kimse beni takmıyor bıktım artık!!!

ya konuşurken bile ses tonum değişiyor sonra diyorum ki bu ses benden mi çıktı bu ne böyle sanki kendimi dışardan seyrediyormuş hissine kapılıyorum çok çok berbat bi duygu:(((
 
Sevgili Doktorol,

Şimdi burda biz ne desek ne yazsak sadece yüzeysel ve geçici bir dinlence olur.

Birçoğumuzda en eksik olan duygu DEĞERLİLİK VE YETERLİLİK....Tüm anlattıklarının şikayetlerinin altında yatan noksan olan duygularımız.

1.Öncelikle BENCİ olacaksın.Bencil değil.Beni seveceksin.Sen seveceksin.Kendini seveceksin.Şimdi nasıl ama diyorsun....Tam şu anda Kendimi seviyorum ve onaylıyorum.demeyı denesene..

2.tüm anlattıklarından yansıyan KABUL GÖRME VE ONAYLANMA ihtiyacın.Hepimizin en temel ihtiyacı.Kabul edilmek...

Arkadaşınla yaşadığın sıkıntının altında yatanda kendının önemsenmediğni hissetmen.

Duygu.Düşünce .Davranış....zihinmiz bu şekılde işler.Önce duygu gelir.örnekleyelim.arkadaşın sana haber vermeden gitti.bir his oluştu sende.Nedir ?seni önemsemedi.daha sonra düşünce..Düşündün.Ne oluyorda bana bunu yapıyor.Sonra davranış.Peki şimdi nasıl davranmalıyım..bu zihin böyle uzatır ve gider...

Benim sana tavsiyem ,bu konularla ilgili bolca kitap okuman.İçten çözüme ulaşman.Ruhsal gelişim kitapları kişisel gelişim kitapları bunlardan kesinlikle fayda sağlarsın.

Her gün kendini keşfeder ve sorunun köküne inerek çözümü kendin bulursun.En kalıcı ve sana fayda sağlayan emin ol bu yöntem.

Mutlaka son derce zeki ve başarılı birisin.Sen kendini takdir edersen herkeste aynısını yapar.Sen kendine nasıl davranırsan herkes aynen öyle davranır.
Evren Bumerang yasasıyla işler.Gönderdiğin herşey enınde sonunda sana geri gelir.Sevgi ve güzellik yolla ve dönsün sana.

Sevgiyle Kal doktorol.:1:
bana kitap önerisinde bulunabilir misin peki aledax????????
 
çevremde umursanmayan,dedikleri önemsenmeyen,saçma sapan bi insanım.ne konuşmasını biliyorum ne de nerde oturup kalkmasını.ot gibi büyütmüşler beni.arkadaşlarım bana saygı göstermiyor.rahatsız oluyorum ama bi yandan da kendimden nefret ediyorum.çünkü ben yeni tanıştığım bi insana hemen kendimi açıyorum onu önemsiyorum o da sığ gördüğü dereyi geçiyor.laf sokamam,espri yapamam beni kim yanında niye istesin diye düşünüyorum hep.kendimi açıyorum sonra da beni kabullensin diye olmadığım biri gibi davranıyorum.ama elimde olmadan doğal bi reflex sanki hiç düzeltemedim bu huyumu.1.sınıftan beri arkadaşlarımın bana tepkisi konuşması aynı her sene. mesafeli çok yanaşmak istemeyen samimiyet kurmak istemeyen insanlar..her sene senaryo aynı:(yeter bıktım...bıktım kendimden de o davranışlardan da...ne yapcam kendimi nasıl düzeltirim nasıl geliştiririm bi yardım edin üniveresitedeyim tıp 1.sınıf.evde kalıyorum ya iki kız var biride benimle aynı okulda beni öyle bi takmıyo ki okadar çok şey paylaşmış olmamıza rağmen ben onun yanında olmaktan nefret ediyorum ya.ama el mecbur.aynı evdesin aynı fakültedesin...bugün mesela anltıyorum olayı tamı tamına.
aynı sınıfta pratik dersimiz var dersten önce çıkıyor bi başka arkadaşıyla. aynı evdeyiz ya bana hiç haber vermeden çıkmış gitmiş.bi geldim arkadaşı da yanında masada oturmuş yemek yiyorlar."ya sen nerdesin ben seni göremedim"dedi en azından ara ben çıktım de yada mesaj at dimi?ben de dedim ki aynı sınıftayız nasıl göremedin bilmem.arayabilirdin beni
ama hata bende insanlara nasıl davranılması gerektiğini bilmiyorum ben öğrenemiyorum da bi türlü.kimsenin sevgisini geç saygısını kazanamıyorum daha.ne yapcam nasıl düzeltirim kendimi ya da onların davranışını ya bi yol gösterin bana yalvarıyorum bıktım!!!nolur....:(((

