Kendimi sürekli sorun çıkaran gibi hissediyorum

jane41

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
5 Mart 2016
45
6
32
Merhaba bayanlar, benim sıkıntım şu, evdekiler her gün ama her gün ışık ve suyu yarı açık bırakır böyle ince halde, her gün ve her dediğimde kendimi evde sorun çıkaran gibi görüyorum çünkü annem beni öyle görüyor. Sonra diyorum evet ben sorun çıkarıyorum ama sonra diyorumki yani bunu yapan yetişkin kişiler dememe geri yok ama bin kez demem rağmen hala su ve ışığı açık birakiyorlar, onlar yapmasa ben de öyle olmayacağım. Yani artık onlar yüzünden başka yerde bile ışık ve su görünce çıldırıyorum. Böyle de niye oldum, annem bana ip alsa bile parasını verirdim, yani evde eskiden beri çöp atarlar ben alırım yani beni annem öyle alistirdiz diğerlerini rahat yetiştirdi şimdi de bana sen sorun çıkaran diyor. İşin ironik yani elektrik faturası gelince de bana diyor ya da su. Eskiden beri dikkat eden bana ,çocukken banyoda suyu sen bitiryorsun derdi yani dikkat eden ben laf yiyen de bendim, mesela kettlei Cat diye vururdu k. Kardeşim ve yengem ben her gün günde binkes bak bozulur derdim, yine annem ve hepsi bana kızardı kavga çıkardı, inanılması güç ama kettle bozuldu bir gün, altı kirilmis ve o an tesadüf lavaboya geçerken baktım annem babama diyor hep Jane yüzünden öldü, çok kullanıyor. Yani evde millet, tabak kırar, priz çıkarır, duş başlığı kırar ses etmez. Ben bulaşık makinesi var ( yillarca maaş verdim yani öyle çalışmayan biri de değilim) sadce mutfak için 10.000 verdim ama bir gün kullanmadım ne zaman bı şey atsam az o diyor ama kardeşim yapar demez. Bana diyor o aldı onu. Neyse konu o değil yani bulaşık elde yıkıyorum. Ona rağmen baktm erkek kardesime arkamdan diyor, bulaşık yıkamış her tarafı islatmiş. Bak şunu diğer şeylerde titiz ilan biri dese valla bir şey demem ama dediğim gibi evde ışığı açık bırakma ,suyu açık bırakma, duvarda aylarca kırmızı kan mı boya mı leke var bir Allah'ın kulu rahatsız olmadı en son dayanamdim çamaşır suyuyla sildim ondan bile kavga çıktı, yer ıslanmış. Tuvalet lavabo desen temizlerdim iki dakika sonra biri girip pisliğini bırakıp giderdi kızardım, annem yine bıktık sorun cikarmandsn derdi. beni koruyacağı yerde sicani korurdu temizleyecek son tabi derdi. Bir de bu halle benim odamın pisliğini söyler ki pis degildir. Dağınıktır ama pis degildir. Her gün temizlerim. Cok değişik cok. Aylarca duvardaki lekeden ,tuvallette, ışıktan ,kırılmadan bozulmadan rahatsız olamayan kişi benim odadan rahatsiz. Ama bana sorun çıkaran sensin diyor ve ben de kendimi öyle hissediyorum . Yani kısacası keşke çocukluktan beri annemin verdiği sorumluluğu almayıp ben de bir şeye takmasaydim, yani beni o öyle yaptı simdi de şikayet ediyor ve hala sorun olmayan şeyleri bende sorun olarak görüyor. Bi de sonradan babamla arkamdan dedikodulu yapıyorlar ondada fobim olmuş. Velhasıl takmasam ev ynsa umrumda olmasa, bu kez benden bilecek diye korkum var ama deyince de beni deli gibi hissettiriyor. Çünkü bana her şeyin parasını söylüyor anladınız mı o yüzden bende hiç musriflik yapmam dikkat ederim diğerleri tinmayinca deliriyorum. Annem de bana kızıyor. Bu bir döngü.
 
