Konsere gidiyor

Bende evde durduğum gün olmayan birisiydim. Şuan belki bununda etkisi var fakat eşimin ilk gezmesi değil bu hep arkadaşlarını tercih ediyor.
 
Katılıyorum. Eşim benim yumurtladığımı düşünüyor bence artık. O yüzden sadece ben bakıyor gibiyim. Hatta öyle. Ben bebekle uğraşırken bana çorap soruyor. Umrunda bile değil.
 
Neden açık açık konuşmuyorsun eşinle .. akşamı kendine zehir ediyorsun ?
Konuştum geçen gün ne hissettiğimi anlattım ve çok iyi anlamış olmalı ki gitti. Şimdi çıkmadan tartıştık. Bana hep yardım ediyormuş zaten nedwn böyle yapıyorsun hayatım diyor. Hayatım diyor. Tamam dedim hayatını görüyorum.
 
Mesela neler yaptınız?
 
Apartman günü vardı geçen gittim. Kızımız ağlamış. Sanki çocuğa bir şey olmuş gibi beni arıyor. Bir yere gideceksem annemi alıp getirir. Zor geliyor sanki bakmak.

Ne demek bir baba kendi cocuguna bakamiyor mu? Bence esin gayet güzel bakabiliyor. O özgürlügü ve cesareti vermelisin ona. Yani bebegin herseyine sen kosturma, ona yaptir. Bunu bastan yapmaliydin zaten ancak gec degil. Kücük seyler ile basla, bez degistirme, yemek verme ve ondan sonra beraber gezme, banyo felan gibisine.

Ha yapmak istemiyorsa o zaman gezmekte yasak olur onun icin. Yine gezecekse, eve gelemeyecegini söyle ve kapiyi kilitle gelmesin. O cocugu beraber yaptiniz, beraber sorumlulugu tasimalisiniz. Babalik sadece bir iki tutup ceee demek degildir.
 
Sizi düşünmesi gerekirdi ama ben de kız arkadaşlarımla konsere giderim ve eşime teklif bile etmem. Çünkü kız kıza gideriz. Belki eşinizde erkek arkadaşlarıyla gittiği için sizi götürmemİştir. Başka zaman telafi edersiniz.
 
Ben sanırım yıpranmaya başladım bile. Hatta bu durum eşime karşı soğukluk oluşturmaya başladı. İyice konuşmam lazım sanırım yoksa beni anlamayacak
 
Bunu eşine de söylesene. “Hadi kızı anneme bırakalım, ben de geleyim.” de. Hayır derse, o zaman sen de gidemezsin de. Ya da bir sonraki konsere de ben giderim, sen evde çocuk bakarsın de.
Aslında olabilirdi fakat eşim erkek arkadaşlarıyla plan yaptı ve o grubun içinde beni götürmez. Bir daha konsere gidemez zaten. Giderse bekar bir adam olarak gider. Üzdü buara beni çok.
 
Bu dediklerinin hepsine katılıyorum. Onunla örnekler üzerinden bir kez konuştum. Eşim yıllardır hep fedakar bir adamdı. Bana ev içinde yemektr yardım eden birisiydi ben hiç yemek yapmazdım mesela. Bu adamdan çok güzel baba olur dedim. Hamileyken bana kendimi dünyadda tekmişim gibi hissettirdi. Bebek olunca öylr değişti ki o bulutlardan yere düştüm resmen. Tekrar adam akıllı konuşmalıyım ve onları baş başa bırakmalıyım. Yoksa işlet hiç iyi değil benim tarafımda
 
Umarım telafi edilir. Çünkü ben cidden üzülüyorum
 

Yani sadece kendi psikolojin icinde degil, kiz ile baba bagini güclendirmek adinada. Bir kiz ile babasi arasinda cok özel bir bag var. Bu dogumdan sonra bile basliyor.

Esim bebegi bomba gibi tutuyor diyorsun, acaba cokmu korkuyor bebekten? Bir psikologa gitseniz bide?
 
Aslında başta hep eşime anlattım bu bağı. Fakat o kızımıza bir şey olacağından korkuyor. Bebeğimiz çok hareketli bir bebek eşim düşecek diye çok korkuyor. Bebeğimin ağzına bir şey vereceğm mesela benim yanımda verme tıkanırsa birde diyor. Anlam veremiyorum
 
onun söylemesini beklemeden siz teklif edin bütün gün yoruldugunuzu beraber bişeyler yapmak istediğinizi anlatın ilk önce güzellikle söyleyin olmadı bi cinnet geçirin :)
Geçen hafta anlattım aslında. Sürekli gezmzye gidiyordu arkadaşlarıyla yine aldım karşıma anlattım. O haklısın tamam dedid Bu hafta konsere gitti. Sanırım bizim iş çıngar çıkarsa çözülecek.
 
Doğumdan sonra kendinizi saldınız mı
 

Evet bebek bu, düse kalka büyüyecek. Benim esimde korkar fakat bu onu bebege bakmaktan alikoymadi. Umarim bunlar sorumluluklarindan kacmak icin bahane degildir yoksa esinin cidden psikolojik tedaviye ihtiyaci var.

Bu sekilde gitmez cünkü. 'Single mom' degilsiniz sonucta.
 
Mesela neler yaptınız?
Aslında zamana da ihtiyaç vardı sanırım, belki benim yaptıklarım da kısmen etkiledi.
Ben çok fazla söyleniyordum, söylenmeyi bıraktım. Bunu eşimi eve bağlamak için değil, artık kendimi sürekli bu şekilde görmekten sıkıldığım için yaptım. Zira ondan umudumu kesmiştim aslında kendi işimi kendim görüyordum.
Örneğin işten gelip nasılsın diye sorduğunda ne kadar yorulduğumu anlatmaktan vazgeçtim, çünkü zaten bir işe yaramıyordu, iyiyim dedim geçtim. Gün içinde de aynı şekilde. Ama benden bir şey yapmamı istediğinde yorgun olduğum için yapamayacağımı söyledim( buna özel durumlar da dahil, bundan şikayet ediyordu sürekli, ben de aslında ben de seni özlüyorum ama gerçekten halim kalmıyor, keşke bu kadar çok işim olmasa ) gibi taktikler ürettim.
Belki sürekli dır dır eden ben çok iticiydim bilmiyorum, bunu kestikten sonra zamanla evde daha çok kalmaya başladığını fark ettim. Ondan beklentilerimi de laf sokarak değil( bence laf sokmada bir dünya markasıyım ) daha sakin ifade etmeye başladım.
Sonra dediğim gibi belki de bu bir süreçti ve atlatıldı çok şükür. Şu an bu anlamda bir sıkıntım kalmadı, darısı size
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…