İzledim gerçekten beni anlatıyordu resmen sanki biri içimden geçenleri çekip oynatmış çok iyi geldi.. Bu bahsi geçen hayata varım sitesini de incelemek lazım sanki
İzledim gerçekten beni anlatıyordu resmen sanki biri içimden geçenleri çekip oynatmış çok iyi geldi.. Bu bahsi geçen hayata varım sitesini de incelemek lazım sankiO kadar çok kadın senin durumundan geçiyor ki sadece çoğumuz senin kadar cesur olup bunu dile getiremiyoruz o yüzden de herkes diğer anneler çok mutlu falan sanıyor daha yeni bir video izledim bu konuda Doğa Rutkay oynamış hatta mutlaka izlemelisin
Hiç endişelenmeyin ben de 1 yaşa kadar aynen böyle düşünüyordum. Anneliğin de aslında bir yas süreci var. Sonuçta rahat bekarlık hayatımıza son vermiş oluyoruz. O yas süreci bittikten sonra her şeye alışmaya başlayınca anneliğin tadını alıyorsunuz, en azından bende öyle oldu.Kızlar merhaba başlıkta da yazdım aslında… Doğum yaptım daha birkaç aylık bebeğim var ama kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Sanki annelik bana ağır geldi gibi. Herkes o özel bağı anlatıyor ya, ben sanki kuramıyormuşum gibi geliyor. Bebeğimi çok seviyorum ama bir yandan da sürekli yetemediğimi düşünüyorum.
Eşim de yanında olmaya çalışıyor ama bazen o da yetmiyor ya da bana öyle geliyor. Normal mi bilmiyorum, belki de ben büyütüyorum bazı şeyleri. Uykusuzluk zaten cabası… günler birbirine giriyor, saatlerin nasıl geçtiğini fark etmiyorum.
Bebeğim kucağımdayken bile ağlamak istiyorum bazen. “Niye böyleyim, niye mutlu olamıyorum” diye düşünüp duruyorum. Çevremde herkes anneliğin çok güzel bir şey olduğunu anlatıyor ama ben niye öyle hissedemiyorum diye kendime kızıyorum.
Bilmiyorum kızlar… belki de sadece çok yorgunum. Ama içimden sürekli “kötü anneyim” demek geliyor. Sizde de böyle oldu mu? Yoksa ben mi kötü bir anneyim?
Depresyon değerlendirme testi falan var yapmak lazım bende bakıcam hiç birmiz çok iç açıcı durumda değiliz aslına bakarsanİzledim gerçekten beni anlatıyordu resmen sanki biri içimden geçenleri çekip oynatmış çok iyi geldi.. Bu bahsi geçen hayata varım sitesini de incelemek lazım sanki
Evet şurada benim gibi olduğunu söyleyen bir kaç kişi görmek bile o kadar iyi geldi ki bana aslında testi de yapıcam bakalım ne çıkacak durumum..Depresyon değerlendirme testi falan var yapmak lazım bende bakıcam hiç birmiz çok iç açıcı durumda değiliz aslına bakarsan
Hayır sadece yorulmuş bir annesiniz ve bu dünyanın en normal şeyiYoksa ben mi kötü bir anneyim
Aksine tamamen normal bir annesin:) insta momlar yuzunden annelerde bir yetersizlik hissi olustu.ikk defa ebeveyn oluyorsun.sende hatalar yapacaksin.ama normali bu:) annelik bir kaos ama zamanla alisiyorsunKızlar merhaba başlıkta da yazdım aslında… Doğum yaptım daha birkaç aylık bebeğim var ama kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Sanki annelik bana ağır geldi gibi. Herkes o özel bağı anlatıyor ya, ben sanki kuramıyormuşum gibi geliyor. Bebeğimi çok seviyorum ama bir yandan da sürekli yetemediğimi düşünüyorum.