Üzüldüm sizin için. Günah keçisi gibi ilan etmişler sizi. Bence anlamayana anlatmak ölüyü diriltmekten daha zor, artık zihinleri değişmez elinizden geldiği kadar söylemeyin, içinizde tutun, kendi kabuğunuza çekilin.
 
Üzüldüm sizin için. Günah keçisi gibi ilan etmişler sizi. Bence anlamayana anlatmak ölüyü diriltmekten daha zor, artık zihinleri değişmez elinizden geldiği kadar söylemeyin, içinizde tutun, kendi kabuğunuza çekilin.
İşte delirmisim artık ben de galiba. Kaç kez dedim boşver ama nefes alsam suç bulanlarbuna nasıl ses etmiyor diye deliriyorum. Eskiden ne sakindim ne sınır ne bir şey vardı.
 
Üzüldüm sizin için. Günah keçisi gibi ilan etmişler sizi. Bence anlamayana anlatmak ölüyü diriltmekten daha zor, artık zihinleri değişmez elinizden geldiği kadar söylemeyin, içinizde tutun, kendi kabuğunuza çekilin.
Başka ev tutun ve taşının, ya da bir süreliğine misafirliğe gidin .
 
Maas verdim kismina kadar sizin yasi 15 falan sandim. Yapilanlar konusulanlar cok çocukça
 
Sizi resmen sömürüyorlar bu ne be. Evden ayrılma şansınız varsa ayrılın her şeyi üstünüze yıkmışlar ne biçim anne babalık bu düşmandan beter
 
Merhaba bayanlar, benim sıkıntım şu, evdekiler her gün ama her gün ışık ve suyu yarı açık bırakır böyle ince halde, her gün ve her dediğimde kendimi evde sorun çıkaran gibi görüyorum çünkü annem beni öyle görüyor. Sonra diyorum evet ben sorun çıkarıyorum ama sonra diyorumki yani bunu yapan yetişkin kişiler dememe geri yok ama bin kez demem rağmen hala su ve ışığı açık birakiyorlar, onlar yapmasa ben de öyle olmayacağım. Yani artık onlar yüzünden başka yerde bile ışık ve su görünce çıldırıyorum. Böyle de niye oldum, annem bana ip alsa bile parasını verirdim, yani evde eskiden beri çöp atarlar ben alırım yani beni annem öyle alistirdiz diğerlerini rahat yetiştirdi şimdi de bana sen sorun çıkaran diyor. İşin ironik yani elektrik faturası gelince de bana diyor ya da su. Eskiden beri dikkat eden bana ,çocukken banyoda suyu sen bitiryorsun derdi yani dikkat eden ben laf yiyen de bendim, mesela kettlei Cat diye vururdu k. Kardeşim ve yengem ben her gün günde binkes bak bozulur derdim, yine annem ve hepsi bana kızardı kavga çıkardı, inanılması güç ama kettle bozuldu bir gün, altı kirilmis ve o an tesadüf lavaboya geçerken baktım annem babama diyor hep Jane yüzünden öldü, çok kullanıyor. Yani evde millet, tabak kırar, priz çıkarır, duş başlığı kırar ses etmez. Ben bulaşık makinesi var ( yillarca maaş verdim yani öyle çalışmayan biri de değilim) sadce mutfak için 10.000 verdim ama bir gün kullanmadım ne zaman bı şey atsam az o diyor ama kardeşim yapar demez. Bana diyor o aldı onu. Neyse konu o değil yani bulaşık elde yıkıyorum. Ona rağmen baktm erkek kardesime arkamdan diyor, bulaşık yıkamış her tarafı islatmiş. Bak şunu diğer şeylerde titiz ilan biri dese valla bir şey demem ama dediğim gibi evde ışığı açık bırakma ,suyu açık bırakma, duvarda aylarca kırmızı kan mı boya mı leke var bir Allah'ın kulu rahatsız olmadı en son dayanamdim çamaşır suyuyla sildim ondan bile kavga çıktı, yer ıslanmış. Tuvalet lavabo desen temizlerdim iki dakika sonra biri girip pisliğini bırakıp giderdi kızardım, annem yine bıktık sorun cikarmandsn derdi. beni koruyacağı yerde sicani korurdu temizleyecek son tabi derdi. Bir de bu halle benim odamın pisliğini söyler ki pis degildir. Dağınıktır ama pis degildir. Her gün temizlerim. Cok değişik cok. Aylarca duvardaki lekeden ,tuvallette, ışıktan ,kırılmadan bozulmadan rahatsız olamayan kişi benim odadan rahatsiz. Ama bana sorun çıkaran sensin diyor ve ben de kendimi öyle hissediyorum . Yani kısacası keşke çocukluktan beri annemin verdiği sorumluluğu almayıp ben de bir şeye takmasaydim, yani beni o öyle yaptı simdi de şikayet ediyor ve hala sorun olmayan şeyleri bende sorun olarak görüyor. Bi de sonradan babamla arkamdan dedikodulu yapıyorlar ondada fobim olmuş. Velhasıl takmasam ev ynsa umrumda olmasa, bu kez benden bilecek diye korkum var ama deyince de beni deli gibi hissettiriyor. Çünkü bana her şeyin parasını söylüyor anladınız mı o yüzden bende hiç musriflik yapmam dikkat ederim diğerleri tinmayinca deliriyorum. Annem de bana kızıyor. Bu bir döngü.
Gidin eşyalı bir ev tutun 1+1. Ne kadar itici bir kadın yahu.
 

