• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Kibir

ben bahsettiginiz gibi bir kadinim ama boyle olmak icin birsey yapmadim hep boyleydim bana da mesela sizin gibi olmak enteresan geliyor
bunun ogrenilecek birsey oldugunu dusunmuyorum belki tecrubeyle elde edebilirsiniz yani uygulaya uygulaya oturur bu davranis bicimi de sizde
 
Şimdi ben meslektaşımı da kötülemek istemem, belki onu demek istememiştir belki siz yanlış bir aktarım yapmışsınızdır. Ama psikologun pek "onu demek istememe" lüksü de yok açıkçası, laflarını dikkatli seçmesi lazım. "Kibirli ol" doğru bir tabir değil çünkü kibir narsisizmin getirdiği bir özellik, haliyle yeri geldi mi psikopatolojik olarak algılanan, sağlıklı bulmadığımız bir özellik. Ne zamandır bu psikologa gidiyorsunuz kaçıncı seansınız, eğitimleri ne kadar donanımlı bilemiyorum ama burada bence söylemesi gereken kibirli olmanız değil hakkınızı aramanız gerektiğini öğrenmeniz. Bu da özgüven ve özdeğerinizi yükseltmekten geçiyor. Psikologunuz bunun üzerine çalışmalı yani size "Haydi bakalım kibirli ol şimdi" gibi bir tavsiye vermemeli. Zaten bu bir tavsiye değil.

Tavsiyeye de kısaca değineyim, psikologlar olarak çok tavsiye vermekten kaçınıyoruz çünkü bu danışanın hayatının sorumluluğunu almasını engelleyen bir durum. Özellikle sizin durumunuzda olan danışanlar zaten tavsiye almaya daha meyilli oluyor, başkalarının önerdiklerini yapmak, direkt yönelmek daha kolay geliyor. Ama psikologun verdiği yanlış bir tavsiye de "Aaa bak sen dedin bana bunu ondan hayatım kötü oldu"ya dönüşebiliyor. Danışanın hayatını psikolog yaşayamaz. Bizim yaptığımız daha çok gözünün önünde olanı ona göstermek, onun da çözümü bulması oluyor. "Aaa ben bunu nasıl düşünemedim, hiç bu açıdan bakmamıştım"ı sağlamaya çalışıyoruz.
 
Aynen.
Psikoloji bilimiyle uzaktan yakından alakam yok meslek olarak. Sözelci bile değilim yani, ben daha doğru cümleler kurarım sanırım.

Mesela sevgili Astoria’da bazı konularda bizim saçma sapan cümlelerle düşündüğümüz şeyi bilimsel ve mesleki yaklaşımla şaaak diye tek cümleyle özetliyor.

Ya mesleki becerisi hiç yok yada ben yanlış düşünüyorum.

Yine de tabi konu sahibi ne kadar faydalanmış o önemli :)

Ehehe çok tatlısınız, mahcup ettiniz teşekkür ederim. :) Ben uzman konumunda değilim, bildiğim kadarını paylaşmaya çalışıyorum. Bilmediğim, fikrimin olmadığı konuda da asla yorum yapmam, kimseyi yanlış yönlendirmek istemem. :)
 
Ehehe çok tatlısınız, mahcup ettiniz teşekkür ederim. :) Ben uzman konumunda değilim, bildiğim kadarını paylaşmaya çalışıyorum. Bilmediğim, fikrimin olmadığı konuda da asla yorum yapmam, kimseyi yanlış yönlendirmek istemem. :)
Bana göre uzmansınız :D

1,5 sene çeşitli nedenlerle psikolojik tedavi gördüm, çocukluğuma bile indi tam olarak :)
Ama yanlışı yanlışla düzeltme tavsiyesi görmedim hiç.. dediğim gibi bilgim yok, ama özgüven kendini sevme, hayatına değer verme çalışmasını kibir olarak adlandırması garip geldi okadar :)
 
Bana göre uzmansınız :KK70:

1,5 sene çeşitli nedenlerle psikolojik tedavi gördüm, çocukluğuma bile indi tam olarak :)
Ama yanlışı yanlışla düzeltme tavsiyesi görmedim hiç.. dediğim gibi bilgim yok, ama özgüven kendini sevme, hayatına değer verme çalışmasını kibir olarak adlandırması garip geldi okadar :)

