- 13 Eylül 2018
- 1.710
- 2.691
-
- Konu Sahibi Maariftakvimi
- #1
Öncelikle, terapiyi zorluklara rağmen hiç bırakmamış olmanıza çok sevindim.Günaydın kızlar hepinizin keyifli huzurlu bir günü olsun
Benim derdime gelecek olursak dert sayilir mi yada ben dertli miyim bilmiyorum.
Ben 35 yaşında ailesiyle yasayan çalışan biriyim.Ülke çapında bir çoğumuzun olduğu gibi sorunlu bir ailede bir takım zorluklarla büyüdüm
Örnek verecek olursam maddi ferahlık içinde yoksulluk yaşamak anne baba sevgisi görmemek aile bireylerine iletişimsiz yaşayarak büyümek hayatım üstünde söz sahibi olamamak vs vs(ama bunlara artık takılı almıyorum neyse ne geçti gitti kafasındayım)
Hayatımda 3 kere psikiyatri 3 kere psikolog tedavisi süreci yaşadım en son psikoloğumla cok fazla yol katettigimi düşünüyorum neredeyse bir yıldır maddi olarak sıkışık süreçler yaşasamda bırakmadım psikoterapiyi...
İlk gittiğimde cok kötüydüm oyle ki seanslarda ağlamaktan konuşmayıp seansları tamamlamadan bıraktığım süreçler yaşadım hatta bir ara psikoloğum aktif değil ama pasif intihar dusuncen var diye beni psikiyatriye yonlendirdi suan ilaçlarla devam ediyorum.
Soruna gelecek olursak hersey mükemmel olmasada iyileşmisti ben kendimi iyi hissediyordum eski korkulu kaygılı hallerim yoktu hatta yakin zamana kadar kendimi mutlu hissediyordum ama hayatımda hiçbir değişiklik olmamasına rağmen bi süredir ruhum çekilmiş gibi hissediyorum kendimi ve eski korkulu kaygılı hallerimi tekrar hissediyorum.Şoyke biseyde varki eskiden babamdan çok korkardım atlatmış gibiydim korkularımı ortada herhangi birsey olmamasına rağmen aynı korkularından tekrar ediyor
Sanirim tekrar başa dönmekten aynı şeyleri yaşamaktan korkuyor gibiyim
Zamanımı keyifli geçirebilmek adına arkadaşlarımla zaman geçirmeye çalışıyorum film izliyorum fırsat bulunca yürüyüşe çıkmaya çalışıyorum ama olmuyor sanırım buraya sizlerin hayatından tüyolar almaya belkide kopya çekmeye geldim sizler bu süreçlerinizde kendinizi mutlu etmek adına neler yapıyorsunuz bana neler öneririrsiniz
Simdiden zamanımdan ayıran herkese teşekkür ediyorum:)
Öncelikle hiç sekmiyor ne kadar naif, okuyan herkese bile cevap dahi yazmadan teşekkür edecek kadar ince insanlar hep psikolojiden yana sıkıntı yaşıyor. Dünya bazen gerçekten hassas kalpler için cehennem oluyor ama üstüne düşmeyin. Defalarca psikolojik tedavi görmüş bi insan olarak diyorum size. Kendinize odaklanın, hayatınıza odaklanın şu an her gün gelen vergilere bile canımı sıkmıyorum. Sürekli gelecek için endişelenerek anı kaçırıyordum, bıraktım. İnsanın elinde olmuyor. Bazen yine içim kararıyor, sıkılıyor. Meditasyon yapıyorum ya herkese iyi gelmeyebilir ama bana can Aydoğmuş’un olumlamaları falan çok iyi geliyor. Düşünceler değişince hayatın değişiyor sanki. İnsan bazı engelleri önüne kendi koyduğunu anlıyor. Hayatı yeniden keşfedin çok güzel bi kitap. Onda da alıştırmalar falan var.Günaydın kızlar hepinizin keyifli huzurlu bir günü olsun
Benim derdime gelecek olursak dert sayilir mi yada ben dertli miyim bilmiyorum.