bence kendin gibi ol.böyle daha çok arkadaş bulursun.en azından sana gelen seni olduğun gibi seven bilen kişiler olur.
he bu arada asla ama asla kimseye kolay kolay açılma.sır verme.gün gelir verdiğin ufak bi sır konuştuğun ufak bi anı döner dolaşır sana vurur.kimseye güven olmaz.o yüzden rahat ol.kimseyede açılma
 
bence kendin gibi ol.böyle daha çok arkadaş bulursun.en azından sana gelen seni olduğun gibi seven bilen kişiler olur.
he bu arada asla ama asla kimseye kolay kolay açılma.sır verme.gün gelir verdiğin ufak bi sır konuştuğun ufak bi anı döner dolaşır sana vurur.kimseye güven olmaz.o yüzden rahat ol.kimseyede açılma

okulda 1 arkadaşım var onunla çok rahatım kendim gibiyim ama bu kızın yanında ders bile dinleyemez haldeyim çok rahatsız ediyor beni bi şey söyler ben yine aynı evdeyiz gece gündüz beraberiz diye alttan alıyorum herşeyi kısaca ondan bi an evvel uzaklaşmam lazım önerin var mı bunu nasıl yaparım bana kalsa pat diye keserim ma bunun da bi yolu yordamı vardır muhakkak??
 
okulda 1 arkadaşım var onunla çok rahatım kendim gibiyim ama bu kızın yanında ders bile dinleyemez haldeyim çok rahatsız ediyor beni bi şey söyler ben yine aynı evdeyiz gece gündüz beraberiz diye alttan alıyorum herşeyi kısaca ondan bi an evvel uzaklaşmam lazım önerin var mı bunu nasıl yaparım bana kalsa pat diye keserim ma bunun da bi yolu yordamı vardır muhakkak??

aynı eve olman onunla ilişkili olmanı gerektirmez.bence o nasıl sana yokmuşun gibi davranıyrsa sende ona o yokmuş gibi davran.hayatına bak yaşamana bak.eve kız arkadaşlarını davet et.onlarla vakit geçir.illa onunla iletişimde olmak ilgilenmek konuşmak zorunda değilsinki.o konuşunca he ..he.. deyip geçersin o da zamanla farkı anlar.ya konuşur senle yada konuşmaz ama en azından sen rahat olursun :34:
 
aynı eve olman onunla ilişkili olmanı gerektirmez.bence o nasıl sana yokmuşun gibi davranıyrsa sende ona o yokmuş gibi davran.hayatına bak yaşamana bak.eve kız arkadaşlarını davet et.onlarla vakit geçir.illa onunla iletişimde olmak ilgilenmek konuşmak zorunda değilsinki.o konuşunca he ..he.. deyip geçersin o da zamanla farkı anlar.ya konuşur senle yada konuşmaz ama en azından sen rahat olursun :34:

bi de biriyle ilk kez görüştüğümde nası davranmam gerektiğini nasıl konuşmam gerektiğini bilsem o iş daha kolay olurdu konuşucak bi şey bulamayım kendimi açıp zayıf noktalarımı farkettirmezdim. böyle çok soru sordum nolıur kusruma bakma...
 
bi de biriyle ilk kez görüştüğümde nası davranmam gerektiğini nasıl konuşmam gerektiğini bilsem o iş daha kolay olurdu konuşucak bi şey bulamayım kendimi açıp zayıf noktalarımı farkettirmezdim. böyle çok soru sordum nolıur kusruma bakma...

