Kızımın bu duruma alisamamasi beni mahvediyor

yildiztozuu .!.:

1 seneyi geçti memurum. 3 yasinda kizim var. Ben işe başladığımdan beri işe gitmeme alışamadı. Bazen uyurken gidiyorum bazen uyanıkken. Uyanik oldugunda Gel beni kapıdan gönder, işlerimi halledip geleyim, geldiğimde oyun oynariz vs diyorum. Her işten geldiğimde belki 50 defa soruyor. "Yarın işe gidecek misin?" Bazen cok iyi ama çoğu zaman böyle.
Esim ve ben isten geldiğimiz zamanlarda dışarıya çıkarıyoruz gezdiriyor oyun oynatiyoruz ama gel gelelim bu sonuç değişmiyor. Virus muhabbetinden dolayi annem ve kayinvalide dönüşümlü bakıyordu. Yakında kreşe vereceğim. Hem kendi anne ben okula gitmek istiyorum diyor bazen de sen yanımda olacaksan giderim diyor.
Bana aşırı bir şekilde bağlı ve benim iş durumuma alışamadı. Bu sabah yine uyandı ben gidene kadar lütfen gitme anne işe diye hüngür hüngür agladi. İçim parçalandı. Kazanıp işe girdiğimde pişman oldum.

Genişletmek için tıkla...

yildiztozuu .!.:

Yazdıklarınızda kendimi buldum adete ve içim gercekten ferahladi. Bu durumu tek benim yaşamadığımı, zamanla geçeceğini birilerinin hayatında okumak guzel geldi. Mutlaka yaşayan vardır onu tahmin edebiliyorum ama bizzat okumak umutlarımı yesertti. Kazandigima sevinemedim bırakmayı düşündüm ben de. Ama ileride büyüdüğü zaman benim evde oturmam ona bir fayda saglayamayacak aksine çalışmam onu da buyuturken maddi kolaylık sağlayacaktır Umarım bunları ilerde anlar

Genişletmek için tıkla...