Kızından Babasına Mektup

babam hayatta ama bızım hayatımızda değil...
bu yazıyı okuyunca içim titredi birkere...
üzüldüm yaşayamadıklarımıza..
senağlama...

keşke bu satırları okuyacağını bilsemde öyle yazsam bütün bunları.zira içimde biriken o kadar çok şey var ki..
şu ana kadar bir tek sefer bile saygıda kusur etmedim sana..ne sen sofradayken sofradan kalktım ne senin olduğun bir ortamda ayak ayak üstüne attım uygunsuz oturdum ne sesimi yükselttim ne izinsiz bir şey yaptım nede başka bir şey..
keşke baba kelimesi duyduğumda içimi acıtacak şeyler hatırlamasam.
17 yaşındayım ve her çocuk parklarının önünden geçerken içim acır biliyor musun baba?neden ya neden diyorum beni bir sefer bile elimden tutup parka götürmedin?yolda baba kız görünce içim acıyor. hatırlıyor musun baba bana bir bebek almıştın ama hemen kırılmıştı ben çok ağlamıştım yenisini alın diye ama hak getire..almamıştınız..komşunun kızı vardı hani sepet sepet oyuncakları vardı.ben çok kıskanırdım onu.bütün çocukluğum 2 gün var olabilen bir bebekle geçti.hiç oyuncağım olmadı.hiç parka gitmedik beraber.hiç elimi tutmadın..şimdi anlıyor musun 17 yaşında bir insanın harçlıklarıyla neden oyuncaklar aldığını ?
baba sen benim hiç saçımıda okşamadın.bir kez bile canım kızım demedin bana.hiç bir zaman destek olmadın bana.hep yapamazsın edemezsin dedin.düşünüyorumda bizim yanaklarımız bayramdan bayrama birbirine değiyor baba.hiç sarılmadın bana.maddi anlamda ne kadar çok yanımızda olursan o kadar iyi bir baba olacağına inandın.hiç bir zaman manevi anlamda hissetmedim ben seni.
karşına oturunca gözlerim doluyor hep sen farketmiyorsun..hoş farketsende senin için pek bir şey ifade edeceğini düşünmüyorum.bir kaç ay önce bana bir tokat atmıştın hatırlıyor musun?iişte o çok derin oldu be baba.hiç unutamayacam ben bunu.belki baba dendiğinde ilk o sahne gelecek aklıma.şimdi bri elini uzattığında bana doğru hemen suratımı kapatıyorum..korkuyorum..bir tek sefer bile karşııklı oturup iki kelam etmedik seninle.bütün muhabbetimiz *param bitti* *ne kadar lazım*dan ibaret.
bizim hiç yan yana resmimizde yok..belki gereksiz ama başkalarının resimlerini görünce imreniyorum baba ya anla..şimdi zamanı geriye sarma gibi bir şansım olsaydı ve bana ne istediğim sorulsaydı babamla sokakta el ele yürüyüm ben kaldırımdan yürüyüm o asfalttan beraber parka gidelim babam bana sarılsın ve oyuncak alsın derim.şimdi bunları neden mi yazıyorum?çünkü karşı komşunun sesi geliyor.kızı benden bir yaş küçük birde oğlu var.deli gibi oyun oynuyorlar gülüyorlar.dünde babası kızına sarılıp kokluyordu balkonda gördüm..kulaklarımda yankı yapıyor her kahkaları.
neden baba?neden çocukluğumu çaldın benden?

off yaa cok duygulandım sımdı.. senağlama babası yanında olupda baba ozlemı hasretı ceken bırı olarak cok etkıledı benı.. :gitme: kıymetlerını yanımızdayken hayattalarken bılmelı.. mafoldumben bende cok ozledım babamı.. :çok üzgünüm:

çok guzel bı yazı tesekkurler

yazıyı okuyunca çok duygulandım.. yorumları okuyunca kendimi kaybettim zaten..babacım iyiki varsın iyiki yanımdasın seni herşeyden herkesden çok seviyorum..hersabah ya dönmezse korkusuyla seni işe yollamak çok zor ama umarım her akşam geri dönersin bende seni karşılarım kapıda..sen benim herşeyimsin bitanemsin...

babamın değerini hep bildim..hepte bilicem.. onu üzmemek için elimden gelen herşeyi yapıyorum..babasını kaybedenlerin başı sağolsun..Allah sabır versin..Her acı gerçekde anne baba kardeş ve evlat acısı geçmez herlde..eminimki çok zordur dayanmak düşününce bile içim ürperiyo..

