Kızımın bu duruma alisamamasi beni mahvediyor

yildiztozuu .!.:

1 seneyi geçti memurum. 3 yasinda kizim var. Ben işe başladığımdan beri işe gitmeme alışamadı. Bazen uyurken gidiyorum bazen uyanıkken. Uyanik oldugunda Gel beni kapıdan gönder, işlerimi halledip geleyim, geldiğimde oyun oynariz vs diyorum. Her işten geldiğimde belki 50 defa soruyor. "Yarın işe gidecek misin?" Bazen cok iyi ama çoğu zaman böyle.
Esim ve ben isten geldiğimiz zamanlarda dışarıya çıkarıyoruz gezdiriyor oyun oynatiyoruz ama gel gelelim bu sonuç değişmiyor. Virus muhabbetinden dolayi annem ve kayinvalide dönüşümlü bakıyordu. Yakında kreşe vereceğim. Hem kendi anne ben okula gitmek istiyorum diyor bazen de sen yanımda olacaksan giderim diyor.
Bana aşırı bir şekilde bağlı ve benim iş durumuma alışamadı. Bu sabah yine uyandı ben gidene kadar lütfen gitme anne işe diye hüngür hüngür agladi. İçim parçalandı. Kazanıp işe girdiğimde pişman oldum.

Genişletmek için tıkla...

yildiztozuu .!.:

1 seneyi geçti memurum. 3 yasinda kizim var. Ben işe başladığımdan beri işe gitmeme alışamadı. Bazen uyurken gidiyorum bazen uyanıkken. Uyanik oldugunda Gel beni kapıdan gönder, işlerimi halledip geleyim, geldiğimde oyun oynariz vs diyorum. Her işten geldiğimde belki 50 defa soruyor. "Yarın işe gidecek misin?" Bazen cok iyi ama çoğu zaman böyle.
Esim ve ben isten geldiğimiz zamanlarda dışarıya çıkarıyoruz gezdiriyor oyun oynatiyoruz ama gel gelelim bu sonuç değişmiyor. Virus muhabbetinden dolayi annem ve kayinvalide dönüşümlü bakıyordu. Yakında kreşe vereceğim. Hem kendi anne ben okula gitmek istiyorum diyor bazen de sen yanımda olacaksan giderim diyor.
Bana aşırı bir şekilde bağlı ve benim iş durumuma alışamadı. Bu sabah yine uyandı ben gidene kadar lütfen gitme anne işe diye hüngür hüngür agladi. İçim parçalandı. Kazanıp işe girdiğimde pişman oldum.

Genişletmek için tıkla...

sudankalp .!.:

Öncelikle bir babaanne bir anneanne bakım düzeni sağlıklı değil sık bakım veren değişimi çocuklarda kaygıya sebep olur. Uyurken kaçar gibi de gitmeyin mutlaka vedalaşın yoksa daha kötü hisseder. Kaygısı artar olula başkamak iyi gelecektir

Genişletmek için tıkla...

yildiztozuu .!.:

1 seneyi geçti memurum. 3 yasinda kizim var. Ben işe başladığımdan beri işe gitmeme alışamadı. Bazen uyurken gidiyorum bazen uyanıkken. Uyanik oldugunda Gel beni kapıdan gönder, işlerimi halledip geleyim, geldiğimde oyun oynariz vs diyorum. Her işten geldiğimde belki 50 defa soruyor. "Yarın işe gidecek misin?" Bazen cok iyi ama çoğu zaman böyle.
Esim ve ben isten geldiğimiz zamanlarda dışarıya çıkarıyoruz gezdiriyor oyun oynatiyoruz ama gel gelelim bu sonuç değişmiyor. Virus muhabbetinden dolayi annem ve kayinvalide dönüşümlü bakıyordu. Yakında kreşe vereceğim. Hem kendi anne ben okula gitmek istiyorum diyor bazen de sen yanımda olacaksan giderim diyor.
Bana aşırı bir şekilde bağlı ve benim iş durumuma alışamadı. Bu sabah yine uyandı ben gidene kadar lütfen gitme anne işe diye hüngür hüngür agladi. İçim parçalandı. Kazanıp işe girdiğimde pişman oldum.