Sizi resmen sömürüyorlar bu ne be. Evden ayrılma şansınız varsa ayrılın her şeyi üstünüze yıkmışlar ne biçim anne babalık bu düşmandan beter
Artik bir şey vermiyorum yapmıyorum da onlara ama versem yapsam hayır demezler. Ne yapsam bir tersini buluyor, kadına birikmisim vardı bankamatik birden 20bin 10 bin vermiyordu. Ben de her gün tek tek bin TL verirdim ,ben de ne gururlanirdim yıllar sonra kardeşim benle kavga ediyor beni suçladığı şey ne biliyor musun. Annemin yüzüne para atmışım, yani her gün bin TL veren ben takı tüm para bitene kadar, bunu düşünmemiş parayı veriş seklimi yüze atma olarak kardeşime dedikodumu yapmış, ki inanın öyle bir şey de yok. Yani artık bir şey vermiyorum ve yapmıyorum ama oturma odasına da hiç oturmuyordum. Çünkü gitmsem hissettirirler yani bir şeyler. Dedim ya para versem, is yapsam ne yapsam bir kulp buluyor üzüyor tüm bunlar artık otuz yaşında bende de birikti. Yani erkek kardeşim (33 yasinda ve çalışmaz ama annem bebek gibi bakar)musluğu gevşek kapattığı için her gün söyleniyorum diyorum hiç para kazanmadigin için ) kolay su açmak falan sonra kendimi çok kötü hissediyorum, diyorum ne olur yok olayım artık, sonra ofkeleniyorum yanını da her gün yapmasın bunu.
 
Gidin eşyalı bir ev tutun 1+1. Ne kadar itici bir kadın yahu.
Öyle demeyin annemdir Allah uzun ömür versin ona. O da zor hayat yaşadı. Ben kendim yok olmak istiyorum bazen inanın. Suçlamak için değil ama , beni hep bunlar böyle yaptı. Çok temiz kalpliydim, bir gün ne yalan, ne plan yaptım kafamda, hiçbir zaman art niyetim olmadi ama ben it düşündükçe onlar farklı şeylerle itham ettiler şaşırdım. O yüzden benim de içim camurlasti ve bu beni öldürüyor kendimden nefret ediyorum. Kardeşim bana kötü laflar etmişti, annem demişti sen o kadar takıyorsun karşı tarafinnumru bile değil derdi. Ben başkasına bir laf deyince de icim kanıyor, belki o o kadar takimiyor ama ben kendimi iğrenç biri olarak goruyorum. Bıktım bu duygulardan . Ama annemle babama ne olur kötü söz demeyin onlar kötü insan değiller.
 
