kendinizi kimsesiz hissettiğiniz oluyor mu?

benim çok ağır yalnızlık hissettiğim, depresyona girdiğim dönemlerim oldu.:a015: o zamanlar hissettim bunu ve hep dua ediyordum:Saruboceq: Allah'a sığındım ve dualarımı geri çevirmedia.s şimdi kızım ve eşim hayatımı dolduruyor özellikle bebeğim, canım benim beni ne kadar çıldırtsa da delikafaduldeno ufacık varlığıyla içimi sıcacık kaplıyor :asigim:Allah isteyen herkese nasip etsin!...:Saruboceq:
 
şu sözü söyliyeceğim anlayan anlasın...
KARLARIN ÜZERİNDE DONMAK ÜZEREYİM UYUMAK İSTİYORUM..ASLINDA ÖLMÜŞÜM HABERİM YOK...
öyle bir durumdayım bomboş...biri ışıkları açsın diye bekliyorum sadece..
 
acımasızca geçen ömrümüzden geriye kalan sadce yalnızlığımız
 
yaşadıkların adına üzüldüm canım,
acısı kolay unutulan durumlar değil bunlar
evvelden bahsettiğin duyguyu bende yaşardım
kuranın türkçesini okudum
çok etkilendim ve bir kez daha okudum
inan bana hayata bakış açım o kadar değiştiki
canım kadar sevdiklerimi kaybetme korkumu aştım
her ne yaşarsam yada yaşamam gereken ne olursa olsun bunun bir imtahan olduğunu,ve tek gerçek olanın allahım olduğunu idrak ettim...
şimdi kendimi asla yalnız hissetmiyorum
olduğumdanda çok mutluyum
hatta çokda huzurlu.......a.s
dilerim yaşadıklarının daha fazlasını görmezsin
mutluluklar seninle olsun :Saruboceq:
 
Bilmem ki....

Allah ailemi başımdan eksik etmesin...

Çok şükür bütün sevdiklerim hayatta ve hep beraberiz....

Kızım doğduktan sonra zaten hiç hissetmedim bu duyguyu....

Allah kimseyi yalnız, sevgisiz bırakmasın...
 
genelde eşimle çok buyuk kavgalarımızda (ozamanlar daha evli deilde çıkarken) yada biri benı uzup kırdıysa. kendımı çok yalnız hıssetmısımdır ... anneme diyemediğim üzülecek cunku... arkadaslarımada diyemedıgım zamanlarda bi defterım vardı ona yazardım, geceleri agzımı kapatıp hıçkırıklarımı kımse duyjmasın die hemde o deftere yazardım gozyaslarımla herkesın yattıgı bir vakıtte.. şimdi öle bi defter kalmadı çunku eşim buldu onu ve tum ısrarlarıma ragmen yaktı.. şimdi yenı deftere baslamamıda istemıyor ona anlatacakmısım ama bazen oluyorkı anlatamıyorsun işte... içime atıyorum şimdilik!! ama an be an yenıden yazıp çizebilirim bi deftere...
 
bu hepimize oluyor ve çok normal... çünkü ne kadar o benim içimi bilir bilir desekte bazı insanlar için kimse kimsenin herşeyi olmaz bu gerçektir....bazen yalnız kalır bazı şeylerle yalnız yüzleşirsin ve zamanı gelince on acılar istersen başkalarıyla paylaşırsın yada paylaşmazsın ama konuyu açan arkadaşın yaşadığı gibi bazı olylar vardır ki bütün dünya yanında olsa yalnızsınıdr ,kimsesizsindir ..Allah bebeğinize kavurştursun sağlıklı sıhhatli inşallah...
 
yaşadıkların adına üzüldüm canım,
acısı kolay unutulan durumlar değil bunlar
evvelden bahsettiğin duyguyu bende yaşardım
kuranın türkçesini okudum
çok etkilendim ve bir kez daha okudum
inan bana hayata bakış açım o kadar değiştiki
canım kadar sevdiklerimi kaybetme korkumu aştım
her ne yaşarsam yada yaşamam gereken ne olursa olsun bunun bir imtahan olduğunu,ve tek gerçek olanın allahım olduğunu idrak ettim...
şimdi kendimi asla yalnız hissetmiyorum
olduğumdanda çok mutluyum
hatta çokda huzurlu.......a.s
dilerim yaşadıklarının daha fazlasını görmezsin
mutluluklar seninle olsun :Saruboceq:



çok doğru söylüyorsunuz bizi yaratan biizm için en güzelini düşünmüş ve biz sadece ona yaslanmalyıız aslında bu dünyada çaresizken veya mutluken...yaptığımz yanlış işte burda ya eşimizden,ailemizden derstek arıyoruz O' dan önce....teşekkürler güzel paylaşım için..a.s.
 
öyle sırlarım var ki kendimden bile saklamaya çalıştığım..
her an kimsesizim o yüzden. her an yalnızım..
bi allahım var..
 
evlenmeden önce bazen hissederdim bunu..
alemden de uzaktım sonuçta..
dünyada bir sevenim,merak edenim yokmuş gibi gelirdi.
halbuki bi anne bi baba yeter de artar insana..

ama evlenince daha bir sahip çıkıldığımı,daha da bir sevildiğimi hissettim,hissediyorum..
asla kimsesiz değilim çok şükür:nazar:
 
cogu zaman hissediyorum bunu...
hatta bazen terk edilmis gibi hissediyorum...
ama geciyor tabiki sonra...
annem geliyor aklima ve bütün bu düsünceler yok oluyor...
hic kimsem olmasa bile annem var benim....
bir tek o terk etmez beni cünkü bir tek o kiyamaz bana....
 
Çoğu zaman hissettiğim bir duygu bu.
Ailemden uzaktayım kızım yanımda değil bir eşim ve ben varım
Konuşacak kimse yok yani gün içinde
Bazen bir kahve içmek istersin ama yanında kimseyi bulamazsın :delphin:
 
bende bazen çok yalnız kimsesiz hissediyorum sanki hiç bi amacım hiç bi beklentim kalmamış hayattan gibi oluyor
herşeyden bi anda vazgeçesim geliyor
herşeyi bırakıp gidesim
genelde böyle anlar sevgilimle kavge ettiğim aramızın limoni olduğu zamnalarda oluyor
sonra diyorum kendine otur oturduğun yere birazdan herşey tatlıya bağlancak sıkıntıların tekrar yol olucak diyorum
herkesin olur muhakkak
 
bazen hıssıdıyorum
annembabam dedem kardeslerım herkez basımda yanımda ama
nebılıyım bazen ınsan yalnız hıssedebılıyo kendısını
allah kımseyı yalnız bırakmasın
 
şu anda öyle hissediyorum..
kimsenın ulaşmasını ıstemıyorum sanırım melankol severdım hep ama bu denlı değildi şu anda kımsesizim ve alçaktan alçaktan düşüş başladı..:(
 
Back
X