keşke demeden önce

İçimde fırtınalar koparken sustum. Benim canım acısın herkes mutlu olsun diyenlerdim. Ama öldü artık o iyi niyetli insan.

Bende cok kaybettim...fazla nazik fazla saygili olmaktan...
annemden korktugumdan neye maruz kalirsam kalayim suclu olmamak icin sessz tepkisiz kaldigumdan...
Eee tabi bu beni yucelttimi hakettigim sevgiyi saygiyi gormeme yardimci oldumu ASLA....
BILAKIS daha kiymetsiz oldum..
Hatta her kotuluge acik hale geldim..
Simdi de cok degistim ama zamaninda taviz verdiklerim ailem esi ve ailesi yine ayni tavizi gormek istiyorlar tabi firsat vermedigimden catismalar bitmiyor ama onlari hayatimdan bir bir yolluyorum...
Yok artik karsilarinda kucuk masum o kiz cocugu....
Birde baska boyutu var isin bunca akilsiz cahilin arasinda zeki bilgili olup siyrilmaya calismakta apayri bir sorun ve sorumluluk getiriyor..
Yasadigim hic bir seyden hic bir kotulukten pisman degilim onlar buyuttu beni..
Onlar sayesinde daha saglam duruyorum...kotuluk yapanlara yaradimi kesinlikle hayir..iyi niyetimle ciktigim yolda
Dusmekten hic korkmadim cunku Rabbim yardim edeceginden hep emindim ve en dar anlarimda serden bile hayir gordum..

Bir insana deger verdigimde kendimi tamamen unutup ona endeksli yasamamdan asla kendimi dusunmememden kaynakli kaybettim hep ve hala akillanmadim.