Herkese merhabalar öncelikle,
Uzun zamandır konu açmıyordum ama çok doldum. İçimi dökmek istedim. Uzun olursa şimdiden kusura bakmayın. Okuyacak ve yorum yapacak herkese de teşekkür ederim.
Yaklaşık 9 aylık hamileyim ve aynı zamanda da kalp hastasıyım (kalp ameliyatı olmuştum 14 yıl önce). Dün hamilelik kontrolüm vardı hastaneye gittim, doktorum 15 Ocak'a sezeryan için gün verdi; ama kalp hastalığım nedeniyle hastanedeki kardiyoloji doktorunun da beni görmesi gerektiğini ve onun da onayı ile sezeryan tarihinin netleşmesinin uygun olduğunu söyledi. Ben de bu sabah için kalp doktorundan randevu aldım. Kalp doktoru muayene den sonra benim o hastanede doğum yapmamın uygun olmayacağını, çünkü %1 ihtimal bile olsa doğum sırasında kalp ile ilgili sıkıntı yaşanması durumunda müdahale edilememe durumu olduğundan hastanenin ana merkezinde doğum yapmamın daha uygun olacağını belirtti. Ben İstanbul Avr.yakasında oturuyorum, doktorun bahsettiği hastane ise Anadolu yakasında ve oldukça uzak bir noktada. Yani anlayacağınız doğuma ramak kala hastane sıkıntısına düştüm.
Şimdi diyeceksiniz ki eşinizle ne ilgisi var? Eşim özel sektör çalışanı olduğu için şimdiye kadarki hiçbir kontrolümde yanımda olamadı/olmadı. Bu durumu kendisine telefonla anlattığımda da başka hastanelere bak dedi. Ben de bu arada eve geldim ve hamileliğin verdiği yorgunlukla 2 saat kadar uyudum. Haliyle hastanelere bakamadım. Uyandıktan sonra hastaneleri araştırıp aynı zamanda eşimi tlfnla arayarak bilgi veriyordum. En son olarak bir hastane ismini söyledi olmazsa orda doğum yaparsın dedi. Ama bahsettiği hastane benim şu anki hastanem kadar bile donanımlı değil. Ben de dedim ki benim o hastanede doğum yapacağımı nasıl düşünebilirsin? Bana dediği şey şu oldu: Ne yapmamı bekliyorsun? Sabahtan beri yatıp uyuyacağına hastane araştırsaydın o zaman. Bir hastaneyle konuşuyorsun hemen beni arıyorsun, benim işlerim zaten düzgün gitmiyor bir de şu durumda senin hastaneni mi düşüneceğim? Kapat şu telefonu da sinir etme beni dedi.
Öyle çok ağladım öyle çok ağladım ki anlatamam.Kendimi çok yalnız, kimsesiz ve bir o kadar sahipsiz hissettim ki.. Sanki ben keyfimden hastane değiştireceğim, sanki ben keyfimden dinleniyorum keyfi uyuyorum gibi davrandı.
Benim onu arama sebebim de ortak bir kararla hastaneyi seçmekti. 9 ay boyunca hiçbir kontrolde yanımda olmadı, hiç doktorla görüşmedi, bari hastane aşamasında yanımızda olsun dedim ama demek ki onda da hata etmişim. Sevgiliyken, yaşadığım en ufak sağlık problemimde baş ucumda biten, hastane kapılarında haber bekleyen bu adama ne oldu evlendikten sonra? Ya da ben nerede hata yaptım??? Nolur akıl verin bana.
Evet aynen öyle. Onun işleri bizim sağlığımızdan daha mühim çünkü. Bizim hiçbir şeyimizle ilgilenmedi hiçbir gün bebeğinin gelişimini takip etmedi. Ama sorsan onun evladı. Ne emeği var da sahiplenmeye yüz bulacak bilemiyorum. Bazen çok büyük pişmanlık duyuyorum hem evlendiğime hem de çocuk yaptığıma. Keşke zamanı geri sarabilsem...Ne kadar yanlış bir tavır.Sen evlat sahibi olmak için canını ortaya koyuyorsun.O ne yapıyor?Hicbişey.Birlikte karar vermeniz gereken bir şeye sen ayarla beni uğraştırma diyemez.Oldu olacak hiç doğuma da gelmesin.Sen doğurur getirirsin eve bebeği.Onun işleri aksamasın.
