Konu sahibi, gerçekten okurken saçımı başımı yoldum. Kaç yaşındasın da merak ettim, bunca cahillik , bunca iş bilmemezlik ancak kasıt ile olur.
Eşe saydiramayacagim, hataları var elbet . mesela şu kısımda haksız
Hep tartisma hep kavga bu defa kizip 3 cocugumada kiziyo uzaklasiyo
Neden seninle kavga edince gidip üç çocuğuna kızıp küsüyor? Esin salak mı? Üstelik brii daha 3 aylık. Beşiğine gidip bağırıyor mu yani,nasıl kızabilir minicik bebeğe?
Ayrica babası oğlunu dövünce babasına laf etmemesi de oldukça kötü bir şey.
Yani adamın da çok yanlısı var, sanma ki seni eleştirdim ama eşin yuzdeyuz haklı.
amaaa adama katılmamak elde degil.
Biliyo beni sucluyo duvarlari ben örmüşüm
Yapiyorum ne demeye calisiyosun diyo bu duvarlari sen yaptin diyo vs
YAPTIM NAPMAM GEREKTIGINI SOYLRCEK SON KISSIN SEN BIZI BU Hale getirdin gibi bi bahNesi var
Yani Adam haksız mı sence?
Büyük bir cesaret örneği gostermis, babasını annesini karşısına almış, bir yaşında bebeği olan,hala eski kocasından olan bebeğini emziren kadinla evlenmeye karar vermiş.
Karısına demiş ki;
bana baba desin anneme babaanne babama dede bizim olsun
Ne kadar kıymetli bir söz. Herkese göğüs germiş,aynı eve girmissiniz, onun altını bezlemis, kucağında uyutmus,babalık yapmış . Ne zaman öz babası gibi hissedecek, hemen sokmuşsunuz lafı 'benim cocugum' diye. Çocuğa kızmış 'benim çocuğuma kizamazsin' , cocugu uyarmış 'sen benim çocuğuma karisamazsin'. Bir hareketini beğenmeyin 'o senin oğlun degil'
Adam baba olmak istedikçe o kadar çok kere hissettirmissin ki onun çocuğu olmadığıni, o da 'sana da , senin çocuğuna da ' moduna girmiş. Ben ona hak verdim . Babasıdır, tabii ki uyarır çocuğunu. Adama resmen üvey olduğunu hissettirip gözüne sokmuşsunuz ve ortadaki duvarları siz örmüssunuz. Kim olursa olsun karşısında her fırsatta 'o senin değil!' denen çocuğa karşı baba gibi hissedemez. Onu bu hale getiren de sizsiniz.
Evet esim en ufak biseyine karistiginda senin oglun degil o karisamazsin diyodum
en buyuk hatam galiba
Kizdiginda kizamazsin bukadar o benim Cocugum demisim sofrada 3 yasindayken dokmeden yemedigi icin kizmiz bu bende doke doke yer benim cocugum karisma demisim falan
Ayrıca evlat ayrımı yapmam diyorsunuz ama yüz kişi üvey çocuğunuz sanmış . Öyle bir anlatmasınız ki.
Adam ilk çocuğunuzu disladikca siz de diğerlerini dişlamişsiniz. Evde gereksiz bir rekabet var resmen ; bizim takım+onların takım diye .
Evet, adam ayrimcilik yapmaya başlamış. Ama bunu başlatan siz olduğunuz gibi devamlı her fırsatta kavga çıkarıp evin huzurunu kaçırıp adama kendisini suçlu hissettiren ve çocuktan iyice uzaklaştıran da sizsiniz. O kadar çok dırdır yapıp kavga çıkartmissiniz ki adamın gözünde ilk çocuk eve atılan dinamit gibi bir şey olmuş.
Eşiniz sizle- gorumceniz için iki defa 'neden benim kardeşime sarilmadin da kendi kardesine sarildin' diye kavga etse hiç suçu olmasa bile görümcenizden sogumaz miydiniz?
Ya adam ne yapsın? Milyon kere sev de sev, sev de sev,onu da op falan. Bu işler kavgayla -zorla mi olur?
Eşiniz zaten oğlunuzu bir kere benimsemiş. İkinci kere benimsemesine yardımci olun. Mesela haftada bir akşam kutu oyunu oynayın 4-6 yaş için çok güzel oyunlar var. İki gruba ayrilin. Bazen eşiniz ilk oglunuzla olsun , beraber bir grup olmanın zevkine varsinlar.
Hava kötü ama bahar geldiğinde pikniğe gidin, top da görürün, beraber tek kale maç yapsınlar . Erkeklerin zevkine uygun bir oyuncak alın (mümkünse kızın ilgisini cekmeyecek) ikisi kursun oyuncağı,sonra oynasın falan. Çocuğu kursa yazdırın,haftasonu siz evdekilere bakarken o kursa götürsün- getirsin. Başbaşa bir rutinleri olsun. Doğum gününde -babalar gününde kız babası için resim cizerken oğlunuz mektup yazsın...
Yani bırakın yeniden bağ kursunlar.
Ağzınızdan senin-benim lafını komple silin,unutun onu.
Kavga çıkarmak yerine evde huzur ortamı sağlayın.
Bunu da 'pis adam hem ayrımcılık yapıyor hem ona ödül mü vereyim' diye düşünmeyin. 'ben bozdum,ben tamir edeyim' diye düşünün.
Ayrica çocugu yanina çekip 'o senin baban değil ama desen seni seviyor' gibi fevri ve travmaya yol açacak şeyler asla asla söylemeyin.
Hatta en iyisi alın bir randevu, pedagoga hem bu durumları anlatin-esinizle ilgili - hem de nasıl söyleyeceğiniz konsuunda destek alin. Merak etmeyin,eşinizi de çağıracaktir.
Bu süreci güzel yönetirseniz mutlu aile tablosuna sahip olabilirsiniz.
Ama böyle devam ederseniz hır gür kavga dövüş, üç tane yaralı ve psikolojisi bozuk çocukla huzursuz bir eviniz olur. Hepsi büyüdüğünde annem/babam evlat ayırirdi diye travmalara sahip olur. Mutsuz bir ömür yaşayip,mutsuz cocukalr büyütüp ,mutsuz mutsuz ölürsünüz. O yüzden iyi değerlendirin şu kıymetli zamanı. Daha fazla hata yapmayın..bu yaşlar kişiliğin belirlendiği yaşlar.