Ben 35 yaşında ailesiyle yasayan çalışan biriyim.Ülke çapında bir çoğumuzun olduğu gibi sorunlu bir ailede bir takım zorluklarla büyüdüm
Örnek verecek olursam maddi ferahlık içinde yoksulluk yaşamak anne baba sevgisi görmemek aile bireylerine iletişimsiz yaşayarak büyümek hayatım üstünde söz sahibi olamamak vs vs(ama bunlara artık takılı almıyorum neyse ne geçti gitti kafasındayım)
Hayatımda 3 kere psikiyatri 3 kere psikolog tedavisi süreci yaşadım en son psikoloğumla cok fazla yol katettigimi düşünüyorum neredeyse bir yıldır maddi olarak sıkışık süreçler yaşasamda bırakmadım psikoterapiyi...
İlk gittiğimde cok kötüydüm oyle ki seanslarda ağlamaktan konuşmayıp seansları tamamlamadan bıraktığım süreçler yaşadım hatta bir ara psikoloğum aktif değil ama pasif intihar dusuncen var diye beni psikiyatriye yonlendirdi suan ilaçlarla devam ediyorum.
Soruna gelecek olursak hersey mükemmel olmasada iyileşmisti ben kendimi iyi hissediyordum eski korkulu kaygılı hallerim yoktu hatta yakin zamana kadar kendimi mutlu hissediyordum ama hayatımda hiçbir değişiklik olmamasına rağmen bi süredir ruhum çekilmiş gibi hissediyorum kendimi ve eski korkulu kaygılı hallerimi tekrar hissediyorum.Şoyke biseyde varki eskiden babamdan çok korkardım atlatmış gibiydim korkularımı ortada herhangi birsey olmamasına rağmen aynı korkularından tekrar ediyor
Sanirim tekrar başa dönmekten aynı şeyleri yaşamaktan korkuyor gibiyim
Zamanımı keyifli geçirebilmek adına arkadaşlarımla zaman geçirmeye çalışıyorum film izliyorum fırsat bulunca yürüyüşe çıkmaya çalışıyorum ama olmuyor sanırım buraya sizlerin hayatından tüyolar almaya belkide kopya çekmeye geldim sizler bu süreçlerinizde kendinizi mutlu etmek adına neler yapıyorsunuz bana neler öneririrsiniz
Simdiden zamanımdan ayıran herkese teşekkür ediyorum:)
Aslında ben çok istiyorum ama bukundugum çevrede aileden ayrı yaşamaya çok sıcak bakılmadığı için babamdan çekiniyorum yinede her türlü kararlıyım sadece finansal olarak daha hazır oldugum bi süreç bekliyorumbence ayrı eve çıkma şansınız varsa çıkın onun dışında ailenizde olsa sınırlarınız olsun artık 35 yaşındasınız ailenize göre hareket etmek zorunda değilsiniz kendi istekleriniz ön planda olsun ama dediğiniz gibi bizim kuşakta aileden çekinme onların isteklerini amaç edinme diye bi durum var artık bunu kırmanızın vakti geldi de geçiyor bile,güzel eğlenceli bi arkadaş ortamı da hayata renk katabilir
Meditasyon ara ara denedim ama aile evinde yaşayınca oyle kendimle basbasa kalıp tam bi dinginlik meditasyon yaoacagim alan sıkıntısı yasiyorum yinede önerilerinizi dikkate alacağım :)Öncelikle, terapiyi zorluklara rağmen hiç bırakmamış olmanıza çok sevindim.
Lütfen devam edin..
Dönemsel/mevsimsel döngüler bizi hiç anlamadığımız ruh hallerine sokabiliyor. Ne zamandır bu hisleri yaşıyorsunuz bilemiyorum ama, kaygıları tamamen görmezden gelip hayatınıza ve sosyal yaşamınıza devam etmeniz iyi gelecektir diye düşünüyorum. Özellikle doğa yürüyüşleri, toprağa basmak, yeşillik görmek iyi gelecektir.
