- 21 Ağustos 2013
- 26.656
- 55.302
- 598
- Konu Sahibi fairylove23
-
- #181
Hah bak onu ben de anlamıyorum ama bu forumda bolca bulabilirsin kazara hamile kalan
yani tabi ki sizle ilgisi yok.burada görüşlerimizi paylaşıyoruz.Da kazara oldu nedir anlayamadm.
Anne değilim yazdığınızı okuyunca olmak istemedim. Hayatımı kimseye adamak istemiyorum. Bir çocuk yetiştirmek istiyorum ben sadece. hayat adamak bana çok sığ geldi.
öyleyse kimsesiz bir çocuğa kucak açın tavsiyem.keza birgün anne olursanız bu yazdıklarınızı uygulayamayacaksınız.Allah annelik güdüsü diye bir mucize vermiş annelere.daha kucağına ilk aldığın an kokladığın an labarıyor bu güdün.Ve cennet anaların ayağı altındadır demiş.(tabi anne var anne var)Anne değilim yazdığınızı okuyunca olmak istemedim. Hayatımı kimseye adamak istemiyorum. Bir çocuk yetiştirmek istiyorum ben sadece. hayat adamak bana çok sığ geldi.
0-3 yas donemi cocugun temel guven duygusunun gelismesi icin kritik bir donem. Cocuk bu surecte duzenli bir hayat ihtiyaci duyar (bu tipki diger dogal ihtiyaclari gibi mutlaka doyurulmasi gereken bir ihtiyactir) bu donemdeki bir cocugun hayati gereklilikler disinda ailesinden ayri kalması (haftada 1 gece de olsa) dogru degil.
Bagimli cocuk muhabbeti yapan arkadaslar acsin biraz okusun güvenli baglanma nedir, guvensiz baglanma nedir, kaygili baglanma nedir vs Baglanmayla bagimliligi karistirmayalim lutfen, her cocuk ailesiyle guvenli bir baglanma iliskisine ihtiyac duyar.
Upss ben seni damdan ile karıştırdım kusura bakma anne dedim senin için
biz isteriz olmaz senelerce hasret çekeriz,kimileri de ceket meket hamile kalır.ama kimisi bunu bir mucize görüp kıymetini bilir onlara bi lafım yok elbet.bu arada Allah evladınızı size bağışlasn.Hah bak onu ben de anlamıyorum ama bu forumda bolca bulabilirsin kazara hamile kalan
öyleyse kimsesiz bir çocuğa kucak açın tavsiyem.keza birgün anne olursanız bu yazdıklarınızı uygulayamayacaksınız.Allah annelik güdüsü diye bir mucize vermiş annelere.daha kucağına ilk aldığın an kokladığın an labarıyor bu güdün.Ve cennet anaların ayağı altındadır demiş.(tabi anne var anne var)
sanıyorum şuan karşımda bir Anne yok.bir anne adayı olarak bunları düşünmenizi kınayacak değilim.ama anne olduğunuzda kendinizi bizim gbi hayatlarını evlatlarına adayan anneler arasında bulabilirsiniz.bakın bir evlat dünyaya geldiğinde anne kendini uçurumdan aşağı bırakmış olur.zemine çakılmadan evvel tek dileği ise,evladının zirveye varabildiğini görmektir.
hayır sen sadece mesajımı yanlış anladın.eğer anneysen dedim ben seni kastederek değil genel olarak kurduğum bir cümleydi.yanlış anladın ama önemi yok.benim anneliğe bakış açım bu belki size abartı gelebilir ama zor şartlarda bir evlat büyütmüş,üstelik bunu tek başına yapmış,yeri gelmiş kızımla işe gitmiş,her türlü fedakarlığı yapmış,ve yapmaya da sonuna kadar hazır bir anneym ben.ve size göre belki gereğinden çok fazla duygusal bakıyorum konuya.Bak bana karşı girizgahında bu şekildeydi, anne misin iması,anneysen böyle böyle olmak zorundasın dayatması, farkında değilsen bile yaptığın bu ve evet o üyede anne
Kendini uçurumdan atmak falan nedir
hayır sen sadece mesajımı yanlış anladın.eğer anneysen dedim ben seni kastederek değil genel olarak kurduğum bir cümleydi.yanlış anladın ama önemi yok.benim anneliğe bakış açım bu belki size abartı gelebilir ama zor şartlarda bir evlat büyütmüş,üstelik bunu tek başına yapmış,yeri gelmiş kızımla işe gitmiş,her türlü fedakarlığı yapmış,ve yapmaya da sonuna kadar hazır bir anneym ben.ve size göre belki gereğinden çok fazla duygusal bakıyorum konuya.