Kaç kişi yaşıyorsunuz o evde? Yaş kaç? Yakında ayrılma durumunuz var mı?
Şimdi dört falan. Evlenen var annem bana diyor sana dayanamyip gittiler ,odamdan dışarı çıkmam, konuşmam nasıl benden dolayı olsun. Evliler sabah akşam bizdelr benden dolayiysa evlendikten sonra da gelmezler. Yaşım 30. Bekarim.isim var yani annem aynı sehirde çıkıp tek başıma yaşamama bir şey demez. Ama şehirde kötü gözle bakılır ben de onu istemem . Ya bir de ben onlara hep değer verdim çok sevdim. Hala da öyle ben onları severken onlar neden benden nefret ediyorlar. Çocukluğumdan beri ağızlarına baktım, ne derse yaptım, okuldan alacağız derlerdi, bir gün hayır demedim bak ona bile ses etmedim, hasbel kadar kazandım, yine göndermeyiz dediler, hasbel kader gittum. Ne fırsatlar neler neler oldu babam hayır dediği için bile yapmadm ama diğer kardeşlerim oyle değil hep istediklerini yaptılar ve su an en değerliler onlar, ben sorun çıkaran. yani yılların emeği ,ben takdir beklerken sonuç hüsran, şu an elimde ne ailem var,çünkü artık hiçbir bağ yok, ne eş var ne ruh sağlıgi var. Geçen seneler diyordum acaba ölsem mı, yani ailemden dolayı değil ha, yıllarca insanlar beni sevsin diye uğraşıp başarısız oldum ya o yuzdenz kardeşim yıllardır benle konuşmaz, tuvaleti boyuna pis bırakırdı ben söylüyorum diye, bana kendini büyük gibi yapma dedi ve kufur etti. O sırada annem izliyor ve bana kızmamak için zor tutuyordu kendini. "Ablanla nasıl konuşuyorsun?" diyeceğine ,gözündeki nefreti görüyordum. Neyse hani ailemde o kadar ugrastan sonra ,sıfır sevgi olunca. Özel hayatta da arkadaşlarım sever beni; ama karşı cinsten de bir kisi olmadı bu yasa kadar, zaten ben artık evlenmeyi çocuğu falan da dusunmedigimden yani hayatım hep aynı rutinde gideceğinden, dedim ne anlamı var ki ? işte dedim acaba yapabilir miyim,öldürebilir miyim diye bir süre baya dusundum. Araştırdım. Falan şimdi tabi oyle dusuncem yok Allah'a şükür yani yarın obur gun yapsam bunu,inanin bir süre bir kotu hissederler sonra rahatlarlar bak bunu cidden biliyorum. Bana senden kurtulmak istiyorum derdi,ben olmayınca ferahlarlar, o yüzden dedim ammaaan gereksiz yani, ne kendimi ödureceğim sanki milletin de umrumda mı diye. Ama en başından başlasam hayata, ne istiyorsam onu yapardım , istemediğim şeye hayır derdim evde, diğer kardeşlerim gibi yapardım , böylece kendimi sıkıp ödül bekleyip bu duruma gelmezdm bir de atanır aranmaz da başka yerde yaşardım. Ben ailemi seviyorum ama sevgi tek taraflı olmuyormuş.
 