O konuda sizinle hemfikirim, dediğim gibi kötülemek istemiyorum belki konu sahibi kendi yorumunu katarak yazmıştır ama kibirli ol dediyse bu doğru bir tabir değil. Tavsiye olayına değindim zaten üstte. :)
 
Paikologunuz yanlış bir tabirde bulunmuş diye düşünüyorum.
Kibirli olmak farklı bir şey ama sizin durumunuz daha farklı.
Siz hakettiğinizi almıyorsunuz.
Eğer ki tacize uğradıysanız hakettğiniz bir özür ve o kişinin o ortamdan gitmesi.
Ama siz bu kişiyi şikayet etmeyerek hakettiğinizi almamışsınız.
Veya temizlikçi bayana parasını verdiniz.
Hakettiğiniz evinizin temiz olması.
Ama o bunu yapmamış.
Yine hakettiğinizi almamışsınız

Kendi hakkınızı savunmayı öğrenin.
Bunun için kibirli olmaya gerek yok.
Kibir büyüklenmektir.
Siz buüklenmeden bunu yapabilirsiniz.
 
kibir değilde bunun adı biraz daha kendini koruma amaçlı önce ben duygusu.. ah keşke bende bıraz öyle olsabılsem herseyde heryerde her olayda ıyı nıyetım ortaya çıkıyor cevap vermede pasif kalıyorum bunun hep yetısmeyle ılgılı olduğunu düşünüyorum.
 
O nasıl psikologmuş öyle.

Kibir nedir yahu, sokakta yaşayan kirli köpekten neyimiz üstün. Hakkınızı tabiki arayacaksınız ama ben üstünüm mantığı işe değil hiç kimsenin başına böyle bir iş gelmemesi temennisi ile.

Çok şaşırdım hakikaten, doğru olan oysa bile etik değil. Vicdanınızın sesini dinleyin her zaman, size haksızlık yapılmasına da müsamaha göstermeyin ama kibir ile değil.
 
Enpati yapacaksiniz tamam ama ters empati yapin birazda mesela siz o kadinin evine temizliğe gitseydiniz ve onun yaptigini yapsaydiniz o kadin size ne yapardi? Yada bi önceki konunuzdaki adamin birden bire damarina bastiginizda size verecegi tepki ne olurdu? Aa onun kızı var nasil derim değil onun kızı var bunu nasıl der diyeceksiniz... temizlikci kadin icinde ya paraya ihtiyaci var ben onu eziklemeden nasil konusacagim değil, onun paraya ihtiyaci var dikkatli olmali diyeceksiniz anlatabildim mi bilmiyorum. Bazen dobra dobur olmak iyidir. Ben de dobraliktan yanayım. Basima temizlikci vakasi gelse arar derim sizin bu ise ihtiyaciniz var sanirim ve benim de sizin gibi calisan birine ihtiyacim var o yuzden daha dikkatli olun bi dahaki sefere ayni seyi yasarsam sizinle calismam ve soran kimseye de önermem... net! Adama gelince açık açık yaşiniza hürmeten nerde oldugunuzu unutmayin yaptirimla ugrasmam icin beni zorlamayin der çıkarım. Icimde kalıp bana dert olacağına disimda kalıp millete dert olsun.
 


kuzum belki isine yarar birseyler duyarsin

teşekkür ederim. Evet benim sorunum bu tam olarak. Bana çok yardımcı oldun şuan. Benim sorunum gerçekten aşırı empati yorgunluğu. Bu adamı takip edeceğim.

Sımsıkı sarılıyorum sana içten güzel insan :KK200:
 
Bi önceki konumda sözlü tacize uğradığımı ama şikayet edecek kadar güçlü olmadığımı söylemiştim. Burda o gücü topladım ve biraz sonra dilekçemi müdüre teslim edeceğim.

Bahsedeceğim konu benim kendimle ilgili sorunum. Ben günlük hayatta kendimi her ne kadar pasif görmesem de çoğu şeyde sesimi çıkaramayan biriyim.