öyleyse kimsesiz bir çocuğa kucak açın tavsiyem.keza birgün anne olursanız bu yazdıklarınızı uygulayamayacaksınız.Allah annelik güdüsü diye bir mucize vermiş annelere.daha kucağına ilk aldığın an kokladığın an labarıyor bu güdün.Ve cennet anaların ayağı altındadır demiş.(tabi anne var anne var)
herkes benimle aynı derece ve yoğunlukta annelik güdüsünü yaşayacak değil elbet.ben fikirlerimi beyan ettim hoşça sohbet ettik bu sayede.ben szde benm gbi olun böyle düşünün demiyorum.ama birgün keşke çocuğumla çok daha fazla zaman geçirseydim,zaman hızlı aktı gitti demek istemiyorum.Valla annem hayatını falan adamadı bana, kayınvalidemi severim ama o adayan annelerden.
Açık söyleyeyim anneme saygım daha çok.
Çünkü bana sevgisiyle duygusal baskı hissettirmiyor, yalnız ve evladıım diyen bir kadın olmadığı için o gücü için onu daha çok seviyorum.
Burada dinleseniz annemi ne kötü anne diyeceksiniz belli ama yaş büyüdükçe o anneliğini kadınlığından ve hayatından ayırmayı başarmış insanlara saygı artıyor.
Annem 40 yaşında dul kaldı ve sevgilileri oldu evlenmese de. Ha eve falan getirip benle tanıştırmadı elbette ama gezdiği tozduğu oldu mesela...
Şimdi 60ına merdiven dayadı gençlik arkadaşlarıyla tatile de gidiyor, seyahat de ediyor, hobi de buluyor. Ben uzaktayım annemden çok şükür güçlü ve kendi hayatını yaşayan bir kadın olduğu için aklım kalmıyor.
Kayınvalidemse her eve dönüşümüzde ağlıyor, oğluuum kurban olurum sana ölürüm nidalarıyla içimizi şişiriyor. Eşim bile bezdi anne Elvan'ın anası bu kadar ağlamıyor yeter diyor. Bıktırıcı bir sevgi o. Arabesk uçurumlar falan insanı cidden yıldırıyor.
Annem beni sevmiyor mu elbette seviyor.
Ama benim için hiç bir şeyden vazgeçmedi ve dolayısıyla benim içimi ezen bir duyguya gebe bırakmadı. İşini de yaptı, iş seyahatine gideceği zaman anneannemde yattım ben geçti bitti.
Hatta anneciğim şimdi de der, sen artık kendi yuvanı kurdun ben daha çok gezeceğim, insan dünyaya bir kere geliyor kendim için yaşar gezerim diyorum. Ben de helal olsun anneme diyorum çok da saygı duyuyorum.
yani siz bir evlat dünyaya getirip hayatınızı adamayabilir,fazlasıyla fedakarlıkta bulunmayabilirsiniz.bu sizin hayatınz.söyledikleriniz benim söylediklerme zıt şeyler değil. Annelik iç güdüsü hayatını adamayı gerektirmiyor. nasıl bir anne olurum büyük konuşmak istemem. Ama kendi hayatımı ona programlamaktan çok onunkini kendime uydurmayı tercih ederim. Yetişkin olan bensem çocuğun düzeni yetişkinin daha zor olan yaşam koşullarına göre ayarlanmalıdır. Çocuk hangi düzene alıştırsan uyum sağlar alışır. Haftada bir gün babanede kalmak onun rutini olur. Böylece anne ve babanenin önceliklerine göre çocuğunun düzeni oluşur.
O durumda ben de doğurmam. 12 aylık bebeğin kreste ne işi var? Evi , yurdu olmalı o sabilerin. Çok yazık
yapışık ikiz olmaktan çok daha güçlü bir bağ olması gerekmez miydi aranzda?9 aylıkken kreşe bırakan bir anne olarak söylüyorum evlat yetiştirmek zor evet bırakırken üzüldüm çok yorgun gecelerim sabahlarım oldu ama hiç pişman olmadım neden doğurdum keşke ertelseydim demedim hayatımdaki en iyi şey ama o benim ikizim değil yapışık değiliz birbirimize o da bir birey benimde ihtitaclarim var ondan hariç bi hayatım var önceliğim tabi ki annelik!!!
Ne uçurumdan atlarım ne de zirvede evladımı görmek isterim sadece zirveye giden yolda beraber yürürüz ben ona elimden geldiğince yol gösteririm
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?