Iste tam olarak böyleyim hele nişanlarda düğünlerde teyzelerin ellerini semaya acil feryat figan koca bulmam için ettikleri duaları gorunce sahiden durumunun vehametini daha cok anlayıp ağlayasın geliyorBen 24 yaşındayım.
Yaşıtlarımın çoğu nişanlı ya evli ya çocuklu ya iş hayatı...
Ben hâla okuyorum.
Kendimi evde kalmış kız kurusu gibi hisediyorum. Artık arkadaşım bile yok.
Arkadaşlarımın hepsi evli, bekar olanların sevgilisi var. Ben hep tek, hep yalnız, hep üzgün. Düşünüyorum acaba bir gün işim, kocam, ehliyetim olacak mı diye.
Kendimi bir hiç olarak görüyorum.
Evet başkalarının mutluluğunu kıskanıyorum. Evet çok sevdiğim kuzenimin evli mutlu çocuklu işli olmasına imreniyorum.
Şimdiden pes ettim. Hayat bok gibi. Yapamıyorum. Bir türlü bir şeyi beceremiyorum. Elimden gelmiyo. 1 adım illeri 100 adım geri.
Türkiye de amcalarım yengelerim sağ olsunlar ordan bile yetişip benden bir bok olmayacağını söylüyorlar.
Hiç bir yerde yerim yok benim...
Birde ben avrupa da yaşıyorum. Sözde burda para gökten geliyor, hayat çok kolay
Neden rezil olasınız ki?Sizinki yorumunuz cok tatlı geldi keske sizin kadar cesaretli olabilseydim ama ben sadece gönül işlerinde degil her konuda hep rezil oldum olacam kaygısıyla yaşadım
Zatwn pek ilgilenenim olmazdı olduğunuzda birilerinin imali sözleri laf çalmaları yerin dibine girer çıkardım
Böyle düşünüp yanlış karar veren çok insan var, biri de benim maalesef, üstelik yanıma bir de masum çocuk eklendi, mutsuzluğu sezip maymunluklar yapıyor bizi güldürmek içinHayatım boyunca hep başkalarının mutluluğuna sevinen hatta onların mutluluklarına onlardan daha çok mutlu olan biriydim kıskançlığın ne olduğunu bile bilmezdim ve bu cok uzunca bir zamanda boyle gitti
Yaşıtlarımın cok mutlu aile hayatları oldu maddi anlamda cok zengin olmasalarda ihtiyaçlarının hemen hemen eksiksiz görülmesi benim lise hayatımı bile ailevi nedenlerden zar zor bitirip üniversiteyi kazanmama rağmen gidemeyesim ama arkadaslarimin iki yıllık bi bölüme yakım bir ile bile sülale ile kayida gitmeleri yada aöf ye kayida bile baba abi esliginde gitmeleri zar zor iş sahibi olmak hayata insan icin e gec karışmam ama ben ise başladığım yıllarda kac yas küçüğüm insanlarin mesleki profösyonellige sahip olmaları daha bi dolu sey kıskandirmadi beni.
Hatırlamıyorum belki imrenmisimdir ama kimse icin keske onun olacağına benim olsaydı gibi bir kıskançlığa girmedim
Ama gel zaman git zaman büyüdükçe aslında hiçbirşeye sahip olamadığını görmek boğazımda yutkunamami zorlayan yumruklar oturttu içime öküz degil fil oturdu hep hayatım düzelir düzelecek diye beklerken 1 adim ileri giderken 10 adım geriye savruldum.
Kendime ait hiçbirşeye sahip olamadığımı farkettim en acıtanıda yaşım geciyor ama bir yuva sahibi olamayışım hatta yuvayı evliligi gectim ben hic begenilen ilgilenilen biri bile olmadim ki simdiye kadar hiç iliskim olmadı yasitim dengim insanların degilde niyeyse evli barkli erkeklerin ilgilendigi biri oldum.