Eşim de yanında olmaya çalışıyor ama bazen o da yetmiyor ya da bana öyle geliyor. Normal mi bilmiyorum, belki de ben büyütüyorum bazı şeyleri. Uykusuzluk zaten cabası… günler birbirine giriyor, saatlerin nasıl geçtiğini fark etmiyorum.
Bebeğim kucağımdayken bile ağlamak istiyorum bazen. “Niye böyleyim, niye mutlu olamıyorum” diye düşünüp duruyorum. Çevremde herkes anneliğin çok güzel bir şey olduğunu anlatıyor ama ben niye öyle hissedemiyorum diye kendime kızıyorum.
Bilmiyorum kızlar… belki de sadece çok yorgunum. Ama içimden sürekli “kötü anneyim” demek geliyor. Sizde de böyle oldu mu? Yoksa ben mi kötü bir anneyim?
Bazen annenin bebeğe alışması zaman alabilir. Kendine yüklenme. Elinden geleni yapmaya çalış sadece. Etrafında sana destek olabilecek kişiler varsa onlardan destek istemekten çekinme.Kızlar merhaba başlıkta da yazdım aslında… Doğum yaptım daha birkaç aylık bebeğim var ama kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Sanki annelik bana ağır geldi gibi. Herkes o özel bağı anlatıyor ya, ben sanki kuramıyormuşum gibi geliyor. Bebeğimi çok seviyorum ama bir yandan da sürekli yetemediğimi düşünüyorum.
Eşim de yanında olmaya çalışıyor ama bazen o da yetmiyor ya da bana öyle geliyor. Normal mi bilmiyorum, belki de ben büyütüyorum bazı şeyleri. Uykusuzluk zaten cabası… günler birbirine giriyor, saatlerin nasıl geçtiğini fark etmiyorum.
Bebeğim kucağımdayken bile ağlamak istiyorum bazen. “Niye böyleyim, niye mutlu olamıyorum” diye düşünüp duruyorum. Çevremde herkes anneliğin çok güzel bir şey olduğunu anlatıyor ama ben niye öyle hissedemiyorum diye kendime kızıyorum.
Bilmiyorum kızlar… belki de sadece çok yorgunum. Ama içimden sürekli “kötü anneyim” demek geliyor. Sizde de böyle oldu mu? Yoksa ben mi kötü bir anneyim?
Sağlıkla büyüsün bebeğiniz.Kızlar merhaba başlıkta da yazdım aslında… Doğum yaptım daha birkaç aylık bebeğim var ama kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Sanki annelik bana ağır geldi gibi. Herkes o özel bağı anlatıyor ya, ben sanki kuramıyormuşum gibi geliyor. Bebeğimi çok seviyorum ama bir yandan da sürekli yetemediğimi düşünüyorum.
Eşim de yanında olmaya çalışıyor ama bazen o da yetmiyor ya da bana öyle geliyor. Normal mi bilmiyorum, belki de ben büyütüyorum bazı şeyleri. Uykusuzluk zaten cabası… günler birbirine giriyor, saatlerin nasıl geçtiğini fark etmiyorum.
Bebeğim kucağımdayken bile ağlamak istiyorum bazen. “Niye böyleyim, niye mutlu olamıyorum” diye düşünüp duruyorum. Çevremde herkes anneliğin çok güzel bir şey olduğunu anlatıyor ama ben niye öyle hissedemiyorum diye kendime kızıyorum.
Bilmiyorum kızlar… belki de sadece çok yorgunum. Ama içimden sürekli “kötü anneyim” demek geliyor. Sizde de böyle oldu mu? Yoksa ben mi kötü bir anneyim?
Dogumdan sonraki 40 gunumu anlatmissiniz, gelin sarilalimKızlar merhaba başlıkta da yazdım aslında… Doğum yaptım daha birkaç aylık bebeğim var ama kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Sanki annelik bana ağır geldi gibi. Herkes o özel bağı anlatıyor ya, ben sanki kuramıyormuşum gibi geliyor. Bebeğimi çok seviyorum ama bir yandan da sürekli yetemediğimi düşünüyorum.