Öyle demeyin annemdir Allah uzun ömür versin ona. O da zor hayat yaşadı. Ben kendim yok olmak istiyorum bazen inanın. Suçlamak için değil ama , beni hep bunlar böyle yaptı. Çok temiz kalpliydim, bir gün ne yalan, ne plan yaptım kafamda, hiçbir zaman art niyetim olmadi ama ben it düşündükçe onlar farklı şeylerle itham ettiler şaşırdım. O yüzden benim de içim camurlasti ve bu beni öldürüyor kendimden nefret ediyorum. Kardeşim bana kötü laflar etmişti, annem demişti sen o kadar takıyorsun karşı tarafinnumru bile değil derdi. Ben başkasına bir laf deyince de icim kanıyor, belki o o kadar takimiyor ama ben kendimi iğrenç biri olarak goruyorum. Bıktım bu duygulardan . Ama annemle babama ne olur kötü söz demeyin onlar kötü insan değiller.
E yuh size. O zaman ne demeye buraya gömüyorsunuz. Aklıma kocasından dayak yiyen kadını koruyan Kadir şeker geldi. Kadın onca eziyete rağmen ölen kocasını savunmuştu yine. Madem kötü insanlar değiller neden burada anne babanızın dedikodunusu yapıyorsunuz ki? Gidin yüzlerine söyleyin. İşe mi yaramıyor? O zaman susun ve çekin tüm bunları. Vallahi alemsiniz. Evladına bu kadar kötü muamele yapan anne babanın da iyi olduğunu sizden duydum. Resmen hayatınıza ve psikolojinize ediyorlar ama maşallah savunmaya başladınız bile
 
Hem şikayet ediyorsunuz hem de bağları gevşetemiyorsunuz anlaşılan.

Bence aynı apartmanda ya da yakında küçük bir eve geçin. Hatta maddi gücünüz yetiyorsa ev alın, bahane olur taşınmaya. Hem istediğinizde ailenizle birlikte olursunuz, hem de herkes kendi evinde dilediği gibi yaşar.

Aynı evde yaşamayı başaramıyorsunuz çünkü.
 
Hem şikayet ediyorsunuz hem de bağları gevşetemiyorsunuz anlaşılan.

Bence aynı apartmanda ya da yakında küçük bir eve geçin. Hatta maddi gücünüz yetiyorsa ev alın, bahane olur taşınmaya. Hem istediğinizde ailenizle birlikte olursunuz, hem de herkes kendi evinde dilediği gibi yaşar.

Aynı evde yaşamayı başaramıyorsunuz çünkü.
Konu sahibi değişik. Evden gitmek istemiyor ama yok olmak istiyor. Ailesinden çekiyor ama azıcık tepki verdim diye kendine kızıyor. Ne desek işe yaramaz. Çünkü iyi (!) bir anne babası var. Onlara laf yok.
 
bazı takıntılarınız olabilir mi

yani ışık açık bırakılır da o eskidendi muslukların açık kalması vs günümüz muslukları kolay kapanıyor zaten

ya da ne bileyim ben temizledim onlar kirletti ben sildim yerler ıslandı dediler vs vs

sanki böyle fazla takılıyor ve sadece ona odaklanıyorsunuz gibi geldi duvarı sildi iseniz yeri ıslatmaz ya da orayı da silersiniz

bana taktığınız yeri silip geri kalanını umursamıyorsunuz gibi geldi

kettle kırılır bozulur vs vs diye sürekli söylenmez mesela

ya da bulaşık atıyorum az diyor demişsiniz az ise azdır, çıkanları koyarsın sonra yeni bulaşıklar da eklenir ve yıkanır

bulaşık yıkıyorum buraları ıslatmış dediler ee ıslanmış işte yani daha önce makineyi tam doldurmadan çalıştırma dediler diye oraların ıslandığı gerçeği değişmez ki
 