Belki evli erkeklerin ilgisinden hoşlandığını düşünüp taşlamaya hazır olanlar varsa soyleyeyim bırakın bundan hoslanmayi insanın onurunu incitmekten başka bisey olmuyor kendini dahada küçük dahada aşağılanmış hissettiriyor maalesef.
Gittiğim arkadas ortamlarında en yakınlarımın bile olduğu yerde muhabbet edecek birseyim olmuyor çünkü konular koca ev evlilik yada erkek arkadaş üzerine oluyor.
Hepsi bi tarafa kac yas kucugum insanlar artik evleniyor ama benim hayatımın yanından yöresinden geçen kimse yok böylede devam edeceğinin farkındayım.
Eskiden çok inançlı bir insanken simdi isyanlara düşmeye başladım Allah acaba beni hic sevmiyor mu diye bazılarına güzellik is kariyer aile yuva cocuk maddiyat hepsi verilirken benimbunlardan hiçbirine sahip olamayisim canımı acıtıyor.
Çevremdekilere bakıyorum insanlar seçenekler arasında kararsizlik yasarken ben begenilme hissini bile yasayamadan yaslaniyorum.Zaten artik evlenemeyecegimin farkindayim ama insan sevme sevilme cinsellik gibi duygusal şeyleri yaşamadan öleceği için üzülüyor.En büyük şükür nedenim bazı hemcinslerim gibi annelik aşkıyla yanıp tutuşmuyorum oda olsa hayat iyice çekilmez olurdu
Bi arkadaşım var bakıyorum üniden mezun olup geldiğinin 4. Yılında 4 kişiyle cıktı 2si ciddi ilişkiydi tanışmak görüşmek isteyenler saymiyorum bile
Boyle boyle çevremdeki herkes mutlu herşeyleri mükemmel bi ben kotu yasıyormuşum gibi herkesin tavuğu gözüme kaz görünmeye başladı bunu artik kıskançlık emmarisibolarak görmeye basladim
üzülerek söylüyorum sanki artık kıskançlık hissiyle tanışmaya başlıyorum bu duygu yüreğime karakterime yerleşecek diye korkuyorum.
Ben yapayalnız sevilme duygusunu hissetmeden ölmek istemiyorum ama bununda boyle olacağını bilmek canımı yakiyor
Karışık oldu ama öyle duygisal moddaydim ki bi ic dokus olarak paylasmak istedim
Peki herkesin neleri var diye düşünmek, Allah bana neden vermedi demek yerine nelere sahip olduğunuzu düşünün. Mesela eliniz, kolunuZ ayağınız var mi? Aileniz anne babanız var mi? Yuruyebiliyor, gezebiliyor, gülebiliyor musunuz? En azından insani birtakım şeyleriniz ve sagliginiz iyi mi? Bunlara sahip olamayan, belki çok çok zor sartlar altinda ekmek bile bulamayan insanlar var. Bu saydıklarınız evet cok önemli ama sahip olamadıklarıniz için üzülmek ve isyan etmek yerine, elinizdekilere şükür edin. Hepimiz birseylerin eksikliğini yaşıyoruz. Herkes farkli şeylerle sınanıyor.Allah sağlık ve sevdiklerimize uzun ömürler versin.Hayatım boyunca hep başkalarının mutluluğuna sevinen hatta onların mutluluklarına onlardan daha çok mutlu olan biriydim kıskançlığın ne olduğunu bile bilmezdim ve bu cok uzunca bir zamanda boyle gitti
Yaşıtlarımın cok mutlu aile hayatları oldu maddi anlamda cok zengin olmasalarda ihtiyaçlarının hemen hemen eksiksiz görülmesi benim lise hayatımı bile ailevi nedenlerden zar zor bitirip üniversiteyi kazanmama rağmen gidemeyesim ama arkadaslarimin iki yıllık bi bölüme yakım bir ile bile sülale ile kayida gitmeleri yada aöf ye kayida bile baba abi esliginde gitmeleri zar zor iş sahibi olmak hayata insan icin e gec karışmam ama ben ise başladığım yıllarda kac yas küçüğüm insanlarin mesleki profösyonellige sahip olmaları daha bi dolu sey kıskandirmadi beni.