yok esteğfirullah :) nasıl davranmak bulunduğun ortama ve sohbete göre değişir.buna göre açacağın sohbet konusunu bulursun :34: mesela ilgi alanlarının olduğu ortamlara gir.böylece konuşucak daha çok konu ve arkadaş bulursun.zamanla çevrende çoğalır emin ol :1:
 
okulda 1 arkadaşım var onunla çok rahatım kendim gibiyim ama bu kızın yanında ders bile dinleyemez haldeyim çok rahatsız ediyor beni bi şey söyler ben yine aynı evdeyiz gece gündüz beraberiz diye alttan alıyorum herşeyi kısaca ondan bi an evvel uzaklaşmam lazım önerin var mı bunu nasıl yaparım bana kalsa pat diye keserim ma bunun da bi yolu yordamı vardır muhakkak??

bak işte sorun burda sen alttan alıyorsun ama onun umrunda değil.
niye sen hep alttan alan olasın ki
aynı onun davrandığı gibi davranmalısın
 
yok esteğfirullah :) nasıl davranmak bulunduğun ortama ve sohbete göre değişir.buna göre açacağın sohbet konusunu bulursun :34: mesela ilgi alanlarının olduğu ortamlara gir.böylece konuşucak daha çok konu ve arkadaş bulursun.zamanla çevrende çoğalır emin ol :1:

çok sağol sarımeleğim :) :)
 
aslında yazdıklarını şöyle bir okuyunca sosyofobik gibi duruyorsun tabi pskiyatris/psikolog değilim bilemem yanlış yönlendirmek istemem:26:ama bende var ordan çıkarım yaptım..bi uzmanla görüşebilirsin bence , ben bu şekilde aşmıştım.
 
aslında yazdıklarını şöyle bir okuyunca sosyofobik gibi duruyorsun tabi pskiyatris/psikolog değilim bilemem yanlış yönlendirmek istemem:26:ama bende var ordan çıkarım yaptım..bi uzmanla görüşebilirsin bence , ben bu şekilde aşmıştım.

bence dde çünkü sanki çevremdekilerin hepsi benden daha zeki ağızları daha iyi laf yapar bana bi şey söylerler korkusuyla pek konuşmamayı tercih ediyorum.mesela yemekte herkes konuşuyor ben bi şey söyleyince de sessizlik oluyor anlamaya çalışıyorlatr acaba komik bişe mi söyledi yoksa ciddi bi yorum mu yaptı diye.ben de bu tepkiyle karşılaşmamak için ne evde ne okulda doğru dürüst konuşabiliyorum korku korku korku başka bişey yok!
 
bence dde çünkü sanki çevremdekilerin hepsi benden daha zeki ağızları daha iyi laf yapar bana bi şey söylerler korkusuyla pek konuşmamayı tercih ediyorum.mesela yemekte herkes konuşuyor ben bi şey söyleyince de sessizlik oluyor anlamaya çalışıyorlatr acaba komik bişe mi söyledi yoksa ciddi bi yorum mu yaptı diye.ben de bu tepkiyle karşılaşmamak için ne evde ne okulda doğru dürüst konuşabiliyorum korku korku korku başka bişey yok!

ben eskiden burada yorum yapmaya bile çekinirdim yanlış bişey mi söylerim, benim hakkımda neler düşünürler diye..derslerde cevabını bildiğim soruları bile cevaplayamaz çekinirdim ama beni evde bir görsen tam tersi, konuşkan cana yakın hayat dolu... hayatı ben kendime zindan ediyormuşum.şimdi sende aynısını yapıyorsun.gerçekten bir uzmanla görüş faydasını görürsün.eminim seninde ağzın çok iyi laf yapıyor, her şeye verecek bir cevabın var ama olumsuz düşüncelerden sıyrılıp gösteremiyorsun asıl kişiliğini.
 