Şimdi dört falan. Evlenen var annem bana diyor sana dayanamyip gittiler ,odamdan dışarı çıkmam, konuşmam nasıl benden dolayı olsun. Evliler sabah akşam bizdelr benden dolayiysa evlendikten sonra da gelmezler. Yaşım 30. Bekarim.isim var yani annem aynı sehirde çıkıp tek başıma yaşamama bir şey demez. Ama şehirde kötü gözle bakılır ben de onu istemem . Ya bir de ben onlara hep değer verdim çok sevdim. Hala da öyle ben onları severken onlar neden benden nefret ediyorlar. Çocukluğumdan beri ağızlarına baktım, ne derse yaptım, okuldan alacağız derlerdi, bir gün hayır demedim bak ona bile ses etmedim, hasbel kadar kazandım, yine göndermeyiz dediler, hasbel kader gittum. Ne fırsatlar neler neler oldu babam hayır dediği için bile yapmadm ama diğer kardeşlerim oyle değil hep istediklerini yaptılar ve su an en değerliler onlar, ben sorun çıkaran. yani yılların emeği ,ben takdir beklerken sonuç hüsran, şu an elimde ne ailem var,çünkü artık hiçbir bağ yok, ne eş var ne ruh sağlıgi var. Geçen seneler diyordum acaba ölsem mı, yani ailemden dolayı değil ha, yıllarca insanlar beni sevsin diye uğraşıp başarısız oldum ya o yuzdenz kardeşim yıllardır benle konuşmaz, tuvaleti boyuna pis bırakırdı ben söylüyorum diye, bana kendini büyük gibi yapma dedi ve kufur etti. O sırada annem izliyor ve bana kızmamak için zor tutuyordu kendini. "Ablanla nasıl konuşuyorsun?" diyeceğine ,gözündeki nefreti görüyordum. Neyse hani ailemde o kadar ugrastan sonra ,sıfır sevgi olunca. Özel hayatta da arkadaşlarım sever beni; ama karşı cinsten de bir kisi olmadı bu yasa kadar, zaten ben artık evlenmeyi çocuğu falan da dusunmedigimden yani hayatım hep aynı rutinde gideceğinden, dedim ne anlamı var ki ? işte dedim acaba yapabilir miyim,öldürebilir miyim diye bir süre baya dusundum. Araştırdım. Falan şimdi tabi oyle dusuncem yok Allah'a şükür yani yarın obur gun yapsam bunu,inanin bir süre bir kotu hissederler sonra rahatlarlar bak bunu cidden biliyorum. Bana senden kurtulmak istiyorum derdi,ben olmayınca ferahlarlar, o yüzden dedim ammaaan gereksiz yani, ne kendimi ödureceğim sanki milletin de umrumda mı diye. Ama en başından başlasam hayata, ne istiyorsam onu yapardım , istemediğim şeye hayır derdim evde, diğer kardeşlerim gibi yapardım , böylece kendimi sıkıp ödül bekleyip bu duruma gelmezdm bir de atanır aranmaz da başka yerde yaşardım. Ben ailemi seviyorum ama sevgi tek taraflı olmuyormuş.
Arkadaşım ailen ölümü düşürecek kadar seni dara sokmuş ve sırf onlara muhalefet olmayayım diye bir sürü güzel fırsatı teptim hayatta diyorsun.

Ya bak benim bir annem var, o da gayet uyumlu, tontik bir kadın. Buna rağmen tek yaşamayı, kendi evimi, düzenimi seviyorum. Madem imkanın var, çık bir eve hayatını yaşa. Kim kötü bakacak, laf edecek... milletin sizden başka derdi yok mu?

Hem dırdır bitmiyor, hem yaptıklarım gözüne görünmüyor diyorsun. Milletin pisliğini temizlemekten bıkmadın hal buyken? Otur, kendine göre ye iç temiz temiz yaşa. Bunca negatif enerjiden kurtulursan, sakin kafayla geleceğini de planlama imkanın olur. Kır şu zincirlerini...yaş 30, hayat kaçacak.
 
X