Merhaba arkadaslar, benim bir sorunum var baskalarina soyleyemedigim. Cok yakin arkadaslarimin bile iyiligini istemiyorum mesela onlar sinifta kalsin ben geceyim, ben is bulayim onlar bulmasin gibi. Daha sonralarda ise hem herseyde ben cuvalladim bu kotu hislerim daha cok cogaldi. Simdi sanki insanlarin benim dustugume sevindiklerini hic kimsenin birbirinin iyiligini istemedigini hissediyorum. Gecenlerde yakin bir arkadasim baska biri icin cok havali olan sonra fena yere cakilir gibi birsey dedi. Kendi uzerime alindim. Kuzenim de ben ve diger kuzenlerimin yaninda "ben herseyi sizden once yaptim; sizden once mezun oldum, sizden once evlendim anne oldum gibi". Insanlarin her sozune takilmiyayim diyorum birsey demiyorum sozlerine, zaten cevrem cok genis degil diyorum ama olmuyor. Sonra icimde kin tutuyorum istemeden, kimseyi sevmedigimi goruyorum 
Onceleri sadece secici oldugum icin hoslanmadigim insanlarin cok oldugunu dusunuyordum ama simdi kendimden biktim. Bu asiri hirstan mi oluyor yoksa ben kotu birimiyim?
Onceleri sadece secici oldugum icin hoslanmadigim insanlarin cok oldugunu dusunuyordum ama simdi kendimden biktim. Bu asiri hirstan mi oluyor yoksa ben kotu birimiyim?
nefret ediyorum içimdeki bu vicdan vefa duygusunun fazla olmasından boşver en güzeli senin ki sonuçta herkesde öyle aslında 
.