merhaba arkadaslar..
sabahin bu saati icim yine ezildi yine babam dedim...sessizce aglayarak bilgisayarin basina gectim...arama motoruna babasini kaybedenler yazdim. sonra sizlerin yazdiklarini okuduktan sonra bogulurcasina agladim...
agladim ;cunku sizin acilariniza ortak oldum. agladim; hikayemin sizden daha farkli ve aci olmasina..
bir sabah ise gitmek icin evden ciktim. bir kapkacci tarafindan saldirya ugradim..evimizin hemen onunde servise binmek icin yururken..sabahlari cok uykulu oldugum icin arkamdan gelisini hic farkedemedim..ben cantami vermemek icin mucadele ederken bacagimi delici bir aletle darp etti.....akabinde hemen kacti..babam salonumuzda televizyon izlerken uyuya kalmis benim cigligima uyanip kostu yanima geldi..annem ve ikisinin gozlerindeki endiseyi anlatamam..daha sonra babam beni omuzlarina aldi ellerimi sikica tutuyordu ben tasimasin yorulmasin diye cekmek istedikce daha fazla tutuyordu..korkma kizim bisey olmiycak korkma diyordu surekli.. cok endiseliydi..beni bir taksiye bindirdi..etraf kalabalikti herkes sokaga dokulmustu..babami gormeye calisiyordum beni bindirir bindirmez kaybolmustu ..taksinin yan tarafina dusmus kalp krizi grciriyordu..hemen indim..tek hatirladigim babamm diye haykirislarimdi...18 gun yogun bakimda kaldi hic kendine gelemeden vefat etti..bir kere daha konusamadan ...
sizi cok uzdugumu biliyorum..ben kahroldum..hala kahroluyorum..ustelik 25 yasinda hala babasinin kucaginda oturan biri icin acinin boyutunu anlayin..1 sene gecti.;geride kalan annem icin ayakta durmaya calisiyorum..
soylenicek cok soz kizilcak o kadar insan var ki..
benim hikayemle daha kotusu varmis diyceksinizdir..hayatta hersey insan icin..
babasini kaybedip buyuyenleri .sokakta karsilastiklari baba cocuk manzaralarini kiskananlari ve hatta bozulanlari cok cok iyi anliyorum.. ama babasini benim gibi kaybetmenin izdirabida bambaska...
icim cok yaniyordu paylasmak istedim umarim kafanizi cok sisirmedim..
kaybettigimiz babalarimiza veya annelerimize allahtan rahmet diliyorum.[/COLOR][/B]

başınız sağolsun allah size ve annenize dayanma gücü versin babanızın mekanı cennet olsun inşallah senağlama

cansu_83 .!.:

merhaba arkadaslar..
sabahin bu saati icim yine ezildi yine babam dedim...sessizce aglayarak bilgisayarin basina gectim...arama motoruna babasini kaybedenler yazdim. sonra sizlerin yazdiklarini okuduktan sonra bogulurcasina agladim...
agladim ;cunku sizin acilariniza ortak oldum. agladim; hikayemin sizden daha farkli ve aci olmasina..
bir sabah ise gitmek icin evden ciktim. bir kapkacci tarafindan saldirya ugradim..evimizin hemen onunde servise binmek icin yururken..sabahlari cok uykulu oldugum icin arkamdan gelisini hic farkedemedim..ben cantami vermemek icin mucadele ederken bacagimi delici bir aletle darp etti.....akabinde hemen kacti..babam salonumuzda televizyon izlerken uyuya kalmis benim cigligima uyanip kostu yanima geldi..annem ve ikisinin gozlerindeki endiseyi anlatamam..daha sonra babam beni omuzlarina aldi ellerimi sikica tutuyordu ben tasimasin yorulmasin diye cekmek istedikce daha fazla tutuyordu..korkma kizim bisey olmiycak korkma diyordu surekli.. cok endiseliydi..beni bir taksiye bindirdi..etraf kalabalikti herkes sokaga dokulmustu..babami gormeye calisiyordum beni bindirir bindirmez kaybolmustu ..taksinin yan tarafina dusmus kalp krizi grciriyordu..hemen indim..tek hatirladigim babamm diye haykirislarimdi...18 gun yogun bakimda kaldi hic kendine gelemeden vefat etti..bir kere daha konusamadan ...
sizi cok uzdugumu biliyorum..ben kahroldum..hala kahroluyorum..ustelik 25 yasinda hala babasinin kucaginda oturan biri icin acinin boyutunu anlayin..1 sene gecti.;geride kalan annem icin ayakta durmaya calisiyorum..
soylenicek cok soz kizilcak o kadar insan var ki..
benim hikayemle daha kotusu varmis diyceksinizdir..hayatta hersey insan icin..
babasini kaybedip buyuyenleri .sokakta karsilastiklari baba cocuk manzaralarini kiskananlari ve hatta bozulanlari cok cok iyi anliyorum.. ama babasini benim gibi kaybetmenin izdirabida bambaska...
icim cok yaniyordu paylasmak istedim umarim kafanizi cok sisirmedim..
kaybettigimiz babalarimiza veya annelerimize allahtan rahmet diliyorum.[/COLOR][/B]

Genişletmek için tıkla...

Okurken gözlerim doldu,engel olamadım aktı gözyaşlarım...
çok ama çok üzücü bir hikaye...Allah rahmet eylesin,
diyecek çok şey var ama kelime bulmakta zorlanıyorum...
sadece sizlere sabır diliyorum...

cok tesekkur ederim..sizleri uzmek istemedim..
ama anneler ve babalar cok onemli her ne olursa olsun asla uzulmemeli ve kirilmamalilar..
hayatta iyi oldugu gibi kotude de var kabul edip oyle yasamali ELIMIZDEKILERE SIKICA SARILMALI....