Eşimle görüştüm arkadaşlar,
Şimdi, sabahın köründe geldi bende uyumamıştım zaten oğlumun kahvaltısını yaptırıyodum, annem de bize kahvaltı hazırlamıştı, gayet sakin eşime de bi tabak koydum kahvaltı yaptık annemden çocuğu parka götürmesini rica ettim, çünkü yine bir tatsızlık çıkacaksa evde çıksın bari dedim.
Ben sorularımı sordum o cevapladı ben dinledim, arada yine sinirlenip ağladığım oldu tutamıyorum artık kendimi.Uzun uzun konuştuk.
Ben zaten kararımı vermiştim biliyosunuz, bu kararımı ona anlattım.
2 ay buralarda olmayacağımı, oğlumla birlikte biraz uzaklaşmak istediğimi, bu dönemde beni aramasını istemediğimi, gerekirse onu benim arayacağımı, en azından ilk 1 ay kimseye nerede olduğumu söylemek istemediğimi, isterse bu sürede evde kalabileceğini söyledim.
Kabul edemedi, 2 ay ayrı kalmak ne demek farkında mısın, senin aklında beni boşanmaya alıştırmak var sanırım dedi.
Şimdi sen 2 ay boyunca benim bilmediğim bir yere gideceksin, bende seni hiç aramayacağım öylemi? ya senin aklın bunu alıyor mu? Böyle bi dünya yok dedi. Ama böyle sinirli falan değildi şaşkındı diyelim beklemiyordu sanırım.
Bende dedim ki yani o zaman neyi konuşuyoruz ben boşanmama ihtimali var mı onu düşüneceğim, seni affetme ihtimalim var mı? ha istemiyorsan düşünmeyim hemen ayrılalım sende imzala şu kağıtları dedim. Burada biraz sinirlendi işte,
bak öyle 2 ay başka bir yerde benden ayrı düşünme, taşınma işlerini unut. 10 gün oldu zaten 10 gün geçti, düşünme dediğin 2 gün olur 3 gün olur böyle birşeye izin vermiyorum kaldı ki oğlumun düzeni bozulur diye benimle hiç biryere gelmiyosun, o çocuğun düzeni bozulmayacak mı böyle? ben oğlumu 2 ay görmeden duramam, senide bilmediğim yerlere 2 ay tek başına göndermem dedi.
Ne yapacaksam evde yapmamı, mutlaka evde kalmamı istiyor 10 gün daha düşün bu sefer ben sabredeceğim ve hiç gelmeyeceğim, sana yazmayacağım, rahat bırakacağım sende bu sürede düşün, son anlattıklarımı iyice bir anlamaya çalış.
Sen ne zaman ararsan o zaman geleceğim. Dedi gitti.