Kişisel olarak benim ne yaptığıma gelirsem; meditasyon yapıyorum.
Meditasyonun "zihni boşaltmak" olduğu yönünde yanlış bir inanış vardır mesela, hepimizi çok zorlar çünkü zihnimiz boşalabilen bir şey değil. Özellikle meditasyona oturunca, hiç düşünmediğimiz şeyler bile kafamıza üşüşür.
Püf noktası şu: Zihni dışardan izlemek. "İzleyici koltuğuna oturmak".
Yani, aklınıza meditasyon sırasında ne gelirse gelsin, hemen pat izleyici koltuğuna geçip, "Aa bak şu an zihnim şu an bu anıyı getirdi, şimdi bu kaygıyı getirdi" diye dışardan zihni izlemek. Zihin birçok zincir kuracak, bir olayı bir olaya bağlayacak... Hop alakasız bir şeye geçecek, dışarıdan duyduğunuz bir sese takılacak, milyonlarca şey olacak.. Her düşünce halkasında, dışarı çıkıp zincirin bütününü görmeye çalışın.
"Bakalım biraz sonra zihnim ne getirecek" diye o akışla beraber akmaya çalışın...
Nezaketiniz ve inceliginiz için teşekkür ederim :)Öncelikle hiç sekmiyor ne kadar naif, okuyan herkese bile cevap dahi yazmadan teşekkür edecek kadar ince insanlar hep psikolojiden yana sıkıntı yaşıyor. Dünya bazen gerçekten hassas kalpler için cehennem oluyor ama üstüne düşmeyin. Defalarca psikolojik tedavi görmüş bi insan olarak diyorum size. Kendinize odaklanın, hayatınıza odaklanın şu an her gün gelen vergilere bile canımı sıkmıyorum. Sürekli gelecek için endişelenerek anı kaçırıyordum, bıraktım. İnsanın elinde olmuyor. Bazen yine içim kararıyor, sıkılıyor. Meditasyon yapıyorum ya herkese iyi gelmeyebilir ama bana can Aydoğmuş’un olumlamaları falan çok iyi geliyor. Düşünceler değişince hayatın değişiyor sanki. İnsan bazı engelleri önüne kendi koyduğunu anlıyor. Hayatı yeniden keşfedin çok güzel bi kitap. Onda da alıştırmalar falan var.
Maalesef benim tayin seçeneği gibi bir durumum soz konusu degil ülkenin bu şartlarında sanirim biraz daha realist bakarsak 35 yaşımda özel sektörde çok kolay iş bulabileceğini zannetmiyorum yoksa bende o imkanı bulsam sehir değiştirmeyi çok isterdimSizi çok iyi anlıyorum. Bakın psikolog psikolog gezmişsiniz az da olsa işe yaramış olsada tam bitmemiş, arkadaşlarınız da varmış yani sosyal çevrenizde var, kendinizi gelisştiriyorsunuz da, mesleğiniz de elinizde. Bütün bunları yaptığınız halde hala bitmemiş. O zaman tek bir şey kalmış geriye. Ortam. Sizin ortamınızı değiştirmeniz lazım. Bunu değiştirmeyi yapmadığınız sürece asla bitmicek bu psikolojik sorunlar. Mesleğiniz varmış birazda birikiminiz varsa yaşadığınız şehir de veya yakın/ uzak şehirlerden bir iş bulup ortam değiştirin. Görün o zaman nasıl değişeceksiniz.
Yakin zamanda gittim gercektende cok iyi hissettiriyor ama suan hem iş yerinden izin olarak hemde finansal olarak mümkün değil yoksa çok isterdimkısa bir tatile çıkın.
