Arkadaşlar artık dolum noktamın en uç kösesindeyim gram sabrım kalmadı, normalde çok sabrederim ama saatlerdir ağlıyorum sakinleştiremedim kendimi.
Akademik personelim, bunu özellikle belirtiyorum çünkü forumda da akademik ve idari personeller var görüyorum, belki onların bilgisi olan bir olaydır. Bir kuruma (devlet) yeni başladım sayılır. Aslında güvenlik soruşturmam tamamlanalı çok oldu ama personel eski kurumumdan bir belge istemiş (bu belgeye kesinlikle gerek yok) onlarda göndermiş ama bunlar bir ay işlememişler, ben arayıp neden başlama yazım gelmedi deyince ortaya çıktı, ben yine kendim uğraşarak tamamladım. Bütün işlemler bitti, beni kuruma kaydedecek personel izinde imiş, diğer memur başlatırsa hatalı olur sigortaya ceza öderiz dediler, tamam dedim 20 gün bekledim onların istediği tarihte başladım.
Cuma gel dediler cuma gittim, işe başladım. Bir işi yanlış yapmışlar, ceza almışlar, beni aradılar bunu biz mi ödeyelim şimdi, siz cuma geldiniz o yüzden oldu diyorlar. Hiç alakası yok, onlar cuma gelin dedi diye cuma gittim ama öyle bile olsa işlemi ben mi yaptım insan söylerken utanır bunu, görseniz bir de beni suçluyorlar, sizin işinizi yaptık da oldu diye, sanki hayrına yapıyorlar.
Bende uğradığım haksızlığı anlatmak için yaşça büyük bir hocayı aradım, onu da çok tanımıyorum ama diğerlerinden daha çok tanıyorum. Bu konuda % 100 haklıyım, en ufak bir suçum yok, olsa asla ikiletmez öderim zaten. Hiç ödemicem falan demedim durumu anlattım, o memur hocanın yakın arkadaşı imiş meğer, nereden bileyim ben, sende hiç vicdan yok mu, o kadar az maaşla memur mu ödesin, tabi sen ödeyeceksin diye açtı ağzını yumdu gözünü, çok ağır şeyler söyledi daha, hiç ama hiç suçum yok, daha yeni başladığım yerde bu kadar kötü duruma düştüğüme inanamıyorum.
Az bir para değil ceza baya yüklü, parasını geçtim o cezayı ödersem kendimi çok kötü hissedicem, asla ödemeyeyim gerekirse istifa edeyim diye düşünüyorum. Yeni başladığım işten istifa etmek de çok garip olacak ama inanın hiç sabrım kalmadı huzursuz ortamda çalışmaya. O kadar da sessiz, sakin kendi halinde bir insanım ki nasıl bu olaylar gelip beni buluyor anlayamıyorum, çalışmak bu kadar zor olmamalı. Erkek hocalara bakıyorum asla böyle davranamıyorlar, bayan hoca nasıl olsa bir şey diyemez diye
Gerçekten çok ama çok üzgünüm, aklınıza sakinleştirici bir cümle gelirse lütfen paylaşın benle çünkü cidden kafayı yemek üzereyim.
