- 14 Temmuz 2025
- 27
- 11
- 3
- 27
Selamun aleyküm sevgili arkadaşlar. Kimseye açılamadığım için buraya üye olup sizlerden fikir almak veya bir bakıma tecbrübelerinizden faydalanmak niyeti ile yazıyorum.
Yaklaşık bir buçuk senedir evliyim. İlk evlendiğim aylarda dahil eşimin ailesi ayda bir kaç kez en az bir gün bir gece, en fazla bir hafta gelip evimizde kalıyorlar. Aramızda çok mesafe yok araba ile yarım saat. İlk zamanlar bu çok hoşuma gidiyordu mutlu olurdum ama zamanla zorlanmaya başladım. Çünkü çok abarttılar. Başlarda yeni evli olduğum için ve ilk zamanlar normal olduğunu düşündüğüm için bir tavır koymadım. Sonra da koyamadım zaten. Gelirken tek gelmezler cümbür cemaat gelirler haber vermezler ya eşimden yada oğlumuzdan duyuyorum. Kaynanam görümcem torunları hepsi gelirler. Yemekleri bitmez çayları bitmez yatak indir kaldır çok yoruluyorum artık. Biz erken kalkıyoruz işimize gücümüze bakıyoruz onlar 10 11 gibi kalkıyorlar bütün düzenim bozuluyor. Eşime söylüyorum seni çok seviyorlar diyor amenna Allah razı olsun bende onları seviyorum bana bir zararları yok fakat birbirimizi seviyoruz diye de bıktırmanın bir anlamı yok diye düşünüyorum. Ben sakinliği seviyorum eşimde öyle. Eşim de durumdan rahatsız ama kimseyi kırmamak için bişey demiyor. Onu da anlıyorum. Bazen alttan alttan uyarı veriyor ama anlamıyorlar çok düşüncesizler. İşim var mı yok mu sormuyorlar. Özel hayatımıza saygıları yok. Bazen üzülüyorum niye böyle düşünüyorum diye belki biraz nefsi davranıyorum bilmiyorum yani kafam çok karışık ama artık zor geliyor bana. Ben misafiri yedirmeyi içirmeyi çok seviyorum ayda bir gelseler veya kalabalık değil de tek tek gelseler yada günü birlik gelseler yine sorun yok amenna. Gün için de çok koşuşturmacalı bir hayatımız var bide benim durumum biraz farklı ikimizin de ikinci evliliği eşim karısını kaybetmiş iki tane ergen oğlu var onlara bakıyorum. Eşim ahşap ustası atölyemiz var çocuklar babalarının yanında çalışıyorlar. Sabah namazından sonra kahvaltı hazırlıyorum öğlen yemeğe çaya geliyolar akşam toz toprak içinde eve geliyorlar çok işim oluyor. O işin gücün arasında yatılı çocuklu misafir ağırlamak beni çok ama çok yoruyor. Eşim ve çocuklarla çok mutluyuz birbirimize hemen alıştık benimsedik aramızda maşallah bir sıkıntı yok. Geçinip gidiyoruz. Ama ailesinden artık soğumaya başladım. Bu duşüncesizlikleri yüzünden. Bu arada ben daha hiç birinin evinde kalmadım eşimde öyle. Ailem şehir dışında burda gurbetteyim. Değerli yorum ve nasihatlerinizi bekliyorum.
Yaklaşık bir buçuk senedir evliyim. İlk evlendiğim aylarda dahil eşimin ailesi ayda bir kaç kez en az bir gün bir gece, en fazla bir hafta gelip evimizde kalıyorlar. Aramızda çok mesafe yok araba ile yarım saat. İlk zamanlar bu çok hoşuma gidiyordu mutlu olurdum ama zamanla zorlanmaya başladım. Çünkü çok abarttılar. Başlarda yeni evli olduğum için ve ilk zamanlar normal olduğunu düşündüğüm için bir tavır koymadım. Sonra da koyamadım zaten. Gelirken tek gelmezler cümbür cemaat gelirler haber vermezler ya eşimden yada oğlumuzdan duyuyorum. Kaynanam görümcem torunları hepsi gelirler. Yemekleri bitmez çayları bitmez yatak indir kaldır çok yoruluyorum artık. Biz erken kalkıyoruz işimize gücümüze bakıyoruz onlar 10 11 gibi kalkıyorlar bütün düzenim bozuluyor. Eşime söylüyorum seni çok seviyorlar diyor amenna Allah razı olsun bende onları seviyorum bana bir zararları yok fakat birbirimizi seviyoruz diye de bıktırmanın bir anlamı yok diye düşünüyorum. Ben sakinliği seviyorum eşimde öyle. Eşim de durumdan rahatsız ama kimseyi kırmamak için bişey demiyor. Onu da anlıyorum. Bazen alttan alttan uyarı veriyor ama anlamıyorlar çok düşüncesizler. İşim var mı yok mu sormuyorlar. Özel hayatımıza saygıları yok. Bazen üzülüyorum niye böyle düşünüyorum diye belki biraz nefsi davranıyorum bilmiyorum yani kafam çok karışık ama artık zor geliyor bana. Ben misafiri yedirmeyi içirmeyi çok seviyorum ayda bir gelseler veya kalabalık değil de tek tek gelseler yada günü birlik gelseler yine sorun yok amenna. Gün için de çok koşuşturmacalı bir hayatımız var bide benim durumum biraz farklı ikimizin de ikinci evliliği eşim karısını kaybetmiş iki tane ergen oğlu var onlara bakıyorum. Eşim ahşap ustası atölyemiz var çocuklar babalarının yanında çalışıyorlar. Sabah namazından sonra kahvaltı hazırlıyorum öğlen yemeğe çaya geliyolar akşam toz toprak içinde eve geliyorlar çok işim oluyor. O işin gücün arasında yatılı çocuklu misafir ağırlamak beni çok ama çok yoruyor. Eşim ve çocuklarla çok mutluyuz birbirimize hemen alıştık benimsedik aramızda maşallah bir sıkıntı yok. Geçinip gidiyoruz. Ama ailesinden artık soğumaya başladım. Bu duşüncesizlikleri yüzünden. Bu arada ben daha hiç birinin evinde kalmadım eşimde öyle. Ailem şehir dışında burda gurbetteyim. Değerli yorum ve nasihatlerinizi bekliyorum.
Son düzenleme:
size kötü örnek olmak istemiyorum
