Ya ben hangi binaya tasindiysam hiçbirinde komşuluk kuramiyorum...selamlasirim ayak üstü iki muhabet ederim ama suyunu çıkarıyorlar...sanki bı kural var ortada gibi...zincirleme , birine gidince diğeri cagarmak zorunda ,sonra sıradaki...ya bana böyle kurallar çok itici geliyor...ayak uydurayim diyorum mutlaka o gruptan çıkan kişi ben oluyorum ..sonrada bana gönül koyuyorlar sanki...ayda yılda bi kahve icilse yeter bana o da kısa süreli olsun mümkünse...ne o öyle kahvaltiya cagarmalar beş çayları gündüz oturmaları ...ayhh nedir yani..nasıl bir muhabbet olabilir böyle sık gorusuce...ha gorusmessen dışlanma gibi şeyler oluyor sanki ..ciddiyim sevemiyorum böyle şeyleri...yeni tasindagim binamda bana geldiler bigun hosgeldine..sonra bayan biz sık sık kahvaltıya birbirimizi cagririz ve ben çok acikiyorum erkenden cagarirsin erken kalk falan dedi..bende ipler koptu ..daha yeni tanismisiz bu ne cahillik ya..valla canım kusura bakma ben kahvaltı yi öğleden sonra yapmaktan hoşlanırım size afiyet olsun dedim bozuldu..ama umrumda değil .ya bide bunlar iki üç çocuklu kişiler...nedir bu bina kosturmacasi..evinize kocaniza çocuklarınıza ve kendinize vakit ayırın ya kitap okuyun kitap...ben sanırım omur boyu komşuluk edincemicem işin tuhafı istemiyorumda edinmek..ama hep binaların tuhaf komşusu kimseyle görüşmeyen komşusu durumundayım..önlerinden geçerken kendimi garip hissediyorum
napicam ben bu konumda da olmak istemiyorum..nasıl siyrilicam bu değişik tavırlardan..