Eşimin ailesine durduk yere mesafe koymadım en başta gayet iyi yaklaştım ama onlar daha fazlasını istedi , annem gerçekten çok fedakar bir kadındı asla onun gibi olmak istemiyorum, kimseye de müdahale etmiyorum bu arada kız kardeşim bu durumdan aşırı mutlu çünkü sürekli ona konfor sağlıyorum, abim desen ne kadar yapsam o kadar ister , sıkıntı bende kesinlikle , artık çeki düzen verme vakti ...
Kız kardeşim görüyor aslında, ben ona misafir yollamayınca o geldi yardıma, bu konuda kimseyi suçlayamam, onlar beni istismar edecek kardesler değil öyle bir ilişkimiz yok ki zaten ben de kendimi kullandıracak bir kadın değilim, içimden gelerek yapıyorum ve kendimi frenlemem gerekiyor artık, çok teşekkür ederim yorumunuz için...
Memleketi söyleyemiyorum ama doğu Anadolu bölgesindenim
Kız kardeşim abla ne olur kimse bana gelmesin bu ara çok ağır geçiyor hamileliğim dedi ben de hiç kıyamadım , geçen anneannem aradı kuzenler , yengeler vs sizi ziyarete gelecekler dedi , açıkça şuanda müsait değiliz, kız kardeşim de rahatsız deyip geri çevirdim, çünkü gelenleri ben ağırlamak zorunda kalıyorum, abim desen etkisiz eleman o da ailesini alıp bana geliyor misafir gelince, açıkça reddettim ve iyi hissettim , zorunlu misafir sevmiyorum gerçekten
Rabbim daha iyi etsin insallah, gönül bağı bambaşka bişey, kardeşlerim hep benden iyi olsun isterim o derece kalbim tertemiz onlara karşı...Ya ben kız kardeşime için durumun farkındaydım. Oda farkındaama bende 11 yaş kız , 6 yaş ikiz erkek var. Bir de elhamdülillah bizimkiler hayatta. O yüzden çok müdahale etmiyorum. Ama dediğim gibi benim her sıkıntılı durumunda o yanımda onun yeri apayrı. İkizler bir ara onu anneleri sanıyordu o kadar çok baktı bebekten . O yüzden vicdanen de kıyamam
Ben de böyle biriyim. Yani sizin kadar abartmam ama kök ailem konusunda çok korumacıyım. Ya da üzüldüklerinde çok üzülüyorum, uykularım kaçıyor. Hatta dün gece buraya konu açmayı bile düşünmüştüm: 'ailemden biri üzgünse ben mahvoluyorum' diye.Kızlar merhaba , sabahın şu saatlerinde konu açtım o derece canım sıkıldı kendime , ben ve eşim öğretmeniz , yoğun bir çalışma hayatımız var , sorun şu ki bir aslan kadını olarak aşırı dominant ve kontrolcüyüm ve bu benim sosyal ilişkilerimi ve artık bedensel sağlığımı da etkileyecek boyutta , kaygılarım annem vefat ettikten sonra bir hayli arttı, etrafımdaki herkesi düşünmekten ve sürekli kendimden vermekten aşırı yoruldum , kız kardeşim hamile ve kendi hamileliğim sorunlu geçtiği için onu aşırı darlıyorum , tuzlu yeme, tansiyonunu ölç vs , birisi kız kardeşime misafirliğe gelecek olsa kimseye izin vermiyorum yorulmasın, hamile diye ve haliyle uzaktan gelen akrabalarımı ben ağırlamak zorunda kaldım hep ve aşırı yoruldum çalışan bir kadın olarak , kız kardeşim yorulur bişey olur diye kaygılanmaktan, akrabalarımı birçok defa ağırlamak zorunda kalmaktan sıkıldım, dayılarımı ve teyzelerimi seviyorum zira bize de çok emekleri geçti, bu sene de hepsinin gelesi tuttu maşallah ve ben pert oldum resmen , kalmalı misafir asla sevmem ama mecbur hepsini ben ağırladım ve ne kız kardeşime ne de abime asla göndermedim kimseyi, abimin eşi de biraz sorunlu abimle sorun yaşamasın kavga etmesinler diye kendimi feda ettim yinemisafirlere burda kalın diye baskı yaptım onlara gitmesinler diye ( abimin eşi asla misafir istemiyor ve hep kavga ediyor abimle bu sebepten ) , kızım da küçük henüz 2 yaşına girecek ve şimdiden beni zorluyor baya , bu ara da abim elini sakatladı bu sefer de ona sardım, eşi memlekete gitmek zorunda kaldı cenaze durumlarından dolayı çocukları da abimi de ben ağırladım bu süreçte ama aşırı yoruldum , evde toplam 3 çocuk ve eli kırık abim ve eşim çocuğumla kafayı yedim ama hepsi ile de çok güzel ilgilendim, eşim de çok destek oldu sağolsun , şimdi herkes evine döndü ama benim içime de bir öküz oturdu , şu saatte midem ağrıyor uyuyamadım, aileme karşı bu koruyuculuğum ve kendimi her zahmette feda etmem sinirlerimi bozuyor özellikle bu son 2 yıldır böyleyim, daha önce psikolojik destek de almıştım doğum sonrası için, velhasıl ben bu durumu aşamıyorum kızlar , kız kardeşime ve abime bisey olacak diye panik oluyorum ama artık sıkıldım ve tükendim, sizce ben yanlış mı yapıyorum, annem babam hayatta değil zaten babamı da hiç görmeden büyüdük, tüm bu hayatın zorluğu vs derken bende hep bir onları kaybetme korkusu başladı özellikle doğum sonrası 28 haftalık erken doğum yapınca arttı, ama bugün farkettim ki resmen kendimi feda ediyorum , bu saatte mide ağrısı çekiyorum, yorgunluktan uyuyamadım ve işe gideceğim erkenden , bilirsiniz ki aşırı bireyselci bir kadınım hiç kalabalik vs sevmem eş ailesi ile sık gidip gelmem ama kendi ailem söz konusu olunca bunu yapamıyorum ve kendimi tüketiyorum , en ufak bir sorun veya bir problem olsa sürekli kendimi olayın başrolünde buluyorum, eşim de her ne kadar beni desteklese de o da çok yoruluyor ve bu durumdan aşırı rahatsız oldum artık , sizlerin eleştirileri ve yorumları ile yeniden kendime format atmak istiyorum ve kararlıyım , sizce kendi hakkıma mı giriyorum böyle yaparak yoksa doğru olanı mı yapıyorum ? Sizce de herkesi bir salsam mı artık
Var mı benim gibi olanınız...
3 kardeş aynı şehirdeyiz ve gelen mutlaka her evi gezip kalmak istiyor, onlara gitmesinler diye daha fazla yoruluyorum sadece eğer ben izin versem onlara da gidecekler , bu sene ilk defa teyzemlere ve anneanneme bu konudaki sıkıntıdan bahsettim, eşimin yabancı olduğunu ve sürekli onu bu şekilde darladığımı belirttim, abimin ev durumlarının uygun olmadığından , kız kardeşimin sağlık durumundan bahsettim , artık açıkça söylüyorum, kimse kimseyi bunaltmasın, ben de bu şekilde yavaş yavaş kendi hayatıma döneceğim, herseyin farkındayım, burcum aslan ve Narsistliğe yatkın bir karakterim var , narsist bir insan olmamak için farkındalığımı arttıran kitaplar okuyorum , psikologları dinliyorum, iyi bir insan olmak istiyorum, kimse benim altımda ezilmesin ama ben de ezilmeyeyim, insanlardan kaçıyorum ama onlar bir şekilde beni buluyorlar
yalnızlığı ve sakinliği çok seviyorum ve bu 2 sene birilerinin gelip gitmesinden bunaldım, ne olduysa herkesin gelesi tuttu , samimi olmadığım, kuyumu kazan kuzenim bile bana gelmek için hazırlanıyormuş, annesi o kadar sorunlu bir kadın olmasına rağmen ısrarla bizlere gelmeye çalışıyor , Bayramda Mihrimah ve kardeşlerine gideceğiz diye duyurmuş herkese , amaç gelip gezip tozmak boz değiliz yani , duyunca sinirlendim ve hemen anneannemi arayıp kimse gelmesin müsait değiliz dedim , muhatap bile olmadım, insanlar çok tuhaf gerçekten...
İnsanlardaki birilerine gitme merakını hiç anlamıyorum ya. Çok görmek isteyen kendi evine çağırsın. Küçücük bebeğiniz var, biraz düşünceli olmaları lazım.3 kardeş aynı şehirdeyiz ve gelen mutlaka her evi gezip kalmak istiyor, onlara gitmesinler diye daha fazla yoruluyorum sadece eğer ben izin versem onlara da gidecekler , bu sene ilk defa teyzemlere ve anneanneme bu konudaki sıkıntıdan bahsettim, eşimin yabancı olduğunu ve sürekli onu bu şekilde darladığımı belirttim, abimin ev durumlarının uygun olmadığından , koz kardeşimin sağlık durumundan bahsettim , artık açıkça söylüyorum, kimse kimseyi bunaltmasın, ben de bu şekilde yavaş yavaş kendi hayatıma döneceğim, herseyin farkındayım, burcum aslan ve Narsistliğe yatkın bir karakterim var , narsist bir insan olmamak için farkındalığımı arttıran kitaplar okuyorum , psikologları dinliyorum, iyi bir insan olmak istiyorum, kimse benim altımda ezilmesin ama ben de ezilmeyeyim, insanlardan kaçıyorum ama onlar bir şekilde beni buluyorlar
Gerçekten anlamıyorum
Sorunun farkindasiz o yüzden çözüme odaklanıp terapi sürecine gidebilirsiniz ama bir şey sormak istiyorum bu fedakârlik tek taraflı mi ? Kardeşlerin de senin için böyle davranır mi ?Kızlar merhaba , sabahın şu saatlerinde konu açtım o derece canım sıkıldı kendime , ben ve eşim öğretmeniz , yoğun bir çalışma hayatımız var , sorun şu ki bir aslan kadını olarak aşırı dominant ve kontrolcüyüm ve bu benim sosyal ilişkilerimi ve artık bedensel sağlığımı da etkileyecek boyutta , kaygılarım annem vefat ettikten sonra bir hayli arttı, etrafımdaki herkesi düşünmekten ve sürekli kendimden vermekten aşırı yoruldum , kız kardeşim hamile ve kendi hamileliğim sorunlu geçtiği için onu aşırı darlıyorum , tuzlu yeme, tansiyonunu ölç vs , birisi kız kardeşime misafirliğe gelecek olsa kimseye izin vermiyorum yorulmasın, hamile diye ve haliyle uzaktan gelen akrabalarımı ben ağırlamak zorunda kaldım hep ve aşırı yoruldum çalışan bir kadın olarak , kız kardeşim yorulur bişey olur diye kaygılanmaktan, akrabalarımı birçok defa ağırlamak zorunda kalmaktan sıkıldım, dayılarımı ve teyzelerimi seviyorum zira bize de çok emekleri geçti, bu sene de hepsinin gelesi tuttu maşallah ve ben pert oldum resmen , kalmalı misafir asla sevmem ama mecbur hepsini ben ağırladım ve ne kız kardeşime ne de abime asla göndermedim kimseyi, abimin eşi de biraz sorunlu abimle sorun yaşamasın kavga etmesinler diye kendimi feda ettim yine
İşte buna kendine Müslüman diyoruz
Ben mesela herkesin ailesine eşit olarak uzağım ve hepsinin misafirliginden eşit olarak nefret ediyorum
İşte buna kendine Müslüman diyoruz
Abim bekarken çok büyük fedakarlıklar yaptı, onun sayesinde başka şehre taşınıp yeni bir başlangıç yapabildik, o da birçok şeyden feragat etti bizler için, maddi manevi emeği geçti , onun sayesinde beğenmediğim bir ortamdan uzaklaşıp okuyabildim, bize güzel bir hayat sundu mesleğe geçince taa ki evlenene kadar , asla emeğini yok sayamam , kız kardeşim en küçüğümüz o da elinden geleni yapar , en küçük olduğu için biraz nazlı sadece
Genel olarak birbirimize emek verdik , annem ise hayatını feda etti bizim için, babasız büyüdük, benim kardeşlerimle hiç sorunum yok o anlamda , tek sorun benim hala annelik yapmaya çalışıp çekirdek ailemi 2. Plana atmam , kızım doğunca gözüme batmaya başladı, yorulunca kızımdan çalıyorum, sabrım, tahammülüm azalıyor ve bu noktada kendime dur dedim dün gece ...
Artık yapamıyorum zaten istesem de , dün gece bedenim isyan etti desem yeridir, abimin çocuklarını mutlu etmeye çalışırken kızımla ilgilenemedim ve orada içimden bişey koptu , aklıma anneme bu konuda ne kadar kızgın olduğum geldi , inşallah bu dengesiz düzeni değiştirmeye çalışacağım yavaş yavaş, eş ailesi konusu gerçekten çok başka, yani kayinbabamin ettiklerini anlatsam hak verirsiniz, adam köle gibi görüyor gelinleri , zihniyeti çok değişik anlaşamıyoruz ama asla saygısızlık yapmam , evime gelseler aileme ne yaparsam onlara da aynısını yaparım, ailem de çok sık gelmezdi ne olduysa bu 2 sene çok geldiler ben de bunaldım, eş ailesine mesafeli dururken kendi ailemi ağırlamak zorunda olmak sinirlerimi bozdu , normalde öyle git gel mevzuları olmazdı ben giderdim arada , eşim ve kızım için, sağlıklı bir evlilik için ne gerekiyorsa yapacağım, içimi döktüm size nedense ağlamak istiyorum ...
Böyle olmayacağım inşallah, annenize çok üzüldüm koca bir ömür gitmiş ah ki ne ahhh...
Canım, anlattıkların hem yürek burkuyor hem de inanılmaz bir güç ve fedakârlık hikayesi taşıyor. Öncelikle şunu net söylemeliyim: sen yanlış bir şey yapmıyorsun ama kendine çok haksızlık ediyorsun. Bir insan bu kadar yükü omuzlayamaz, omuzlamamalı da zaten. Çünkü sen bir süper kahraman değil, canlı ve duygulu bir insansın. Hem de anne olmuş, erken doğumun travmasını yaşamış, anne kaybı yaşamış bir insansın. Tüm bu yaşanmışlıklar zaten yeterince ağır; üstüne bir de herkesi “korumak” gibi dev bir görev üstlenmişsin. Bu hem fiziksel hem de psikolojik olarak seni bitiriyor, ve artık bedenin alarm veriyor.Kızlar merhaba , sabahın şu saatlerinde konu açtım o derece canım sıkıldı kendime , ben ve eşim öğretmeniz , yoğun bir çalışma hayatımız var , sorun şu ki bir aslan kadını olarak aşırı dominant ve kontrolcüyüm ve bu benim sosyal ilişkilerimi ve artık bedensel sağlığımı da etkileyecek boyutta , kaygılarım annem vefat ettikten sonra bir hayli arttı, etrafımdaki herkesi düşünmekten ve sürekli kendimden vermekten aşırı yoruldum , kız kardeşim hamile ve kendi hamileliğim sorunlu geçtiği için onu aşırı darlıyorum , tuzlu yeme, tansiyonunu ölç vs , birisi kız kardeşime misafirliğe gelecek olsa kimseye izin vermiyorum yorulmasın, hamile diye ve haliyle uzaktan gelen akrabalarımı ben ağırlamak zorunda kaldım hep ve aşırı yoruldum çalışan bir kadın olarak , kız kardeşim yorulur bişey olur diye kaygılanmaktan, akrabalarımı birçok defa ağırlamak zorunda kalmaktan sıkıldım, dayılarımı ve teyzelerimi seviyorum zira bize de çok emekleri geçti, bu sene de hepsinin gelesi tuttu maşallah ve ben pert oldum resmen , kalmalı misafir asla sevmem ama mecbur hepsini ben ağırladım ve ne kız kardeşime ne de abime asla göndermedim kimseyi, abimin eşi de biraz sorunlu abimle sorun yaşamasın kavga etmesinler diye kendimi feda ettim yine
Çok teşekkür ederim beni gerçekten anladığınız için, gerçekten hayatım hep çok zordu, çocukluğum, gençliğim hep zordu , koruma iç güdüsü tamamen travmalarımdan kaynaklı, bu konuyu çözmek için gerekirse yine giderim psikoloğa, kızımın doğumu da ayrı bir travma oldu zaten , ama çok şükür güzel bir mesleğim , iyi bir eşim ve kızım var , herseye değer onların varlığı binlerce şükür olsun ...