En basiti evimi temizlemeye gelen kadın, son gelişinde sadece evin tozunu almış parayı almış ve gitmiş. Hem de arkadaşıyla birlikte gelmiş sucuklu yumurta bile yemişler evde. Salonumda sigara içmişler . 2 aydır düzenli gelen kadın bi de. Memnundum da. Ama ben kadını arayıp rahatsızlığımı dile getirmek için bile kirk takla attım kendimle savaştım. Sesim titreyerek çok üzüldüm falan diye kendimi ifade edebildim.

Bu örnekleri çoğaltabilirim.

Dün psikologa gittim. Bana kibirli olmamı tavsiye etti. Kırıcı olmam gerektiğini karşıdaki insandan çok kendi duygularımın önemli olduğunu , işimi yaptırabilmek için hükmedici olmam gerektiğini, eğer kararlı olmazsam kibirli olmazsam herkesin beni değersiz göreceğini söyledi.

Hatta bu şikayet konusu için de dedi ki " şikayet etmen senin kendine ne kadar değer verdiğini gösterir " ben şikayet ederken bile adamın kızlarını düşünecek kadar hassas davranıyorum.

Sonra psikolog dedi ki, iyi niyet istismara yol acar. Kötülük yapmazsın zaten ama iyi niyetli olmaktan vazgeç artik dedi.

Ben nasıl kibirli olcam ? Kibirli olan ve her işini kolaylıkla çözebilenler, kimsenin uzemedigi bayanlar lütfen bana akil verin.

Eşim de benden bu konuda çok şikayetçi. Artik kendi çıkarlarını düşün bu kadar pasif olma diyor. Başım derde girince hep eşim arka mi topluyor. Yani bundan 1 sene önce temizlikçi kadınla esim muhatap oluyordu . Eskisi gibi değilim ama yine de ben oldum diyemiyorum.

Önceden bende senin gibiydim sesimi çıkaramazdım haklı da olsam. Nasıl yaptım bilmiyorum ama son zamanlarda her konuda kendimi ifade ediyorum. Geçen sene bitane temizlikçi almıştım eve,ev yeni yapı inşaattan yeni çıkmış bir ev,banyonun fayanslarını özellikle silmesi gerektiğini söyledim ve eve geldiğimde toz içindeydi. Normalde arayıp söylemez ben yapardım,ama kadını aradım bu banyonun hali ne buraya dokunulmamış bile dedim. Kadın yaptım filan dedi tekrar telafi ederim dedi ama ben yine de hayır yapılmamış ben bıraktığım gibi burası dedim ve banyo küçücük,iki kişi girdik demişti.
Hiç yapmayacağım şeyi yine gecen yaz yaptım ve eski ev sahibimi şikayet etmek için polise gittim. Ve ettim de. Ben bu şekilde daha memnunum kendimden çünkü eskiden gerçekten saf ve pasiftim,birine birşey yapmiyim zarar vermiyim diye dıdısının dıdısını düşünüyordum. Daha dün çok yakın bir arkadaşım bana saçma bir kelime kullandı diye bu şekilde konuşamazsın haddini bil dedim. Ki 11 yıllık arkadaşıma hep susmuşumdur :)
Kibirli miyim şimdi ben yoksa hakkımı mı arıyorum? Eğer kibirliysem de gayet memnunum.
 
Bi önceki konumda sözlü tacize uğradığımı ama şikayet edecek kadar güçlü olmadığımı söylemiştim. Burda o gücü topladım ve biraz sonra dilekçemi müdüre teslim edeceğim.

Bahsedeceğim konu benim kendimle ilgili sorunum. Ben günlük hayatta kendimi her ne kadar pasif görmesem de çoğu şeyde sesimi çıkaramayan biriyim.

En basiti evimi temizlemeye gelen kadın, son gelişinde sadece evin tozunu almış parayı almış ve gitmiş. Hem de arkadaşıyla birlikte gelmiş sucuklu yumurta bile yemişler evde. Salonumda sigara içmişler . 2 aydır düzenli gelen kadın bi de. Memnundum da. Ama ben kadını arayıp rahatsızlığımı dile getirmek için bile kirk takla attım kendimle savaştım. Sesim titreyerek çok üzüldüm falan diye kendimi ifade edebildim.

Bu örnekleri çoğaltabilirim.