Genişletmek için tıkla...

Mrs-21 .!.:

D damdan
özellikle kendilerinin çalışma hayatı olmamış ve çalışan çevreleri de olmamış ise annenin çalışıp çocuğu bırakması onlara göre trajik bir durumdur


Bu söylediğiniz çok önemli çevre bize öyle baktığı için bizim bile modumuz düşerken çocuk nasıl mutlu olsun ki o ortamda
Bıraktığınız kişiler bu tarzda davranan insanlarsa onlar bile etkiler çocuğu

Genişletmek için tıkla...

Keitha .!.:

10 yaşında bir kızım, 4 yaşında bir oğlum var, ikisine de 1,5 yaşa kadar kendim baktım, kızım ilk okul 1. sınıfa başlayana kadar her gün ya ağlardı, ya da anne ne olur işe gitme diye yalvarırdı. Evde bakıcıyla bıraktığımda kendini yerlere atıp ağladığını bilirim. Ben de onu öyle bıraktıktan sonra işe giderken arabayı kenara çekip hönküre hönküre ağlayıp sustuktan sonra o şiş ve kızarık gözlerle işe giderdim. Yarım gün bakıcıda yarım gün kreşteydi. Sonra bakıcıyı istemediğini söyledi, beni eve bırakma ben evde kalmak istemiyorum dedi, kreş öğretmeni o zaman akşama kadar burda kal, birlikte uyuruz sonra kalkınca gene oynarız deyince kabul etti tam gün kreşe başladı. Kreşe götürürken de yolda neler yapmazdı gidene kadar yalvarır, olmadı karnım ağrıyor der, olmadı ağlar....Ki ben sabah kahvaltı saatine bile götürmezdim mesela evde birlikte kahvaltı yapardık, hani biraz daha fazla benimle zaman geçirsin diye saat 10'a doğru kreşe götürürdüm. Şimdi 10 yaşında, yaptıklarını anlatıyorum kahkalarla gülüyor niye öyle yapıyordum ki diyor?! gel de sinir olma. O yüzden sizi o kadar iyi anlıyorum ki, ben hiç unutmadım mesela o ağladığım günleri, onu ne kadar üzdüğümü, çektiğim vicdan azabını ama o hepsini unuttu, geçti gitti, ve inanın bizim düşündüğümüz gibi travma falan oluşturmuyor çocuklarda. Oğlum da 4 yaşında, onunla ayrılmamız biraz daha kolay oluyor, arada ben de seninle işe geleceğim diyor, mikrop var iş yeri çok kalabalık mikrop bitince götüreceğim söz diyorum, çok nadir de olsa arada yanımda getiriyorum 1-2 saat çok mutlu oluyor, oyun grubuna gidiyor mesela haftada 1 gün hem de bakıcıyla güle oynaya gidiyor, sınıfa girdiğinde kimseyi gözü görmüyor, ne beni ne bakıcıyı sormuyor bile. Her çocuğun tepkisi farklı oluyor anneden ayrılma konusunda, emin olun geçecek, biliyorum delip de geçiyor, ama onlar bizim kadar etkilenmiyor. Ben işi bırakmayı çok düşündüm, ama şimdi düşünüyorum 2 çocuk büyütüp yetiştirmek en azından anaokulu çağına gelene kadar en az 12 sene çalışmamam demek oluyordu. Bu benim için çok büyük bir kayıp, daha sonra işe başlamak için çok geç olurdu, çalışmaya alışan ben için çok zor olurdu, o 12 senede benim de akıl sağlığım bozulurdu. Her ikisi için 1,5 sene evde kalmak bile beni çok zorlamıştı. Sakın pişman olmayın, hem kendiniz için hem de onun geleceği için çalışıyorsunuz, bu günler geçecek ve her şey yoluna girecek.

Genişletmek için tıkla...