Hatırlamıyorum belki imrenmisimdir ama kimse icin keske onun olacağına benim olsaydı gibi bir kıskançlığa girmedim
Ama gel zaman git zaman büyüdükçe aslında hiçbirşeye sahip olamadığını görmek boğazımda yutkunamami zorlayan yumruklar oturttu içime öküz degil fil oturdu hep hayatım düzelir düzelecek diye beklerken 1 adim ileri giderken 10 adım geriye savruldum.
Kendime ait hiçbirşeye sahip olamadığımı farkettim en acıtanıda yaşım geciyor ama bir yuva sahibi olamayışım hatta yuvayı evliligi gectim ben hic begenilen ilgilenilen biri bile olmadim ki simdiye kadar hiç iliskim olmadı yasitim dengim insanların degilde niyeyse evli barkli erkeklerin ilgilendigi biri oldum.
Belki evli erkeklerin ilgisinden hoşlandığını düşünüp taşlamaya hazır olanlar varsa soyleyeyim bırakın bundan hoslanmayi insanın onurunu incitmekten başka bisey olmuyor kendini dahada küçük dahada aşağılanmış hissettiriyor maalesef.
Gittiğim arkadas ortamlarında en yakınlarımın bile olduğu yerde muhabbet edecek birseyim olmuyor çünkü konular koca ev evlilik yada erkek arkadaş üzerine oluyor.
Hepsi bi tarafa kac yas kucugum insanlar artik evleniyor ama benim hayatımın yanından yöresinden geçen kimse yok böylede devam edeceğinin farkındayım.
Eskiden çok inançlı bir insanken simdi isyanlara düşmeye başladım Allah acaba beni hic sevmiyor mu diye bazılarına güzellik is kariyer aile yuva cocuk maddiyat hepsi verilirken benimbunlardan hiçbirine sahip olamayisim canımı acıtıyor.
Çevremdekilere bakıyorum insanlar seçenekler arasında kararsizlik yasarken ben begenilme hissini bile yasayamadan yaslaniyorum.Zaten artik evlenemeyecegimin farkindayim ama insan sevme sevilme cinsellik gibi duygusal şeyleri yaşamadan öleceği için üzülüyor.En büyük şükür nedenim bazı hemcinslerim gibi annelik aşkıyla yanıp tutuşmuyorum oda olsa hayat iyice çekilmez olurdu
Bi arkadaşım var bakıyorum üniden mezun olup geldiğinin 4. Yılında 4 kişiyle cıktı 2si ciddi ilişkiydi tanışmak görüşmek isteyenler saymiyorum bile
Boyle boyle çevremdeki herkes mutlu herşeyleri mükemmel bi ben kotu yasıyormuşum gibi herkesin tavuğu gözüme kaz görünmeye başladı bunu artik kıskançlık emmarisibolarak görmeye basladim
üzülerek söylüyorum sanki artık kıskançlık hissiyle tanışmaya başlıyorum bu duygu yüreğime karakterime yerleşecek diye korkuyorum.
Ben yapayalnız sevilme duygusunu hissetmeden ölmek istemiyorum ama bununda boyle olacağını bilmek canımı yakiyor
Karışık oldu ama öyle duygisal moddaydim ki bi ic dokus olarak paylasmak istedim
Hayatım boyunca hep başkalarının mutluluğuna sevinen hatta onların mutluluklarına onlardan daha çok mutlu olan biriydim kıskançlığın ne olduğunu bile bilmezdim ve bu cok uzunca bir zamanda boyle gitti
Yaşıtlarımın cok mutlu aile hayatları oldu maddi anlamda cok zengin olmasalarda ihtiyaçlarının hemen hemen eksiksiz görülmesi benim lise hayatımı bile ailevi nedenlerden zar zor bitirip üniversiteyi kazanmama rağmen gidemeyesim ama arkadaslarimin iki yıllık bi bölüme yakım bir ile bile sülale ile kayida gitmeleri yada aöf ye kayida bile baba abi esliginde gitmeleri zar zor iş sahibi olmak hayata insan icin e gec karışmam ama ben ise başladığım yıllarda kac yas küçüğüm insanlarin mesleki profösyonellige sahip olmaları daha bi dolu sey kıskandirmadi beni.