Can astrolog aynı zamanda yani ben öyle keşfetmiştim ama sonra bi meditasyonuna denk geldim. Bana iyi geldi. Hep bilinen şeyleri söylüyor ama bakış açısı hep umut dolu.Nezaketiniz ve inceliginiz için teşekkür ederim :)
Meditasyon sizin dışımızda öneren bi üye daha oldu daha önce bi kac denemem oldu ama evde o dirliği saglayacagim bi alan olmadığı için bıraktım ama tekrar deneyeceğim sanirim
Önerinizi dikkate alacağım can aydogmusu ilk defa duydum hemen araştırıyorum
Yakin zamanda gittim gercektende cok iyi hissettiriyor ama suan hem iş yerinden izin olarak hemde finansal olarak mümkün değil yoksa çok isterdim
Genel olarak ya evde abur cuburumu alır film izlerim yada kocamın kartını patlatmaya giderim. En zevk aldığım bunlarGünaydın kızlar hepinizin keyifli huzurlu bir günü olsun
Benim derdime gelecek olursak dert sayilir mi yada ben dertli miyim bilmiyorum.
Ben 35 yaşında ailesiyle yasayan çalışan biriyim.Ülke çapında bir çoğumuzun olduğu gibi sorunlu bir ailede bir takım zorluklarla büyüdüm
Örnek verecek olursam maddi ferahlık içinde yoksulluk yaşamak anne baba sevgisi görmemek aile bireylerine iletişimsiz yaşayarak büyümek hayatım üstünde söz sahibi olamamak vs vs(ama bunlara artık takılı almıyorum neyse ne geçti gitti kafasındayım)
Hayatımda 3 kere psikiyatri 3 kere psikolog tedavisi süreci yaşadım en son psikoloğumla cok fazla yol katettigimi düşünüyorum neredeyse bir yıldır maddi olarak sıkışık süreçler yaşasamda bırakmadım psikoterapiyi...
İlk gittiğimde cok kötüydüm oyle ki seanslarda ağlamaktan konuşmayıp seansları tamamlamadan bıraktığım süreçler yaşadım hatta bir ara psikoloğum aktif değil ama pasif intihar dusuncen var diye beni psikiyatriye yonlendirdi suan ilaçlarla devam ediyorum.
Soruna gelecek olursak hersey mükemmel olmasada iyileşmisti ben kendimi iyi hissediyordum eski korkulu kaygılı hallerim yoktu hatta yakin zamana kadar kendimi mutlu hissediyordum ama hayatımda hiçbir değişiklik olmamasına rağmen bi süredir ruhum çekilmiş gibi hissediyorum kendimi ve eski korkulu kaygılı hallerimi tekrar hissediyorum.Şoyke biseyde varki eskiden babamdan çok korkardım atlatmış gibiydim korkularımı ortada herhangi birsey olmamasına rağmen aynı korkularından tekrar ediyor
Sanirim tekrar başa dönmekten aynı şeyleri yaşamaktan korkuyor gibiyim
Zamanımı keyifli geçirebilmek adına arkadaşlarımla zaman geçirmeye çalışıyorum film izliyorum fırsat bulunca yürüyüşe çıkmaya çalışıyorum ama olmuyor sanırım buraya sizlerin hayatından tüyolar almaya belkide kopya çekmeye geldim sizler bu süreçlerinizde kendinizi mutlu etmek adına neler yapıyorsunuz bana neler öneririrsiniz
Simdiden zamanımdan ayıran herkese teşekkür ediyorum:)
Günaydın kızlar hepinizin keyifli huzurlu bir günü olsun
Benim derdime gelecek olursak dert sayilir mi yada ben dertli miyim bilmiyorum.
