Kendinizi Mutlu Etmek İçin Neler Yapıyorsunuz

Kendimi mutlu etmek için çalışıyorum. Mesleğimi seviyorum, kazanmayı seviyorum. Evde oturmak bana iyi gelmedi bir dönem onu da yapmıştım mecburi sebeplerden.

İyi bir sosyal hayatım var. Gece gezmeleri seviyorum,arkadaşlarımla program yapıyorum haftada 2 kez. Diğer günler eşimle takılıyoruz.

Yardım derneklerinde üyeliklerim var. Yoksul çocuklara yardımcı olmaya çalışıyorum kendimce. Bunlar beni mutlu ediyor

Mandala diye bir büyükler için boyama metodu var beni sakinleştiriyor mesela. Evde balkon varsa orayı kendi mekanınız haline getirin çok soğuklara kadar sessizce dinlenebileceğiniz bir yer olur. Ayrıca ben de terapiye gittiğim için biliyorum böyle düşüşler oluyor çok normal. Sanıyorum bilinçdışı, kötü de olsa alışkın olduğu şeyleri bırakmamak için direniyor. Bu tünelden geçince çok daha ferahlayacaksınız inanın

Minikkalpkocadev .!.:

Günaydın kızlar hepinizin keyifli huzurlu bir günü olsun

Benim derdime gelecek olursak dert sayilir mi yada ben dertli miyim bilmiyorum.
Ben 35 yaşında ailesiyle yasayan çalışan biriyim.Ülke çapında bir çoğumuzun olduğu gibi sorunlu bir ailede bir takım zorluklarla büyüdüm
Örnek verecek olursam maddi ferahlık içinde yoksulluk yaşamak anne baba sevgisi görmemek aile bireylerine iletişimsiz yaşayarak büyümek hayatım üstünde söz sahibi olamamak vs vs(ama bunlara artık takılı almıyorum neyse ne geçti gitti kafasındayım)

Hayatımda 3 kere psikiyatri 3 kere psikolog tedavisi süreci yaşadım en son psikoloğumla cok fazla yol katettigimi düşünüyorum neredeyse bir yıldır maddi olarak sıkışık süreçler yaşasamda bırakmadım psikoterapiyi...
İlk gittiğimde cok kötüydüm oyle ki seanslarda ağlamaktan konuşmayıp seansları tamamlamadan bıraktığım süreçler yaşadım hatta bir ara psikoloğum aktif değil ama pasif intihar dusuncen var diye beni psikiyatriye yonlendirdi suan ilaçlarla devam ediyorum.

Soruna gelecek olursak hersey mükemmel olmasada iyileşmisti ben kendimi iyi hissediyordum eski korkulu kaygılı hallerim yoktu hatta yakin zamana kadar kendimi mutlu hissediyordum ama hayatımda hiçbir değişiklik olmamasına rağmen bi süredir ruhum çekilmiş gibi hissediyorum kendimi ve eski korkulu kaygılı hallerimi tekrar hissediyorum.Şoyke biseyde varki eskiden babamdan çok korkardım atlatmış gibiydim korkularımı ortada herhangi birsey olmamasına rağmen aynı korkularından tekrar ediyor

Sanirim tekrar başa dönmekten aynı şeyleri yaşamaktan korkuyor gibiyim

Zamanımı keyifli geçirebilmek adına arkadaşlarımla zaman geçirmeye çalışıyorum film izliyorum fırsat bulunca yürüyüşe çıkmaya çalışıyorum ama olmuyor sanırım buraya sizlerin hayatından tüyolar almaya belkide kopya çekmeye geldim sizler bu süreçlerinizde kendinizi mutlu etmek adına neler yapıyorsunuz bana neler öneririrsiniz

Simdiden zamanımdan ayıran herkese teşekkür ediyorum:)

Genişletmek için tıkla...

Ayrı eve çıkın imkan varsa. Ayrı düzeniniz olsun

Demek ki yapı olarak hassas birisin yoksa ciddi şeyler değil yaşadıkların neler okuyoruz burada. En önce zayıfla sonra ayrı eve çık hatta devletteysen bir büyük şehire tayin işte git sonra manita yap oh bak nasıl düzelir psikolojin

Başlığa ithafen ben kendimi mutlu etmek için oğlumla dışarı çıkar pasta yerim . Arkadaşım falan yok kocam da fazla çalışmaktan yüzümüze bakmaz ve annem beni aramaz bile pppkkkjjf
İnsan mutluluğunu kendisi yaratır bir kedi köpek sahiplen onh dışarı çıkarırken mutlu olursun