Hatırlamıyorum belki imrenmisimdir ama kimse icin keske onun olacağına benim olsaydı gibi bir kıskançlığa girmedim
Ama gel zaman git zaman büyüdükçe aslında hiçbirşeye sahip olamadığını görmek boğazımda yutkunamami zorlayan yumruklar oturttu içime öküz degil fil oturdu hep hayatım düzelir düzelecek diye beklerken 1 adim ileri giderken 10 adım geriye savruldum.
Kendime ait hiçbirşeye sahip olamadığımı farkettim en acıtanıda yaşım geciyor ama bir yuva sahibi olamayışım hatta yuvayı evliligi gectim ben hic begenilen ilgilenilen biri bile olmadim ki simdiye kadar hiç iliskim olmadı yasitim dengim insanların degilde niyeyse evli barkli erkeklerin ilgilendigi biri oldum.
Belki evli erkeklerin ilgisinden hoşlandığını düşünüp taşlamaya hazır olanlar varsa soyleyeyim bırakın bundan hoslanmayi insanın onurunu incitmekten başka bisey olmuyor kendini dahada küçük dahada aşağılanmış hissettiriyor maalesef.
Gittiğim arkadas ortamlarında en yakınlarımın bile olduğu yerde muhabbet edecek birseyim olmuyor çünkü konular koca ev evlilik yada erkek arkadaş üzerine oluyor.
Hepsi bi tarafa kac yas kucugum insanlar artik evleniyor ama benim hayatımın yanından yöresinden geçen kimse yok böylede devam edeceğinin farkındayım.
Eskiden çok inançlı bir insanken simdi isyanlara düşmeye başladım Allah acaba beni hic sevmiyor mu diye bazılarına güzellik is kariyer aile yuva cocuk maddiyat hepsi verilirken benimbunlardan hiçbirine sahip olamayisim canımı acıtıyor.
Çevremdekilere bakıyorum insanlar seçenekler arasında kararsizlik yasarken ben begenilme hissini bile yasayamadan yaslaniyorum.Zaten artik evlenemeyecegimin farkindayim ama insan sevme sevilme cinsellik gibi duygusal şeyleri yaşamadan öleceği için üzülüyor.En büyük şükür nedenim bazı hemcinslerim gibi annelik aşkıyla yanıp tutuşmuyorum oda olsa hayat iyice çekilmez olurdu
Bi arkadaşım var bakıyorum üniden mezun olup geldiğinin 4. Yılında 4 kişiyle cıktı 2si ciddi ilişkiydi tanışmak görüşmek isteyenler saymiyorum bile
Boyle boyle çevremdeki herkes mutlu herşeyleri mükemmel bi ben kotu yasıyormuşum gibi herkesin tavuğu gözüme kaz görünmeye başladı bunu artik kıskançlık emmarisibolarak görmeye basladim
üzülerek söylüyorum sanki artık kıskançlık hissiyle tanışmaya başlıyorum bu duygu yüreğime karakterime yerleşecek diye korkuyorum.
Ben yapayalnız sevilme duygusunu hissetmeden ölmek istemiyorum ama bununda boyle olacağını bilmek canımı yakiyor
Karışık oldu ama öyle duygisal moddaydim ki bi ic dokus olarak paylasmak istedim
Teşekkür ederim :)söylediklerinizi dikkate alacagimben yadırgamadım böyle düşünceler de olmanızı zamanla dola dola olumsuzluklardan doğaldır böyle düşünmeniz ama geçmişte takılı kalmayın iyi ya da kötü yaşandı ve bitti bundan sonra ne yapabilirsiniz ona odaklanın nice işsizler ya da çirkin diyebileceğimiz kadınlar evli çocuklu sebep işsizlik okumamak ve güzel olmamak değil yani biraz şans kader biraz da sizin diğer insanlara tavrınız dır kendinizi bir değerlendirin dışarda güleryüzlü pozitif görunün insanlara devamlı dertleriniz, anlatmayın itici olursunuz.kurslara spora aktivitelere katılın.sevgiler herşey gönlünüzce olsun
Yani önceleri hep bunu duyup boyle teselli oluyordum ama açıkçası şimdi doğruluk payını göremiyorum kadin yada erkek farketmeksizin cevremde yaşından cok küçükler artik evlendi.bahsettiginiz seyleri yasamak icin cok buyuk bir yas degil artik insanlar gec evleniyorlar genelde.
Aslında arkadaşlarım var yani sosyal manada tam olarak yalniz sayılmam çevrem sorunlu evliliği olan yakınlarım arkadaşlarımla dolu evliliğin ağır sorumlulukları mesuliyetleri psikolojik yorgunluğu yada belli bi düzeyde hayati kisitladiginin bilincindeyim ama niyeyse istiyorum iste.O evden kurtulmak icin evlenmeyi dusunmeyin sakın. Boyle yapilan evlilikler genelde daha beter sonucla bitiyor.
Once aynalara kusmeyin. Makyaj yapmasaniz da yuz bakiminizi yapin. Bu sizi iyi hissettirecektir. Her gun yarim saat yuruyus yapin. Yuruyus seratonin salgilamanizi saglayacaktir. Kendinizi severseniz ozguveniniz yerine gelir. Bu da etrafiniz tarafindan bir sekilde fark edilir. Hic mi arkadasiniz yok ara sira disarida goruseceginiz? Sosyallesin, kitap okuyup film seyredin. Evlilik cok da matah birsey degil. Herkes de evlenince aman aman mutlu olmuyor. Sosyal medyada paylasilan mutlu pozlar gibi degil cogu zaman, filmlerdeki gibi hic degil. Evlenince birsuru sorumluluk uzerinize biniyor. Kayinvalidesi ayri dert, gorumce kayinpeder disaridan bir suru insan bir suru ses herkes kendince karisiyor. Esler de kucagina yatinca saclarini oksamiyor. Sevgi kelebegi gibi gezmiyor yani kimse. En fazla bir kac ay ... hersey aliskanliga donusunce sorumluluklar da artinca herkes yatsa da ben de uyusam dinlensem diyorsun. Kendi cevreni kurman lazim. En onemlisi de kendini sevmeyi ogrenmen lazim. Bu arada kendini cok iyi ifade ediyorsun. Yazarlik yetenegini kullanmalisin bence. Okulu yarim birakti isen egitimine de uzaktan da olsa devam edebilirsin. Cok mutlu olmani dilerim.
Çok ama çok karamsarsınız depresyona gitmişsiniz sanırım yerinizde olsam yardım alırdım.Ve ne kadar çok insan tanırsanız o kadar çevreniz oluyor,o kadar çok kişiyle tanışma imkanınız oluyor.Yerinizde olsam resim,müzik vs bir sürü kursa giderdim spora gidip hem ruhuma hem vücuduma yatırım yapardım kendime boş vakit bırakmazdım bunları düşünmek için zaten zamanla siz kendinizi iyi hissettikçe etrafa pozitif duygular saçacağınız için etrafınızda daha çok insan olacaktırHayatım boyunca hep başkalarının mutluluğuna sevinen hatta onların mutluluklarına onlardan daha çok mutlu olan biriydim kıskançlığın ne olduğunu bile bilmezdim ve bu cok uzunca bir zamanda boyle gitti
Yaşıtlarımın cok mutlu aile hayatları oldu maddi anlamda cok zengin olmasalarda ihtiyaçlarının hemen hemen eksiksiz görülmesi benim lise hayatımı bile ailevi nedenlerden zar zor bitirip üniversiteyi kazanmama rağmen gidemeyesim ama arkadaslarimin iki yıllık bi bölüme yakım bir ile bile sülale ile kayida gitmeleri yada aöf ye kayida bile baba abi esliginde gitmeleri zar zor iş sahibi olmak hayata insan icin e gec karışmam ama ben ise başladığım yıllarda kac yas küçüğüm insanlarin mesleki profösyonellige sahip olmaları daha bi dolu sey kıskandirmadi beni.
