şimdi, şuracığa incilerimi bi dökeyim, zira kaç gündür içimde tutuyom, akşama kadar da sabredemicem. ben k.v ile ilgili bu zamana kadar hiç bi sorun yaşamadım, ama annem k.v ile görüşmez, zaten birbirlerine mesafe olarak da çok uzaklar, onun dışında da ondan pek hazetmez, kendince küçük ama haklı sebepleri var. ama ben kendi annemi bile hep susturmuşumdur, "abartıyorsun, uzatma" falan dedim hep. fekat k.v yi görenler beni hep onun sinsi birine benzediği yönünde uyarırlardı, ben yine hiç oralı olmadım. hep şunu derdim "yüzüme gülsün, arkamdan ne söylerse söylesin, yeter ki kulağıma gelmesin".
bi haftadır k.v bende. kanser tedavisi görüyordu, ama hiç kemoterapi falan almadı, 1. safhada teşhis edildi zaten. şu an sadece kontrollere geliyor, kontrollerde de bi problem yok. oğluyla fısır fısır konuşuyor, benimle konuştuğu konular eften püften şeyler.
biz evlenirken ben iki taraftan da hiç bişey istemedim. gelenek görenek, kaide kural da tanımam. yok bohçaymış, aman bilmem ne bilmem. kimse bişey yapmasın dedim. böylece kendimce aileleri zora sokmadım. eşimle de farklı şehirlerde olduğumuzdan gelinliğimi kendim diktirdim, parasını verdim. eşim de damatlığını kendisi aldı. yanlız biz henüz tanışmamışken eşim oturma grubunu ve haricen iki tane de kanepe almış. ben de ses etmedim, değiştirmedim de, onları kullanıyoruz.
şimdiiiiii, yazın kardeşimin düğünü var. k.v eşime :" oğlum, düğünde sana hiç bişey almadılar, söyle bari kaynının düğünü için sana bi takım elbise alsınlar" demiş. eşim de buna bana saf niyetle söyledi. benim de saftirik tarafıma denk gelmiş olacak ki "bana da almadılar ki zaten" dedim, iyi mi :)) fakat sonradan kendi kendime kurdum da kurdum. evlenecek olan kardeşim de ünlü bir erkek giyim mağazasının memleketteki mağazasında müdür. eşimin doğum gününde ona 360 tl lık mont alıp geldi, daha önceden de yine aynı değerde belki de daha fazla takım elbise gönderdi iki kere. :)) ve bunları bedava yapmıyor yani, parası kardeşimin cebinden çıkıyor.
onu da geçtim de, o ne öyle yaa, çingene gibi... insan başkasından nasıl ister bunu, kendi çocuğuna bunu nasıl söyler, çocuğunu nasıl çingene yerine koyar? bu söz domino etkisi yarattı bende. şu anda benim memlekete yakın oturuyoruz, sonraki tayinde onların memlekete yakın bi yer yazacaktım, dün bundan vazgeçtim. kadının derdini çooooook iyi anladım. aileme yakın olduğumuz için, oğlunun kendinden uzaklaşmasından korkuyor, fakat benim kendi aile bağlarım zayıftır zaten, ailemden değil, herhalde genetik kodumda bi yazılım hatası var
kimseyle vıcık vıcık değilim, ailem de dahil. sömstır tatilinde ikimizinde izini olduğu halde annemlere gittik 3 gün kaldık döndük, eşim tatili burda geçirelim dedi, ben yok ben evimde kafa dinlicem dedim. ailem de fazla gelip gitmez. k.v k.p bi gelirler 1,5 -2 ay kalırlar, benim ailem 2 saatlik yoldan ayda yılda bir gelir, o da torun görmeye gelirler, ateş alıp dönerler. benim eltimle k.v aynı ilçede birbirine 10 dakikalık yürüme mesafesinde oturdukları halde, k.v bütün kışı eltimin evinde geçirir, düşünün. ben bu yüzden eltime hayranım, sabrına, saygısına hayranım.
demem o ki, yakın bi şehir yazarsam, hafta sonları sürekli bi bahane bulup bizi ayağına çağıracak, vıcık vıcık olucaz, ya o bizde, ya biz onlarda. hiç haz etmediğim durumlar. bu akşam eşimle dışarda yemek yemeği düşünüyoruz. akşam bunları ona güzelce anlatıcam. dicem ki ben burda kendi aileme karşı nasıl bir tavır sergiliyorsam, senden de aynısını beklerim. yok eğer yapamayacağını düşünüyorsan, ailene uzak bir yer yazalım, ben eltim gibi sabır gösteremem, beni biliyon dicem.
ööööööf şiştim ya. şimdi k.v hasta bir haftadır, yatıyor evde, kadına şefkatim kalmadı.