Annemin bir kocası var. Ben ünideyken evlendiler. Bir imam. Manevi bir kişilik yani. Ne zaman olsa da konuşsak ya yüzyüze ya da telefonda hani nasılsın iyi misin kısmından sonra hayatımızda önemli bir dönemden geçiyorsak “şu konuda duanı bekleriz” dersek hep bir iki saniye duraklayıp insallah diyor. Ama anlaşılıyor bize dua etmek istememesi. Hani “Tabiki oğlum/kızım Allah hakkınızda hayırlısını versin “ tarzı bir yaklaşımı yok. Biz ona baba derken…
Onun haricinde evlerine gittiğimizde falan iyi ya da kötü diyemem normal davranıyor. Ama bize dua etmek istemiyor çok belli :) Bu durumun iki sebebi olabilir birincisi siyasi görüşlerimiz farklı ikincisi de oğlu benimle olmak istedi zamanında ben istemedim bundan haberleri var. Ama yıllar önceydi bu durum. Su da olabilir ben anneme mütemadiyen kargo gönderiyorum onun çocukları biraz soğuk annemin de bu duruma laf ettiğine şahit oldum uyardım annemi. Yani bak benim kızım söyle yapıyor böyle yapıyor senin çocukların hiçbiryer yapmıyor habire para istiyor diyordu. Annemden kaynaklı da olabilir.
Ya evet takılacağım bir konu değil ama yine de içimi dökmek istedim.
Sanırım sevdiğim için kırıldım. Bir daha dua et demeyeceğim
Onun haricinde evlerine gittiğimizde falan iyi ya da kötü diyemem normal davranıyor. Ama bize dua etmek istemiyor çok belli :) Bu durumun iki sebebi olabilir birincisi siyasi görüşlerimiz farklı ikincisi de oğlu benimle olmak istedi zamanında ben istemedim bundan haberleri var. Ama yıllar önceydi bu durum. Su da olabilir ben anneme mütemadiyen kargo gönderiyorum onun çocukları biraz soğuk annemin de bu duruma laf ettiğine şahit oldum uyardım annemi. Yani bak benim kızım söyle yapıyor böyle yapıyor senin çocukların hiçbiryer yapmıyor habire para istiyor diyordu. Annemden kaynaklı da olabilir.
Ya evet takılacağım bir konu değil ama yine de içimi dökmek istedim.
Sanırım sevdiğim için kırıldım. Bir daha dua et demeyeceğim