Samimi ,sıcak buldukarınla muhatap ol...
Herkesle samimi olmak zorunda değilsin ben burnu havada,kendini bişey zannedenlerle öyle konuşmam kolay muhatap olmam....
Kendin gibilerle samimiyet kur kişi sana nasıl davranıyorsa öyle davran yok mu sayıyor sende öyle davran eğerki samimi sıcak bulduğun kişi yapıyorsa sebebini sor kalbi kırılmıştır belki eğer düzelmezse üsteleme....
 
sağolun zekisin filan demişsiniz ama ben kendim için hiç öyle düşünmüyorum.konuşurken kekeleye kekeleye konuşmaktan,ne konuştuğumu bilmemekten konuşamıyorum bile.böyle sosyal çevrede ne konuşulur ne yapılır bilmem ot gibiyim resmen.arkadaşımla baş başa bi yere gitsek diye düşünüyorum ne konuşcaz yani sohbet oluşur mu ilerler mi karşımdaki benden sıkılır yanıma yanaşmak istemez.hep korku hep korku gelecekle ilgili kafamda kurup duruyorum.

aslında bunları düşündüğün için bişi bulamıyosun konuşmaya sen olduğun gıbı kal senınle arkadaşlık edecek olanda senı olduğun gıbı kabul etsın
 
şimdi aynı evdeyiz aramızda bi soğukluk oldu bugün ama her sabah okul a beraber gidiyoruz ve ben uyandırıyorum onu. artık onu n yanında olmak bile zor geliyor.yarın tek başıma gitmeyi düşününüyorum okula ama bu şekilde ben resti çekmiş oluyorum onun da bunu umursayacağı yok zannetmiyorum çünküü evde benim dışımda herkesle arası iyi.yokluğumu farketmez bile.ne yapmalıyım sence nerden başlayayım??????bu takmama komple görmezlikten gelme mi olsun yoksa nasıl olsun?bu arada çok sağol biraz rahatlattın yazdıklarınla beni!
Simdi ayni evde yasiyorsunuz aniden fazla soguk davranma.Iste sabah onu uyandirdigin kahvalti ederken sen simdi kesin onunla iletisim fln kurmaya calisiyorsun ama bunu yapma.Birak o sana birseyler sorsun.Ne sorarsa sorsun kisa cevaplar ver sanki hic konusmak istemiyormussun gibi yap yani bir tavir koy ona karsi,incindigini belli et.O simdi belki hemen umursamicak senin böyle davranmani "Kafasina birseyler fln dustu kizin herhalde aman yarin yine ayni kiz olur :D Ister konussun ister konusmasin cokta umrumda sanki" der. Okulda flnda kendin takil yanina fln gitme fazla birak farkinavarsin yoklugunun.Sen 3-4 gun böyle devam onlar her kimse senin yoklugunu farketmeseler bile birileri mutlaka farkedicek,sen onlarla genelde takildigin icin onlara seni soracaklar."Nerde sizinle takilan o kiz,artik takilmiyor galiba sizle"diye sorarlar o kizlarda "bilmiyoruz.Harbiden nolmus bu kiza sanki son zamanlarda bir gariplik var"diye merak etmege baslarlar belki onlar hepsi degilde birileri senle yanlizken sanki senin bu davranislarini farketmiyor gibi yapar ama caktirmadan senden bir söz almaya calisir.Genelde öyle oluyor.Bir zamanlar bende nerdeyse okulda tipki degilde seninkine benzer bir durumdayim.Sonra kimseyi takmadim bazen okuldan kayboluveriyordum hatta bir yakin arkadasim vardi ona bile birsey anlatmiyordum ve VALLAH bir baktim tum okul demiyimde yalan olur nerdeyse tum sinif beni merak eder oldu.Her gun okula geldigim zaman yakin arkadasim dun o bu bana geldi seni sordu derdi.Arada sirada sinif arkadaslarim bana gelir sanki hic birseyden haberleri yokmus farkinda degilermis gibi yapar birseyler ögrenmeye calisirdilar.Fbde birsey yazdigim zaman onu bile ben olmadigim zaman konusurlardi.Yakin arkadasim "Ay nolmus sana sende bir gariplik bendn ykin arkadasidan birseyler sakliyorsun inanmiyorum sana"derdi.VALLAH hic abartmiyorum bir ay nerdeyse gunun konusu oldum ben bile bu meraklari hosuma gtmesine ragmen bunalmistim artik merak konusu olmaktan.
 
