmel anne olma yönünde çok yüklenme birak içinden nazil geliyorsan öyle ol,çocuklarına dört dörtlük yemekler yapmana gerekte yok çocuklar yesede yemesede büyürler...sadece onlara sevgini göster istedikleri an yanlarında olduğunu hissettiren gerisi önemli degil ...anladigim kadariyla esinede çok duskunsun mümkün mertebe çocuklar dişinda birlikte vakit geçirmeye calisin anne babalik dişinda siz kari kocasiniz birbirinize de vakit ayirmaniz gerek.kendinizede arti ayirdiginiz vakit sizi özellikle seni çok rahatlaticaktir...sözün özü sunu diyeyim yalniz değilsin bir çok kadin senin gibi hayat bize o kadar çok roller yukluyorki ve sürekli herşey herkez mukkemellestirmeye calisiyor şöyle internette biraz dolaniyorum kadınlar tertemiz evlerini dört dörtlük sofralarinin resimlerini koyuyorlar nazil yapiyorlar hem çocuk hem ev isi hem yemek çocukla nasil temiz tutulurki bilmem?ama iste kadiniz ya herseyimiz dört dörtlük olucak iyi evlat olucaksin,iyi anne ,iyi es ,iyi gelin,iyi evhanimi yazsamm uç dört satir devam eder
Amannnn olduğu kadar napalim
:) Senin cadi da cok ekemis mis sabirli sakin bi insan degilsen ikinci cocuk sanada cocugada haksizlik..ben ilk kizim varken bambaskaydi hersey iletisimimiz superdi yetisebilince birlikte guzel vakit gecirince oda bende mutluyduk ikinci olunca bu kadar zorlancagimi bilemedim hic..ikincinin dogmasiyla o ates parcasi cok bilmis mutlu kizim gitti sinik mizmiz mutsuz bi cocuk geldi o kadarda dikkat ettik yardim bile aldik kiskanmasin uzulmesin diye ilgiyi alakayi hic oburune yansitmadik ama cocuk cok hassaslasti birde ustune yeme problemleri cikinca bende yorgun uykusuz sinirli bi anne oldumtabii canım kendilerinin itiraf edecek güçleri yok ya o nedenle mükemmeller...sürekli sevgi kelebeği şeklinde geziyorlar...çocuklar telefonlarına bi koca bardak sütü boca ettiğinde bile aman canım boşverrrrrr diyorlardır kesin...umarım düzelir ve bizede fikirler verirsin.zira bir kızım var ikincisini düşünüyorum ama kafamda huniyle gezme ihtimalim bir hayli yüksek
amin inşallah benim kızım iki çocuğa bedel bu arada :)inatçı bir çocuk tamda yaşı 3 yaşına girecek...bilmiyorum krarsızım aslında...kızım çok istiyor bir kardeşi olmasını...ama o zaman eşimle hiç görüşemem sanırım
Sizi çok iyi anlıyorum yargılamak için yazmadım, sizden farklı değiliz iki çocuğum var benimde, eşimle biz olmayı çoktan unuttuk sadece çocuklar var bu da çok sağlıklı değil, ben zaman ortam sağlasamda bizde eşim çocuklara bağımlı artık sadece baba gibi takılıyor, o yüzden sordum eşinizin size olan ilgisi azaldı mı diye
Ne güzel yazmışsınHer konunu okumaya başladığımda seni anlamaya çalışıyorum, empati yapıyorum bazen hak veriyorum, bazen şu umutsuzluğunu anlamıyorum. Seni kırmak istemiyorum asla. Annesin, kadınsın ama kendine yaptığın eziyet ki bana göre eziyet yani beni üzüyor.
Benimde iki kızım var çok şükür.
Seninkiler ile yaşları yakın.
Senin büyük kızın yemek istemiyor, benim büyük kızım yemek istediğini yiyemiyor. Ne kadar fark var demi? Çünkü kızım diabet li. Tatlı yiyemiyor, hasrettir ki bir kaşık pirinç pilavına ama veremem ki şekerini çıkartıyor.
Küçük kızım uyumaz, bu sabah 5 i geçiyordu uyudu. 4 doktor değiştirdik uyku yüzünden en son kabul edin o öyle dedi.
Herşeyi normal, yerinde ama uyumuyor işte.
Bunaldım anne gel dicem anneme ama kadın çalışıyor nasıl gelsin?
Kv geliyor ama beli, ayakları hasta bakamaz ki.
Şu şehirde bir allah ın kulu yok şu çocuklarımı 1 saat bırakayım. Gece acile 4 kişi gidiyoruz.
Eşim dün gece 3 e doğru geldi şaşırdım erken geldi yani. Hayırdır kız niye erken geldin dedim ulan gece 3 olmuş 3.
Senin evinde akşam yemeği önemli, benim evimde sabah kahvaltısı.
Bugün pazar demi? Herkes eşi ve çocuklarıyla vakit geçiriyor, biz ne yapıyoruz hep oturma odasında tv izliyoruz kızlarımla bugün değişiklik yaptık salona geçtik
Çünkü bizim babamız bugün çalışıyor.
Benim yada çocuklarımın hakkı yok mu bir pazar gününü beraber geçirmeye. Ama işi bu.
Az silkelen kendine gel.
Çocuklar her şekilde büyüyor.
Sen böyle yaptıkça daha da dibe çöküyorsun bunu kendine yapmaya hakkın yok!!!
