benimde eşim çok horlar.. ilk evlendiğimiz aylarda sabah ışıklarını güneşle beraber ben kondururdum gökyüzüne..
sonrasındada akşama kadar gözümü açamaz, akşam 5,6 da uyanırdım...eşime sorsan asla horlamam der.. ayol sen zaten bilmezsin horladığını yanındaki bilir ya.. neyse..
sonra bir çözüm buldum kendimce.. kitap okumayı çok seven biriyim.. kitaplarımı gece yatarken okuyorum.. 10,15 sayfa okuyunca direk uykum geliyor.. ve öyle bir uyuyorumki eşimin horlamasını duymuyorum bile..
birde sırtüstü yatan insan horlar.. ben eşimi uzun uğraşlarla yan çevirirdim .. horlama kesilirdi..
bende sayıklarmışım.. daha doğrusu çok konuşurmuşum eşim der.. hatta bir gün: biranda bir sesle uyandım.. baktım eşim bana dönmüş.. el çırpıyor, tempo tutuyor gülerek.. " delimisin napıyorsun" dedim.. " aşkım, türkü söylüyordun bende eşlik edeyim sana dedim" dedi.. "ne söylüyordum " diye sorduğumda" o kurnadan bu kurnaya " hamam şarkısını söylüyormuşum.. ikimizde çok gülmüştük::roflol:
uzun lafın kısası, alışırsınız zamanla.. benim misafirlerim( yatılı kalan) nasıl uyuyorsun.. xx in horlamasını biz bile duyuyoruz derler.. ama ben artık duymuyorum bile..
ne demişler "körle yatan şaşı kalkar"..