Son düzenleme:
bence çok zekisin.senin gibi zeki kızlarla takılsaydım bende bir meslek sahibi olabilirdim.ben seninle arkadaş olurum hemde seve seve .ne zaman istersen dinlerimde seni .yeterki sen vazgeçme ayakta kal
 
çevremde umursanmayan,dedikleri önemsenmeyen,saçma sapan bi insanım.ne konuşmasını biliyorum ne de nerde oturup kalkmasını.ot gibi büyütmüşler beni.arkadaşlarım bana saygı göstermiyor.rahatsız oluyorum ama bi yandan da kendimden nefret ediyorum.çünkü ben yeni tanıştığım bi insana hemen kendimi açıyorum onu önemsiyorum o da sığ gördüğü dereyi geçiyor.laf sokamam,espri yapamam beni kim yanında niye istesin diye düşünüyorum hep.kendimi açıyorum sonra da beni kabullensin diye olmadığım biri gibi davranıyorum.ama elimde olmadan doğal bi reflex sanki hiç düzeltemedim bu huyumu.1.sınıftan beri arkadaşlarımın bana tepkisi konuşması aynı her sene. Mesafeli çok yanaşmak istemeyen samimiyet kurmak istemeyen insanlar..her sene senaryo aynı:(yeter bıktım...bıktım kendimden de o davranışlardan da...ne yapcam kendimi nasıl düzeltirim nasıl geliştiririm bi yardım edin üniveresitedeyim tıp 1.sınıf.evde kalıyorum ya iki kız var biride benimle aynı okulda beni öyle bi takmıyo ki okadar çok şey paylaşmış olmamıza rağmen ben onun yanında olmaktan nefret ediyorum ya.ama el mecbur.aynı evdesin aynı fakültedesin...bugün mesela anltıyorum olayı tamı tamına.
Aynı sınıfta pratik dersimiz var dersten önce çıkıyor bi başka arkadaşıyla. Aynı evdeyiz ya bana hiç haber vermeden çıkmış gitmiş.bi geldim arkadaşı da yanında masada oturmuş yemek yiyorlar."ya sen nerdesin ben seni göremedim"dedi en azından ara ben çıktım de yada mesaj at dimi?ben de dedim ki aynı sınıftayız nasıl göremedin bilmem.arayabilirdin beni
ama hata bende insanlara nasıl davranılması gerektiğini bilmiyorum ben öğrenemiyorum da bi türlü.kimsenin sevgisini geç saygısını kazanamıyorum daha.ne yapcam nasıl düzeltirim kendimi ya da onların davranışını ya bi yol gösterin bana yalvarıyorum bıktım!!!nolur....:(((

ot gibi olsan konusmasını bilmesen burda bunlarıda yazamazdın... Kendini gayet güzel ifade edebilmişsin. Sen önce kendine değer verki sanada değer versinler. Neden milletin tavırlar değer vermesi bukadar önemli ? Bak negüzel bölümünde harika ... Mesafeli ol sana nekadar yakın olurlarsa olsunlar mesafeni koru öyle herşeyini anlatma. Birinden yanlış görünce tepkini ver susma yada çekingen cevaplar verme. Ev arkdasında ne yapıyorsa yapsın sende kafana göre takıl
 
ya bunları yazrken bile önümden çok samimi olmasak da bi şeyler konuştuğum grup arkadaşım geçiyor göz göze geldik selam sabah yok!bende bu problem heralde ama asla kimseye ters bi hareketim olmaz kırılır mı yok gücenir mi diye sürekli düşünürüm ama bilmiyorum.neyse!
 
başkaları seni takmıyorsa sende onları takma. boşverrr. insanların işine yararsan iyisin yoksa yüzüne bile bakmıyorlar. onlarında eninde sonunda sana işleri düşer. sende bu sefer onları takmazsın.
 
Back
X