Kızıma nasıl anlatmalıyız

halbuki çocuğa doğruyu söyleseniz 5 dk sonra unutup oyuna devam edecek.ne pedagogu ne psikoloji bozulması ya lütfen el kadar çocuklara kendi psikolojik çöküntülerinizi aşılamaya kalkmayın.
 
Merhabalar herkese 3,5 yaşında bir kızım var annemlerle altlı üstlü oturuyoruz. Yaklaşık 2 yıldır annem hasta olan anneanneme ayın en az 20 günü baktı yani 2 yıldır anneannem sürekli annemlerdeydi diyebilirim. Anneannem kızımı kızım da anneannemi çok seviyordu. Maalesef anneannemi 22 gün önce kaybettik. Öldüğünde ben işteydim anneme haber geldiğinde annem çok ağladığı için çocuk çok korkmuş. İlk günler sürekli büyük anneanne öldü diyodu. Biz de hayır teyzeye gitti yakında gelecek dedik. Tabii gelen giden derken çocuğun kafası karıştı. Herkes geliyor b anneanne neden gelmiyor durumu oluştu. Şu an yaptığı herşeyde anne bak bunu büyük anneanne için yaptım çok beğenecek. Büyük anneanneyi özledim neden gelmiyo hadi gidip alalım diyip duruyo. Annem de o öyle söyleyince daha çok üzülüyor. Şimdi artık büyük anneannesinin gelemeyeceğini bi şekilde anlatmalımıyım yoksa daha çok küçük olduğu için gelecek diyip unutmasını mı beklemeliyim. Pedagok için randevu tarihini 2-3 ay sonraya veriyorlar. Aranızda böyle bir durum yaşayan oldu mu daha da içselleşmeden ne yapabiliriz? Sürekli ilgimiz üzerinde konuyu açmıyoruz hiç ama kendisi gece yaymadan bile fotoğraflarına bakmak istiyor.
En başta yalan söylemekle hata etmişsiniz. Ben kızıma babaannesinin vefatı için "insanlar bazen çok çok çok hasta olurlar, iyileşmezler. Oyüzden artık göremeyeceğiz" diye anlatmıştım. Sizin kızınız da bu şekilde daha iyi anlayabilir
 
halbuki çocuğa doğruyu söyleseniz 5 dk sonra unutup oyuna devam edecek.ne pedagogu ne psikoloji bozulması ya lütfen el kadar çocuklara kendi psikolojik çöküntülerinizi aşılamaya kalkmayın.
Aslında bilerek yalan söyleme gibi bi durum yok o kargaşada söylenerek yapılmış bir yanlış var ortada. Evet biz de psikolojik olarak çok etkilendik amacımız onun en az zararla bu durumu atlatabilmesi. Bu yüzden danışmak istedim.
 
Bence çocuğunuz çok küçük, bir süre sonra sormayacak unutacak.
Durumu siz abartmışsınız gibi geldi bana.Birkaç kez sorar unutur.
Ben direkt "öldü" dedim.
Çok fazla yakın birini kaybetmedik ama 4buçuk yaşa "öldü" deyince;
"Neden, ölmek ne demek" dedi.
"Çok fazla hastaydı, artık onu göremicez,sen şimdi bunları düşünme, biraz daha büyüyünce tekrar konuşuruz" dedim. Bir daha sormadı.
"Yok oluş" diye anladı, ne algıladı ne kadar algıladı çok üstünde durmamak lazım. Sorduğu kadarına cevap vermek lazım. Bi sürü açıklama yapmak kafasını karıştırabilir.
 
Merhabalar herkese 3,5 yaşında bir kızım var annemlerle altlı üstlü oturuyoruz. Yaklaşık 2 yıldır annem hasta olan anneanneme ayın en az 20 günü baktı yani 2 yıldır anneannem sürekli annemlerdeydi diyebilirim. Anneannem kızımı kızım da anneannemi çok seviyordu. Maalesef anneannemi 22 gün önce kaybettik. Öldüğünde ben işteydim anneme haber geldiğinde annem çok ağladığı için çocuk çok korkmuş. İlk günler sürekli büyük anneanne öldü diyodu. Biz de hayır teyzeye gitti yakında gelecek dedik. Tabii gelen giden derken çocuğun kafası karıştı. Herkes geliyor b anneanne neden gelmiyor durumu oluştu. Şu an yaptığı herşeyde anne bak bunu büyük anneanne için yaptım çok beğenecek. Büyük anneanneyi özledim neden gelmiyo hadi gidip alalım diyip duruyo. Annem de o öyle söyleyince daha çok üzülüyor. Şimdi artık büyük anneannesinin gelemeyeceğini bi şekilde anlatmalımıyım yoksa daha çok küçük olduğu için gelecek diyip unutmasını mı beklemeliyim. Pedagok için randevu tarihini 2-3 ay sonraya veriyorlar. Aranızda böyle bir durum yaşayan oldu mu daha da içselleşmeden ne yapabiliriz? Sürekli ilgimiz üzerinde konuyu açmıyoruz hiç ama kendisi gece yaymadan bile fotoğraflarına bakmak istiyor.
Yanlış yapmışsınız. Oysa çocuk en baştan anlamış ve kısa sürede de kabullenecekti. Simdi olabildigince basit bir şekilde anlatmalısınız ve o yaşta dikkat etmeniz gereken bir şey cennet cehennem kavramlarına girmemek.
 
Ölümü anlayamaz ama bir daha gelmeyeceğini söyleyin çocuğa. Beklenti içinde beklemesin.
 