Eğer hane halkı karşı çıkmıyorsa bir kedi sahiplenin. O kadar şapşallar ki bir şekilde sizi keyiflendirmeyi başarıyorlar :)

janemarple .!.:

Mandala diye bir büyükler için boyama metodu var beni sakinleştiriyor mesela. Evde balkon varsa orayı kendi mekanınız haline getirin çok soğuklara kadar sessizce dinlenebileceğiniz bir yer olur. Ayrıca ben de terapiye gittiğim için biliyorum böyle düşüşler oluyor çok normal. Sanıyorum bilinçdışı, kötü de olsa alışkın olduğu şeyleri bırakmamak için direniyor. Bu tünelden geçince çok daha ferahlayacaksınız inanın

Genişletmek için tıkla...

Bi ara denedim ama ben çok çabuk sıkilabiliyorum film izlerken dizi izlerken ama tekrar deneyebilirim kafami dağıtacak biseylerw ihtiyaç duyabiliyorum çünkü

1 yıldır hiç aksatmadan gidiyorum terapiye aslinda yakin zaman içinde hayatinda hic bir değişiklik olmamasına rağmen kendimi cok iyi hissediyordum suan bu ruh haline girince eski ruh halime dönmekten cok korktum

Evdeki çocuklarımın haricinde sokakta baktığım evlatlarım var, onlara mama veriyorun bazen sürpriz yapıp ciğer, tavuk falan alıyorum onlar iştahla yedikçe ben mutlu oluyorum. Bir de evimizin karşısında bir büyük su bir de mama kabı koydum camdan baktıkça sudan içen, mamayı yiyen kedileri hatta kuşları görmek beni inanılmaz iyi hissettiriyor.

Minikkalpkocadev .!.:

Günaydın kızlar hepinizin keyifli huzurlu bir günü olsun

Benim derdime gelecek olursak dert sayilir mi yada ben dertli miyim bilmiyorum.
Ben 35 yaşında ailesiyle yasayan çalışan biriyim.Ülke çapında bir çoğumuzun olduğu gibi sorunlu bir ailede bir takım zorluklarla büyüdüm
Örnek verecek olursam maddi ferahlık içinde yoksulluk yaşamak anne baba sevgisi görmemek aile bireylerine iletişimsiz yaşayarak büyümek hayatım üstünde söz sahibi olamamak vs vs(ama bunlara artık takılı almıyorum neyse ne geçti gitti kafasındayım)

Hayatımda 3 kere psikiyatri 3 kere psikolog tedavisi süreci yaşadım en son psikoloğumla cok fazla yol katettigimi düşünüyorum neredeyse bir yıldır maddi olarak sıkışık süreçler yaşasamda bırakmadım psikoterapiyi...
İlk gittiğimde cok kötüydüm oyle ki seanslarda ağlamaktan konuşmayıp seansları tamamlamadan bıraktığım süreçler yaşadım hatta bir ara psikoloğum aktif değil ama pasif intihar dusuncen var diye beni psikiyatriye yonlendirdi suan ilaçlarla devam ediyorum.

Soruna gelecek olursak hersey mükemmel olmasada iyileşmisti ben kendimi iyi hissediyordum eski korkulu kaygılı hallerim yoktu hatta yakin zamana kadar kendimi mutlu hissediyordum ama hayatımda hiçbir değişiklik olmamasına rağmen bi süredir ruhum çekilmiş gibi hissediyorum kendimi ve eski korkulu kaygılı hallerimi tekrar hissediyorum.Şoyke biseyde varki eskiden babamdan çok korkardım atlatmış gibiydim korkularımı ortada herhangi birsey olmamasına rağmen aynı korkularından tekrar ediyor

Sanirim tekrar başa dönmekten aynı şeyleri yaşamaktan korkuyor gibiyim

Zamanımı keyifli geçirebilmek adına arkadaşlarımla zaman geçirmeye çalışıyorum film izliyorum fırsat bulunca yürüyüşe çıkmaya çalışıyorum ama olmuyor sanırım buraya sizlerin hayatından tüyolar almaya belkide kopya çekmeye geldim sizler bu süreçlerinizde kendinizi mutlu etmek adına neler yapıyorsunuz bana neler öneririrsiniz

Simdiden zamanımdan ayıran herkese teşekkür ediyorum:)

Genişletmek için tıkla...

