Kızlar merhaba, aslında çok büyük dert değil neler neler aştım ben yaşarken hepsi zordu ama yine de üzülüyor insan ,
Benim derdim şu biz eltimle Yanyana binalarda oturuyoruz 4-5 senedir, öncesinde kaynım 5 sene bizde kalmıştı düğününü biz yaptık her işine koştuk , eşim çok düşkündür kardeşine neyse önemli değil onlar.5 senedir Yanyana oturuyoruz ben hiç bir sorunumuz yok sanıyordum olanlarda ufak - tefek şeyler büyütmeye gerek yok , o daha genç ben olgun olmalıyım mantığıyla yaklaştım hep
İlk sorun ( benim gözümde ) dün patlak verdi onun çoçuğu 3 , benimki 6 yaşında bir oyuncak için kavga ettiler orda uzatınca çoçuklar ben oğluma kızdım hadi eve gidiyoruz herşeye kavga ediyorsunuz yeter diye oğlumun elinden alıp onun çoçuğuna verdim bir adım attım nasıl kızıyor çoçuğuna bir daha ona oyuncak vermeyeceksin onun oyuncağını almıyacaksın diye bağıra bağıra gitti evine ( bahçedeydik) bende eve çıktım
Bugün beraber bir planımız vardı,çıktık evden tavırlı bana umursamadım ben de hiç ,
içimden de diyorum demek ki çok yüz verdin sen buna kendime kızıyorum öyle
Büyük kızımın okuluyla ilgili bilgisayar işi vardı
hiç demedim bile yapın diye kaynımın haberi vardı okul işinden kızımı çağırdılar gel yapalım diye, yarım saat sonra malzemeleri toplayıp bize getirmiş kaynım bıraktı gitti hemen ne oldu kızım dedim
Yengem amcama bağırdı öyle annemgil bizi bekliyor sen burda uğraşıyorsun geç kalıcaz diye öyle söylenmiş , kaynım çoçuğun yayında yapma dedikçe sürekli söylenmiş en sonunda kızım işiniz varmış ben gideyim xxxx abla yardım eder bana deyip eve gelmiş
Ben ikisinide kardeş gibi görmüştüm hep hem çok üzüldüm hem çok sinirlendim zaten her hafta sonu annesine gidiyorlar zaten belki bir saat sürecek bir iş için ne çirkin tavırlar ve verdiğim emeğe acıdım
Değmezmiş insanlara gerçekten şimdi kızlar sizden yardım istediğim konu onlara nasıl ders vermeliyim mesafe koymak işe yaramıyor eşimden asla destek göremiyorum bu konuda kardeşini çoçuğu gibi görüyor toz kondurmuyor onlara ne kadar kavga edersem boş
Benim derdim şu biz eltimle Yanyana binalarda oturuyoruz 4-5 senedir, öncesinde kaynım 5 sene bizde kalmıştı düğününü biz yaptık her işine koştuk , eşim çok düşkündür kardeşine neyse önemli değil onlar.5 senedir Yanyana oturuyoruz ben hiç bir sorunumuz yok sanıyordum olanlarda ufak - tefek şeyler büyütmeye gerek yok , o daha genç ben olgun olmalıyım mantığıyla yaklaştım hep
İlk sorun ( benim gözümde ) dün patlak verdi onun çoçuğu 3 , benimki 6 yaşında bir oyuncak için kavga ettiler orda uzatınca çoçuklar ben oğluma kızdım hadi eve gidiyoruz herşeye kavga ediyorsunuz yeter diye oğlumun elinden alıp onun çoçuğuna verdim bir adım attım nasıl kızıyor çoçuğuna bir daha ona oyuncak vermeyeceksin onun oyuncağını almıyacaksın diye bağıra bağıra gitti evine ( bahçedeydik) bende eve çıktım
Bugün beraber bir planımız vardı,çıktık evden tavırlı bana umursamadım ben de hiç ,
içimden de diyorum demek ki çok yüz verdin sen buna kendime kızıyorum öyle
Büyük kızımın okuluyla ilgili bilgisayar işi vardı
hiç demedim bile yapın diye kaynımın haberi vardı okul işinden kızımı çağırdılar gel yapalım diye, yarım saat sonra malzemeleri toplayıp bize getirmiş kaynım bıraktı gitti hemen ne oldu kızım dedim
Yengem amcama bağırdı öyle annemgil bizi bekliyor sen burda uğraşıyorsun geç kalıcaz diye öyle söylenmiş , kaynım çoçuğun yayında yapma dedikçe sürekli söylenmiş en sonunda kızım işiniz varmış ben gideyim xxxx abla yardım eder bana deyip eve gelmiş
Ben ikisinide kardeş gibi görmüştüm hep hem çok üzüldüm hem çok sinirlendim zaten her hafta sonu annesine gidiyorlar zaten belki bir saat sürecek bir iş için ne çirkin tavırlar ve verdiğim emeğe acıdım
Değmezmiş insanlara gerçekten şimdi kızlar sizden yardım istediğim konu onlara nasıl ders vermeliyim mesafe koymak işe yaramıyor eşimden asla destek göremiyorum bu konuda kardeşini çoçuğu gibi görüyor toz kondurmuyor onlara ne kadar kavga edersem boş
Savunucam derken yanlış okudunuz sanırım.