Eşim de yanında olmaya çalışıyor ama bazen o da yetmiyor ya da bana öyle geliyor. Normal mi bilmiyorum, belki de ben büyütüyorum bazı şeyleri. Uykusuzluk zaten cabası… günler birbirine giriyor, saatlerin nasıl geçtiğini fark etmiyorum.
Bebeğim kucağımdayken bile ağlamak istiyorum bazen. “Niye böyleyim, niye mutlu olamıyorum” diye düşünüp duruyorum. Çevremde herkes anneliğin çok güzel bir şey olduğunu anlatıyor ama ben niye öyle hissedemiyorum diye kendime kızıyorum.
Bilmiyorum kızlar… belki de sadece çok yorgunum. Ama içimden sürekli “kötü anneyim” demek geliyor. Sizde de böyle oldu mu? Yoksa ben mi kötü bir anneyim?
Arkadaşların dediği gibi o bağ zamanla kuruluyor. ilk başta kurulan bağ aslında bebekle kurulmuyor bence. Kimi insanlar bebek hasreti yaşayıp sonradan ona kavuştuklarında yada kadın annelik kimliğine kişilik olarak çok yatkın olduğunda bebeklerini görür görmez bir bağ oluştuğunu söylüyor. Ama bence o bağ, insanın kendi kurduğu hayaller ile ilgili. Hayallerinin somut bir nesnesi gibi oluyor bebekleri. Ama bence standart bir hamilelik geçiren yani istediği zaman hamile kalıp, gebeliğide sorunsuz geçen kişiler, özellikle de bebek öncesinde sosyal, rahat ve aktif bir hayatları varsa kendini bir kuyuya düşmüş gibi hissediyor.Kızlar merhaba başlıkta da yazdım aslında… Doğum yaptım daha birkaç aylık bebeğim var ama kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Sanki annelik bana ağır geldi gibi. Herkes o özel bağı anlatıyor ya, ben sanki kuramıyormuşum gibi geliyor. Bebeğimi çok seviyorum ama bir yandan da sürekli yetemediğimi düşünüyorum.
Eşim de yanında olmaya çalışıyor ama bazen o da yetmiyor ya da bana öyle geliyor. Normal mi bilmiyorum, belki de ben büyütüyorum bazı şeyleri. Uykusuzluk zaten cabası… günler birbirine giriyor, saatlerin nasıl geçtiğini fark etmiyorum.
Bebeğim kucağımdayken bile ağlamak istiyorum bazen. “Niye böyleyim, niye mutlu olamıyorum” diye düşünüp duruyorum. Çevremde herkes anneliğin çok güzel bir şey olduğunu anlatıyor ama ben niye öyle hissedemiyorum diye kendime kızıyorum.
Bilmiyorum kızlar… belki de sadece çok yorgunum. Ama içimden sürekli “kötü anneyim” demek geliyor. Sizde de böyle oldu mu? Yoksa ben mi kötü bir anneyim?
Hepimiz o dönemden geçtik. Bazılarımız o dönemini hızlıca unutup, yeni annelere anneliğin mükemmel olduğunu, her şeyin harika gittiğini anlatır oldu ama öyle bir şey yok.Kızlar merhaba başlıkta da yazdım aslında… Doğum yaptım daha birkaç aylık bebeğim var ama kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Sanki annelik bana ağır geldi gibi. Herkes o özel bağı anlatıyor ya, ben sanki kuramıyormuşum gibi geliyor. Bebeğimi çok seviyorum ama bir yandan da sürekli yetemediğimi düşünüyorum.
Eşim de yanında olmaya çalışıyor ama bazen o da yetmiyor ya da bana öyle geliyor. Normal mi bilmiyorum, belki de ben büyütüyorum bazı şeyleri. Uykusuzluk zaten cabası… günler birbirine giriyor, saatlerin nasıl geçtiğini fark etmiyorum.