Ben de uzun süre derin bir depresyon ve anksiyete sürecim oldu. Yapı olarak da depresyon ve anksiyeteye biraz meyilliyim. İyi bir ruh halini yakalamak ve mutlu olmak adına bana rutinler ve günümü planlamak iyi geliyor. Tabi bu konudaki esnek davranmaya çalışıyorum çok katı bir plan yapmıyorum. Yin yoga yapıyorum. Bedenime ve zihnime çok iyi geliyor. Her gün birkaç sayfa bile olsa kitap okumaya çalışıyorum. Örgü örüyorum. Arkadaşlarımla buluşup sosyalleşmeye çalışıyorum uzun süre kendimi kapatmak iyi olmuyor. Dil öğreniyorum her gün biraz çalışıyorum. Zihnimi meşgul ediyor ve kendime yatırım yapmak, yeni bir şeyler öğrenmek bana mutluluklar veriyor. Her gün dizi ve/veya film izlemek de bana iyi gelenler arasında.

Minikkalpkocadev .!.:

Günaydın kızlar hepinizin keyifli huzurlu bir günü olsun

Benim derdime gelecek olursak dert sayilir mi yada ben dertli miyim bilmiyorum.
Ben 35 yaşında ailesiyle yasayan çalışan biriyim.Ülke çapında bir çoğumuzun olduğu gibi sorunlu bir ailede bir takım zorluklarla büyüdüm
Örnek verecek olursam maddi ferahlık içinde yoksulluk yaşamak anne baba sevgisi görmemek aile bireylerine iletişimsiz yaşayarak büyümek hayatım üstünde söz sahibi olamamak vs vs(ama bunlara artık takılı almıyorum neyse ne geçti gitti kafasındayım)

Hayatımda 3 kere psikiyatri 3 kere psikolog tedavisi süreci yaşadım en son psikoloğumla cok fazla yol katettigimi düşünüyorum neredeyse bir yıldır maddi olarak sıkışık süreçler yaşasamda bırakmadım psikoterapiyi...
İlk gittiğimde cok kötüydüm oyle ki seanslarda ağlamaktan konuşmayıp seansları tamamlamadan bıraktığım süreçler yaşadım hatta bir ara psikoloğum aktif değil ama pasif intihar dusuncen var diye beni psikiyatriye yonlendirdi suan ilaçlarla devam ediyorum.

Soruna gelecek olursak hersey mükemmel olmasada iyileşmisti ben kendimi iyi hissediyordum eski korkulu kaygılı hallerim yoktu hatta yakin zamana kadar kendimi mutlu hissediyordum ama hayatımda hiçbir değişiklik olmamasına rağmen bi süredir ruhum çekilmiş gibi hissediyorum kendimi ve eski korkulu kaygılı hallerimi tekrar hissediyorum.Şoyke biseyde varki eskiden babamdan çok korkardım atlatmış gibiydim korkularımı ortada herhangi birsey olmamasına rağmen aynı korkularından tekrar ediyor

Sanirim tekrar başa dönmekten aynı şeyleri yaşamaktan korkuyor gibiyim

Zamanımı keyifli geçirebilmek adına arkadaşlarımla zaman geçirmeye çalışıyorum film izliyorum fırsat bulunca yürüyüşe çıkmaya çalışıyorum ama olmuyor sanırım buraya sizlerin hayatından tüyolar almaya belkide kopya çekmeye geldim sizler bu süreçlerinizde kendinizi mutlu etmek adına neler yapıyorsunuz bana neler öneririrsiniz

Simdiden zamanımdan ayıran herkese teşekkür ediyorum:)

Genişletmek için tıkla...

Güzel bir soru...öncelikle kendimizi mutlu etmeliyiz kesinlikle ..
bana gelince misal evi b....gotursede film izlemek istiyorsam oturup izlerim . O an kahve içmek istiyorsan içerim. Yapilcak işleri ertelerim eğer bu beni mutsuz edecekse. Arkadaşlarımla buluşmayı severim...bebekli hayatta su aralar zor ama oda olur inşallah . Kitap okurum..ve yürüyüş yaparım.
Bizi ne mutlu ediyorsa ona zaman ayirmaliyiz

Minikkalpkocadev .!.:

Günaydın kızlar hepinizin keyifli huzurlu bir günü olsun

Benim derdime gelecek olursak dert sayilir mi yada ben dertli miyim bilmiyorum.
Ben 35 yaşında ailesiyle yasayan çalışan biriyim.Ülke çapında bir çoğumuzun olduğu gibi sorunlu bir ailede bir takım zorluklarla büyüdüm
Örnek verecek olursam maddi ferahlık içinde yoksulluk yaşamak anne baba sevgisi görmemek aile bireylerine iletişimsiz yaşayarak büyümek hayatım üstünde söz sahibi olamamak vs vs(ama bunlara artık takılı almıyorum neyse ne geçti gitti kafasındayım)