Herkese merhabalar öncelikle,
Uzun zamandır konu açmıyordum ama çok doldum. İçimi dökmek istedim. Uzun olursa şimdiden kusura bakmayın. Okuyacak ve yorum yapacak herkese de teşekkür ederim.
Yaklaşık 9 aylık hamileyim ve aynı zamanda da kalp hastasıyım (kalp ameliyatı olmuştum 14 yıl önce). Dün hamilelik kontrolüm vardı hastaneye gittim, doktorum 15 Ocak'a sezeryan için gün verdi; ama kalp hastalığım nedeniyle hastanedeki kardiyoloji doktorunun da beni görmesi gerektiğini ve onun da onayı ile sezeryan tarihinin netleşmesinin uygun olduğunu söyledi. Ben de bu sabah için kalp doktorundan randevu aldım. Kalp doktoru muayene den sonra benim o hastanede doğum yapmamın uygun olmayacağını, çünkü %1 ihtimal bile olsa doğum sırasında kalp ile ilgili sıkıntı yaşanması durumunda müdahale edilememe durumu olduğundan hastanenin ana merkezinde doğum yapmamın daha uygun olacağını belirtti. Ben İstanbul Avr.yakasında oturuyorum, doktorun bahsettiği hastane ise Anadolu yakasında ve oldukça uzak bir noktada. Yani anlayacağınız doğuma ramak kala hastane sıkıntısına düştüm.
Şimdi diyeceksiniz ki eşinizle ne ilgisi var? Eşim özel sektör çalışanı olduğu için şimdiye kadarki hiçbir kontrolümde yanımda olamadı/olmadı. Bu durumu kendisine telefonla anlattığımda da başka hastanelere bak dedi. Ben de bu arada eve geldim ve hamileliğin verdiği yorgunlukla 2 saat kadar uyudum. Haliyle hastanelere bakamadım. Uyandıktan sonra hastaneleri araştırıp aynı zamanda eşimi tlfnla arayarak bilgi veriyordum. En son olarak bir hastane ismini söyledi olmazsa orda doğum yaparsın dedi. Ama bahsettiği hastane benim şu anki hastanem kadar bile donanımlı değil. Ben de dedim ki benim o hastanede doğum yapacağımı nasıl düşünebilirsin? Bana dediği şey şu oldu: Ne yapmamı bekliyorsun? Sabahtan beri yatıp uyuyacağına hastane araştırsaydın o zaman. Bir hastaneyle konuşuyorsun hemen beni arıyorsun, benim işlerim zaten düzgün gitmiyor bir de şu durumda senin hastaneni mi düşüneceğim? Kapat şu telefonu da sinir etme beni dedi.
Öyle çok ağladım öyle çok ağladım ki anlatamam.Kendimi çok yalnız, kimsesiz ve bir o kadar sahipsiz hissettim ki.. Sanki ben keyfimden hastane değiştireceğim, sanki ben keyfimden dinleniyorum keyfi uyuyorum gibi davrandı.
Benim onu arama sebebim de ortak bir kararla hastaneyi seçmekti. 9 ay boyunca hiçbir kontrolde yanımda olmadı, hiç doktorla görüşmedi, bari hastane aşamasında yanımızda olsun dedim ama demek ki onda da hata etmişim. Sevgiliyken, yaşadığım en ufak sağlık problemimde baş ucumda biten, hastane kapılarında haber bekleyen bu adama ne oldu evlendikten sonra? Ya da ben nerede hata yaptım??? Nolur akıl verin bana.
esin dara duserse bugunleri hatirlatirsin ona. karnin burnunda doktor doktor gezerken, kalp gibi onemli bi hastaligin nuksetmesi soz konusuyken senin hastaneni mi dusunucem diyen adam dustugunde cocugumun babasi bile demem. allah bildigi gibi yapsin ama once bir de vicdan versin evladinin yuzu suyu hurmetine.Evet aynen öyle. Onun işleri bizim sağlığımızdan daha mühim çünkü. Bizim hiçbir şeyimizle ilgilenmedi hiçbir gün bebeğinin gelişimini takip etmedi. Ama sorsan onun evladı. Ne emeği var da sahiplenmeye yüz bulacak bilemiyorum. Bazen çok büyük pişmanlık duyuyorum hem evlendiğime hem de çocuk yaptığıma. Keşke zamanı geri sarabilsem...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?