- 14 Ocak 2013
- 1.467
- 1.362
- 333
- Konu Sahibi CitirTurtam
-
- #1
3 aylık evliyim ve henüz bir arkadaş ortamı, bir çevre edinmedim. Komşularımın hiçbirini de tanımıyorum.
İşin garip tarafı, içimde öyle bir istek de yok. Sanki eşimden başka hiç kimseye ihtiyacım yok gibi. O benim hem eşim hem dostum hem babam hem abim hem kardeşim...kısaca o benim herşeyim. İstediğim gibi karşısında şakalaşırım, gülerim, bağırırım, çılgınca şarkı söylerim, şekilden şekile girerim, içimi dökerim, boş muhabbet ederim dedikodu falan. Arkadaşlar nasıl vakit geçiriyorsa aynı şekilde eşimle geçiriyorum
Bu durumdan o kadar mutluyum ve huzurluyum ki anlatamam. Gerçekten de bir arkadaşa dosta ihtiyaç duymuyorum, sadece eşim yanımda olsun o bana yeter. Sadece onu istiyorum.
Asosyal bir insan kesinlikle değilim. Bu yaşıma kadar gayet geniş bir arkadaş ortamına sahiptim ve hayatı dolu dolu yaşadım gezip tozup eğlenerek.
Bende bir anormallik mi var yoksa benim gibi düşünenler varmı aranızda? Yeni evli olduğum için mi böyle hissediyorum?
İşin garip tarafı, içimde öyle bir istek de yok. Sanki eşimden başka hiç kimseye ihtiyacım yok gibi. O benim hem eşim hem dostum hem babam hem abim hem kardeşim...kısaca o benim herşeyim. İstediğim gibi karşısında şakalaşırım, gülerim, bağırırım, çılgınca şarkı söylerim, şekilden şekile girerim, içimi dökerim, boş muhabbet ederim dedikodu falan. Arkadaşlar nasıl vakit geçiriyorsa aynı şekilde eşimle geçiriyorum
Bu durumdan o kadar mutluyum ve huzurluyum ki anlatamam. Gerçekten de bir arkadaşa dosta ihtiyaç duymuyorum, sadece eşim yanımda olsun o bana yeter. Sadece onu istiyorum.
Asosyal bir insan kesinlikle değilim. Bu yaşıma kadar gayet geniş bir arkadaş ortamına sahiptim ve hayatı dolu dolu yaşadım gezip tozup eğlenerek.
Bende bir anormallik mi var yoksa benim gibi düşünenler varmı aranızda? Yeni evli olduğum için mi böyle hissediyorum?