Hatırlamıyorum belki imrenmisimdir ama kimse icin keske onun olacağına benim olsaydı gibi bir kıskançlığa girmedim
Ama gel zaman git zaman büyüdükçe aslında hiçbirşeye sahip olamadığını görmek boğazımda yutkunamami zorlayan yumruklar oturttu içime öküz degil fil oturdu hep hayatım düzelir düzelecek diye beklerken 1 adim ileri giderken 10 adım geriye savruldum.
Kendime ait hiçbirşeye sahip olamadığımı farkettim en acıtanıda yaşım geciyor ama bir yuva sahibi olamayışım hatta yuvayı evliligi gectim ben hic begenilen ilgilenilen biri bile olmadim ki simdiye kadar hiç iliskim olmadı yasitim dengim insanların degilde niyeyse evli barkli erkeklerin ilgilendigi biri oldum.
Belki evli erkeklerin ilgisinden hoşlandığını düşünüp taşlamaya hazır olanlar varsa soyleyeyim bırakın bundan hoslanmayi insanın onurunu incitmekten başka bisey olmuyor kendini dahada küçük dahada aşağılanmış hissettiriyor maalesef.
Gittiğim arkadas ortamlarında en yakınlarımın bile olduğu yerde muhabbet edecek birseyim olmuyor çünkü konular koca ev evlilik yada erkek arkadaş üzerine oluyor.
Hepsi bi tarafa kac yas kucugum insanlar artik evleniyor ama benim hayatımın yanından yöresinden geçen kimse yok böylede devam edeceğinin farkındayım.
Eskiden çok inançlı bir insanken simdi isyanlara düşmeye başladım Allah acaba beni hic sevmiyor mu diye bazılarına güzellik is kariyer aile yuva cocuk maddiyat hepsi verilirken benimbunlardan hiçbirine sahip olamayisim canımı acıtıyor.
Çevremdekilere bakıyorum insanlar seçenekler arasında kararsizlik yasarken ben begenilme hissini bile yasayamadan yaslaniyorum.Zaten artik evlenemeyecegimin farkindayim ama insan sevme sevilme cinsellik gibi duygusal şeyleri yaşamadan öleceği için üzülüyor.En büyük şükür nedenim bazı hemcinslerim gibi annelik aşkıyla yanıp tutuşmuyorum oda olsa hayat iyice çekilmez olurdu
Bi arkadaşım var bakıyorum üniden mezun olup geldiğinin 4. Yılında 4 kişiyle cıktı 2si ciddi ilişkiydi tanışmak görüşmek isteyenler saymiyorum bile
Boyle boyle çevremdeki herkes mutlu herşeyleri mükemmel bi ben kotu yasıyormuşum gibi herkesin tavuğu gözüme kaz görünmeye başladı bunu artik kıskançlık emmarisibolarak görmeye basladim
üzülerek söylüyorum sanki artık kıskançlık hissiyle tanışmaya başlıyorum bu duygu yüreğime karakterime yerleşecek diye korkuyorum.
Ben yapayalnız sevilme duygusunu hissetmeden ölmek istemiyorum ama bununda boyle olacağını bilmek canımı yakiyor
Karışık oldu ama öyle duygisal moddaydim ki bi ic dokus olarak paylasmak istedim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?