Hayatımda 3 kere psikiyatri 3 kere psikolog tedavisi süreci yaşadım en son psikoloğumla cok fazla yol katettigimi düşünüyorum neredeyse bir yıldır maddi olarak sıkışık süreçler yaşasamda bırakmadım psikoterapiyi...
İlk gittiğimde cok kötüydüm oyle ki seanslarda ağlamaktan konuşmayıp seansları tamamlamadan bıraktığım süreçler yaşadım hatta bir ara psikoloğum aktif değil ama pasif intihar dusuncen var diye beni psikiyatriye yonlendirdi suan ilaçlarla devam ediyorum.

Soruna gelecek olursak hersey mükemmel olmasada iyileşmisti ben kendimi iyi hissediyordum eski korkulu kaygılı hallerim yoktu hatta yakin zamana kadar kendimi mutlu hissediyordum ama hayatımda hiçbir değişiklik olmamasına rağmen bi süredir ruhum çekilmiş gibi hissediyorum kendimi ve eski korkulu kaygılı hallerimi tekrar hissediyorum.Şoyke biseyde varki eskiden babamdan çok korkardım atlatmış gibiydim korkularımı ortada herhangi birsey olmamasına rağmen aynı korkularından tekrar ediyor

Sanirim tekrar başa dönmekten aynı şeyleri yaşamaktan korkuyor gibiyim

Zamanımı keyifli geçirebilmek adına arkadaşlarımla zaman geçirmeye çalışıyorum film izliyorum fırsat bulunca yürüyüşe çıkmaya çalışıyorum ama olmuyor sanırım buraya sizlerin hayatından tüyolar almaya belkide kopya çekmeye geldim sizler bu süreçlerinizde kendinizi mutlu etmek adına neler yapıyorsunuz bana neler öneririrsiniz

Simdiden zamanımdan ayıran herkese teşekkür ediyorum:)

Genişletmek için tıkla...

Ailenizden ayrı yaşama şansınız yok mu

Hani insan sevdiği birinin üzülmesine kıyamaz,onu eğlendirmek için çabalar ya. Ben kendime karşı böyleyim..bir şey beni üzdüğünde hemen kendimi mutlu edecek yol arıyorum.
Bu kötü geçen bir iş günü sonrası otobüs ile nezih bir parka gidip bira hamak kitap keyfi yapmak olabilir, sevdiğim gösterilere bilet almak olabilir, eş dost buluşması olabilir, piknik yapmak olabilir .. çeşit çeşit şey var. Önce seni nelerin mutlu edeceğini bulmalı, sonra bunları sıklıkla yapmalısın.
Ve seni mutlu etmeyen şeyleri öğrenip onları da yapmamalisin. Ben mesela birisiyle buluşunca onun yanında tanımadığım insanların da gelmesinden hiç hoşlanmam. Bunu bir değil, on degil,yirmi kere denedim, spontane karşılaşma değilse - hani etkinlikte denk geldik beraber takıldık şeklinde (onları seviyorum) , boyle gelip tanımadığım biri masada oturuyor ya, sohbetin içine limon sıkıyor, arkadaşınla özelini paylaşmıyorsun, gereksiz biri masada. Nefret ederim yani. Bunu biliyorum ve uzun zamandır kendimi bu ortama sokmuyorum. Geçen hafta biriyle tanışmıştım,çok keyifli zaman geçiriyorduk, benim şehrinde az zamanı vardı
Bir gün yine iş çıkışı bulustuk, storisini görüp İstanbul'da olduğunu öğrenen arkadaşı aradi bu da hayir gelme diyemedi, arkadaşı yola çıktı kendi huyumu da biliyorum, hiç ayıp olmasın diye oturayım falan demedim, arkadaşım ne kadar çok ısrar etse de yeni kişiyle merhabalasip evime döndüm:) çünkü sırf biri emrivaki yaptı diye neden zevk almayacağım bir ortamda durayım ki? Ya da yüksek sesli tekno müzik ve tek basina dans eden insanlar görmeyi hiç sevmem. Böyle ortamlar bana iyi gelmez. Sevdiğim birileri çok ısrar da etse gitmem. Sevmediğim akrabalarla bulusmam, kendimi bana iyi gelmeyen hiç bir ortama sokmamaya çalışırım.
Onun dışında beni üzecek bir şey olduğunda kendimi mutlu etmeye gayret ederim,buna çabalarım.
Mesela çok sevdiğim bir işe başladım ama 6 aylık bir proje kontratı imzaladım. Bitince inşallah devam etmemin bir yolu olur. Ama nolur nolmaz diye işin bittiginin ertesi güne kendime başka bir ülkeye bilet aldım, Pegasus indiriminden sudan ucuza. Eger devam et derlerse imzamı bir hafta sonra atarım,sorun olmaz. Eğer devam etme derlerse de en azından seyehat meyehat çok uzulmem, aklım dağılır:)
Sana da tavsiye ederim.
Sevdiğin şeyleri belirle ve her zaman yap
Sevmediğin seyleri belirlr ve hiç bir zaman yapma