Ben 5 yaşındayken kaybetmiştim babamı ve hala hatırladığım babamın tabutunu götürürlerken işgüzar bir adam bu kim tanıyor musun diye sormuştu... evet diyebilmiştim sadece... şimdi ki çocuklar çok şanslı ebeveynler etraftakiler daha bilinçli. Alıştırarak ve yumuşak bir şekilde anlatabilirsiniz ölüm gerçeğini.
 
"Yakında gelecek" diye çocuğa yalan söylemeniz iyi olmamış, güvensizlik yaratacak bir durum. Böyle kaçamak ifadeler kullanmak, yalan söylemek uygun değildir. 5 yaş öncesi ölümü gerçekçi değerlendiremez, ölümü geri dönüşümsüz bir olay olarak algılayamaz. 5 yaşından sonra anlıyorlar genelde ölen kişinin geri dönmeyeceğini ama ölümü yakın çevresine yakıştırmaz, başına geleceğini düşünmez. Kesin olarak ölüm kavramını anlamak 10-11 yaş civarı oluyor.

Bu yaşlardaki çocuklara "toprağın altında" gibi açıklamalar yapmayın, travmatik olabilir. Toprağın altında üşüyordur, acıkmıştır gibi düşüncelere kapılabilir. Bence şöyle bir açıklama yapılması uygun. "Kızım anneanne çok hastaydı, bu yüzden teyzenin yanındaydı (artık böyle denmiş bunun üzerinden gidin). Ağır bir hastalığı vardı (ağır hastalığı olduğunu belirtin ki kendisi de her hastalandığında öleceğini düşünerek genelleme yapmasın, hafif ve ağır hastalık şeklinde belirtmek lazım), bu ağır hastalık yüzünden artık bizimle olamayacak, yanımıza gelemeyecek. (Dini inancınız varsa "Allah Baba'nın yanına gitti" gibi bir açıklama da uygun olabilir diyor çocuk psikiyatristi Bengi Semerci ama kişiye kalmış) Ama istersen onunla konuşabilirsin, ona dua edebiliriz, bunu hisseder." şeklinde bir açıklama yapılabilir. Yine de çok net anlamasını beklemeyin, yaşı küçük çünkü. 6-10 yaş arası bile tam kafasında oturtamıyor ölüm kavramını. Başınız sağ olsun.
Ben heralde dahiymişim 4 yasında gayet olümü anlayabilmişim. Beni evden uzaklaştırmak istemişşerdi ben çıkıp gelmiştim. Büyük ninem öldü biliyorum diye.
 
Ben de kizim 5 yasinsayken annanemi kaybettim, kizim cok duskundu ona, biz oldugunu, topraga karistigini soyledik, uzun uzun sorguladi ama anladi, hala ara ara buyuk ninemi ozledim diye dudak bukuyor.

Ha bir de cocuktur anlamaz diyenler herkesi kendi cocuklugu gibi zannediyor herhalde, ben babamin dayısının ölüm travmasini yillarca uzerimden atamadim. Her cocugun algi duzeyi farkli, anneler tabi ki buna uygun cozumler arayacaklar.
 
Ben daha 5 yasindayken 7 yasindaki abim trafik kazasinda vefaat etti. Ama bana abin hastanede iyilesip gelecek dediler (kazayi biliyordum.cunku benim onumde oldu) ama eve surekli birileri gelip gelip ağlıyordu. Ben gunlerce aylarca bekledim abimin gelecegini ama gelmedi. 30 yasima geldim hala biri hastalansa ama iyi merak etme deseler gormeden icim rahat etmez. Gecen ay anneannem dusmus ve haataneye kaldirildi ben oglumu o an birakacak kimsem olmadigi icin gidemedim. Surekli annemleri aradim iyi merak etme dediler ama ben evde kendimi yedim bitirdim yine yalan soyluyorlarsa diye. En son aradim öldüyse öldü deyin iiyse de fotosunu atin bana diye. Yani gercekleri soyleyince aci geciyor da o yalanla kandirilan insanda acilan yara 25 yil gecse de gecmiyor.
 
Ben heralde dahiymişim 4 yasında gayet olümü anlayabilmişim. Beni evden uzaklaştırmak istemişşerdi ben çıkıp gelmiştim. Büyük ninem öldü biliyorum diye.

Genel olarak 5 yaş öncesinin ölüm denen kavramı tam olarak algılayamadığını söyleriz. Ölüm nedir anlayamadığını değil. Ancak her çocuk da bir değil elbette. Anlatılma şekline, gördüğü olaylara vs. bağlı olarak idrak şekli de değişebilir.
 
Arkadaşlar bu gece kızımla konuştum. Yüne büyük anneannesini sordu. Onun artık gelemeyeceğini artık onu göremeyeceğimizi ama onu hep seveceğimizi. İstediği her zaman fotoğraflarına bakabileceğimizi. Onun bizi görebildiğini uzun yıllar sonra bizim de onun yanına gideceğimizi anlattım... yanii yaşlanınca mı gideceğiz dedi. Evet dedim. Yine sormaya devam ediyor aynı, şeyleri tekrarlıyorum. Mezarlığa götürmek, cennete gitti, allah yanına aldı gibi kavramları şu an anlatmak için ben de erken olduğunu düşünüyorum. Bakalım sürekli sorularına aynı şekilde cevap vererek bir yere ulaşabiliriz belki. Bu gün beni dizine yatırdı, büyük anneannem gibi bakarmısın bana dedi. Gözlerim doldu:KK42:
 
Back
X