herkese iyi akşamlar
kendi kendime söylenmektense buraya yazmak istedim.
ben öncelikle 17 yaşındayım ergenliğimi dibine kadar yaşıyorum diyebilirim.
bu dönemde kendimle ilgili ailemle, arkadaşlarımla ilgili bütün problemleri yaşadım.
arkadaştan yana şansım olmadı belkide kendimi iyi tanıtamadım kimseye okul ve bölüm değiştirdim her yıl ve maalesef kalıcı dostluklarım olmadı lisede. ilkokul arkadaşım var bi onunla görüşüyorum işte..
ailemse orta derece ne iyiyiz ne süperiz nede çok kötüyüz bazen çok şiddetli kavgalarımızda oldu onlardan nefret ettiğimide söyledim ama "onlara bir şey olursa" eğer diye iyi geçinmeye çalışıyorum çünkü kavga ettikten sonra başına bişey gelse annemin gerçekten çok kötü olurum. her neyse
Asıl sorun benim kendime olan saygım.
çirkin olduğumu lisede farkettim. en önemli etkense bir erkeğe ondan hoşlandığımı söyleyip olumsuz cevap almamdı. gerçekten cesaretle yada özgüvenle bi alakası olduğunu düşünmüyorum çünkü kendimi tanımıyordum o zamanlar. ve o çocukla hep bakışıyorduk beni sevdiğini düşünüyordum neden teklif etmiyoki diye kafayı yiyodum sonra ben açıldım, aldımda cevabımı..
çirkin bulduğum yerlerimse öncelikle dişlerim! ve burnum! Fiziğimden çok şikayetçi değilim bacaklarım biraz çap gibi ama pantolon giymeye çalışıyorum genelde. tamam bunu bu şekilde kapatıyorum ama peki yüzümdekileri? dişlerimde şuan tel var bundan önce 10 yaşımdayken falan banyoda düşmüştüm yüzüstü ve ön dişim kökten çıkmıştı yerine geri taktılar falan sinirleri alındığı için siyah gibi görünüyordu. önde iki tane tavşan dişim vardı. işte geçen yaz dişlerimi çektiler(öndeki) ve tel taktı.alt çene geriliğide var. önümde bir diş sığacak kadar boşluk vardı şimdi yavaş yavaş kapanıyo ama hala açık işte..
Arkadaşlar rahat gülemiyorum özgüvenimi çok zedeledi bu durum ağzımı sürekli elimle kapatıyorum yada tebessüm ederek gülmeye çalışıyorum hep. fotoğraflarda hep ağzım kapalı. o kadar istiyorumki kahkaha atarak sıkıntı çekmeden rahatça gülebilmeyi. valla tedavim bitsin ağzım açık gezicem sokaklarda..
bitmesine 1 yıl var..
Burnumsa kemerli ve ucu top gibi biraz önden uzaktan sorun yok yine ama yandan ve yaklaştıkça kötü görünüyor. sevmiyorum onu! estetik olmak istiyorum ama onun için para gerek ve yaşımı doldurmam gerek.
Gözlerimde bozuk gözlük kullanıyordum ve hiç yakışmadığını farkettim. 5 derece! lens aldım sonra işte. ya oturup düşününce hiç bi yerimi güzel bulmadığımı farkettim. Ben ne yapıcam sosyalleşmek yeni insanlarla tanışmak istemiyorum. açık öğretimden okumayı bile düşündüm. çünkü yeni sınıfımı hiç ama hiç sevmiyorum çok tartışmalarımız oldu kendimi ifade edemedim onlar beni ezikledi sesimi çıkartamadım. hep kendime olan güvensizliğimden. okula giderken hiç yatağımdan kalkmak istemiyorum. sınıfta öylece duruyorum uyuyorum genelde yapacak bişeyim yokki. telefonlada aram iyi değil çok kullanmam. seneye ygs sınavım var ve ben kendimle uğraşmaktan ders falan çalışamıyorum!
insanların beni görmesini istemiyorum! psikoloğa gittim bana yapacak bişey yok ilerde geçer gibi şeyler söyledi yapabileceğin tek şey ağlamak dedi şuan. kendini üzmeye gerek yok dedi.
ama olmuyor işte olmuyor.
Çok uzun oldu yazım umarım okursunuz..