Dün psikologa gittim. Bana kibirli olmamı tavsiye etti. Kırıcı olmam gerektiğini karşıdaki insandan çok kendi duygularımın önemli olduğunu , işimi yaptırabilmek için hükmedici olmam gerektiğini, eğer kararlı olmazsam kibirli olmazsam herkesin beni değersiz göreceğini söyledi.

Hatta bu şikayet konusu için de dedi ki " şikayet etmen senin kendine ne kadar değer verdiğini gösterir " ben şikayet ederken bile adamın kızlarını düşünecek kadar hassas davranıyorum.

Sonra psikolog dedi ki, iyi niyet istismara yol acar. Kötülük yapmazsın zaten ama iyi niyetli olmaktan vazgeç artik dedi.

Ben nasıl kibirli olcam ? Kibirli olan ve her işini kolaylıkla çözebilenler, kimsenin uzemedigi bayanlar lütfen bana akil verin.

Eşim de benden bu konuda çok şikayetçi. Artik kendi çıkarlarını düşün bu kadar pasif olma diyor. Başım derde girince hep eşim arka mi topluyor. Yani bundan 1 sene önce temizlikçi kadınla esim muhatap oluyordu . Eskisi gibi değilim ama yine de ben oldum diyemiyorum.

Önceden bende senin gibiydim sesimi çıkaramazdım haklı da olsam. Nasıl yaptım bilmiyorum ama son zamanlarda her konuda kendimi ifade ediyorum. Geçen sene bitane temizlikçi almıştım eve,ev yeni yapı inşaattan yeni çıkmış bir ev,banyonun fayanslarını özellikle silmesi gerektiğini söyledim ve eve geldiğimde toz içindeydi. Normalde arayıp söylemez ben yapardım,ama kadını aradım bu banyonun hali ne buraya dokunulmamış bile dedim. Kadın yaptım filan dedi tekrar telafi ederim dedi ama ben yine de hayır yapılmamış ben bıraktığım gibi burası dedim ve banyo küçücük,iki kişi girdik demişti.
Hiç yapmayacağım şeyi yine gecen yaz yaptım ve eski ev sahibimi şikayet etmek için polise gittim. Ve ettim de. Ben bu şekilde daha memnunum kendimden çünkü eskiden gerçekten saf ve pasiftim,birine birşey yapmiyim zarar vermiyim diye dıdısının dıdısını düşünüyordum. Daha dün çok yakın bir arkadaşım bana saçma bir kelime kullandı diye bu şekilde konuşamazsın haddini bil dedim. Ki 11 yıllık arkadaşıma hep susmuşumdur :)
Kibirli miyim şimdi ben yoksa hakkımı mı arıyorum? Eğer kibirliysem de gayet memnunum.
 
Şimdi ben meslektaşımı da kötülemek istemem, belki onu demek istememiştir belki siz yanlış bir aktarım yapmışsınızdır. Ama psikologun pek "onu demek istememe" lüksü de yok açıkçası, laflarını dikkatli seçmesi lazım. "Kibirli ol" doğru bir tabir değil çünkü kibir narsisizmin getirdiği bir özellik, haliyle yeri geldi mi psikopatolojik olarak algılanan, sağlıklı bulmadığımız bir özellik. Ne zamandır bu psikologa gidiyorsunuz kaçıncı seansınız, eğitimleri ne kadar donanımlı bilemiyorum ama burada bence söylemesi gereken kibirli olmanız değil hakkınızı aramanız gerektiğini öğrenmeniz. Bu da özgüven ve özdeğerinizi yükseltmekten geçiyor. Psikologunuz bunun üzerine çalışmalı yani size "Haydi bakalım kibirli ol şimdi" gibi bir tavsiye vermemeli. Zaten bu bir tavsiye değil.

Tavsiyeye de kısaca değineyim, psikologlar olarak çok tavsiye vermekten kaçınıyoruz çünkü bu danışanın hayatının sorumluluğunu almasını engelleyen bir durum. Özellikle sizin durumunuzda olan danışanlar zaten tavsiye almaya daha meyilli oluyor, başkalarının önerdiklerini yapmak, direkt yönelmek daha kolay geliyor. Ama psikologun verdiği yanlış bir tavsiye de "Aaa bak sen dedin bana bunu ondan hayatım kötü oldu"ya dönüşebiliyor. Danışanın hayatını psikolog yaşayamaz. Bizim yaptığımız daha çok gözünün önünde olanı ona göstermek, onun da çözümü bulması oluyor. "Aaa ben bunu nasıl düşünemedim, hiç bu açıdan bakmamıştım"ı sağlamaya çalışıyoruz.

astoria , psikolog bana ne derse onu yapıyorum. Hala kendi kararlarımı kendim veremiyorum. Başım çok sıkıştığında mail atıyorum ben çok zor durumdayım diye hemen bana ne yapacağımi söylüyor. Ben de onun dediğini yapıp hayatımı yoluna sokuyorum. Bazen çok zorlaniyorum.

Mesela haftaya cuma temizlikçi gelecek. Bana hic is yapmamami diğer odaya geçip ayaklarımı uzatıp kitap okumami söyledi. Şimdi bunu yapmak benim için çok zor. Kadın orda benim evimi temizleyecek çok zorlanacak ama ben ona cay bile dökmeyeceğim. Kendi çayını kendi demleyecek. Şimdiden kendimi hazırlıyorum elimi sürmeyeceğim hicbir işe. Hepsini kendi yapmalı diye. Sonuçta para ödüyorsun ve kendini ödüllendirmek için eve yardımcı alıyorsun o yüzden kendine eziyet edip kovasını değiştirme dedi.

Böyle işte
 
bence bi psikiyatra gidin.

kibirli ol diyen psikolog mantıklı gelmedi bana.

ben de dün mesela doktoruma kötü olaylardan etkilendiğim için üzüldüğümü etkilenmek istemediğimi söyledim. bana etkilenmemenin anormal olduğunu saykopatların duygu hissetmediğini söyledi. zamanla alışırsın dedi. öyle olunca rahatladım hatta kafamda daha az takacak bir yere oturdu basit mevzular.

siz de biraz daha takmamaya çalışın.
 
Önceden bende senin gibiydim sesimi çıkaramazdım haklı da olsam. Nasıl yaptım bilmiyorum ama son zamanlarda her konuda kendimi ifade ediyorum. Geçen sene bitane temizlikçi almıştım eve,ev yeni yapı inşaattan yeni çıkmış bir ev,banyonun fayanslarını özellikle silmesi gerektiğini söyledim ve eve geldiğimde toz içindeydi. Normalde arayıp söylemez ben yapardım,ama kadını aradım bu banyonun hali ne buraya dokunulmamış bile dedim. Kadın yaptım filan dedi tekrar telafi ederim dedi ama ben yine de hayır yapılmamış ben bıraktığım gibi burası dedim ve banyo küçücük,iki kişi girdik demişti.
Hiç yapmayacağım şeyi yine gecen yaz yaptım ve eski ev sahibimi şikayet etmek için polise gittim. Ve ettim de. Ben bu şekilde daha memnunum kendimden çünkü eskiden gerçekten saf ve pasiftim,birine birşey yapmiyim zarar vermiyim diye dıdısının dıdısını düşünüyordum. Daha dün çok yakın bir arkadaşım bana saçma bir kelime kullandı diye bu şekilde konuşamazsın haddini bil dedim. Ki 11 yıllık arkadaşıma hep susmuşumdur :)
Kibirli miyim şimdi ben yoksa hakkımı mı arıyorum? Eğer kibirliysem de gayet memnunum.

Nasıl bu kıvama geldiniz. Bana da tarif verin
 
Nasıl bu kıvama geldiniz. Bana da tarif verin

Sanırım benimki çok birikmişlikten kaynaklanıyor. Yani bu kıvama geldiğimin farkında bile değildim. Sanırım sessiz kalmaktan sıkıldığımı fark ettim ve kendimi değiştirmeye başladım. Ki gerçekten pasif olmak çok kötü birşey ben karşımda ki insan üzülmesin kırılmasın diye çok empati yapan biriydim,ama artık arkadaşlarımı bile seçecek,görüşmek istemediğim insanlarla görüşmeyi kesecek kıvama geldim. Bikere adım atman yeterli olacaktır,sende zaten adımını atmışsın hocayı şikayet ederek:) bundan sonra devamı gelecektir. Ve gelsin de.Sonra zaten hayat felsefen gibi olucak kibirli olmak :))
 
Back
X