- 1 Ocak 2023
- 2.545
- 7.861
- 73
- 33
- Konu Sahibi lattesizkitapsiz
- #1
Başlığa yazdığımı daha nasıl açıklayabilirim diye düşünüyorum şu an tam anlamıyla böyle çünkü.
kendimi sürekli yük gibi hissediyorum özellikle şu sıralar yeni bir işe başladım ve işte eksikliklerim var çünkü benim daha önce hiç çalışmadığım eğitim aldığım alana değil ama eğitim programıma pek uymayan farklı bir yerde çalışmaya başladım.
Yanımdaki insanlar fazlasıyla deneyimli ve samimiler.
Ama ben en ufak bir eksiklik ya da hata yaptığımda o kadar çok kusura bakmayın diyorum,özür diliyorum vs ki herhalde günde 30 ya da 40 kere diyorumdur
Ve ben şunu fark ettim ben bunu deyince aslında hatalarım insanların gözünde daha da büyüyor kibar naif bir insan olmuyorum ezik bir insan oluyorum.
Çalıştığım yerde ekip lideri benim ama hiçbir otorite kuramadığım gibi insanların gözünde daha en başından saygımı kaybetmekten korkmaya başladım.Ve çok çok pasiflesiyorum işimde.
Ögrencilikte de böyleydi,hiçbir şey için izin istemezdim asistanlardan vs(bu bizim ögrencilikte herkesin yaptığı bir şey ondan bu örneği verdim)
Bu sadece iş hayatımda böyle değil özel hayatımda da yoğun şekilde böyle.
İnsanlar bana en ufak bir yardım yaptığı zaman borçlu hissediyorum kendimi , seviyemi görmeniz için şöyle söyleyeyim buradaki hanımlar konumla derinden ilgilenip bana uzun uzun cevaplar yazdığında bile hissediyorum bunu.
Buraya 'taşınmalı mıyım' diye bir konu açmıştım ve oradaki özellikle bir hanımefendinin yorumlarıyla bu durumu artık tamamen aydım diyebilirim(Kendisine sevgiler
)
Ailemin evinde kaldığım için onlara bile yük olduğumu hissediyorum,beni uzun okuttuklari için (üniversiteyi biraz uzatmistim) bu his arşa çıkmıştı
Bu arada iki kardeşiz,tek kızları benim ve evi olabildiğince düzenli toplu tutmaya çalışırım yemekleri ben yaparım her anlamda hayatlarını kolaylaştırmaya da çalışıyorum;
yük oluyorum diye düşünüyorum derken insanların aklına sanki her şeyi yapıyorum da böyle hissediyorum gibi kalmasın.
Ve bu karşımdaki aslında her kim olursa olsun muhtemelen onu da rahatsız ediyor, koşulsuz vermenin tadını da yaşatmıyorum kimseye.
Eskiden bu yük olma hissiyatı çok daha fazlaydı sanki bir tık daha azaldığını düşünüyorum ama iş hayatımda olanlar beni çok fazla tetiklemeye başladı.
Ben karakter olarak net ve sınırları olan bir kadınım değerlerime çok önem veririm; bu yüzden kendime çok saygı duyuyorum
Kendime değer vermiyorum gibi bir şeyin söz konusu olmadığını düşünüyorum ama almaya bu kadar kapalı olmamı ne ile açıklayabilirim bilmiyorum.
Çok yakın arkadaşlarımda sanki bunu hissetmediğimi düşünüyorum
Çok dağınık yazdığımı biliyorum ama nasıl toparlayıp anlatabilirdim onu bilemedim.
Herkese okuduğunuz için ve fikirleriniz için çok teşekkür ederim Umarım benim gibi hissedip kendini tamamen almaya açmış olan kadınların muhteşem önerileri hepimize ışık olur.
kendimi sürekli yük gibi hissediyorum özellikle şu sıralar yeni bir işe başladım ve işte eksikliklerim var çünkü benim daha önce hiç çalışmadığım eğitim aldığım alana değil ama eğitim programıma pek uymayan farklı bir yerde çalışmaya başladım.
Yanımdaki insanlar fazlasıyla deneyimli ve samimiler.
Ama ben en ufak bir eksiklik ya da hata yaptığımda o kadar çok kusura bakmayın diyorum,özür diliyorum vs ki herhalde günde 30 ya da 40 kere diyorumdur
Ve ben şunu fark ettim ben bunu deyince aslında hatalarım insanların gözünde daha da büyüyor kibar naif bir insan olmuyorum ezik bir insan oluyorum.
Çalıştığım yerde ekip lideri benim ama hiçbir otorite kuramadığım gibi insanların gözünde daha en başından saygımı kaybetmekten korkmaya başladım.Ve çok çok pasiflesiyorum işimde.
Ögrencilikte de böyleydi,hiçbir şey için izin istemezdim asistanlardan vs(bu bizim ögrencilikte herkesin yaptığı bir şey ondan bu örneği verdim)
Bu sadece iş hayatımda böyle değil özel hayatımda da yoğun şekilde böyle.
İnsanlar bana en ufak bir yardım yaptığı zaman borçlu hissediyorum kendimi , seviyemi görmeniz için şöyle söyleyeyim buradaki hanımlar konumla derinden ilgilenip bana uzun uzun cevaplar yazdığında bile hissediyorum bunu.
Buraya 'taşınmalı mıyım' diye bir konu açmıştım ve oradaki özellikle bir hanımefendinin yorumlarıyla bu durumu artık tamamen aydım diyebilirim(Kendisine sevgiler
)Ailemin evinde kaldığım için onlara bile yük olduğumu hissediyorum,beni uzun okuttuklari için (üniversiteyi biraz uzatmistim) bu his arşa çıkmıştı
Bu arada iki kardeşiz,tek kızları benim ve evi olabildiğince düzenli toplu tutmaya çalışırım yemekleri ben yaparım her anlamda hayatlarını kolaylaştırmaya da çalışıyorum;
yük oluyorum diye düşünüyorum derken insanların aklına sanki her şeyi yapıyorum da böyle hissediyorum gibi kalmasın.
Ve bu karşımdaki aslında her kim olursa olsun muhtemelen onu da rahatsız ediyor, koşulsuz vermenin tadını da yaşatmıyorum kimseye.
Eskiden bu yük olma hissiyatı çok daha fazlaydı sanki bir tık daha azaldığını düşünüyorum ama iş hayatımda olanlar beni çok fazla tetiklemeye başladı.
Ben karakter olarak net ve sınırları olan bir kadınım değerlerime çok önem veririm; bu yüzden kendime çok saygı duyuyorum
Kendime değer vermiyorum gibi bir şeyin söz konusu olmadığını düşünüyorum ama almaya bu kadar kapalı olmamı ne ile açıklayabilirim bilmiyorum.
Çok yakın arkadaşlarımda sanki bunu hissetmediğimi düşünüyorum
Çok dağınık yazdığımı biliyorum ama nasıl toparlayıp anlatabilirdim onu bilemedim.
Herkese okuduğunuz için ve fikirleriniz için çok teşekkür ederim Umarım benim gibi hissedip kendini tamamen almaya açmış olan kadınların muhteşem önerileri hepimize ışık olur.
Ozur dilemesenizde işi bilmeyen birini ekip lideri yaptiklarinda kimse saygi duymaz zaten. 
bazıları çok özgüvenli oluyor ve çok biliyormuş gibi davranıyor ama herkes bocalıyor. Hiç takılmayın.
