- 13 Mayıs 2023
- 611
- 124
- 33
Fiziksel olarak kendimi beğenmem dalgalı ya. Bazen güzel bazen çirkin hissediyorum.1-kendinizi fiziksel olarak beğenip vücudunuzda rahat ediyor musunuz
2- kişilik karakter ve sosyal olarak kendinizi yeterli görüyor musunuz
3-kendinizi sevilmeye layık buluyor musunuz ya da hep eleştiriyor musunuz
Aileden yeterli sevgi ve desteği görmeyince böyle oluyor. Çözümü gerçekten kendinize bir şeyler katmak.
Lise yıllarımda akran zorbalığına uğramıştım, çok uzun süre kendime gelemediğim için sizin gibi kendimi ezdirdiğim, en ufak cinsellikte bağlandığım çok olay yaşadım.
sizden farkım ben aşırı derecede gurur da yaptığım için farkına varıp olay çıkarabiliyordum ,tersleyip isteklerimi söyleyebiliyordum hemen olmasa da.
Ne zaman ki kendimi beğenmeye, sevmeye ,yeterli bulmaya ve buna inanmaya başladım o durumlardan yavaş yavaş kurtuldum
Böyle insanları görünce uzaklaşmamız lazım
Genellikle güzel bulunurum.
Eskiden karakterimi çok beğenirdim. Etrafımdaki insanlara bakınca. Özellikle ilişkiler konusunda düzgünsün sevince tam seviyorum. Aldatma huyum yok arkadan iş çevirmem. Kimseyi üzmem vs vs yani bunlar lütuf değil yapılması gerekenlerdi.
Ama gördüm ki bunların hiç biri önemli değil ya. Tam tersi olan insanların çok sevildiğini mutlu olduğunu gördüm. Bense hep ilişkilerde mutsuz oldum. Bu da çoğaldı içimde hepsi üst üste geldi.
Artık gerçekten neyim bilmiyorum.
En son duyduklarımda çok sorgulattı bana herşeyi.
Gerçekten ayrılırken sen daha iyilerine layıksın iyi bir kızsın vs duydum hep.
Ondan sindiremedim galiba.
Evet kendimi sevinmeye layık buluyorum başlarda. Ama sonradan kendime güvenim tamamen bitiyor. Bende gururluyum ama aşk ve ya bağlılık karşı taraf ile ilişkilerde anlamsız oluyorum..
Annemden yeterince sevgi gördüm.
Akrab zorbalığına da maruz çok kaldım dediğim gibi. Ama hakkımı aradım küçükken daha fevriydim. Biri annem hakkında olsun ailem hakkında olsun bit şey dediğinde sinirlenir direkt dalardım.
Yaptığım doğru değildi biliyorum ama çocuktum işte. Bir keresinde benden epeyce iyi bir kızı çok sinirlendiğim için camdan aşağıya atmaya kalkmıştım. Anneme falan laf söylediği için. Yazık annemde sürekli kavga olaylarımdan dolayı okula gelirdi çağırırlardı. O anı hiç unutmam yıllar sonra kızdan özür dilemiştim o da özür dilemişti çocuktuk diye.
Yani liseye kadar baya asi bir kızdım. Sonradan bu böyle olmaz kadını da üzüyoruz benimle uğraşıp duruyor diye daha olgun davranamaya çalıştım. Biri gelip sataşsa da tepki vermezdim takmıyormuş gibi yapardım olay kapanırdı.
Neyse burda dediklerin diğerlerinin dedikleri falan çok doğru insanın elinde aslında bazı şeyler.
Suçluluk psikolojisi de ben çok vardır.
Değer verdiğim bir insan bana kötü muamele ettiyse kesin bir şey yapıp da soğutmuşumdur ya da soğuttum ondan böyle dedim.
Aslında kimsenin kimseye böyle şeyler demeye böyle davranmaya hakkı yok.