- 8 Eylül 2009
- 397
- 3
- 116
- Konu Sahibi oooYaGMuRooo
-
- #1
Merhaba arkadaşlar, 26 yaşında yeni iş hayatına atılmış sayılan bir bayanım. uzun yıllardan beri devam eden bir ilişkim var. taki lise yıllarından ama sevgilim benden yaşca daha büyük o üniversitedeydi o zamanlar.. sebebini tamda belirleyemediğim bazı olaylardan dolayı ki hiçbir sebep de olmayabilir, yıllardır ilişkimizi bize zehir ettim.. ilk yıllarda bana oyun gibi geliyordu.. yaşımın küçüklüğü vs sebeplerden olabilir ama o her zaman aramızdaki ilişkiyi ciddiye aldı.. hiçbir zaman bunun tersini ispatlayabilecek bir davranışta bulunmadı.. sonra benim okul dönemim geldi, bana her zaman destek oldu..okulda bir aksilik olsa ona sataşır onu üzerdim, ne zaman bir şeye sinirlensem hıncımı ondan çıkarırdım.. ki hala da bu şekilde devam ediyor.. bir de bunların üstüne aşırı kıskançlık hallerim eklendi.. iyice çekilmez bir hal almış durumdayım yani.. son yıla kadar evlenmek bile istemiyodum.. hiçbir zaman tam bir karar veremedim.. kendimden emin olamadım.. sevgimden emin olamadım.. ama o hep sabretti.. arada büyük büyük kavgalarımız olsa da yine barıştık.. beni affetti birbirimizden kopamadık.. ama artık bu hallerim iyice fena duruma geldi.. artık psikoloğa gitmeyi bile düşünüyorum.. onu o kadar çok kıskanıyorumki.. ona hayatı zehir ediyorum kimi zaman iş hayatını bile etkiliyor bu hatta bir işyerinden bu yüzden ayrıldı.. " böyle devam edersen hiçbirşey yapamayız, geleceğimiz olmaz..böyle işkence gibi sürer gider " diyor.. ama hiçbir lafı sözü, ikna çabaları beni durduramıyor.. arkadaşlar gerçekten çok kötü hissediyorum kendimi.. bu paranoyalarımdan kurtulmak istiyorum, aklıma yerli yersiz gelen aptal düşünceleri istemiyorum.. artık sevgilimle huzurlu ve mutlu bir hayat istiyorum.. bu konuda fikirlerinizi bekliyorum..
kendine güveniyormusun
özgüven eksikliğin var mı?
seni çok iyi anlıyorum tatlım ben de aynı durumdaydım eskıden hatta daha su son 4 5 ay oncesıne kadar asırı kıskanclık yaparak sevgılımı cok uzuyordum.. Hep sacma sapan seyler kuruyordum kafamda sankı cevremdekı herkes sevgılımle ılgılenıyor gıbı gelıyordu. Birgün kendime söz verdimm kıskanclık yapmayacagım bırdaha dıye.. Sonucta o senı secmıs tatlım yıllardır bırlıktesınız.. Eger senden baskasını ısteseydı zaten bırakırdı senı.. Kendıne guven, güvenını kaybettıgın zamanlarda da alısverıs yap ya da kendıne bakım yap cık gez dolas arkadaslarınla.. bu sekılde ınan bana rahatlıyor ınsan kendı degerını anlıyor.. aklına kotu seyler getırmemeye ve mutlu olmaya calıs ınanıyorum basarabılırsın
bende bi zamanlar çok kıskançtım
onu çevreyi bırak annesi yeğenlerii ve ablalarında kıskanırdım
şimdide hala var az ama eskisi kadar çok değil
nasıl azalttım bu duygularımı şöyle
onu hayatımın merkezi olmaktan az da olsa çıkartarak
onsuz da benim bi hayatımın olduğunu söyleyerek kendi kendime
sonra fazla üstüne düşmeyerek ilgimi onun üstünden çekerek azalttım
Psikoloğa gitmeyi düşünmeyi bırakıp, biran önce gidin bence.
Arkadaşınız uzun yıllar her türlü ruh halinize olumlu yaklaşıp, sizden vazgeçmediği için verdiniz belki de evlenme kararını. Belki, herşeye rağmen içten içe bu arkadaşınızla evlenmeyi istemiyor bile olabilirsiniz. Kıskançlıklarınız kendinizi bu konuda kandırmak için yarattığınız bir yöntem de olabilir.
Durup dururken kendinize sorun yaratiyorsunuz.Allahaskina derdiniz nedir?dünyada öyle ciddi sorunlari olan insanlar varki:Bence böyle birisini buldugunuz icin sükretmelisiniz.Allah sükürsüz kullarinin elinden olani da aliyor.Yasayanlar iyi bilir.
Benim üzecek bir sevgilim bile yok
Valla hiç anlamıyorum insanlar derdi yokken dert yaratıyor ya kendine şaşıyorum.
Yahu ne güzel işin var sevdiğin var neyi sorun ediyorsun?
Seni bu kıskançlığa iten sebebi ne? bu bil önce. Sonra bak bakalım elinde ne var ne yok sorgula kendini. Abartmanın manası yok güzellik sakin olmayı dene.
Çok boğuyorsa seni psikolojik yardım al....
Huzurlu bir hayat istediğini zannetmiyorum, eğer isteseydin bi şekilde çaba gösterirdin, kendini frenlemeye çalışırdın, hatanı bilip de icraat yoksa bence istemiyosun demektir. Buraya bu konuyu açmanın amacı da belki de içini döküp suçunu kabul edip rahatlamaktır.
İradesiz varlıklar değiliz.Kendimizi denetleyebiliriz..
iyi sabır varmış arkadaşınızda ha..
bende kıskanırım çok ama kudursamda pek belli etmem..bide erkekleri fazla kıskanınca kabarıyorlar tavus kuşu gibi..hiç gerek yok bi taraflarlarını kaldırmaya..
bu tarz hikayeri çokmu dinliyorsun,çevrende çokmu var aldatılan vs durumlar yaşayan?..açıkcası bende buraya takıla takıla hiç olmayan paranoyalar çıktı bendede..şöyle düşünüyorum öyle anlarımda,diyelim beni üzdü,beni yarı yolda bıraktı ve aldattı..tamam ölesiye acı çekerim Allah korusun ama ben onsuzda varım,kaybeden o olur ben değil..bende bağrıma taş basar kıvranır dururum..defolur gider,bensiz yaşamayı göze almışsa bende onsuz yaşarım o halde diyip senaryomu yazıyorum desem olası tehlikeye karşı içimi ferahlatıyorum mu desem ne desem bilemedim..
ama sana şunu söylim eğer sırf ortada bişey yokken onu üzdüğün,güvenmediğin için onu kaybedersen daha çok acı çekersin..aldatsa o kadar çekmezsin yani çünkü öteki türlü daha çok kafanı duvara vurursun ben ne ettim diye,suçlu olmak daha büyük bir acı verir insana..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?