- 10 Kasım 2014
- 8.951
- En iyi cevaplar
- 1
- 15.784
- 388
- 45
- Konu Sahibi vesikaliyarim
- #1
Şu anda kendimi o kadar kötü hissediyorum ki..
Bunları konuşabileceğim insanlar olsa da zannetmiyorum şu anda anlayacaklarını...Kimse kimsenin derdine eğilmiyor, tek dedikleri boşver takma, boşver sil hayatından gitsin..Dostluk bu mu ya..
Hayata baktığımda sevip aşık olduğum birkaç kişinin hepsinden de hayalkırıklığına uğradığımı görüyorum...Bazen düşünüyorum hata bende miydi diye ama ben haksızlığa dayanamıyorum ki...Bana yaptıklarını karsı tarafa soylediğimde özür dilemek anlamak yerine benle kavga edildi hep suçlandım...
Oysa ki amacım sadece ve sadece sevmek, sevilmek ve hayatı paylaşmaktı, güzellikler yaşamaktı sadece...Hiçbi zaman maddi çıkar gütmedim, herhangi başka çıkarım da olmadan sadece bunları istedim ama mesela 4-5 yıldır beraber olduğum kişi tarafından gittikçe kötüleşen davranışlara maruz kaldım...
Ben bişeyleri düzeltelim iyi olalım artık huzuru bulalım diye konuşmalar yaptıkça, kendimi ifade etmeye çalıştıkça sen bana bunları nasıl söylersin dedi...Haftalarca küsüldü..Dayanamayan arayan hep ben oldum ama aradığımda da hep daha da şımarmış, bir tek lafıma bile takılıp azarlayan birini buldum...Olayların detayına girsem burası roman olur genel anlatıyorum...Onun zor süreçleri vardı hep yanında oldum asla bırakmadım onunla aynı sıkıntıyı hissettim, bir sevgilinin yapması gerekeni yaptım , yeri geldi verdiğim morallerle ayakta durdu ama gün geldi bana eşşekten düşmüşün halinden sen ne anlarsın, sen anca seyirci oldun dedi...İnanamadım şaka gibiydi...
Beraber biyere gezmege gitsek şehirdışı diye benzin masrafının yarısını benden aldı istisnasız..Sonra da bana senin paran kıymetlidir dedi...İyi şeyler de yaşadım güzel günlerimiz de oldu zaten hepsi bunların hatrı içindi...ama ben sana şu şu şu iyilikleri yaptım diye her zaman sayıldı...
Yatıyorum moralsizim kalkıyorum bu sözler aklıma geliyor moralsiz güne başlıyorum...5 senelik emeklerimin hiçbi değeri yok gibi hissediyorum. Kendimi nasıl toparlarım bilmiyorum...
Cidden acı çekiyorum ve sürekli bitmiyor...Yani karşımdaki insanı o kadar şımarttım ki zerre kaybetme korkusu ve değerim kalmadı gibi geliyor
Bunları konuşabileceğim insanlar olsa da zannetmiyorum şu anda anlayacaklarını...Kimse kimsenin derdine eğilmiyor, tek dedikleri boşver takma, boşver sil hayatından gitsin..Dostluk bu mu ya..
Hayata baktığımda sevip aşık olduğum birkaç kişinin hepsinden de hayalkırıklığına uğradığımı görüyorum...Bazen düşünüyorum hata bende miydi diye ama ben haksızlığa dayanamıyorum ki...Bana yaptıklarını karsı tarafa soylediğimde özür dilemek anlamak yerine benle kavga edildi hep suçlandım...
Oysa ki amacım sadece ve sadece sevmek, sevilmek ve hayatı paylaşmaktı, güzellikler yaşamaktı sadece...Hiçbi zaman maddi çıkar gütmedim, herhangi başka çıkarım da olmadan sadece bunları istedim ama mesela 4-5 yıldır beraber olduğum kişi tarafından gittikçe kötüleşen davranışlara maruz kaldım...
Ben bişeyleri düzeltelim iyi olalım artık huzuru bulalım diye konuşmalar yaptıkça, kendimi ifade etmeye çalıştıkça sen bana bunları nasıl söylersin dedi...Haftalarca küsüldü..Dayanamayan arayan hep ben oldum ama aradığımda da hep daha da şımarmış, bir tek lafıma bile takılıp azarlayan birini buldum...Olayların detayına girsem burası roman olur genel anlatıyorum...Onun zor süreçleri vardı hep yanında oldum asla bırakmadım onunla aynı sıkıntıyı hissettim, bir sevgilinin yapması gerekeni yaptım , yeri geldi verdiğim morallerle ayakta durdu ama gün geldi bana eşşekten düşmüşün halinden sen ne anlarsın, sen anca seyirci oldun dedi...İnanamadım şaka gibiydi...
Beraber biyere gezmege gitsek şehirdışı diye benzin masrafının yarısını benden aldı istisnasız..Sonra da bana senin paran kıymetlidir dedi...İyi şeyler de yaşadım güzel günlerimiz de oldu zaten hepsi bunların hatrı içindi...ama ben sana şu şu şu iyilikleri yaptım diye her zaman sayıldı...
Yatıyorum moralsizim kalkıyorum bu sözler aklıma geliyor moralsiz güne başlıyorum...5 senelik emeklerimin hiçbi değeri yok gibi hissediyorum. Kendimi nasıl toparlarım bilmiyorum...
Cidden acı çekiyorum ve sürekli bitmiyor...Yani karşımdaki insanı o kadar şımarttım ki zerre kaybetme korkusu ve değerim kalmadı gibi geliyor
Son düzenleyen: Moderatör:
