kocama hayatı zehir ettim...pişmanmıyım...hayır

kaynanasıya görüşmesin zaten

artık çok şey yaşamış,başta mesafe koyabilseydi keşke.

kendi çocuklarına değer vermiyor olabilirler ama gelinlerinin değerini,farkını bilmeleri gerekirdi.

o beğenmedikleri çocukları yuva sahibi yapmış,haytını feda etmiş.

el üstünde tutmaları gerekirdi.

ama ruh sağlığı normal değil demişti kaybolan...
 
amaan kaynanası da insan mı be oğlu için geberse de kurtulsak diyormuş 1.5 yıl ayrı kalmışlar adam onların elinde hasta olmuş
kaybolan gitmek istemese eminim kocası bişi demez
 
amaan kaynanası da insan mı be oğlu için geberse de kurtulsak diyormuş 1.5 yıl ayrı kalmışlar adam onların elinde hasta olmuş
kaybolan gitmek istemese eminim kocası bişi demez

bence de hepsine restini baştan çekip eşiyle mutlu huzurlu yaşasaymış keşke.
bir yerde sorun varsa uzak durmaktan daha iyi bir yol düşünemiyorum.
 
başka bir şehre gitmeli.
arkadaşları,ailesi,akrabaları hepsi orda kalacak.
yeni bir hayat kuaracaklar.
eşinin ailesinden uzak olanlar elbette daha huzurlu(sorunlu ailelerden!)
 
yanlışlıkla yolladım cümlem eksik kaldı...edit tuşu kaldırılınca böyle oluyor..

değil başka şehre,dünyanın öteki ucuna gidilse de adamın karakterinin değişeceğini sanmıyorum....
 
ya değişmezse o zaman yapacak yok zaten
en azından çöüzm yolllarını değerlendirsinler
olmadı zaten bu evlilik yürümez
 
biz de onu dedik abla
birincisi başka şehre taşın
ikincisi tedavi olun hem eşinin hem de evliliğinin kurtulmasını istiyorsan
ama kayblan yanaşmıyor mu diyeceksin

canım bir de şu var ki ha deyince şehir değiştirilemiyor ki...bu yüzden ne iş yaptıkları önemli karı kocanın...
 
Kızlar şehir değiştirmek çözüm değil. O evden çımadan kararını vermeli. Eşine acmıyor ki eziyet ediyor demişsiniz, bazı olaylardan sonra bu maalesef kötü bir psikoloji, em acıyorsun hemde sana yaşattıklarını ondan çıkarmak istiyorsun, ona eziyet etmek hoşuna gidiyor. Ben üzülüyorsam sende üzül diyorsun. En azından evlilik terapisti olmasa bile arkadaşımızın kendisi için terapiste ihtiyacı var. Çok faydasını görecek... Affetmeyi öğrenince mutlu olacak.
 
canım.ne gerek var ki bu kadar kendini üzüyorsun..ileride geriye dönüp baktığında nasıl bu kadar cesaretsiz davranmışım diye hayıflanacaksın...hiç kimse vazgeçilmez değil...olmuyorsa olmuyordur...Kangren olmuş bir evlilik bu... kes at annen seni bugünler için doğurup büyütüp okutup yetiştirmedi...Zaten cesaretsiz davrandığın için tepene çıkmışlar...Dinsizin hakkından imansız gelir diye boşuna dememişler...
 
arkadaşım yaşadıklarına üzüldüm lakin senin koskoca ailen varken niye korktuğun için gitmiyorsun.
ailenin yanına gitme en doğal hakkın eğer bundan için eşin birşey çıkaracaksa bırak çıkarsın.kendin diyorsun kötülük yapsın ayrılalım diye.
 
kızlar uzun süre net yoktu giremedim..hepinize özellikle teolog sana çlok teşekkür ederim...gerçekten beni hayat bağladın...mantığımı çalıştırdın...sağol..
 
Neye karar verdin kaybolan?
bastan okudum konunu cok uzuldum..
- aileni goremiyorsun
- guzellige dair bir sey yasamiyorsun evliliginde
- esinin ailesinin hakaretlerini ve hastalik derecesinde hareketlerine maruz kaliyorsun
- pasif bir ese sahipsin
ama bunlara son vermeni kollaylastiracak bir meslegin egitimin ve ailen var sonucta
ve bu dunyaya bir kere geliyorsun bunu unutma sakin..
bir evlilige bir cocuk yazik olur gercekten.. 25 yas en guzel yaslardan biri bence
kiymetini bil kendinin inan yoksa kimse sana kiymet vermez
 
konuyu baştan sona okudum..ne kadar saçma ve gereksiz şeyler yüzünden olaylar bu noktaya gelmiş..