Birşeyler söyleyin rahatlatın lütfen. ailemden başka kimsem yok.. sırdaşım dert ortağım yok..
kendi kendime söylenmektense buraya yazmak istedim.
ben öncelikle 17 yaşındayım ergenliğimi dibine kadar yaşıyorum diyebilirim.
bu dönemde kendimle ilgili ailemle, arkadaşlarımla ilgili bütün problemleri yaşadım.
arkadaştan yana şansım olmadı belkide kendimi iyi tanıtamadım kimseye okul ve bölüm değiştirdim her yıl ve maalesef kalıcı dostluklarım olmadı lisede. ilkokul arkadaşım var bi onunla görüşüyorum işte..
ailemse orta derece ne iyiyiz ne süperiz nede çok kötüyüz bazen çok şiddetli kavgalarımızda oldu onlardan nefret ettiğimide söyledim ama "onlara bir şey olursa" eğer diye iyi geçinmeye çalışıyorum çünkü kavga ettikten sonra başına bişey gelse annemin gerçekten çok kötü olurum. her neyse
Asıl sorun benim kendime olan saygım.
çirkin olduğumu lisede farkettim. en önemli etkense bir erkeğe ondan hoşlandığımı söyleyip olumsuz cevap almamdı. gerçekten cesaretle yada özgüvenle bi alakası olduğunu düşünmüyorum çünkü kendimi tanımıyordum o zamanlar. ve o çocukla hep bakışıyorduk beni sevdiğini düşünüyordum neden teklif etmiyoki diye kafayı yiyodum sonra ben açıldım, aldımda cevabımı..
çirkin bulduğum yerlerimse öncelikle dişlerim! ve burnum! Fiziğimden çok şikayetçi değilim bacaklarım biraz çap gibi ama pantolon giymeye çalışıyorum genelde. tamam bunu bu şekilde kapatıyorum ama peki yüzümdekileri? dişlerimde şuan tel var bundan önce 10 yaşımdayken falan banyoda düşmüştüm yüzüstü ve ön dişim kökten çıkmıştı yerine geri taktılar falan sinirleri alındığı için siyah gibi görünüyordu. önde iki tane tavşan dişim vardı. işte geçen yaz dişlerimi çektiler(öndeki) ve tel taktı.alt çene geriliğide var. önümde bir diş sığacak kadar boşluk vardı şimdi yavaş yavaş kapanıyo ama hala açık işte..
Arkadaşlar rahat gülemiyorum özgüvenimi çok zedeledi bu durum ağzımı sürekli elimle kapatıyorum yada tebessüm ederek gülmeye çalışıyorum hep. fotoğraflarda hep ağzım kapalı. o kadar istiyorumki kahkaha atarak sıkıntı çekmeden rahatça gülebilmeyi. valla tedavim bitsin ağzım açık gezicem sokaklarda..
bitmesine 1 yıl var..
Burnumsa kemerli ve ucu top gibi biraz önden uzaktan sorun yok yine ama yandan ve yaklaştıkça kötü görünüyor. sevmiyorum onu! estetik olmak istiyorum ama onun için para gerek ve yaşımı doldurmam gerek.
Gözlerimde bozuk gözlük kullanıyordum ve hiç yakışmadığını farkettim. 5 derece! lens aldım sonra işte. ya oturup düşününce hiç bi yerimi güzel bulmadığımı farkettim. Ben ne yapıcam sosyalleşmek yeni insanlarla tanışmak istemiyorum. açık öğretimden okumayı bile düşündüm. çünkü yeni sınıfımı hiç ama hiç sevmiyorum çok tartışmalarımız oldu kendimi ifade edemedim onlar beni ezikledi sesimi çıkartamadım. hep kendime olan güvensizliğimden. okula giderken hiç yatağımdan kalkmak istemiyorum. sınıfta öylece duruyorum uyuyorum genelde yapacak bişeyim yokki. telefonlada aram iyi değil çok kullanmam. seneye ygs sınavım var ve ben kendimle uğraşmaktan ders falan çalışamıyorum!
insanların beni görmesini istemiyorum! psikoloğa gittim bana yapacak bişey yok ilerde geçer gibi şeyler söyledi yapabileceğin tek şey ağlamak dedi şuan. kendini üzmeye gerek yok dedi.
ama olmuyor işte olmuyor.
Çok uzun oldu yazım umarım okursunuz..
Birşeyler söyleyin rahatlatın lütfen. ailemden başka kimsem yok.. sırdaşım dert ortağım yok..
Son düzenleyen: Moderatör:
