İnsilün direnci olabilirGelecek hafta gideyim. Aklımda yoktu çünkü dediginiz gibi duygularımı bastırabiliyordum ama siz yazınca mantıklı geldi. Bir de Dahiliyeye gitmeliyim. Yemek yerken insanın şekeri düşer mi? Hemen yemekten sonra tatlı tüketmek istiyorum
O kadar aşırı kilo fazlanız yokki bence siz annenizi onlara karşı savunup dile getirdiğiniz için size cephe almışlar kilo bahanesiyle size laf sokuyorlar üzmek için kim boyuna göre ideal kilosundaki 3, 5 kilo fazlalığı çoğu kadın da var siz sinir olun diye yapıyorlar bunu sizde takmayın kilo vermeye çalışın ama öyle ciddi boyutta kilolu değilsiniz duymamazlıktan gelin insanların eleştirilerine takarsanız kilo olmasa başka şekilde yorum yapıp laf sokarlar tıkayın kulaklarınızı olsun bitsinMerhaba herkese. Az çok birbirimizi tanıyoruz. Kısaca ben 23 yaşındayım boyum 155 kilom 62. Üniversite okuyorum ve ciddi anlamda zorlaniyorum. Zayıflamak için gerekli tıbbi bilgiye sahibim fakat diyet yaparken saf şekere alışkın olduğum için tam buğday ekmeği meyve gibi besinlerden alınan şeker bana yetmiyor. Çok sinirli ve gergin oluyorum. Oturup ağlıyorum. Psikolojik olarak çöküyorum. Ama gönlümce yiyince benden neşelisi yok.
Eşimden ayrıldıktan sonra ve ayrılmadan önceki dönemde çok fazla stres yaşadım. Eşimle tanıştığımda 45 kiloydum. Buluştuğumuz zamanlarda etkinliğimiz buluşup yemek yemek olmuştu. Ve 52 kiloya yükseldim. Evlendim ve 55 kilo oldum. Ayrılık sürecinde ise 62 kiloya yükseldim. Toplamda 3 senede 17 kilo aldım. 45 kilo biri için kilomun %40 ı kadar almışım demek oluyor.
Biz baska sehirde oturuyoruz ve annem yazlari 1 ay anneanneme bakmaya geliyor. Ve yaz tatilinde malum akrabalarim karnına bak göbeğin çıkmış. Popon kocaman olmuş diye tabiri caizse sözlü taciz uyguluyor. Ve bir kere söylemek falan değil 3 saatlik bir oturmada 5 kere benim fiziğim konuşuluyor. Artık hepsine patladım. Ama buna rağmen rahatsız etmeye devam ediyorlar. Gerçekten bir küfür etmedigim kaldı. Kendi çocuklarından örnekler verdim. Fiziklerine laf ettim. Fiziğimi yüzüme vuranlar ben mezun olunca işimiz düştü diye sakın gelmeyin dedim. Gülüyorlar ben anlayamiyorum.
Benim yaşadığım stresten sonra aslında bir miktar kilo almak normal. Kilo vermeyi de arada düşünüyordum ama yine de psikolojik acıdan hassas olduğumdan acele etmedim. Ama bu sözlü taciz olayları beni çok üzüyor.
Görüşmek istemiyorum ama annem anneanneme bakmaya geliyor ve annem tek başına çok zavallı. Kendini savunamıyor. Ben yanında olmasam çiğ çiğ yerler. Ben ona destek olmak için geliyorum. Bana gerçekten ihtiyacı var. Akrabalar (6 teyzem var) yanlarında oturmamama rağmen çay falan getirirken söyleyeceklerini söyleyip beni üzüyorlar.
Benim artık basiretim bağlandı. Çaresizim yorumsuzum. Bana akıl verin.
sizde dönün kendi poponuza bakın derdim ben olsam.Kafayimi yemişler nedir.Geçen çok sevdiğim arkadışım yurt dışından bana geldi.Kilo almış herkes çok kilo almışsın diyor bana dedi öyle ama deyil mı sence de dedi ben hiç yorum bile yapmadım halbuki görür görmez 10 15 kilo aldığı belli dikkat edersin dedim sadece ısrarla çok kilo aldım dese de ben demedim bu seferde yıllar geçtikçe alınıyor kilo dedim.O sizin akrabalar beni görseler ne diyecekler acabaEn Çok sorun çıkaran teyzemin kızı 1 sene önce doğum yaptı ve kiloları olduğu gibi duruyor. ... ablam ne zaman doğuracak göbek aynen duruyor ona da söyle dedim. Ona hep sölüyorum ama herşeyi yiyor hiç veremez diyor. 15 dk sonra ay eliiif poponda kocaman demeye devam ediyor
Bende önce hastalık ve daha sonra 4 ay evlı kaldıktan sonra boşandım.Senı çok ıyı anlıorum.20 kilo aldım.82 lere cıkmıştım.1 yıl boyunca rejım spor elımden gelenı yaptım.70 kiloyum.Halada kılo ver dıolar.Yaşadıklarımızı kımse bılmıo.Ben aglayıp uyuyodum.Uyanınca çikolata yiyodum.Anlamıolarsa zorlama kendıjı.Allah sıze ınsallah yasadıklarımı yasatmaz deyın.Onlar ıcın deılde kendınız ıcın zayıflayın.Merhaba herkese. Az çok birbirimizi tanıyoruz. Kısaca ben 23 yaşındayım boyum 155 kilom 62. Üniversite okuyorum ve ciddi anlamda zorlaniyorum. Zayıflamak için gerekli tıbbi bilgiye sahibim fakat diyet yaparken saf şekere alışkın olduğum için tam buğday ekmeği meyve gibi besinlerden alınan şeker bana yetmiyor. Çok sinirli ve gergin oluyorum. Oturup ağlıyorum. Psikolojik olarak çöküyorum. Ama gönlümce yiyince benden neşelisi yok.
Eşimden ayrıldıktan sonra ve ayrılmadan önceki dönemde çok fazla stres yaşadım. Eşimle tanıştığımda 45 kiloydum. Buluştuğumuz zamanlarda etkinliğimiz buluşup yemek yemek olmuştu. Ve 52 kiloya yükseldim. Evlendim ve 55 kilo oldum. Ayrılık sürecinde ise 62 kiloya yükseldim. Toplamda 3 senede 17 kilo aldım. 45 kilo biri için kilomun %40 ı kadar almışım demek oluyor.
Biz baska sehirde oturuyoruz ve annem yazlari 1 ay anneanneme bakmaya geliyor. Ve yaz tatilinde malum akrabalarim karnına bak göbeğin çıkmış. Popon kocaman olmuş diye tabiri caizse sözlü taciz uyguluyor. Ve bir kere söylemek falan değil 3 saatlik bir oturmada 5 kere benim fiziğim konuşuluyor. Artık hepsine patladım. Ama buna rağmen rahatsız etmeye devam ediyorlar. Gerçekten bir küfür etmedigim kaldı. Kendi çocuklarından örnekler verdim. Fiziklerine laf ettim. Fiziğimi yüzüme vuranlar ben mezun olunca işimiz düştü diye sakın gelmeyin dedim. Gülüyorlar ben anlayamiyorum.
Benim yaşadığım stresten sonra aslında bir miktar kilo almak normal. Kilo vermeyi de arada düşünüyordum ama yine de psikolojik acıdan hassas olduğumdan acele etmedim. Ama bu sözlü taciz olayları beni çok üzüyor.
Görüşmek istemiyorum ama annem anneanneme bakmaya geliyor ve annem tek başına çok zavallı. Kendini savunamıyor. Ben yanında olmasam çiğ çiğ yerler. Ben ona destek olmak için geliyorum. Bana gerçekten ihtiyacı var. Akrabalar (6 teyzem var) yanlarında oturmamama rağmen çay falan getirirken söyleyeceklerini söyleyip beni üzüyorlar.
Benim artık basiretim bağlandı. Çaresizim yorumsuzum. Bana akıl verin.
Rica ederim . Çok mantıklı ve yerinde bir cevap olur bence de kesinlikle öyle yapınTeyzecim çok kilo aldığım için randevu alamıyormuşum diyeyimkonuşmak iyi geldi tesekkur ederim
Aslinda abartilacak bi kilon yok saglik acisindan. Baskalarinin ne dedigine takilma aynanin karsisinda kendini 45 kilo gormek istesen zaten verirsin o kiloyu baskalarinin istemesi degil senin istemen onemli zayflamayiMerhaba herkese. Az çok birbirimizi tanıyoruz. Kısaca ben 23 yaşındayım boyum 155 kilom 62. Üniversite okuyorum ve ciddi anlamda zorlaniyorum. Zayıflamak için gerekli tıbbi bilgiye sahibim fakat diyet yaparken saf şekere alışkın olduğum için tam buğday ekmeği meyve gibi besinlerden alınan şeker bana yetmiyor. Çok sinirli ve gergin oluyorum. Oturup ağlıyorum. Psikolojik olarak çöküyorum. Ama gönlümce yiyince benden neşelisi yok.
Eşimden ayrıldıktan sonra ve ayrılmadan önceki dönemde çok fazla stres yaşadım. Eşimle tanıştığımda 45 kiloydum. Buluştuğumuz zamanlarda etkinliğimiz buluşup yemek yemek olmuştu. Ve 52 kiloya yükseldim. Evlendim ve 55 kilo oldum. Ayrılık sürecinde ise 62 kiloya yükseldim. Toplamda 3 senede 17 kilo aldım. 45 kilo biri için kilomun %40 ı kadar almışım demek oluyor.
Biz baska sehirde oturuyoruz ve annem yazlari 1 ay anneanneme bakmaya geliyor. Ve yaz tatilinde malum akrabalarim karnına bak göbeğin çıkmış. Popon kocaman olmuş diye tabiri caizse sözlü taciz uyguluyor. Ve bir kere söylemek falan değil 3 saatlik bir oturmada 5 kere benim fiziğim konuşuluyor. Artık hepsine patladım. Ama buna rağmen rahatsız etmeye devam ediyorlar. Gerçekten bir küfür etmedigim kaldı. Kendi çocuklarından örnekler verdim. Fiziklerine laf ettim. Fiziğimi yüzüme vuranlar ben mezun olunca işimiz düştü diye sakın gelmeyin dedim. Gülüyorlar ben anlayamiyorum.
Benim yaşadığım stresten sonra aslında bir miktar kilo almak normal. Kilo vermeyi de arada düşünüyordum ama yine de psikolojik acıdan hassas olduğumdan acele etmedim. Ama bu sözlü taciz olayları beni çok üzüyor.
Görüşmek istemiyorum ama annem anneanneme bakmaya geliyor ve annem tek başına çok zavallı. Kendini savunamıyor. Ben yanında olmasam çiğ çiğ yerler. Ben ona destek olmak için geliyorum. Bana gerçekten ihtiyacı var. Akrabalar (6 teyzem var) yanlarında oturmamama rağmen çay falan getirirken söyleyeceklerini söyleyip beni üzüyorlar.
Benim artık basiretim bağlandı. Çaresizim yorumsuzum. Bana akıl verin.
Allah yardımcınız olsun, kilonuzda hiçbir şey yok o ayrı da, olsaydı bile bu kimseyi ilgilendirmezdi tabi ki, maalesef çevrede bu tarz hadsiz insanlar çok fazla, onlara ne söylesek anlayacak kapasitede değillerdir eminim. İyi ki geçici süre görüşmek zorunda kaldığınız akrabalarmış bunlar da.Merhaba herkese. Az çok birbirimizi tanıyoruz. Kısaca ben 23 yaşındayım boyum 155 kilom 62. Üniversite okuyorum ve ciddi anlamda zorlaniyorum. Zayıflamak için gerekli tıbbi bilgiye sahibim fakat diyet yaparken saf şekere alışkın olduğum için tam buğday ekmeği meyve gibi besinlerden alınan şeker bana yetmiyor. Çok sinirli ve gergin oluyorum. Oturup ağlıyorum. Psikolojik olarak çöküyorum. Ama gönlümce yiyince benden neşelisi yok.
Eşimden ayrıldıktan sonra ve ayrılmadan önceki dönemde çok fazla stres yaşadım. Eşimle tanıştığımda 45 kiloydum. Buluştuğumuz zamanlarda etkinliğimiz buluşup yemek yemek olmuştu. Ve 52 kiloya yükseldim. Evlendim ve 55 kilo oldum. Ayrılık sürecinde ise 62 kiloya yükseldim. Toplamda 3 senede 17 kilo aldım. 45 kilo biri için kilomun %40 ı kadar almışım demek oluyor.
Biz baska sehirde oturuyoruz ve annem yazlari 1 ay anneanneme bakmaya geliyor. Ve yaz tatilinde malum akrabalarim karnına bak göbeğin çıkmış. Popon kocaman olmuş diye tabiri caizse sözlü taciz uyguluyor. Ve bir kere söylemek falan değil 3 saatlik bir oturmada 5 kere benim fiziğim konuşuluyor. Artık hepsine patladım. Ama buna rağmen rahatsız etmeye devam ediyorlar. Gerçekten bir küfür etmedigim kaldı. Kendi çocuklarından örnekler verdim. Fiziklerine laf ettim. Fiziğimi yüzüme vuranlar ben mezun olunca işimiz düştü diye sakın gelmeyin dedim. Gülüyorlar ben anlayamiyorum.
Benim yaşadığım stresten sonra aslında bir miktar kilo almak normal. Kilo vermeyi de arada düşünüyordum ama yine de psikolojik acıdan hassas olduğumdan acele etmedim. Ama bu sözlü taciz olayları beni çok üzüyor.
Görüşmek istemiyorum ama annem anneanneme bakmaya geliyor ve annem tek başına çok zavallı. Kendini savunamıyor. Ben yanında olmasam çiğ çiğ yerler. Ben ona destek olmak için geliyorum. Bana gerçekten ihtiyacı var. Akrabalar (6 teyzem var) yanlarında oturmamama rağmen çay falan getirirken söyleyeceklerini söyleyip beni üzüyorlar.
Benim artık basiretim bağlandı. Çaresizim yorumsuzum. Bana akıl verin.
Bazen tek çocuk yapip bırakmakla doğru bir karar verdiğimi düşünüyorum ne kadar cok akraba o kadar cok atışmaca....sen nedersen de onlar terbiyesizligine devam edecek gibi görünüyor....işin kalp kırmak günah kısmını da nasil düşünmüyorlar müslüman ulkemizde anlamıyorum insanlar bu tarz seyler yaparkenMerhaba herkese. Az çok birbirimizi tanıyoruz. Kısaca ben 23 yaşındayım boyum 155 kilom 62. Üniversite okuyorum ve ciddi anlamda zorlaniyorum. Zayıflamak için gerekli tıbbi bilgiye sahibim fakat diyet yaparken saf şekere alışkın olduğum için tam buğday ekmeği meyve gibi besinlerden alınan şeker bana yetmiyor. Çok sinirli ve gergin oluyorum. Oturup ağlıyorum. Psikolojik olarak çöküyorum. Ama gönlümce yiyince benden neşelisi yok.
Eşimden ayrıldıktan sonra ve ayrılmadan önceki dönemde çok fazla stres yaşadım. Eşimle tanıştığımda 45 kiloydum. Buluştuğumuz zamanlarda etkinliğimiz buluşup yemek yemek olmuştu. Ve 52 kiloya yükseldim. Evlendim ve 55 kilo oldum. Ayrılık sürecinde ise 62 kiloya yükseldim. Toplamda 3 senede 17 kilo aldım. 45 kilo biri için kilomun %40 ı kadar almışım demek oluyor.
Biz baska sehirde oturuyoruz ve annem yazlari 1 ay anneanneme bakmaya geliyor. Ve yaz tatilinde malum akrabalarim karnına bak göbeğin çıkmış. Popon kocaman olmuş diye tabiri caizse sözlü taciz uyguluyor. Ve bir kere söylemek falan değil 3 saatlik bir oturmada 5 kere benim fiziğim konuşuluyor. Artık hepsine patladım. Ama buna rağmen rahatsız etmeye devam ediyorlar. Gerçekten bir küfür etmedigim kaldı. Kendi çocuklarından örnekler verdim. Fiziklerine laf ettim. Fiziğimi yüzüme vuranlar ben mezun olunca işimiz düştü diye sakın gelmeyin dedim. Gülüyorlar ben anlayamiyorum.
Benim yaşadığım stresten sonra aslında bir miktar kilo almak normal. Kilo vermeyi de arada düşünüyordum ama yine de psikolojik acıdan hassas olduğumdan acele etmedim. Ama bu sözlü taciz olayları beni çok üzüyor.
Görüşmek istemiyorum ama annem anneanneme bakmaya geliyor ve annem tek başına çok zavallı. Kendini savunamıyor. Ben yanında olmasam çiğ çiğ yerler. Ben ona destek olmak için geliyorum. Bana gerçekten ihtiyacı var. Akrabalar (6 teyzem var) yanlarında oturmamama rağmen çay falan getirirken söyleyeceklerini söyleyip beni üzüyorlar.
Benim artık basiretim bağlandı. Çaresizim yorumsuzum. Bana akıl verin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?