Minikkalpkocadev .!.:

Bi ara denedim ama ben çok çabuk sıkilabiliyorum film izlerken dizi izlerken ama tekrar deneyebilirim kafami dağıtacak biseylerw ihtiyaç duyabiliyorum çünkü

1 yıldır hiç aksatmadan gidiyorum terapiye aslinda yakin zaman içinde hayatinda hic bir değişiklik olmamasına rağmen kendimi cok iyi hissediyordum suan bu ruh haline girince eski ruh halime dönmekten cok korktum

Genişletmek için tıkla...

Hep ileriye giden bir süreç değil terapi arada bir geri dönüşler oluyor kaygılanmayın sonunda ferahlık geliyor

Bisiklet tam bir endorfin salgılayıcı. gezinti şeklinde de olabilir ama efor sarfedip kendinizi zorlarsanız daha tadından yenmez oluyor benden tavsiye.

Minikkalpkocadev .!.:

Günaydın kızlar hepinizin keyifli huzurlu bir günü olsun

Benim derdime gelecek olursak dert sayilir mi yada ben dertli miyim bilmiyorum.
Ben 35 yaşında ailesiyle yasayan çalışan biriyim.Ülke çapında bir çoğumuzun olduğu gibi sorunlu bir ailede bir takım zorluklarla büyüdüm
Örnek verecek olursam maddi ferahlık içinde yoksulluk yaşamak anne baba sevgisi görmemek aile bireylerine iletişimsiz yaşayarak büyümek hayatım üstünde söz sahibi olamamak vs vs(ama bunlara artık takılı almıyorum neyse ne geçti gitti kafasındayım)

Hayatımda 3 kere psikiyatri 3 kere psikolog tedavisi süreci yaşadım en son psikoloğumla cok fazla yol katettigimi düşünüyorum neredeyse bir yıldır maddi olarak sıkışık süreçler yaşasamda bırakmadım psikoterapiyi...
İlk gittiğimde cok kötüydüm oyle ki seanslarda ağlamaktan konuşmayıp seansları tamamlamadan bıraktığım süreçler yaşadım hatta bir ara psikoloğum aktif değil ama pasif intihar dusuncen var diye beni psikiyatriye yonlendirdi suan ilaçlarla devam ediyorum.

Soruna gelecek olursak hersey mükemmel olmasada iyileşmisti ben kendimi iyi hissediyordum eski korkulu kaygılı hallerim yoktu hatta yakin zamana kadar kendimi mutlu hissediyordum ama hayatımda hiçbir değişiklik olmamasına rağmen bi süredir ruhum çekilmiş gibi hissediyorum kendimi ve eski korkulu kaygılı hallerimi tekrar hissediyorum.Şoyke biseyde varki eskiden babamdan çok korkardım atlatmış gibiydim korkularımı ortada herhangi birsey olmamasına rağmen aynı korkularından tekrar ediyor

Sanirim tekrar başa dönmekten aynı şeyleri yaşamaktan korkuyor gibiyim

Zamanımı keyifli geçirebilmek adına arkadaşlarımla zaman geçirmeye çalışıyorum film izliyorum fırsat bulunca yürüyüşe çıkmaya çalışıyorum ama olmuyor sanırım buraya sizlerin hayatından tüyolar almaya belkide kopya çekmeye geldim sizler bu süreçlerinizde kendinizi mutlu etmek adına neler yapıyorsunuz bana neler öneririrsiniz

Simdiden zamanımdan ayıran herkese teşekkür ediyorum:)

Genişletmek için tıkla...

1) spor
2) dil öğrenme
3) alışveriş
4) arkadaş oturması