eşin pısırık olabilir..kimseyi bu karakterinden dolayı dışlayamayız..burda dışlanması ve eleştirilmesi gereken kişiler sadece ailesi..kimse isteyerek pısırık olmaz..demek ailesinin yerli yersiz baskısı hatta delikanlıyken bile dayak atmaları bu adamın içinde ne kadar tahribatlar oluşturdu kimbilir....kişiliği oturmadan daha yokoldu...ama eşinin bu tarafı tüm suçun ve kabahatin onda olduğunu göstermez...

yeni evlendiğinde yani bu insanları tanır tanımaz kocanı çekmeliydin kendine...ailesi eşine laf söylediğinde susturmalıydın onları...herkes sana bu adamı nerden bulmuşsun demiş onların dediğine bakıp eşine karşı saygını bitireceğine hepsinin ağzının payını vermeliydin...eşinde yoksa sendede yokmuş yuvaya kol kanat germe cesareti....eşimin ailesi akrabaları bütün arkasaşları bana hakeret ediyor eşim pısırk olduğu için diyorsun...

sence gerçektende sırf bu yüzdenmi hakaret ediyorlar ? bana söylermisin senin ağzın dilin yokmuydu...
hem kimse bir kadına sırf kocası pısırık diye hakaret etmez...hakareti ettirende ettirmeyende kendisidir..

ha söylediğin gibiysede neden evine sokuyorsun bu insanları..kayınvaliden ve kayınpederin gerçekten deliyse neden evlerine gidiyorsun...neden evine alıyorsun...madem eşin pısırık bu konudada talimatını verirdin eşine....

bu son olayda da neden eşinin burnundan getiriyorsun..eşin sen gitme ama ben giderim demiş..tamam elleme gitsin...sen gitme daha ne istiyosun..evede sokma..hayatına bak keyfini çıkar...onlarda kudursun kendilerince....gitmesin tavrını koysun diyorda ne olursa olsun onun annesi o..tavır koysa daha iyi olurdu ama birde şöyle düşün...bazı insanlar gerçekten istemediği için yapmaz birşeyi, bazı insanlarda yapamaz kapasiteleri yeterli değildir..

sanırım eşin seni korumayı ne kadar istesede özgüven eksikliği en üst seviyede..kapasitesi yok....senin böyle davranmanda hem onu yokediyor hem seni....çek elini eteğini...bak hayatına..gitme gelme..

üstelik kimse hakaret etmemeli ne sana ne eşine..eşinide bu konuda yüreklendirmelisin...oda sana sahip çıkmayı öğrenmeli..öğrenmek zorunda...

bunların hiçbiri olmazsa az evvel bir arkadaşımın dediği gibi bu işin sonu boşanmak olur...
 
teolog canım sana nasıl teşekkür edeceğimi bilemiyorum ogün bunalımın eşiğindenydim..bir günde 3 kere panik atak krizi geçirdim..sonra senin yazdıklarını okudum..ve kendi kendime dedimki evet kocam pısırık biri ancak bana hiçbir kötülüğü yok ve onu gerçekten bırakacak kadar merhametsiz değilim..diğer arkadaşlarında dediği gibi sorun eşimin özgüven eksikliği deil sorun benim de zamanla pasifleştiğim..ogünden sonra artık kayınvalidem yada kayınbabamla kesinlikle görüşmüyorum..geçen kayınpederim aradı açmadım eşime sormuş neden açmadı diye...yani onlara alakamı kestim..ha eşim istersen gitme derdi ancak ben daha sonra problem olur diye hep giderdim..ancak anladımki böylede problem çıkıyo..madem öyle görmem ni kocamıda iki üç saat küs kalır unuttururm dedim...ha şundaneminimki ben gitmesem bile bu yapışıklar genede gelirler evimize..ozamanda hiç hoşgeldin falan demiyecem...madem beni defalarca evlerinden kovdular bende artık onlar gibiyim...arkadaşlar bana ayrıl falan demişsiniz ancak her insanın bir inancı var benim dünya inancıma göre kul kaderini nereye kaçsada çeker..kader yolu aynıdır çilesi sıkıntısı inişi çıkışı değişmez ancak yol arkadaşlarımız değişir ve buda o yolu etkilemez..eşimden ayrılsamda çekecek çiilem varsa başkasıylada çekerim...buda benim inancım ve buu düşünce beni alıkoyuyor..çevremde hep gördüm ve yaşadım..1.5 yıl ayrı yaşadım gene dertlerim bitmedi sonunda teslim oldum kadere allaha...annem derki YASTIK DEĞİŞTİRMEKLE KADER DEĞİŞMEZ der...madem kocam sessiz ben ses çıkaracağım ..hepinize çok teşekkür ederi...siz olmasaydınız ne yapardım..kimseyle paylaşamadığımm dertleri buraya yazıyorum..sağolun...:a015:
 
sevindim kaybolan cım
eşine de sahip çık canım herkes küçük gördüğü için sakın sende onu küçük görme beğenmemezlik yapma olur mu
bundan sonra artık sana kolay gelsin
 
Back
X