Ben 35 yaşında ailesiyle yasayan çalışan biriyim.Ülke çapında bir çoğumuzun olduğu gibi sorunlu bir ailede bir takım zorluklarla büyüdüm
Örnek verecek olursam maddi ferahlık içinde yoksulluk yaşamak anne baba sevgisi görmemek aile bireylerine iletişimsiz yaşayarak büyümek hayatım üstünde söz sahibi olamamak vs vs(ama bunlara artık takılı almıyorum neyse ne geçti gitti kafasındayım)
Hayatımda 3 kere psikiyatri 3 kere psikolog tedavisi süreci yaşadım en son psikoloğumla cok fazla yol katettigimi düşünüyorum neredeyse bir yıldır maddi olarak sıkışık süreçler yaşasamda bırakmadım psikoterapiyi...
İlk gittiğimde cok kötüydüm oyle ki seanslarda ağlamaktan konuşmayıp seansları tamamlamadan bıraktığım süreçler yaşadım hatta bir ara psikoloğum aktif değil ama pasif intihar dusuncen var diye beni psikiyatriye yonlendirdi suan ilaçlarla devam ediyorum.
Soruna gelecek olursak hersey mükemmel olmasada iyileşmisti ben kendimi iyi hissediyordum eski korkulu kaygılı hallerim yoktu hatta yakin zamana kadar kendimi mutlu hissediyordum ama hayatımda hiçbir değişiklik olmamasına rağmen bi süredir ruhum çekilmiş gibi hissediyorum kendimi ve eski korkulu kaygılı hallerimi tekrar hissediyorum.Şoyke biseyde varki eskiden babamdan çok korkardım atlatmış gibiydim korkularımı ortada herhangi birsey olmamasına rağmen aynı korkularından tekrar ediyor
Sanirim tekrar başa dönmekten aynı şeyleri yaşamaktan korkuyor gibiyim
Zamanımı keyifli geçirebilmek adına arkadaşlarımla zaman geçirmeye çalışıyorum film izliyorum fırsat bulunca yürüyüşe çıkmaya çalışıyorum ama olmuyor sanırım buraya sizlerin hayatından tüyolar almaya belkide kopya çekmeye geldim sizler bu süreçlerinizde kendinizi mutlu etmek adına neler yapıyorsunuz bana neler öneririrsiniz
Simdiden zamanımdan ayıran herkese teşekkür ediyorum:)
Kendinize kulak üstü kulaklık alın, telefonunuzdan müzik açıp istediğiniz yerde yapabilirsiniz meditasyonunuzu. İsterseniz aileniz yanınızda olsun hiçbir sakıncası yok. "Anne bana 10 dakka dokunmayın" dersiniz, günde 10 dakika bile yeter.Meditasyon ara ara denedim ama aile evinde yaşayınca oyle kendimle basbasa kalıp tam bi dinginlik meditasyon yaoacagim alan sıkıntısı yasiyorum yinede önerilerinizi dikkate alacağım :)
Bu arada önereceginiz YouTube kanalları kanallar yada instagram hesapları var mı
Hazır oldugun zaman yap. Yoksa hiç iyileşemezsin.Aslında ben çok istiyorum ama bukundugum çevrede aileden ayrı yaşamaya çok sıcak bakılmadığı için babamdan çekiniyorum yinede her türlü kararlıyım sadece finansal olarak daha hazır oldugum bi süreç bekliyorum
Arkadaslarım var ama sanırım onlarla her zaman olmuyor kendi başıma deneyeceğim bunları umarim banada iyi gelirKendinize küçük programlar yapın. Mesela bugün iş çıkışı filan yerde oturup balık ekmek yiyeceğim, ya da gidip bir saat bir kafede kahve içip kitap okuyacağım gibi gibi. Hergün kendinize ayıracağınız bir mutlu zaman planlayın. Arkadaşlarınızla olursa daha da güzel ama olmuyorsa yalnız da olsanız planlayın bir şeyler.
Maalesef ki çok fazla kilom var ciddi bi diyet sürecindeyimGenel olarak ya evde abur cuburumu alır film izlerim yada kocamın kartını patlatmaya giderim. En zevk aldığım bunlar