Bebeğim kucağımdayken bile ağlamak istiyorum bazen. “Niye böyleyim, niye mutlu olamıyorum” diye düşünüp duruyorum. Çevremde herkes anneliğin çok güzel bir şey olduğunu anlatıyor ama ben niye öyle hissedemiyorum diye kendime kızıyorum.
Bilmiyorum kızlar… belki de sadece çok yorgunum. Ama içimden sürekli “kötü anneyim” demek geliyor. Sizde de böyle oldu mu? Yoksa ben mi kötü bir anneyim?
Çocuk doğar doğmaz bağ kurdum,görür görmez aşık oldum yazanları içseleştirmeyin.Herkes aynı şeyi yaşamıyor .Yeni bir boyuta geçiyorsun bunu idrak etmek ,alışmak kolay değildir zaman gerekir.....Kızlar merhaba başlıkta da yazdım aslında… Doğum yaptım daha birkaç aylık bebeğim var ama kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Sanki annelik bana ağır geldi gibi. Herkes o özel bağı anlatıyor ya, ben sanki kuramıyormuşum gibi geliyor. Bebeğimi çok seviyorum ama bir yandan da sürekli yetemediğimi düşünüyorum.
Eşim de yanında olmaya çalışıyor ama bazen o da yetmiyor ya da bana öyle geliyor. Normal mi bilmiyorum, belki de ben büyütüyorum bazı şeyleri. Uykusuzluk zaten cabası… günler birbirine giriyor, saatlerin nasıl geçtiğini fark etmiyorum.
Bebeğim kucağımdayken bile ağlamak istiyorum bazen. “Niye böyleyim, niye mutlu olamıyorum” diye düşünüp duruyorum. Çevremde herkes anneliğin çok güzel bir şey olduğunu anlatıyor ama ben niye öyle hissedemiyorum diye kendime kızıyorum.
Bilmiyorum kızlar… belki de sadece çok yorgunum. Ama içimden sürekli “kötü anneyim” demek geliyor. Sizde de böyle oldu mu? Yoksa ben mi kötü bir anneyim?
Bu duyguları bütün anneler yaşamıştır hemen hemen ben de başlarda rahatıma çok düşkün olduğumu fark edip zorlandığım anlar oldu. Bilmiyorum sizinki gibi miydim belki de değildim ama lohusa depresyonu bazen uzun sürüyor bir destek alabilirsiniz ayrıca düşünün ki o günler geliyor geçiyor ve ben şu an yana yakalı o günleri özlüyorum geçeceğini bildiğim için de ikinci bebişe hamileyim şu anda sahip olduğunuz güzelliğin farkına varamıyorsunuz psikolojik olarak ve bu çok normal ama Zaman geçtikçe anlayacaksınız ki çok güzel günlermiş dilerim bir an önce iyi olursunuz ama endişelenmeyin bir tek siz böyle değilsiniz.Kızlar merhaba başlıkta da yazdım aslında… Doğum yaptım daha birkaç aylık bebeğim var ama kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Sanki annelik bana ağır geldi gibi. Herkes o özel bağı anlatıyor ya, ben sanki kuramıyormuşum gibi geliyor. Bebeğimi çok seviyorum ama bir yandan da sürekli yetemediğimi düşünüyorum.
Eşim de yanında olmaya çalışıyor ama bazen o da yetmiyor ya da bana öyle geliyor. Normal mi bilmiyorum, belki de ben büyütüyorum bazı şeyleri. Uykusuzluk zaten cabası… günler birbirine giriyor, saatlerin nasıl geçtiğini fark etmiyorum.
Bebeğim kucağımdayken bile ağlamak istiyorum bazen. “Niye böyleyim, niye mutlu olamıyorum” diye düşünüp duruyorum. Çevremde herkes anneliğin çok güzel bir şey olduğunu anlatıyor ama ben niye öyle hissedemiyorum diye kendime kızıyorum.
Bilmiyorum kızlar… belki de sadece çok yorgunum. Ama içimden sürekli “kötü anneyim” demek geliyor. Sizde de böyle oldu mu? Yoksa ben mi kötü bir anneyim?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?